Uitspraken

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• -

  de dagvaarding van 7 augustus 2015 met producties;

• -

  de conclusie van antwoord met producties;

• -

  het tussenvonnis van 11 november 2015 waarin een comparitie van partijen is bevolen;

• -

  het proces-verbaal van comparitie van 16 december 2015 en de daarin genoemde stukken;

• -

  de brief van mr. Van Driel van 17 december 2015;

• -

  de brief van mr. Van Arkel van 18 december 2015;

• -

  de brief van mr. Van Driel van 22 december 2015;

• -

  de brief van mr. Van Arkel van 23 december 2015;

• -

  de brief van mr. Van Driel van 24 december 2015;

• -

  het tussenvonnis van de rechtbank van 13 januari 2015.

Ten slotte is een datum voor vonnis bepaald.

Met ingang van 1 januari 2014 is de Wet arbeid vreemdelingen (hierna: de Wav) gewijzigd. Ingevolge artikel 2 lid 1 Wav is het een werkgever verboden een vreemdeling in Nederland arbeid te laten verrichten zonder tewerkstellingsvergunning (twv). Dit verbod is niet van toepassing met betrekking tot arbeidsmigranten die beschikken over een verblijfsvergunning die is voorzien van de aantekening waaruit blijkt dat aan die vergunning geen beperkingen zijn verbonden voor het verrichten van arbeid. Voor de wijziging van de Wav per 1 januari 2014 werd een zodanige aantekening afgegeven aan een vreemdeling die gedurende een ononderbroken periode van drie jaar heeft beschikt over een voor het verrichten van arbeid geldige verblijfsvergunning. Per 1 januari 2014 is die periode verlengd tot 5 jaar. Voorts is de termijn waarvoor een twv kan worden verleend bij de herziening van de Wav gewijzigd. Die termijn is teruggebracht van drie jaar naar één jaar.

De herziening van de Wav heeft onmiddellijke werking. Er is niet voorzien in overgangsrecht.

Per 1 april 2014 is de Single Permit Directive geïmplementeerd in de Wav en de Vreemdelingenwet 2000 (Vw). Deze richtlijn verplicht de EU-lidstaten om ervoor te zorgen dat arbeidsmigranten voortaan door middel van één aanvraagprocedure een gecombineerde vergunning voor zowel verblijf als arbeid (GVVA) kunnen aanvragen, waardoor het niet langer nodig is om aparte aanvragen in te dienen bij enerzijds de Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) voor een verblijfsvergunning en anderzijds het UWV voor een twv. Volstaan kan worden met één procedure bij de IND. De voorwaarden waaronder een arbeidsmigrant naar Nederland mag komen zijn met de implementatie van deze richtlijn niet veranderd.

Bij besluit van 20 mei 2011 heeft de IND aan [eiser sub 2] een verblijfsvergunning voor het verblijfsdoel “arbeid in loondienst bij Restaurant [X] ” verleend. Daaraan was de aantekening “arbeid uitsluitend toegestaan indien werkgever beschikt over twv” gekoppeld. De verblijfsvergunning was geldig van 22 april 2011 tot 15 maart 2014. Op 20 december 2013 heeft [eiser sub 2] bij de IND een aanvraag ingediend tot verlenging van de geldigheidsduur van zijn verblijfsvergunning. Bij besluit van 18 februari 2014 heeft de IND de verblijfsvergunning van [eiser sub 2] verlengd tot 24 mei 2014. Aan die verlenging werd eveneens de voorwaarde van een twv voor de werkgever verbonden.

Op 27 februari 2014 heeft [eiser sub 2] bezwaar gemaakt tegen het besluit van 18 februari 2014. De IND heeft in de beslissing op bezwaar van 27 mei 2014 het bezwaar ongegrond verklaard. [eiser sub 2] is tegen deze beslissing op bezwaar in beroep gegaan. Op 16 december 2014 heeft de rechtbank Den Haag het beroep ongegrond verklaard. Tegen de uitspraak van de rechtbank heeft [eiser sub 2] geen hoger beroep ingesteld.

Op 3 april 2015 heeft [de V.O.F.] een aanvraag om een verblijfsvergunning ingediend ten behoeve van [eiser sub 2] . De IND heeft daarop een GVVA afgegeven. De GVVA is geldig van 12 mei 2015 tot 12 mei 2016. Tegen de afgifte van de GVVA is door [eiser sub 2] noch door [de V.O.F.] bezwaar gemaakt.

[de V.O.F.] c.s. vordert – samengevat –

1. de Staat te gebieden de per 1 januari 2014 gewijzigde artikelen 4 en 11 van de Wav buiten werking te stellen en de artikelen 4 en 11 van de Wav zoals die luidden tot 1 januari 2014 toe te passen voor zover die artikelen betrekking hebben op restauranthoudende werkgevers met Aziatische keukens en hun Aziatische koks die onder de vigeur van het “Stappenplan” door respectievelijk het UWV en de IND in het bezit werden gesteld van twv’s als bedoeld in artikel 1, aanhef en onder e, Wav en verblijfsvergunningen voor arbeid in loondienst als bedoeld in artikel 14, lid 3, van de Vw, althans zulks te doen ten opzichte van de twee eisers in dit geding, totdat de Staat heeft voorzien in adequaat overgangsrecht;

2. althans de Staat te bevelen dat het verblijfsrecht en het recht op tewerkstelling van [eiser sub 2] alsnog met terugwerkende kracht tot aan de datum van het verstrijken van de aan hem op 22 april 2014 verleende verblijfsvergunning zal worden verlengd c.q. vernieuwd via de afgifte van een GVVA en daaraan vervolgens een aantekening zal hebben toe te voegen dat [eiser sub 2] ingaande die laatstgenoemde datum rechtmatig werkzaam zal zijn geweest als kok en zonder beperkingen arbeid op de Nederlandse arbeidsmarkt mag verrichten;

3. dat indien een prejudiciële beslissing van het Hof van Justitie EU in Luxemburg over de vraag naar de verbindendheid voor eisers van de gewijzigde Wav nodig is, de bodemrechter in eerste aanleg die vraag om een prejudiciële beslissing reeds nu bij tussenvonnis instelt en die vraag niet overlaat aan de Hoge Raad;

4. veroordeling van de Staat tot vergoeding van door [eiser sub 2] uit onrechtmatige daad geleden schade ad € 24.605,41, te vermeerderen met rente en kosten;

5. veroordeling van de Staat tot vergoeding van door [de V.O.F.] uit onrechtmatige daad geleden schade ad € 5.986,50, te vermeerderen met rente en kosten.

De Staat voert verweer.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.