Uitspraken

Eiseres komt niet in aanmerking voor vrijstelling van het mvv-vereiste krachtens artikel 3.71, tweede lid, aanhef en onder l, van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb 2000) omdat haar uitzetting niet in strijd is met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (verder: EVRM). Hieraan heeft verweerder ten grondslag gelegd dat eiseres nimmer rechtmatig verblijf in Nederland heeft gehad. Dat eiseres desondanks een gezinsleven is aangegaan is haar eigen keuze geweest, waarvan de gevolgen voor haar rekening komen. Verder heeft verweerder ten nadele meegewogen dat referent een WWB-uitkering heeft en niet voldoet aan het middelenvereiste. Verweerder heeft weliswaar, nu referent een asielvergunning heeft, in het bestreden besluit een objectieve belemmering aangenomen om het gezinsleven in Somalië uit te oefenen, maar dit brengt niet zonder meer een verplichting tot verlening van een verblijfsvergunning met zich mee. Daarbij vormt het bestaan van de objectieve belemmering een zware maar niet noodzakelijkerwijs doorslaggevende wegingsfactor. Verder is niet aannemelijk gemaakt dat het gezinsleven niet in een ander land kan worden uitgeoefend. Referent heeft jarenlang in Soedan en Koeweit gewoond. De enkele stelling dat het gezinsleven aldaar niet kan worden uitgeoefend omdat zijn verblijfsvergunning daar is verlopen, is onvoldoende om aan te nemen dat hij niet opnieuw een verblijfsvergunning kan verkrijgen. Evenmin is aangetoond dat het gezinsleven niet in een ander land kan worden uitgeoefend. Verder is niet gebleken van een uitzichtloze situatie waarin volstrekt duidelijk is dat nimmer aan de voorwaarden voor een verblijfsvergunning zal kunnen worden voldaan. Dat eiseres zwanger is van hun tweede kind en haar zoon een verblijfsvergunning heeft, maakt niet dat eiseres in het bezit gesteld moet worden van een verblijfsvergunning. Het is de keuze van eiseres om haar zoon en toekomstige baby mee te nemen of hier in Nederland bij referent te laten verblijven. Eiseres kan ook vanuit het buitenland invulling geven aan het gezinsleven.

Eiseres komt evenmin in aanmerking voor vrijstelling van het mvv-vereiste op grond van de hardheidsclausule, aldus verweerder.

Eiseres heeft aangevoerd dat het volstrekt onaannemelijk is dat het gezinsleven in Soedan of Koeweit kan worden uitgeoefend op basis van een verblijf van referent aldaar in het verleden als student. De stelling van verweerder dat eiseres aannemelijk moet maken dat het gezinsleven niet in een derde land zou kunnen worden uitgeoefend, is een onterechte omkering van de bewijslast, gelet op de aangenomen objectieve belemmering. Voorts heeft verweerder miskend dat eiseres en referent geen enkele bijzondere band hebben met enig derde land.

Dat referent thans nog niet aan het middelenvereiste kan voldoen, is onvoldoende om het belang van het gezinsleven en de belangen van de kinderen terzijde te schuiven. Referent doet al het mogelijke om een baan te vinden.

Verder laat verweerder ten onrechte buiten beschouwing dat eiseres, indien wordt vastgehouden aan het mvv-vereiste, moet terugkeren naar Somalië. Indien zij alsnog een mvv zou aanvragen moet zij verblijven in de buurlanden Kenia of Ethiopië. Daarnaast volgt uit de uitspraak van de Afdeling van 7 maart 2013 (201111613/1/V3) dat gronden die een rol zouden kunnen spelen in een asielprocedure bij de vraag of er vrijstelling van het mvv-vereiste moet worden verleend, niet buiten beschouwing kunnen blijven. In dat kader heeft eiseres nadere informatie van Vluchtelingenwerk overgelegd waaruit volgt dat zij bij terugkeer naar Somalië het risico loopt op beschuldiging van spionage en dat zij als alleenstaande vrouw kwetsbaar is.

Daarnaast weegt ten nadele van eiseres dat zij het gezinsleven is aangegaan in februari 2012 en heeft voortgezet, terwijl zij nimmer rechtmatig verblijf op grond van een verblijfsvergunning heeft gehad. Voorts is er weliswaar een objectieve belemmering aangenomen voor referent om het gezinsleven in zijn land van herkomst uit te oefenen, maar is er van een objectieve belemmering om het gezinsleven in een derde land voort te zetten niet gebleken. Het is, anders dan eiseres heeft betoogd, wel degelijk aan haar om te onderbouwen waarom zij het gezinsleven niet in een derde land kan voortzetten en zij heeft dat niet (onvoldoende) gedaan. Daarnaast is het belang van het kind wel degelijk in de belangenafweging betrokken. In het bestreden besluit is overwogen dat hij nog zeer jong is en nog niet dusdanig geworteld is dat hij zich niet elders kan vestigen.

De rechtbank overweegt als volgt.

Ingevolge het tweede lid is geen inmenging van enig openbaar gezag in de uitoefening van dit recht toegestaan, dan voor zover bij de wet is voorzien en noodzakelijk is in een democratische samenleving in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.

Ingevolge artikel 16, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vw 2000 kan een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd worden afgewezen indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige machtiging tot voorlopig verblijf (hierna; mvv) die overeenkomt met het verblijfsdoel waarvoor de vergunning is aangevraagd (hierna: mvv-vereiste).

Ingevolge artikel 3.71, eerste lid, van het Vb 2000 wordt de aanvraag tot het verlenen van de verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd afgewezen, indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige mvv.

Ingevolge het tweede lid, aanhef en onder l, is van het mvv-vereiste vrijgesteld de vreemdeling van wie uitzetting in strijd met artikel 8 van het EVRM zou zijn.

Het enkele feit dat referent in het verleden in Soedan en Koeweit heeft gewoond en in dat laatste land een verblijfsvergunning heeft gehad, is daartoe onvoldoende. Daarnaast is in het bestreden besluit noch in het verweerschrift ingegaan op de door eiseres en referent tijdens de hoorzitting aangevoerde redenen waarom het gezinsleven niet in een derde land kan worden uitgeoefend. Zo blijkt uit het verslag van de hoorzitting, gehouden op 25 februari 2014, dat de voorzitter van de commissie aan eiseres en referent heeft gevraagd of zij in Soedan of in Koeweit hun gezinsleven zouden kunnen uitoefenen. Eiseres en referent hebben beiden ontkennend geantwoord. Eiseres heeft nimmer in een derde land gewoond en heeft geen enkele band met Koeweit of Soedan. Referent heeft desgevraagd nader toegelicht dat hij van 1993 tot 2002 in Koeweit bij zijn moeder woonde en daar een verblijfsvergunning kreeg om zijn middelbare school af te maken. Toen de geldigheidsduur van zijn vergunning verliep is hij naar Soedan vertrokken om daar tot 2008 te studeren. Vervolgens is eiser naar Somalië teruggekeerd omdat zijn hele familie daar inmiddels naar was teruggekeerd.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder dan ook ondeugdelijk gemotiveerd dat het uitoefenen van het gezinsleven in Koeweit dan wel Soedan mogelijk is, alsmede onvoldoende gemotiveerd waarom aan de aangenomen objectieve belemmering om het gezinsleven in Somalië uit te oefenen geen doorslaggevend gewicht is toegekend.

Dat eiseres vanuit Somalië met gebruikmaking van moderne communicatiemiddelen contact kan onderhouden met haar kinderen en hen kan bezoeken, kan in het licht van het arrest Udeh tegen Zwitserland van 16 april 2013 evenmin als een deugdelijke motivering worden aangemerkt.