Uitspraken

4.1.

Pas eerst in deze procedure heeft [gedaagde] zich op het standpunt gesteld dat er tussen partijen geen arbeidsovereenkomst per 1 september 2015 tot stand is gekomen omdat hij nimmer een door hem ondertekende versie retour heeft gezonden naar Q4U. Echter, de kantonrechter is van oordeel dat er wel degelijk een arbeidsovereenkomst tussen partijen tot stand is gekomen per 1 september 2015 en overweegt daartoe als volgt. Het zetten van een handtekening en het retour zenden van een ondertekende versie is in de gegeven omstandigheden slechts een formaliteit aangezien er tussen partijen in ieder geval overeenstemming bestond over de essentialia van de overeenkomst, waaronder de ingangsdatum en duur van de arbeidsovereenkomst, de functie, het salaris, de werkzaamheden en de werktijden. Niet gesteld of gebleken is dat partijen hierover of over überhaupt nog een punt in de arbeidsovereenkomst in onderhandeling waren. Ook in de, bij dagvaarding overgelegde en door [gedaagde] niet weersproken, uitgebreide e-mailwisseling tussen partijen die plaatsvond op 31 augustus en 1 september 2015 gaan partijen uit van een bestaande arbeidsovereenkomst. Dat [gedaagde] in het geheel niet meer voor Q4U wilde werken, doet aan het voorgaande niet af. Dit betekent dat er tussen partijen een (opvolgende) arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd, te weten van 1 september 2015 tot 1 december 2015, tot stand is gekomen.

4.2.

De vraag is vervolgens of [gedaagde] de bovenbedoelde arbeidsovereenkomst rechtsgeldig heeft opgezegd door op 31 augustus 2015, één dag voor de feitelijke aanvang van de arbeidsovereenkomst, (per e-mail) Q4U te laten weten dat hij niet meer komt werken.

4.3.

Ook het huidige arbeidsrecht kent een gesloten stelsel van het eindigen van een arbeidsovereenkomst. Eenzijdige beëindiging door opzegging ervan is er één. De opzeggende partij dient de wettelijke opzegtermijnen zoals omschreven in artikel 7:672 BW in acht te nemen, tenzij partijen anders zijn overeengekomen of sprake is van een proeftijdbeding. Niet gebleken is in ieder geval dat partijen een van de wet afwijkende opzegtermijn zijn overeengekomen. De opzegtermijn die [gedaagde] in acht diende te nemen is daarom, in beginsel, één maand (lid 3 van voornoemd artikel). Indien sprake is van een dringende reden, mag onverwijld worden opgezegd onder onverwijlde mededeling van die dringende reden.

4.4.

In de arbeidsovereenkomst is een proeftijd van één maand opgenomen. Op die overeenkomst is het nieuwe arbeidsrecht van toepassing. Ingevolge artikel 7:652 leden 4 en 8 onder f BW is elk beding waarbij een proeftijd is overeengekomen nietig indien het is opgenomen in een arbeidsovereenkomst van ten hoogste zes maanden. Dat is in casu het geval, zoals Q4U terecht heeft aangevoerd. Het proeftijdbeding is derhalve nietig en wordt geacht nooit te hebben bestaan. Dit betekent dat de vaste jurisprudentie ten aanzien van de ruimere opzeggingsbevoegdheid van de werknemer indien er een proeftijdbeding is (de bevoegdheid geldt dan ook voor de periode voordat de arbeidsovereenkomst feitelijk aanvangt) waardoor van onregelmatige opzegging wegens het niet in acht nemen van de opzegtermijn en eventueel daaruit voortvloeiende schadeplichtigheid in beginsel geen sprake is, [gedaagde] geen soelaas meer biedt.

4.5.

Primair heeft [gedaagde] aangevoerd dat de arbeidsovereenkomst buitengerechtelijk is ontbonden wegens onvoorziene omstandigheden. Dit volgt de kantonrechter niet. Indien [gedaagde] meent dat een opzegging van de arbeidsovereenkomst vanwege onvoorziene omstandigheden, wat daar ook van zij, de tussen partijen geldende opzegtermijn doet verkorten of hem de bevoegdheid gaf de overeenkomst anderszins onverwijld te doen eindigen, had hij dat dienen te motiveren en te onderbouwen. Nu [gedaagde] dat heeft nagelaten wordt dit verweer als onvoldoende onderbouwd verworpen.

4.6.

[gedaagde] heeft subsidiair aangevoerd dat de arbeidsovereenkomst op grond van een dringende reden voor ingangsdatum is opgezegd. Als onverwijlde dringende reden heeft te gelden de reden die is opgegeven in de e-mail van [gedaagde] aan Q4U op 31 augustus 2015, zoals letterlijk opgenomen bij de feiten onder 2.3. Die reden komt er in de kern op neer dat het loon niet is betaald op de tussen partijen overeengekomen tijd. [gedaagde] heeft gesteld dat tussen partijen is afgesproken dat hij de onder 2.1. bedoelde € 1.000,00 contant voor zijn vakantie zou ontvangen. Q4U heeft die afspraak als zodanig niet bestreden, maar heeft aangegeven dat vanwege het ontbreken van contant geld op het kantoor van Q4U zij [gedaagde] voor zijn vakantie heeft aangeboden het geld over te maken naar zijn bankrekening welk aanbod [gedaagde] heeft geweigerd. Dat de afspraak niet letterlijk is nagekomen staat daarmee wel vast. De kantonrechter is van oordeel dat deze handelwijze van Q4U weliswaar laakbaar is maar niet zodanig ernstig of dermate onacceptabel dat die op dat moment een onmiddellijk beëindiging van de arbeidsovereenkomst rechtvaardigde. Daarbij is in overweging genomen dat Q4U [gedaagde] tijdig een redelijk voorstel heeft gedaan waardoor het bedrag alsnog op de afgesproken tijd zou zijn betaald. Door dat aanbod om hem moverende redenen te weigeren creëerde [gedaagde] een situatie waarin het voor Q4U onmogelijk werd de afspraak op voldoende passende alternatieve wijze na te komen. Opgemerkt zij nog dat in de conclusie van antwoord meerdere redenen worden genoemd op grond waarvan [gedaagde] uiteindelijk heeft besloten de arbeidsovereenkomst niet voort te zetten. Deze redenen kunnen niet aangemerkt worden als onverwijld medegedeelde redenen en behoeven daarom geen verdere behandeling.

4.7.

Het voorgaande betekent dat [gedaagde] bij opzegging van de arbeidsovereenkomst de opzegtermijn van één maand in acht had moeten nemen, hetgeen hij niet heeft gedaan. Dat maakt hem schadeplichtig jegens Q4U. Bij regelmatige opzegging zou de arbeidsovereenkomst hebben voortgeduurd tot 1 oktober 2015 nu de overeenkomst tussentijdse opzegging mogelijk maakt. Q4U heeft als vergoeding één maandsalaris, in deze zijnde € 3.400,00, gevorderd. Gelet op het bepaalde in artikel 7:672 lid 9 BW is dat toewijsbaar.

4.8.

Tegen de gevorderde buitengerechtelijke incassokosten en wettelijke rente heeft [gedaagde] geen zelfstandig verweer meer gevoerd, zodat deze als op de wet gegrond zullen worden toegewezen. Het gevorderde bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten is echter hoger dan het in het Besluit bepaalde tarief. De kantonrechter zal het bedrag dan ook toewijzen tot een bedrag van € 562,65 in plaats van de gevorderde € 562,90.

4.9.

Als de in het ongelijk gestelde partij dient [gedaagde] te worden veroordeeld in de proceskosten aan de zijde van de Q4U. De rente over deze kosten zal worden toegewezen zoals hierna in het dictum vermeld. De gevorderde nakosten zullen worden toegewezen op de hierna in het dictum aan te geven wijze.

- veroordeelt [gedaagde] om aan Q4U te voldoen een bedrag van € 3.969,17, te vermeerderen met de wettelijke rente over een bedrag van € 3.962,65 vanaf datum dagvaarding tot de dag van algehele voldoening;

- veroordeelt [gedaagde] in de kosten van deze procedure, tot op heden aan de zijde van Q4U vastgesteld op € 943,84 waarvan € 400,00 als het aan de gemachtigde van Q4U toekomende salaris, en bepaalt dat dit bedrag binnen veertien dagen na betekening van dit vonnis moet zijn voldaan, die kosten te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW vanaf het einde van voormelde termijn tot aan de dag der algehele voldoening indien en voor zover niet tijdig voldaan en veroordeelt [gedaagde] voorts tot betaling van € 60,00 aan nasalaris, voor zover Q4U daadwerkelijk nakosten zal maken, en voorts, indien betekening van het vonnis heeft plaatsgevonden, te vermeerderen met de explootkosten van betekening van het vonnis;

- verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

- wijst af het meer of anders gevorderde.