Uitspraken

Op donderdag 11 maart 2021 omstreeks 19:00 uur ontving de politie een melding van een schietpartij ter hoogte van het Dennenrodepad te Amsterdam Zuid-Oost. Ter plaatse troffen de politieagenten een Volvo aan. Er stonden drie mannen naast het voertuig. Eén man liet een wond aan zijn linkerzij zien. Op de bijrijdersstoel zat nog een man met een bebloede arm.

Alle vier de mannen hebben aangifte gedaan en zijn door de politie gehoord. Zij verklaarden dat zij op 11 maart omstreeks 16:30 uur bij het portiek aan de Kruitberg stonden, toen een persoon met de bijnaam [bijnaam] aan kwam lopen. [slachtoffer 2] en [slachtoffer 3] hebben verklaard dat [bijnaam] een vuurwapen op de borst van [slachtoffer 3] zette, en zei dat hij zijn Louis Vuitton tas moest afgeven. Op camerabeelden is te zien dat [bijnaam] met zijn linkerhand de tas over het hoofd van [slachtoffer 3] trekt. [bijnaam] heeft vervolgens een sms-bericht aan [slachtoffer 3] gestuurd dat als [slachtoffer 3] zijn tas terug wilde krijgen, hij € 2.000,- moest betalen. Hierop besloot [slachtoffer 3] samen met de andere aangevers [slachtoffer 2] , [slachtoffer 1] en [slachtoffer 4] , naar het huis van [bijnaam] te rijden. [slachtoffer 3] verklaarde dat [bijnaam] buiten stond te wachten, zijn vuurwapen trok en in de richting van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] schoot. [slachtoffer 3] zag dat [slachtoffer 2] in zijn arm was geraakt en [slachtoffer 1] in zijn zij.

De opsporingsambtenaren van Forensische Opsporing hebben ter plaatse onderzoek gedaan. Bij de Volvo werden drie hulzen aangetroffen en schuin achter de bijrijderskant van de Volvo lagen

een paar bloed druppels op de grond. Verdachte heeft in zijn verhoor bij de politie verklaard dat zijn bijnaam [bijnaam] is en dat het klopt dat hij [slachtoffer 3] heeft gedwongen tot afgifte van zijn tas. Hij heeft ontkend dat hij op aangevers heeft geschoten.

De officier van justitie heeft aangevoerd dat de aangiftes van [slachtoffer 2] , [slachtoffer 3] , [slachtoffer 1] en [slachtoffer 4] op belangrijke onderdelen steun vinden in het dossier, namelijk: de tasjesroof, de daarop volgende communicatie tussen de ‘tasjesdief’ en de aangevers en het uiteindelijke schietincident. Het eerste deel van hun verklaringen wordt volledig ondersteund door de camerabeelden, de verklaring van verdachte en het sms-verkeer. Verder bevestigen de bevindingen van de verbalisanten ter plaatse, de verwondingen van [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] , het bloed op de stoep, de kogelgaten in de Volvo, de getuigenissen over het aantal schoten en de aangetroffen hulzen voor de Volvo, de verklaringen van aangevers dat zij werden beschoten. Verdachte is door alle aangevers herkend als de schutter. Drie van de aangevers zijn goed bekend met verdachte. Concluderend is er geen reden om aan de verklaringen van aangevers te twijfelen, nu zij op belangrijke punten worden ondersteund door overig bewijsmateriaal.

Feit 1

Ten aanzien van feit 1 heeft de officier van justitie zich op het standpunt gesteld dat poging tot doodslag kan worden bewezen. Verdachte heeft geschoten op [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] en heeft hen ook daadwerkelijk geraakt. Ook heeft hij geschoten op de voorruit van de Volvo, terwijl daar mogelijk nog mensen in zaten of zich daar probeerden te verschuilen. Vol opzet kan worden aangenomen, gelet op de wijze waarop verdachte heeft geschoten op [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] en de auto waar mensen om heen stonden.

Feit 2

Gelet op de verwondingen van [slachtoffer 1] , kan de subsidiair ten laste gelegde mishandeling worden bewezen.

Feit 3

De primair ten laste gelegde zware mishandeling kan worden bewezen. Uit de letselverklaring blijkt dat een kogel dwars door de pols van [slachtoffer 2] is gegaan, hetgeen een fractuur heeft opgeleverd. [slachtoffer 2] moest hieraan geopereerd worden. Uit het arrest van de Hoge Raad van 3 juli 2018 (ECLI:HR:2018:1051) blijkt dat, indien sprake is van een zodanige fractuur dat operatief ingrijpen van een zekere [slachtoffer 2] is vereist, in de regel geldt dat die fractuur, vanwege onder meer de noodzaak en aard van medisch ingrijpen, zwaar lichamelijk letsel oplevert.

Feit 4

De subsidiair ten laste gelegde afpersing kan worden bewezen. [slachtoffer 3] heeft verklaard dat hij zijn tas heeft afgegeven. Ook verdachte heeft verklaard dat hij tegen [slachtoffer 3] heeft gezegd dat hij zijn tas moest afgeven en dat hij dit ook heeft gedaan.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat medeplegen niet kan worden bewezen, nu alle aangevers en verdachte hebben verklaard dat Pas geen wezenlijke bijdrage leverde aan de schietpartij en de afpersing.

Feit 1, feit 2 en feit 3

De raadsman heeft bepleit dat verdachte van de feiten 1, 2 en 3 dient te worden vrijgesproken, omdat op basis van het dossier niet kan worden vastgesteld dat verdachte degene is geweest die heeft geschoten. De verklaringen van aangevers kunnen niet worden gebruikt om verdachte als schutter te identificeren, omdat deze onbetrouwbaar zijn. De getuigen zijn niet objectief en niet onafhankelijk, omdat zij vrienden of zelfs familie zijn en zij direct na het incident overleg voerden en elkaar daarna veelvuldig zagen. Aangevers hebben zelf de confrontatie opgezocht en hadden een motief om een valse verklaring af te leggen. Zij hadden namelijk zelf de confrontatie met verdachte opgezocht. Daarnaast zou het voor hen financieel onvoordelig zijn, als de daadwerkelijke schutter – hun supplier – vast kwam te zitten. De onafhankelijke getuige [getuige 1] heeft [naam 1] aangewezen als schutter. DNA-materiaal van verdachte is niet aangetroffen op de hulzen. Verder heeft de raadsman betoogd dat met onvoldoende zekerheid kan worden vastgesteld dat het bij [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] geconstateerde letsel veroorzaakt is door een kogel. Concluderend dient verdachte integraal te worden vrijgesproken van de feiten 1 tot en met 3, aangezien objectief en onafhankelijk (steun)bewijs in de richting van zowel een andere schutter als een ander wapen wijst.

Feit 4

De raadsman heeft zich ten aanzien van feit 4 gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Voorwaardelijk verzoek

In het geval de rechtbank tot een bewezenverklaring zou komen, heeft de raadsman de volgende voorwaardelijke verzoeken gedaan:

De vordering

De benadeelde partij [benadeelde partij 1] vordert € 1.089,- aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 5 juli 2016 (ECLI:NL:HR:2016:1522) betoogd dat sprake is van voldoende rechtstreekse schade. Verdachte heeft op de aangevers geschoten toen zij uit de Volvo kwamen. Bij het schieten is de voorruit van de Volvo geraakt. De vordering is verder onderbouwd en dient integraal te worden toegewezen.

Standpunt van de raadsman

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in haar vordering.

De beoordeling door de rechtbank

Naar het oordeel van de rechtbank is aan de benadeelde partij door het onder feit 1 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade toegebracht. De vordering is eenvoudig van aard en is onderbouwd. De materiële schade zal daarom volledig worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf het moment waarop het strafbare feit is gepleegd.

De schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [benadeelde partij 1] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het onder feit 1 bewezen geachte is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 1.089,- (duizend en negenentachtig euro).

De vordering

De benadeelde partij [slachtoffer 2] vordert € 1.200,- aan vergoeding van immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt geteld dat de vordering integraal dient te worden toegewezen.

Standpunt van de raadsman

De raadsman heeft primair bepleit dat de vordering niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, aangezien hij heeft betoogd dat verdachte van feit 1 en 3 dient te worden vrijgesproken. Subsidiair heeft hij verzocht om de vordering niet-ontvankelijk te verklaren, omdat de vordering in een laat stadium aan de verdediging is verstrekt en de raadsman onvoldoende tijd heeft gehad om de vordering te bestuderen en deze met verdachte te bespreken.

De beoordeling door de rechtbank

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder feit 1 en feit 3 bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien de benadeelde partij ten gevolge van het strafbare feit lichamelijk letsel heeft opgelopen.

Anders dan de raadsman, is de rechtbank van oordeel dat de vordering eenvoudig van aard is en bovendien voldoende is onderbouwd. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de vordering integraal dient te worden toegewezen. De rechtbank wijst bij wijze van voorschot een bedrag van € 1.200,- toe – te vermeerderen met de wettelijke rente – aangezien nog geen medische eindtoestand is bereikt.

De schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [slachtoffer 2] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het onder feit 1 en feit 3 bewezen geachte is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van vooralsnog € 1.200,- (twaalfhonderd euro).

De vordering

De benadeelde partij [slachtoffer 3] vordert € 1.500,- aan vergoeding van affectieschade (de rechtbank begrijpt: materiële schade ter zake van het verlies van tas met inhoud), te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering dient te worden afgewezen, nu er geen bon van de tas in het dossier zit en er sprake lijkt te zijn van eigen schuld.

Standpunt van de raadsman

Primair heeft de raadsman verzocht om de vordering af te wijzen, nu de aard en ernst van eventuele schade zich niet verhoudt tot affectieschade in algemene zin. Subsidiair heeft hij verzocht om de vordering niet-ontvankelijk te verklaren, nu deze niet of onvoldoende is onderbouwd.

De beoordeling door de rechtbank

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder feit 1 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. Nu er geen bon van de tas is bijgevoegd, maakt de rechtbank gebruik van haar bevoegdheid om de schade te schatten. De rechtbank begroot de materiële schade op een bedrag van € 500,-

Concluderend zal de vordering tot vergoeding van materiële schade worden toegewezen tot een bedrag van in totaal € 500,-, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf het moment waarop het strafbare feit is gepleegd.

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. De behandeling van de vordering levert voor dit deel een onevenredige belasting van het strafgeding op, omdat de vordering onvoldoende is onderbouwd en het toelaten van nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden. De benadeelde partij kan het resterende deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [slachtoffer 3] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het onder feit 1 bewezen geachte is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 500,- (vijfhonderd euro).

De vordering

De benadeelde partij [slachtoffer 4] vordert € 150,- aan vergoeding van materiële schade en € 2.500,- aan vergoeding van immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel, alsmede € 700,- aan proceskosten.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de gevorderde materiële schade dient te worden afgewezen, omdat deze niet is onderbouwd. De gevorderde immateriële schade dient te worden gematigd tot een bedrag van € 500,-.

Standpunt van de raadsman

Primair heeft de raadsman verzocht om de vordering af te wijzen, gelet op de bepleite vrijspraak van feit 1. Subsidiair heeft hij verzocht om de gevorderde materiële schade en de vordering die ziet op de proceskosten af te wijzen, nu het rechtstreeks verband ontbreekt. Verder heeft de raadsman verzocht om ook de gevorderde immateriële schade af te wijzen, gelet op de mate van eigen schuld.

De beoordeling door de rechtbank

Niet is komen vast te staan dat aan de benadeelde partij door het onder feit 1 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. Naar het oordeel van de rechtbank is niet duidelijk hoe de schade aan de broek van [slachtoffer 4] zou zijn ontstaan. De gevorderde materiële schade wordt daarom afgewezen.

Ten aanzien van de immateriële schade overweegt de rechtbank als volgt. Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder feit 1 bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien de benadeelde partij ten gevolge van het strafbare feit geestelijk letsel heeft opgelopen.

De hoogte van de vordering is ter terechtzitting betwist. Op grond van de door de benadeelde partij gestelde omstandigheden en rekening houdend met de vergoedingen die in soortgelijke zaken worden toegekend, begroot de rechtbank de immateriële schadevergoeding naar billijkheid op € 500,-, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. De behandeling van dit deel van de vordering levert een onevenredige belasting van het strafgeding op. De benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [slachtoffer 4] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het onder feit 1 bewezen geachte is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 500,- (vijfhonderd euro).

De vordering

De benadeelde partij [slachtoffer 1] vordert € 557,50 aan vergoeding van materiële schade en € 7.500,- aan vergoeding van immateriële schade te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de materiële schade volledig dient te worden toegewezen en dat de gevorderde immateriële schade dient te worden gematigd tot een bedrag van € 1.200.-.

Standpunt van de raadsman

De raadsman heeft primair bepleit dat de vordering niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, aangezien hij heeft betoogd dat verdachte van feit 1 en 2 dient te worden vrijgesproken. Subsidiair heeft hij verzocht om de vordering niet-ontvankelijk te verklaren, omdat de vordering in een laat stadium aan de verdediging is verstrekt en de raadsman onvoldoende tijd heeft gehad om de vordering te bestuderen en deze met verdachte te bespreken. Daarnaast is er sprake van eigen schuld.

De beoordeling door de rechtbank

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder feit 1 en feit 3 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De vordering is eenvoudig van aard en is onderbouwd. De materiële schade zal volledig worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf het moment waarop het strafbare feit is gepleegd.

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder feit 1 en feit 3 bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien de benadeelde partij ten gevolge van het strafbare feiten lichamelijk letsel heeft opgelopen.

Op grond van de door de benadeelde partij gestelde omstandigheden en rekening houdend met de vergoedingen die in soortgelijke zaken worden toegekend, begroot de rechtbank de immateriële schadevergoeding naar billijkheid op € 1.000.-.

Concluderend wordt de vordering in totaal toegewezen tot een bedrag van € 1.557,50 (duizend vijfhonderdzevenenvijftig euro en vijftig cent), te vermeerderen met de wettelijke rente.

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. De behandeling van dit deel van de vordering levert een onevenredige belasting van het strafgeding op. De benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [slachtoffer 1] naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het onder feit 1 en feit 3 bewezen geachte is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 1.557,50 (duizend vijfhonderdzevenenvijftig euro en vijftig cent).