Uitspraken

Overwegingen

1. In de verordening op de heffing en de invordering van een BIZ-bijdrage en op de subsidie voor de BI-zone Dorpsstraat is onder meer bepaald - zakelijk weergegeven - dat onder de naam ‘BIZ-bijdrage’ een directe belasting wordt geheven ter bestrijding van de kosten, die zijn verbonden aan activiteiten die zijn gericht op het bevorderen van leefbaarheid, veiligheid, ruimtelijke kwaliteit of een ander mede publiek belang in de openbare ruimte van de BI-zone. Deze belasting wordt gedurende een periode van 5 jaar jaarlijks geheven ter zake van binnen de BI-zone gelegen onroerende zaken die niet in hoofdzaak tot woning dienen.

2. In de Uitvoeringsovereenkomst BIZ Dorpsstraat – getekend op 21 april 2011 door de gemeente alsmede de Stichting Ondernemend Oud Zoetermeer (‘SOOZ’) – is bepaald dat de stichting ten behoeve van de subsidie jaarlijks een begroting en een activiteitenplan indient voor het betreffende gebied.

3. In de begroting voor het jaar 2013 staat onder meer het volgende vermeld:

4. De toelichting op de posten uit de resultaatrekening in de jaarrekening van de ‘SOOZ’ voor het jaar 2013 luidt - voor zover hier van belang - als volgt:

Geschil
5. In geschil is of de aanslag BIZ-bijdrage terecht is opgelegd. Meer specifiek ligt de vraag voor of de kosten die zijn gemaakt met betrekking tot de posten promotieactiviteiten en evenementen, inrichting en inventaris en de algemene kosten het publiek belang dienen.

6. De rechtbank stelt voorop dat de opbrengst van de BIZ-bijdrage dient te worden gebruikt voor de bestrijding van kosten die zijn genoemd in artikel 1, tweede lid, van de Experimentenwet BI-zones (hierna: de Wet). Uit de wordingsgeschiedenis van deze Wet kan voorts niet worden afgeleid in welke mate door middel van BIZ-bijdragen bekostigde activiteiten ten minste het algemene belang moeten dienen ter rechtvaardiging van de heffing van zodanige bijdragen. Naar het oordeel van de rechtbank dient het algemene belang ten minste in gelijke mate te worden gediend als de gemeenschappelijke private belangen van de ondernemers teneinde de inzet van het instrument van gemeentelijke belastingheffing te rechtvaardigen. Er is anders dan verweerder heeft betoogd geen grond voor een terughoudende rechterlijke toetsing in dezen (vgl. Hof Den Haag 3 januari 2014, ECLI:NL:GHDHA:2014:476). Het feit dat de wetgever naar aanleiding van rechterlijke uitspraken wijzigingen in nieuwe wetgeving heeft aangebracht, geeft geen aanleiding om in het onderhavige geval anders te oordelen. Toepassing van deze wetswijziging die in het jaar 2013 nog niet in werking is getreden, zou strijd met het rechtszekerheidsbeginsel opleveren.

7. De bewijslast ter zake van feiten en omstandigheden waaruit volgt dat het algemene belang ten minste in gelijke mate wordt gediend met de door middel van de BIZ-bijdrage bekostigde activiteiten, rust op verweerder. De rechtbank acht verweerder hierin niet geslaagd en overweegt ter zake van het in geschil zijnde drietal posten als volgt.

8. De promotieactiviteiten en evenementen die in de BI-zone in het onderhavige jaar zijn georganiseerd, zijn qua karakter in overheersende mate gericht op de commerciële belangen van de winkeliers. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat ook reeds voor de instelling van de BI-zone dergelijke activiteiten door de winkeliersvereniging werden georganiseerd. Ter zitting heeft verweerder zich voorts nog op het standpunt gesteld dat met name de Sinterklaasintocht het publiek belang dient. Gezien het feit dat verweerder geen argumenten heeft aangedragen op basis waarvan deze intocht afwijkt van de andere straatbrede evenementen en promotieactiviteiten, kan de rechtbank dit standpunt niet volgen.

9. Vast is komen te staan dat de post inrichting en inventaris onderverdeeld kan worden in de posten kerstverlichting ad € 4.501 en bloembakken ad € 2.654. Ten aanzien van de post kerstverlichting overweegt de rechtbank dat dit geen activiteit betreft die onder de reikwijdte van artikel 1, tweede lid, van de Wet valt. Hierbij wijst de rechtbank erop dat de plaatsing van deze verlichting, voor zover dit al pas na de instelling van de BI-zone voor het eerst ter hand is genomen, vooral zal zijn gericht op de promotie van de in de BI-zone gevestigde winkels en horecagelegenheden tijdens de feestdagen (vgl. Hof Den Haag 9 april 2014, ECLI:NL:GHDHA:2014:1327).

10. Ten aanzien van de eveneens in geschil zijnde algemene kosten overweegt de rechtbank tot slot dat deze niet rechtstreeks toerekenbaar zijn aan de verschillende posten. Naar het oordeel van de rechtbank dienen de algemene kosten - om te bepalen of deze het publiek belang dienen of niet - derhalve naar evenredigheid over de verschillende posten verdeeld te worden (vgl. wederom Hof Den Haag van 9 april 2014, ECLI:NL: GHDHA: 2014:1327). Het standpunt van verweerder dat de algemene kosten geheel aan het publiek belang toe te rekenen zijn omdat de BI-zone is ingesteld ten behoeve van het algemeen belang ongeacht de omvang van de verschillende activiteiten, volgt de rechtbank niet.

11. Uit wat hiervoor is overwogen, volgt dat het beroep gegrond zal worden verklaard.

Proceskosten

12. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten. Derhalve wordt verweerder veroordeeld in de door eiseres genoemde kosten, te weten reis- en verblijfskosten, met toepassing van het Besluit proceskosten bestuursrecht, te vergoeden tot een bedrag van € 6,64. Overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten zijn gesteld noch gebleken.

Rechtsmiddel

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2. het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

d. de gronden van het hoger beroep.