Uitspraken

Artikel 1019w Rv biedt de persoon die een ander aansprakelijk houdt voor zijn letselschade, de mogelijkheid, ook voordat de zaak ten principale aanhangig is, de rechter te verzoeken te beslissen over een geschil omtrent of in verband met een deel van hetgeen ter zake tussen hen rechtens geldt en waarvan de beëindiging kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst over de vordering in de hoofdzaak. Gezien de ratio van de deelgeschilprocedure om de buitengerechtelijke onderhandelingen te bevorderen, dient de rechtbank te toetsen of de verzochte beslissing voldoende kan bijdragen aan de totstandkoming van een dergelijke vaststellingsovereenkomst. De investering in tijd, geld en moeite moeten aldus worden afgewogen tegen het belang van de vordering en de bijdrage die een beslissing aan de totstandkoming van een minnelijke regeling kan leveren (Kamerstukken II, 2007-2008, 31518, nr. 3, p. 18).

Voorts geldt dat het voorleggen van meerdere deelgeschillen in één procedure in beginsel mogelijk is. Daarbij moet echter wel voor ogen worden gehouden dat de deelgeschilprocedure er niet op is gericht de rechter over een groot aantal deelgeschillen te laten oordelen. Het verder onderhandelen, al dan niet met behulp van een mediator, of het instellen van een bodemprocedure, is dan een meer geëigende weg (Kamerstukken II, 2008-2009, 31518, nr. 8, p. 7). De rechter wijst het verzoek af voor zover de verzochte beslissing naar zijn oordeel onvoldoende kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst (artikel 1019z Rv).

Causaal verband beperkingen - ongeval

Voorschot

[verzoekster] heeft ter onderbouwing van haar verzoek gewezen op het patroon van bevoorschotting van Bovemij. Bovemij mag dit patroon niet doorbreken, nu zij anders zal zijn verstoken van elke bron van inkomsten, aldus [verzoekster]. Beantwoording van de vraag of Bovemij is gehouden een nader voorschot van € 60.000,00 op de schadevergoeding aan [verzoekster] te verstrekken is afhankelijk van de vraag of het voldoende aannemelijk is dat tenminste het bedrag van het door [verzoekster] gevorderde voorschot op de schadevergoeding, boven het voorschot dat Bovemij reeds heeft betaald, bij wijze van schadevergoeding in een eventuele bodemprocedure aan haar zal worden toegewezen. In dat kader wordt voorop gesteld dat Bovemij reeds tot een bedrag van € 113.000,00 heeft bevoorschot en dat de totale schade volgens [verzoekster] op maximaal € 300.000,00 kan worden geschat. Gelet op de stellingen daaromtrent ziet deze schade met name op het verlies aan arbeidsvermogen. [verzoekster] heeft immers gesteld dat zij het restaurant heeft moeten verkopen en dat zij, nu zij door het ongeval volledig arbeidsongeschikt is geraakt, niet in staat is inkomen uit arbeid te verwerven. Ten aanzien van dit punt heeft Bovemij op diverse punten verweer gevoerd. Zo is betwist dat de psychische beperkingen van [verzoekster] het gevolg zijn van het ongeval. In dat kader dient nog een definitieve rapportage te worden opgesteld. Ook is naar voren gebracht dat [verzoekster] en haar echtgenoot al – afgezien van het ongeval van 2010 – van plan waren het restaurant te verkopen. Die verkoop is dus volgens Bovemij niet het gevolg van het ongeval. Voorts is uitgebreid verweer gevoerd tegen de stellingen die zijn ingenomen omtrent hetgeen aan inkomen (al dan niet zwart) zou zijn verworven via het restaurant. Daartoe heeft Bovemij verwezen naar de grote discrepantie tussen de jaarcijfers van het restaurant, die een beperkte opbrengst laten zien, en het door [verzoekster] opgestelde overzicht van het uitgavenpatroon van haar en haar echtgenoot. Ook is tussen partijen de looptijd van de schade in geschil. In dat kader heeft Bovemij gesteld dat sprake is van pre-existente klachten en heeft Bovemij bovendien verwezen naar de opvatting van dr. Korzec dat behandeling van de klachten van [verzoekster] mogelijk is. Op grond van het voorgaande kan binnen het kader van deze deelgeschilprocedure, waarbinnen in beginsel geen plaats is voor nadere instructie, niet met voldoende mate van zekerheid geconcludeerd worden dat de schadevergoeding waarop [verzoekster] aanspraak kan maken hoger is dan het bedrag dat zij tot op heden van Bovemij bevoorschot heeft gekregen.

Aan het feit dat Bovemij tot op heden ruim heeft bevoorschot kon [verzoekster] voorts, behoudens bijzondere omstandigheden die niet zijn gebleken, niet het gerechtvaardigd vertrouwen ontlenen dat Bovemij daarmee doorgaat, ook waar zij van mening is dat er onvoldoende feitelijke basis is voor verdere bevoorschotting. Een andersluidend oordeel zou tot het ongewenste resultaat kunnen leiden dat verzekeraars zich terughoudend opstellen wat betreft bevoorschotting. Dit betekent dat het verzoek van [verzoekster] tot het betalen van een nader voorschot wordt afgewezen.

Buitengerechtelijke kosten

Ter onderbouwing van dit verzoek heeft [verzoekster] gesteld dat Bovemij in het verleden de advocaatkosten en buitengerechtelijke kosten volledig heeft voldaan, maar dat zij daar nadien een achterstand in heeft laten ontstaan. Bovemij is op grond van artikel 6:96 lid 2 sub c BW gehouden om deze achterstand te betalen, aldus [verzoekster]. Bovemij heeft tegen dat verzoek verweer gevoerd.

Ten aanzien van de kosten ter verkrijging van voldoening buiten rechte is vereist dat, in de gegeven omstandigheden, de kosten redelijk zijn en de verrichte werkzaamheden redelijkerwijs noodzakelijk waren om schadevergoeding te verkrijgen. Bovemij heeft zelf de complexiteit van deze zaak benadrukt. Die complexiteit zal dan ook zijn uitwerking hebben op de door de advocaat van de benadeelde te verrichten werkzaamheden en daarmee op de buitengerechtelijke kosten. Bovemij heeft als verweer aangevoerd dat een integrale beoordeling van de buitengerechtelijke kosten in verhouding tot de uiteindelijk te vergoeden schade nog niet mogelijk is. Dat moge zo zijn, vast staat wel dat al een aanzienlijk bedrag aan schade is betaald, terwijl de partijen zich nog midden in het schaderegelingstraject bevinden en het dus reëel is dat daarvoor nog buitengerechtelijke kosten worden gemaakt. Onder deze omstandigheden is er voldoende grond voor toewijzing, als voorschot, van (een deel van) de achterstallige buitengerechtelijke kosten, in redelijkheid bepaald op

€ 5.000,00. Aan de algemene betwisting, door Bovemij, van de relevantie van de werkzaamheden gaat de rechtbank voorbij. De declaraties zijn deugdelijk gespecificeerd.

Kostenbegroting