Uitspraken

In deze zaak gaat het om de vraag of ING de bancaire relatie met [eisers] mocht beëindigen en of ING in dat kader de hypothecaire lening mag opeisen. Daarnaast gaat het om de vraag of (en zo ja, hoe lang) de gegevens van [eisers] in het IVR van ING geregistreerd mogen zijn.

[eisers] zijn van mening dat ING de bancaire relatie niet mocht beëindigen. Hiertoe voeren [eisers] aan dat zij de juiste gegevens aan Uyrum ( [naam] ) hebben verstrekt maar dat zij slachtoffer zijn geworden van frauduleus handelen. Dit frauduleus handelen kan niet aan hen worden verweten. Volgens [eisers] heeft ING een zorgplicht geschonden omdat zij de aangeleverde stukken niet voldoende heeft onderzocht. Daarnaast heeft ING volgens [eisers] het vertrouwen gewekt de hypothecaire lening voort te zetten door de kwestie opnieuw te onderzoeken. In dat kader hebben [eisers] verder aangevoerd dat zij inmiddels meer omzet genereren en dat uit een nieuwe berekening blijkt dat zij alsnog in aanmerking zouden komen voor de hypothecaire financiering van de woning.

Volgens ING dient zij de bij de kredietaanvraag verstrekte gegevens te beoordelen om te zien of kredietverstrekking verantwoord is ter voorkoming van overkreditering. Daarbij hoort niet het beoordelen of de verstrekte gegevens zelf juist zijn, omdat een bank in beginsel mag vertrouwen op juistheid van de gegevens die aangeleverd worden. ING betwist dan ook dat zij haar zorgplicht geschonden heeft, omdat zij onderzoek heeft gedaan naar de financiële positie van [eisers] ING wist niet noch behoorde te weten dat de namens [eisers] aangeleverde gegevens waren vervalst, aldus ING. Naar aanleiding van een nieuw onderzoek naar de financiële positie van [eisers] heeft ING vastgesteld dat het daadwerkelijke inkomen van [eisers] volgens de wettelijke normen onvoldoende is om aan de hypotheekverplichtingen te kunnen voldoen. Daarnaast hebben [eisers] (i) niet aan ING gemeld dat zij de woning niet hadden gekocht voor eigen bewoning maar voor verhuur en (ii) nagelaten te melden dat zij een tweede hypothecaire lening zouden aangaan bij Florius. Volgens ING had zij [eisers] de hypothecaire lening niet verstrekt, indien zij op de hoogte was geweest van deze gegevens. ING heeft de bancaire relatie dan ook terecht opgezegd zodat de hypothecaire lening direct opeisbaar is. Volgens ING betwisten [eisers] ook niet dat de hypothecaire lening is verstrekt op basis van vervalste gegevens en dat zij niets vermeld hebben over de hypothecaire lening bij Florius.

Vast staat dat namens [eisers] vervalste gegevens zijn verstrekt bij de hypotheekaanvraag en dat niet is gemeld dat een andere hypothecaire lening verstrekt zou worden door Florius voor een tweede woning. Levering van deze tweede woning vond een dag later plaats dan levering van de eerste woning waar de financiering van ING op ziet. Vast staat ook dat [eisers] voorafgaand aan beide leveringen bewust bezig waren twee woningen aan te kopen met financiering bij verschillende financiers. Van hen had verwacht mogen worden dat zij zich ervan vergewisten dat beide financiers op de hoogte waren van beide aankopen. Dat is niet gebleken. Ten aanzien van de vervalste gegevens geldt dat, los van de vraag of [eisers] daarvan wetenschap hadden, van hen verwacht mag worden dat zij de essentiële (financiële) gegevens waarop een offerte is gebaseerd zodanig controleren dat zij een substantieel verschil van inkomsten hadden gesignaleerd evenals de voorwaarde dat zij de woning zelf zouden bewonen, terwijl zij dat helemaal niet van plan waren.

Bij deze omstandigheden mocht ING de bancaire relatie beëindigen zoals zij dat heeft gedaan en de hypothecaire lening opeisen. Daarbij speelt mee dat ING, na het ontdekken van de fraude, [eisers] ruim de tijd heeft gegeven de financiering elders onder te brengen en ook nieuwe berekeningen heeft uitgevoerd om te bezien of [eisers] op basis van de juiste gegevens alsnog in aanmerking zouden komen voor financiering van de woning. Dat bleek niet het geval en [eisers] hebben onvoldoende ingebracht om te concluderen dat deze financiering nu wel passend zou zijn. Tot slot leidt het argument, kort samengevat, dat [naam] de kwade genius is die alles heeft bedacht en [eisers] geen verstand van cijfers hadden en hen dus niets verweten kan worden, niet tot een andere uitkomst. Het inschakelen van een adviseur ontslaat [eisers] namelijk niet van een eigen verantwoordelijkheid de essentiële (financiële) gegevens te blijven controleren. Daarnaast mocht op zijn minst van hen verwacht worden dat zij zich bij zichzelf de vraag stelden of het wel realistisch was dat zij ‘opeens’ in korte tijd twee woningen konden kopen met hetzelfde inkomen uit de kapperszaak.

ING hoeft de registratie van de persoonsgegevens van [eisers] niet ongedaan te maken of de duur daarvan te verkorten. Daartoe geldt het volgende.

Voor registratie van gegevens in het IVR gelden minder strenge eisen dan voor opname in externe registers, omdat deze registraties alleen voor de bank zelf zichtbaar zijn. ING heeft voldoende aangevoerd voor de conclusie dat de verwerking van de persoonsgegevens van [eisers] in haar IVR gerechtvaardigd is en daarmee voldoet aan de verwerkingsgrondslag die is neergelegd in artikel 6 van de Algemene verordening gegevensbescherming en aan de criteria van de Gedragscode verwerking persoonsgegevens financiële instellingen. De feiten en omstandigheden die hebben geleid tot de opzegging van de bankrelatie en de opeising van de hypothecaire lening zijn aan te merken als een gebeurtenis waarvan ING kennis wenst te nemen in het kader van de veiligheid en integriteit van de financiële instelling. ING is immers opgezadeld met een hypothecaire lening die zij niet vertrekt zou hebben als zij over de juiste gegevens had beschikt en [eisers] hebben de essentiële (financiële) gegevens waarop de offerte was gebaseerd onvoldoende gecontroleerd. Mochten [eisers] een nieuwe aanvraag doen voor een bankrelatie met ING dan moet zij met die kennis op dat moment een nieuwe afweging kunnen maken of dat handelen gevolgen heeft voor de beslissing op die nieuwe aanvraag. Dat is een gerechtvaardigd belang.

Gezien de ernst van het geval en omdat [eisers] volgens ING geen verantwoordelijkheid hebben genomen voor verstrekking van de vervalste gegevens, heeft ING gekozen voor een registratie van acht jaar. [eisers] hebben onvoldoende aangedragen om ING te verplichten de opnameduur van acht jaar te verkorten.

Nu ING de relatie met [eisers] mocht beëindigen worden vorderingen i, ii en vi afgewezen. Omdat ING haar zorgplicht niet heeft geschonden, wordt vordering iii afgewezen. Vordering iv is onvoldoende onderbouwd en wordt ook afgewezen. Voor wat betreft vordering vii bestaat er geen algemene plicht om relevante informatie van een fraudeonderzoek te delen, zodat deze vordering wordt afgewezen. En omdat de rechtbank oordeelt dat ING de persoonsgegevens van [eisers] in haar IVR mag registreren, wordt vordering v ook afgewezen. Gelet op het voorgaande behoeft hetgeen partijen verder nog naar voren hebben gebracht geen bespreking.

[eisers] zijn in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. De proceskosten van ING worden begroot op:

De gevorderde wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen zoals vermeld in de beslissing.