Uitspraken

De voorlopige voorziening van artikel 287b Fw., het moratorium, heeft blijkens de wetsgeschiedenis, voor zover hier van belang, tot doel om een soort adempauze te bereiken die de schuldenaar in staat moet stellen het minnelijk traject voort te zetten om met zijn schuldeisers een regeling van zijn schulden te bereiken c.q. af te ronden. De rechtbank verwijst naar Kamerstukken I 2006-2007, 29 942, C, p. 5. Hieruit blijkt dat, wil artikel 287b Fw. van toepassing kunnen zijn, er met het minnelijk traject een aanvang moet zijn gemaakt.

Een redelijke uitleg van de wet brengt met zich dat met dat minnelijk traject een aanvang wordt gemaakt direct aansluitend aan de zogenaamde stabilisatiefase. Die fase heeft ten doel het in evenwicht brengen en houden van inkomsten en uitgaven van de schuldenaar; inkomsten worden gemaximaliseerd en uitgaven tot een minimum beperkt, er is geen crisis en de beslagvrije voet wordt gegarandeerd. Tevens is die fase bedoeld om rust te creëren voor de schuldenaar, zodanig dat op gedragsverandering kan worden ingezet. In het kader van de stabilisatie kunnen ook budgetcoaching, budgetbeheer, beschermingsbewind en flankerende hulp worden ingezet.

Het doorlopen van die fase is niet alleen van belang voor het slagen van het schuldhulpverleningstraject, maar ook om voldoende aannemelijk te maken dat de voor het verlenen van het moratorium vereiste stabiliteit bereikt is.

In het verzoekschrift zal dan ook moeten worden vermeld wanneer het stabilisatietraject is aangevangen, wanneer het is afgerond en met name wat er in die fase is gebeurd en bereikt.

In dit geval blijkt uit de rapportage van de schuldbemiddelaar dat de aanvraag in februari 2016 in behandeling is genomen en budgetbeheer in maart 2016 is aangevraagd. Verder wordt vermeld dat een beheerrekening is geopend, zodat budgetbeheer kan starten.

Dat ‘budgetbeheer kan starten’ geeft nog geen blijk van een daadwerkelijk bereikte stabiliteit. De toelichting van verzoekster ter zitting dat ze zelf de huur betaalt lijkt, zoals door verweerster aangevoerd, niet in lijn met ingezet budgetbeheer. In budgetbeheer betaalt de schuldenaar in de regel immers juist niét zelf de huur, maar loopt dat via de budgetbeheerder.

Al met al is onvoldoende aannemelijk dat de stabilisatiefase daadwerkelijk is afgerond. Aangezien het minnelijk traject nog niet is aangevangen, is verzoekster niet-ontvankelijk in haar verzoek om een moratorium.

De omstandigheid dat inmiddels de huur tijdig wordt voldaan leidt niet tot een ander oordeel. Die periode van correcte betaling – die aanvangt in maart 2016, de maand dat het ontruimingsvonnis is gewezen – is te kort om, ondanks het voorgaande, toch aan te nemen dat er een stabiele situatie is bereikt.

Op grond van artikel 285 lid 1 sub f Fw. dient in het verzoek te zijn opgenomen een met redenen omklede verklaring dat er geen reële mogelijkheden zijn om tot een buitengerechtelijke schuldregeling te komen.

Uit de door verzoekster overlegde stukken is gebleken dat het buitengerechtelijke schuldregelingstraject niet afgerond is.

De rechtbank ziet geen aanleiding verzoekster een aanvullende termijn te gunnen op grond van artikel 287, tweede lid Fw.

Ook in het verzoek om toepassing van de schuldsaneringsregeling zal verzoekster niet-ontvankelijk worden verklaard.