Uitspraken

Pogingen afpersing (feit 1) en het overnemen van gegevens van de server van [naam server] (feit 5)

Verdachte heeft bekend dat hij de in de tenlastelegging genoemde personen heeft bedreigd, door naar die personen dreigende berichten te sturen (feit 1). Deze personen hadden hun contactgegevens doorgegeven in het kader van bestellingen die zij hadden gedaan bij het restaurant waar verdachte op dat moment als kok werkzaam was. Verdachte heeft verklaard dat hij de contactgegevens heeft overgeschreven vanaf de bestelbonnen die voor hem uitgeprint werden. Getuige [getuige 1] , die ook in het restaurant werkte, heeft echter verklaard dat hij heeft gezien dat verdachte foto’s van het beeldscherm van de computer heeft gemaakt en dat verdachte hem heeft verteld dat hij de contactgegevens ging gebruiken om mensen af te persen. Getuige [getuige 2] – de manager van het restaurant – heeft verklaard dat de computer in de keuken stond en dat verdachte toegang tot het computersysteem had. Gelet op het voorgaande vindt de rechtbank bewezen dat verdachte de contactgegevens vanaf de server van [naam server] heeft overgenomen door foto’s van het beeldscherm van de computer te maken (feit 5).

De rechtbank vindt niet bewezen dat verdachte bij deze feiten met een ander heeft samengewerkt. De officier van justitie beschouwt [getuige 1] als mededader. Verdachte en [getuige 1] hebben echter beiden ontkend dat [getuige 1] hierbij betrokken is geweest. [getuige 1] heeft verklaard dat hij weleens op verzoek van verdachte tikkies naar personen heeft gestuurd, maar gelet op de data en bedragen lijken ze geen betrekking te hebben op de in de tenlastelegging opgenomen aangevers. Van medeplegen wordt verdachte vrijgesproken.

Pogingen afpersing (feit 2 en 3)

De rechtbank vindt bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan poging tot afpersing van [benadeelde partij] (feit 2) en [slachtoffer 1] (feit 3). Verdachte heeft verklaard dat het klopt dat er vanaf zijn telefoon dreigende berichten naar [benadeelde partij] en [slachtoffer 1] zijn gestuurd. Op de vraag of hij degene is geweest die ze verstuurd heeft, heeft hij zich op zijn zwijgrecht beroepen. De exacte dreigende woorden blijken uit de schermafbeeldingen van de berichten. Dat iemand anders dan verdachte de berichten met zijn telefoon zou hebben gestuurd, is niet aannemelijk geworden. De rechtbank vindt niet bewezen dat verdachte deze pogingen tot afpersing samen met een ander heeft gepleegd. Van medeplegen wordt hij vrijgesproken.

Oplichtingen (feit 4)

In verschillende advertenties op Marktplaats zijn producten te koop aangeboden, waarop aangevers hebben gereageerd. De aangevers werden vervolgens verzocht om het overeengekomen bedrag over te maken naar een bepaald bankrekeningnummer. Nadat de aangevers hadden betaald, zijn de producten niet geleverd.

Voor een veroordeling voor oplichting is nodig dat verdachte bij de aangevers door het gebruik van een oplichtingsmiddel een onjuiste voorstelling van zaken in het leven heeft geroepen om daar misbruik van te maken. De aangevers moeten vervolgens door dit oplichtingsmiddel zijn overgegaan tot betaling. De oplichtingsmiddelen die in de wet staan zijn:

De rechtbank stelt allereerst vast dat verdachte degene is die zich op Marktplaats heeft uitgegeven als verkoper. De rechtbank vindt de enkele verklaring van verdachte dat hij zijn bankpas tegen betaling heeft uitgeleend aan voor hem onbekende personen niet aannemelijk. De bankrekeningnummers waar de aangevers geld naartoe hebben overgemaakt staan op naam van verdachte. Het geld van de verkoop op Marktplaats komt dus bij hem binnen. Op een van zijn bankrekeningen is te zien dat de bedragen die binnenkomen niet (vrijwel) direct contant worden opgenomen of worden doorgestort, zoals dat vaak het geval is als de rekeninghouder katvanger is. De bedragen die door de meeste aangevers zijn overgemaakt zijn opgegaan aan normale uitgaven van verdachte. Daar komt ten aanzien van aangever [aangever 3] bij dat de Marktplaatsadvertentie is aangemaakt vanaf het IP-adres van de moeder van verdachte.

Verdachte heeft op Marktplaats geadverteerd met verschillende soorten producten, zoals Playstations, Apple Watches en kittens. De advertenties waren steeds voorzien van foto’s van het desbetreffende product. De rechtbank overweegt daarnaast ten aanzien van de afzonderlijke aangevers het volgende over de oplichtingsmiddelen.

Aangever [aangever 1]

Verdachte heeft een valse naam ( [valse naam] ) en een vals adres opgegeven. [aangever 1] is tot betaling overgegaan, omdat hij de adresgegevens van de verkoper had ontvangen. Ook werd hij door verdachte onder druk gezet om te betalen door de mededeling dat andere kopers zich al zouden hebben gemeld.

Aangeefster [aangeefster 1]

Verdachte heeft een valse naam ( [valse naam] ) en een vals adres opgegeven. Op verzoek van aangeefster heeft verdachte telefonisch contact met haar opgenomen en al haar vragen over de aangeboden kater beantwoord. Ook kreeg [aangeefster 1] te horen dat er nog maar één kater beschikbaar was, dat er heel veel vraag naar was en dat alleen gegarandeerd kon worden dat de kater voor haar gereserveerd zou worden als zij reserveringskosten zou betalen. Hij zei daarbij dat hem niet om hem geld ging, maar om de zekerheid van de reservering.

Aangeefster [aangeefster 2]

Verdachte heeft een valse naam ( [valse naam] ) en een vals adres opgegeven. Ook is [aangeefster 2] toegezegd dat zij meer foto’s zou ontvangen en dat de betaalde reserveringskosten zouden worden terugbetaald als [aangeefster 2] de kitten toch niet wilde kopen nadat ze de kitten had bezichtigd. Ze werd vervolgens verzocht om meteen een beslissing te nemen, omdat er andere belangstellenden zouden zijn.

Aangeefster [aangeefster 3] , namens [naam 2]

wilde via de reguliere betaalroute ‘gelijk oversteken’ van Marktplaats betalen, maar verdachte wilde dat niet omdat ‘ze’ (verdachte deed zich voor als vrouw) hier veel problemen mee heeft gehad. Nadat [naam 2] een aanbetaling van 50 euro had gedaan voor een Nintendo Switch, werd haar verteld dat zij nog 75 euro extra moest aanbetalen omdat ‘de vriend van de verkoopster’ het product anders niet wilde versturen.

Aangever [aangever 2]

Verdachte heeft een valse naam ( [valse naam] ) en een vals adres opgegeven. Verdachte deed de toezegging dat hij na ontvangst van de aanbetaling de advertentie op gereserveerd zou zetten.

Aangeefster [aangeefster 4]

Verdachte heeft een valse naam ( [valse naam] ) en een vals adres opgegeven. Verdachte beloofde nog wat extra foto’s voor haar te maken. [aangeefster 4] heeft vervolgens snel een aanbetaling gedaan, omdat ze van verdachte te horen had gekregen dat zijn inbox vol zat met reacties op de aangeboden kittens en hij zekerheid wilde. Haar werd toegezegd dat zij haar aanbetaling terug zou krijgen als de kitten haar toch niet zou bevallen

Aangever [aangever 3]

Verdachte heeft een valse naam ( [valse naam] ) en woonplaats opgegeven. In de advertentie schreef verdachte dat hij zijn Apple Watch verkocht omdat hij over was geschakeld naar een Android.

Aangever [aangever 4]

Verdachte heeft een valse naam ( [valse naam] ) en een valse woonplaats opgegeven. Verdachte wilde geen gebruik maken van de betaalroute ‘gelijk oversteken’ van Marktplaats. Hij gaf als reden op dat ‘ze’ (verdachte deed zich voor als vrouw) in verband met corona niet wilde dat de Playstation aan de deur zou worden opgehaald. Verdachte vroeg aangever om een aanbetaling van 50 euro voordat ‘zij’ het product op zou sturen.

Aangever [benadeelde partij]

Verdachte heeft een valse naam ( [valse naam] ) en een valse woonplaats opgegeven. Verdachte heeft per Whatsapp meerdere foto’s van een Apple Watch gestuurd en vroeg aangever naar het adres waar hij de Apple Watch na betaling heen kon sturen.

Aangever [slachtoffer 2] , namens [slachtoffer 1]

Verdachte heeft een valse naam ( [valse naam] ) en woonplaats opgegeven. Verdachte deed voorkomen alsof hij een vrouw was die overleg voerde met haar man over de verkoopprijs.

De rechtbank stelt op basis hiervan vast dat verdachte zich steeds heeft voorgedaan als eerlijke verkoper. Hij heeft populaire producten aangeboden voor een aantrekkelijke prijs. Daarnaast heeft hij, vaak na vragen van aangevers, de indruk gewekt transparant en vindbaar te zijn. Verdachte had bovendien steeds een reden waarom moest worden afgeweken van de gangbare betaalroute van Marktplaats en/of een mededeling waarmee de aangevers onder druk werden gezet om snel te betalen. De rechtbank vindt dus niet dat het voor aangevers voorzienbaar was dat zij zouden worden opgelicht. De prijzen waarvoor verdachte de producten aanbood waren weliswaar laag, maar niet zo laag dat aangevers hadden moeten weten dat geen sprake kon zijn van een reële transactie. Dat aangeefster [aangeefster 4] achteraf heeft verklaard “dat er veel mensen intrappen als een dure raskitten voor goedkoop wordt aangeboden” maakt dat oordeel niet anders. Door haar onder druk te zetten om snel te betalen door te zeggen dat er meer belangstellenden zijn, heeft verdachte de kans dat aangeefster door twijfels van de koop af zou zien geprobeerd te verkleinen. Dat de kittens volgens aangeefster goedkoop waren, ziet de rechtbank als wijsheid achteraf.

De rechtbank vindt al met al bewezen dat verdachte alle aangevers heeft opgelicht. Daarbij heeft hij alle wettelijke oplichtingsmiddelen gebruikt; het aannemen van een valse naam en een valse hoedanigheid, listige kunstgrepen en een samenweefsel van verdichtsels. En door het gebruik van die oplichtingsmiddelen hebben aangevers geld naar zijn bankrekening overgemaakt.

De rechtbank vindt niet bewezen dat verdachte de oplichting samen met een ander heeft gepleegd. Hij wordt daarom van medeplegen vrijgesproken.

Aangever [slachtoffer 3] heeft verklaard dat zij een jas op Marktplaats had aangeboden. Op 19 december 2018 kreeg zij daarover een Whatsappbericht. Van dezelfde persoon kreeg aangeefster een bericht dat er per ongeluk een code naar haar was gestuurd en of zij die code door wilde geven. Vanaf dat moment kon aangeefster geen gebruik meer maken van haar Whatsapp. [slachtoffer 4] en [slachtoffer 5] – vrienden van aangeefster – hebben verklaard dat zij op 19 december 2018 van het Whatsapp-account van [slachtoffer 3] een bericht kregen met het verzoek om met spoed € 1.950 over te maken omdat ‘ [slachtoffer 3] ’ geld nodig had en niet bij haar spaarrekening kon. Via een betaalverzoek dat [slachtoffer 4] en [slachtoffer 5] via het Whatsapp-account van [slachtoffer 3] kregen, hebben zij vervolgens geld overgemaakt naar bankrekening [rekeningnummer] . [slachtoffer 4] heeft € 1.200 overgemaakt, [slachtoffer 5] € 1.950. [slachtoffer 3] heeft verklaard dat zij haar vrienden nooit heeft gevraagd geld naar haar over te maken en dat zij dat geld ook nooit heeft gekregen. Uit onderzoek is gebleken dat het rekeningnummer [rekeningnummer] op naam van verdachte staat en dat het betaalverzoek dat [slachtoffer 4] en [slachtoffer 5] hebben ontvangen is verzonden vanaf het IP-adres van verdachtes moeder.

De rechtbank vindt bewezen dat verdachte de zonder toestemming de persoonsgegevens van [slachtoffer 3] heeft gebruikt, door via haar Whatsapp-account [slachtoffer 4] en [slachtoffer 5] om geld te vragen en daarbij te doen alsof hij [slachtoffer 3] was (feit 2). Dat hij daarbij met iemand zou hebben samengewerkt blijkt onvoldoende uit het dossier. Van medeplegen wordt hij dus vrijgesproken. Verdachte heeft [slachtoffer 4] en [slachtoffer 5] opgelicht, omdat zij – doordat verdachte deed alsof hij [slachtoffer 3] was – geld naar de bankrekening van verdachte hebben overgemaakt in de veronderstelling dat zij geld naar [slachtoffer 3] overmaakten (feit 3). De verklaring van verdachte, dat hij zijn bankpas en inlogcodes een week daarvoor had afgegeven aan voor hem onbekende jongens uit Rotterdam en dat hij daarmee ongeveer

€ 500 heeft verdiend, vindt de rechtbank niet aannemelijk. Verdachte heeft hierover pas voor het eerst op de zitting verklaard en dit op geen enkele wijze onderbouwd met bijvoorbeeld namen en contactgegevens van de personen aan wie hij zijn bankpas en inlogcodes heeft gegeven of met het overhandigen van de berichten die hij van hen heeft ontvangen. Zijn verklaring wordt bovendien weerlegd door het gegeven dat het betaalverzoek is aangemaakt vanaf het IP-adres van de moeder van verdachte.

De rechtbank stelt ook vast dat verdachte het geld dat door [slachtoffer 4] en [slachtoffer 5] op zijn bankrekening is gestort nog dezelfde dag in Rotterdam heeft gepind. Daarmee heeft verdachte het geld na de oplichting voorhanden gehad en (door het te pinnen) omgezet. Het verweer van de raadsvrouw dat het geld in Rotterdam is gepind terwijl verdachte niet in Rotterdam had kunnen zijn, wordt niet door het dossier ondersteund. Dat het betaalverzoek is aangemaakt vanaf een IP-adres in Amsterdam, betekent niet dat het betaalverzoek vanuit Amsterdam aan [slachtoffer 4] en Langeman is verstuurd. Het tenlastegelegde witwassen kan dan ook worden bewezen (feit 4). De kwalificatie-uitsluitingsgrond waarop de raadsvrouw heeft gewezen is niet van toepassing. Weliswaar is sprake van witwassen van geld dat uit eigen misdrijf is verkregen, maar verdachte heeft het geld niet alleen voorhanden gehad, maar ook omgezet.

Vrijspraak computervredebreuk (feit 1)

De rechtbank vindt – anders dan de officier van justitie – dat niet kan worden vastgesteld wie, vóórdat verdachte daarover de beschikking kreeg, het Whatsapp-account van [slachtoffer 3] heeft gehackt. Verdachte wordt daarom van feit 1 vrijgesproken.

De officier van justitie vindt dat verdachte voor alle tenlastegelegde en volgens de officier bewijsbare feiten moet worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van 24 maanden, waarvan 12 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 3 jaar. Aan het voorwaardelijk deel zouden de bijzondere voorwaarden moeten worden gekoppeld zoals de reclassering heeft geadviseerd.

De officier van justitie heeft gevorderd dat de bijzondere voorwaarden dadelijk uitvoerbaar worden verklaard.

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat, als de rechtbank een gevangenisstraf oplegt, voor het onvoorwaardelijke deel volstaan kan worden met een periode gelijk aan het voorarrest. Daarnaast zou een voorwaardelijke straf en begeleiding door de reclassering opgelegd kunnen worden.

De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals van een en ander op de zitting is gebleken. Bij de oplegging van een vrijheidsbenemende straf heeft de rechtbank in het bijzonder het volgende meegenomen.

Verdachte heeft geprobeerd om vijftien personen af te persen door hen dreigende teksten te sturen om ze te dwingen geld naar zijn bankrekening over te maken. Van dertien personen heeft verdachte de contactgegevens overgenomen vanuit het computersysteem van het restaurant waar verdachte werkte en de slachtoffers bestellingen hadden gedaan. Van twee andere personen heeft verdachte de contactgegevens bemachtigd doordat zij hadden gereageerd op een Marktplaatsadvertentie van verdachte. Nadat discussie ontstond over de betaling en levering van de producten heeft verdachte de dreigende teksten gestuurd. Verdachte heeft deze twee personen – en nog acht anderen– ook opgelicht door zich in de Marktplaatsadvertentie voor te doen als eerlijke verkoper. Nadat de kopers het geld hadden overgemaakt naar de bankrekening van verdachte, hebben zij de door hen gekochte of gereserveerde producten nooit ontvangen. Verdachte is nooit van plan geweest om de producten te leveren. Verdachte heeft ook gebruik gemaakt van de accountgegevens van een gehackt Whatsapp-account door naar contactpersonen van dat account een bericht te sturen met het verzoek om met spoed geld over te maken. Die contactpersonen maakten zonder het te weten geld over naar de rekening van verdachte, waarvan hij het geld vervolgens heeft opgenomen. Daarmee heeft verdachte zich ook schuldig gemaakt aan het gebruikmaken van identificerende persoonsgegevens van een ander, oplichting en witwassen.

Verdachte heeft zich bij alle bewezen feiten laten leiden door financiële motieven. Daarbij is verdachte op zeer listige en bedrieglijke manier te werk gegaan. De slachtoffers die verdachte op Marktplaats heeft gemaakt zijn allemaal hun geld kwijtgeraakt terwijl ze zich verheugden op hun producten. Hun vertrouwen in het handelen via dit soort platforms heeft daardoor een behoorlijke deuk opgelopen. De slachtoffers van de dreigberichten hebben zich daardoor erg onveilig gevoeld, of voelen zich misschien nog steeds angstig. Vooral de dreigende berichten in combinatie met het noemen van het adres van het slachtoffer hebben ervoor gezorgd dat deze slachtoffers zich niet veilig meer voelden in hun eigen vertrouwde woonomgeving. Dat verdachte zich ook bewust was van de ernst en impact van de dreigementen, blijkt uit zijn verklaring op de zitting dat hij teksten heeft opgesteld waarvan hij dacht dat hij zelf heel bang zou worden. Dat verdachte, zoals hij zelf zegt, nooit van plan is geweest de slachtoffers daadwerkelijk fysiek pijn te doen, doet daar niet aan af. De slachtoffers wisten dit niet en konden dat ook niet weten. Zij hadden geen idee uit welke hoek de dreigementen kwamen en waren wel degelijk bang dat de dreigementen tot uitvoering zouden worden gebracht.

De rechtbank vindt in beginsel gezien de ernst en hoeveelheid voor alle bewezen feiten een forse onvoorwaardelijke gevangenisstraf passend. Voor de hoogte daarvan heeft de rechtbank gekeken naar straffen die in vergelijkbare zaken zijn opgelegd. Als vertrekpunt voor de op te leggen straf neemt de rechtbank 18 maanden gevangenisstraf.

In het psychologisch rapport over verdachte van 26 mei 2021 staat dat bij verdachte sprake is van een matige tot ernstige stoornis in cannabisgebruik, een gokstoornis, een antisociale persoonlijkheidsstoornis en zwakbegaafdheid. Daarvan was ook sprake ten tijde van het tenlastegelegde, maar er zijn te weinig aanwijzingen dat de problematiek dwingend doorwerkte op verdachtes handelen. Het waren bewuste en weloverwogen handelingen om op een antisociale manier geld te krijgen. Zijn psychische problematiek hangt niet in die mate samen met het tenlastegelegde dat hij er niet vanaf had kunnen zien. De psycholoog adviseert dan ook om het tenlastegelegde volledig aan verdachte toe te rekenen. De kans op herhaling schat de psycholoog als hoog in. Met name in situaties waarin verdachte met tegenslagen te maken krijgt, wordt de kans op een antisociale oplossing – waarbij verdachte met name verbale agressie (bedreiging) instrumenteel in zal zetten – als verhoogd ingeschat. Behandeling en begeleiding is volgens de psycholoog dan ook nodig.

In een reclasseringsrapport van 31 mei 2021 over verdachte staat dat verdachte problemen heeft op het gebied van huisvesting, financiën, dagbesteding, sociaal netwerk, middelengebruik en psychosociaal functioneren. Het recidiverisico en het risico op letselschade worden hoog ingeschat. Verdachte kan zijn leven niet zelfstandig op de rails krijgen en vrijwillige hulpverleningstrajecten in het verleden hebben niet geholpen. Verdachte is beperkt zelfredzaam en heeft beperkte coping vaardigheden. In combinatie met zijn praktische problemen, zijn middelengebruik en zijn zwakbegaafdheid, adviseert de reclassering om aan verdachte een (deels) voorwaardelijke straf op te leggen met daarbij de volgende bijzondere voorwaarden: een meldplicht, ambulante behandeling (met mogelijkheid tot kortdurende klinische opname), begeleid wonen of maatschappelijke opvang, een contactverbod met mededader(s) en meewerken aan schuldhulpverlening en middelencontrole. In het rapport van 30 augustus 2021 adviseert de reclassering om daaraan als voorwaarden nog toe te voegen meewerken aan een passende dagbesteding en meewerken aan begeleiding door Homerun of soortgelijke instantie.

De rechtbank houdt er in het voordeel van verdachte rekening mee dat hij een deel van de feiten heeft bekend en inmiddels lijkt in te zien dat hij verkeerd heeft gehandeld. Hij heeft op de zitting spijt betuigd, ook ten overstaan van de aanwezige benadeelde partij. Hoewel de rechtbank geen formele overschrijding van de redelijke termijn vaststelt, houdt zij wel rekening met het feit dat de in zaak B bewezenverklaarde feiten van enige tijd geleden zijn.

De rechtbank zal een gevangenisstraf van 14 maanden opleggen. Omdat de rechtbank het belangrijk vindt dat verdachte hulp en begeleiding krijgt legt de rechtbank van die 14 maanden 6 maanden voorwaardelijk op. Gedurende een proeftijd van drie jaar moet verdachte zich houden aan bijna alle bijzondere voorwaarden die door de reclassering zijn geadviseerd. Verdachte is gemotiveerd om zich hiervoor in te zetten. Als verdachte zich echter niet houdt aan deze bijzondere voorwaarden of opnieuw een strafbaar feit pleegt dan kan de voorwaardelijke gevangenisstraf alsnog ten uitvoer worden gelegd. De rechtbank legt geen contactverbod met mededaders op, omdat de rechtbank vrijspreekt van medeplegen. De rechtbank bepaalt niet dat de bijzondere voorwaarden dadelijk uitvoerbaar zijn, omdat niet is voldaan aan de vereisten daarvoor.

De volgende benadeelde partijen hebben in zaak A een vordering tot vergoeding van schade ingediend:

Materiële schade

[slachtoffer 1] , [naam 2] , [aangeefster 4] , [aangever 3] , [aangeefster 2] en [aangeefster 1]

De rechtbank stelt vast dat aan de benadeelde partijen [slachtoffer 1] , [naam 2] , [aangeefster 4] , [aangever 3] en [aangeefster 2] door de bewezenverklaarde oplichtingen onder 3 en 4 in zaak A rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De gevorderde bedragen zijn de naar de bankrekening van verdachte overgemaakte geldbedragen en worden toegewezen. De benadeelde partij [aangeefster 1] heeft daarnaast de reiskosten gevorderd die zij heeft gemaakt toen zij de door haar betaalde kitten wilde ophalen. Dit gevorderde bedrag van € 30,78 wordt ook toegewezen.

Over alle toegewezen schadevergoedingen moet verdachte ook de wettelijke rente betalen.

[benadeelde partij]

De benadeelde partij heeft het door hem naar de bankrekening van verdachte overgemaakte geldbedrag van € 175,00 gevorderd. Dit bedrag zal worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente. [benadeelde partij] heeft daarnaast zorgkosten voor eigen risico gevorderd voor de behandeling van zijn psychische problematiek. Zoals hierna bij immateriële schade nader wordt gemotiveerd, vindt de rechtbank onvoldoende onderbouwd dat [benadeelde partij] door de bewezenverklaarde poging afpersing en oplichting psychische schade (‘geestelijk letsel’) heeft geleden waarvoor immateriële schadevergoeding mogelijk is. Dat betekent dat ook voor (het eigen risico van) de rekening van de psycholoog onvoldoende is onderbouwd dat deze schade door het bewezenverklaarde is geleden. Om [benadeelde partij] in de gelegenheid te stellen de vordering voor dit deel nader te onderbouwen zou de zaak moeten worden aangehouden. Dat vindt de rechtbank in deze zaak een onevenredige belasting van het strafgeding. [benadeelde partij] wordt daarom niet-ontvankelijk verklaard in dit deel van zijn vordering. Hij kan dat deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Immateriële schade

Benadeelde partijen [benadeelde partij] en [slachtoffer 1] hebben vergoeding van immateriële schade gevorderd. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft een benadeelde partij alleen recht op vergoeding van de immateriële schade als de benadeelde partij door het bewezenverklaarde lichamelijk letsel heeft opgelopen, in zijn eer of goede naam is aangetast of op andere wijze in zijn persoon is aangetast. De eerste twee categorieën zijn hier niet van toepassing. Voor de categorie ‘andere aantasting in de persoon’ geldt dat van een vergoeding van de schade op deze grond pas sprake kan zijn als er geestelijk letsel van enige omvang is. Gedacht kan worden aan psychische gevolgen waarvoor behandeling geïndiceerd is en waarvan onderbouwing van een deskundige beschikbaar is. Bij beide benadeelden ontbreekt een onderbouwing van de psychische problematiek en behandeling daarvan door een behandelaar. De nota’s die [benadeelde partij] heeft overgelegd zijn daarvoor niet voldoende, omdat hieruit niet blijkt dat deze behandeling een gevolg is van het strafbare feit. De rechtbank vindt bij deze bewezenverklaarde feiten niet zo evident dat daarbij sprake is van aantasting van de persoon op andere wijze dat benadeelde partijen ook zonder die onderbouwing voor immateriële schadevergoeding in aanmerking komen. Uit rechtspraak volgt dat de lat hiervoor hoog ligt; gevoelens van angst, onveiligheid en wantrouwen, hoe vervelend ook, zijn daarvoor onvoldoende. De benadeelde partijen worden dan ook in dit deel van hun vordering niet-ontvankelijk verklaard. Zij kunnen dit deel van hun vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De volgende benadeelde partijen hebben in zaak B een vordering tot vergoeding van schade ingediend:

Materiële schade

De rechtbank stelt vast dat aan de benadeelde partijen [slachtoffer 4] en [slachtoffer 5] door de bewezenverklaarde oplichting van zaak B onder 3 rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De gevorderde bedragen zijn de door hen naar verdachte overgemaakte geldbedragen. Deze bedragen worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf het moment waarop de strafbare feiten zijn gepleegd.

Immateriële schade

[slachtoffer 3] en [slachtoffer 4] hebben ook immateriële schadevergoeding gevorderd.

De rechtbank vindt onvoldoende onderbouwd dat benadeelde partijen immateriële schade hebben geleden die voor vergoeding in aanmerking komt. De rechtbank verwijst daarbij naar wat zij hiervoor bij zaak A heeft overwogen over de gevorderde immateriële schade. Ook [slachtoffer 3] en [slachtoffer 4] hebben geen verklaring van een behandelaar of iets dergelijks ingebracht. Ook in deze zaak vindt de rechtbank bij de bewezenverklaarde feiten niet zo evident dat daarbij sprake is van aantasting van de persoon op andere wijze dat benadeelde partijen ook zonder die onderbouwing voor immateriële schadevergoeding in aanmerking komen. De benadeelde partijen worden dan ook in dat deel van hun vordering niet-ontvankelijk verklaard. Zij kunnen dit deel van hun vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank legt de schadevergoedingsmaatregel op bij iedere benadeelde partij, zodat zij niet zelf bij verdachte hun vordering hoeven te innen, maar dat via de staat loopt. De rechtbank waardeert deze op de volgende bedragen (te vermeerderen met de wettelijke rente):