Uitspraken

1.1.

Eiseres is het niet eens met de hoogte van het toegekende voorschotbedrag. Zij heeft het volgende naar voren gebracht.

1.2.

1.3.

De beslissing leidt tot onevenredige gevolgen voor eiseres. Op grond van rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling)1 moet toepassing worden gegeven aan het evenredigheidsbeginsel.

2.1.

Het Uwv heeft in het bestreden besluit, nader toegelicht ter zitting, het standpunt ingenomen dat van een juist aangiftetijdvak is uitgegaan.

2.2.

De hoogte van de subsidie is afhankelijk van de hoogte van de loonsom in het eerste aangiftetijdvak van het jaar 2020 (januari 2020). Als er over dat tijdvak geen loongegevens zijn, wordt uitgegaan van het loon over de maand november 2019. In het geval van eiseres waren er geen aangiftegegevens over januari 2020 bekend, zodat het Uwv is uitgegaan van november 2019. De latere wijziging waar eiseres op doelt heeft betrekking op de vaststelling van de subsidie, niet op het voorschot.

2.3.

In het geval van eiseres kan volgens het Uwv niet worden afgeweken van de regeling. De NOW-1 bevat geen hardheidsclausule. Dat is een bewuste keuze van de wetgever geweest. De regeling is een noodmaatregel die eenvoudig moet zijn om het Uwv in staat te stellen grote aantallen aanvragen snel te kunnen behandelen. Bij latere wijzigingen is iets meer ruimte geboden voor maatwerk maar dat geldt alleen voor definitieve vaststellingen. Er is geen sprake van strijd met het evenredigheidsbeginsel.

3.1.

In artikel 11 van de NOW-1 is geregeld dat een werkgever een voorschot kan ontvangen op de subsidieverlening. Voor de berekening van dit voorschot op de subsidieverlening geeft artikel 10 van de NOW-1 een formule. In die formule staat de factor B* voor de loonsom waarmee wordt gerekend.

3.2.

Artikel 10, voor zover in deze procedure relevant, luidt (Regeling van 31 maart 2020, Stcrt. 1 april 2020, nr. 19874:

3.3.

4.1.

Over de vraag of het evenredigheidsbeginsel is geschonden overweegt de rechtbank het volgende. Zoals het Uwv ter zitting heeft toegelicht is de voorschotregeling in de NOW-1 een grofmazige regeling, bedoeld om snel grote aantallen aanvragen te kunnen behandelen. De regeling bood en biedt geen ruimte voor maatwerk. De regelgever heeft er bewust voor gekozen om geen hardheidsclausule op te nemen. Het is eveneens een bewuste keuze van de regelgever geweest om de verruiming van de loonsombepaling te beperken tot de definitieve vaststelling. Met haar beroep op de uitspraken van de Afdeling vraagt eiseres om exceptieve toetsing. De rechter kan een algemeen verbindend voorschrift dat geen wet in formele zin is, in een zaak over een besluit toetsen op rechtmatigheid en het voorschrift onder meer buiten toepassing laten als het in strijd is met de algemene rechtsbeginselen of het evenredigheidsbeginsel.

4.2.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor het oordeel dat artikel 10, tweede en derde lid, van de NOW-1 buiten toepassing moet worden gelaten. Verwezen wordt naar wat de Centrale Raad van Beroep zeer recent heeft overwogen in zijn uitspraak van 28 januari 20212. In de overwegingen 4.6 en 4.7 van die uitspraak is uiteengezet waarom in geval dat gelijkenis vertoont met dat van eiseres voldoende toegelicht is dat met het oog op uitvoerbaarheid van de regeling de wijziging van de NOW-1 van 26 mei 2020 beperkt kon blijven tot de subsidievaststelling. De rechtbank neemt die overwegingen in het geval van eiseres over. Er is mede gelet op het doel van de regeling en ondanks het feit dat met de regeling niet alle werkgevers worden geholpen, geen sprake van strijd met het evenredigheidsbeginsel.

4.3.

De rechtbank voegt daaraan nog toe dat de zaak van eiseres op relevante onderdelen anders is dan de gevallen die in de uitspraken van oktober 2019, waarnaar zij heeft verwezen, zijn beoordeeld. In die uitspraken gaat het om een gewijzigde uitleg van een wettelijke bepaling, bedoeld voor structurele toepassing gedurende lange tijd. In het hier voorliggende geval betreft het een noodmaatregel, bedoeld voor snel en tijdelijk gebruik, waarop bovendien bij de definitieve vaststelling nog aanpassingen mogelijk zijn. Gelet op dit karakter van de regeling en de afwegingen die de regelgever heeft gemaakt, zijn er geen aanknopingspunten om het betoog van eiseres over de onevenredigheid van het voorschotbesluit te volgen.

5. Uit het voorgaande volgt dat het bestreden besluit in rechte stand houdt. Het Uwv heeft de voorschotbeslissing terecht gebaseerd op het aangiftetijdvak november 2019. Het beroep is ongegrond.

6. Voor een proceskostenveroordeling of vergoeding van het griffierecht bestaat geen aanleiding.