Uitspraken

Overwegingen

1. De rechtbank gaat uit van de volgende feiten en omstandigheden. Bij brief aan verweerder van 16 februari 2017 klaagt eiser erover – samengevat weergegeven – dat verweerder, moedwillig of door gebrek aan juiste gegevens, geen of verkeerde informatie over de opwarming van de aarde aan burgers verschaft. Verweerder heeft hierop bij brief van 30 maart 2017 gereageerd, onder verwijzing naar onder meer het Klimaatakkoord van Parijs, het Energieakkoord en de rapporten van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPPC), het klimaatpanel van de Verenigde Naties. Bij brief van 31 maart 2017 heeft eiser tegen verweerders brief van 30 maart 2017 bezwaar ingediend.

2. Verweerder heeft eisers bezwaar bij het bestreden besluit niet-ontvankelijk verklaard. Eisers brief van 16 februari 2017 was volgens verweerder geen verzoek op grond van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob), maar een burgerbrief. De brief van verweerder van 30 maart 2017 bevat volgens verweerder voorts enkel informatieve mededelingen van feitelijke aard, die niet op rechtsgevolg zijn gericht. Daarmee is de brief van 30 maart 2017 volgens verweerder geen besluit, waartegen bezwaar kan worden ingediend. Omdat eisers bezwaar volgens verweerder kennelijk ongegrond is, heeft verweerder voorts afgezien van horen in bezwaar.

3. Eiser betoogt – voor zover van belang – dat elke burger op grond van de Wob om informatie kan verzoeken en dat ieder antwoord op een burgerbrief waarin om informatie wordt verzocht als besluit in de zin van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) moet worden aangemerkt, waartegen rechtsmiddelen kunnen worden aangewend. Volgens eiser volgt noch uit de Wob, noch uit de Awb en de daarbij gevoegde lijst van uitzonderingen (negatieve lijst) dat in het geval van een informatieverzoek geen rechtsmiddelen open staan. Eiser stelt verder dat ook een ‘algemene brief’ rechten en aanspraken vaststelt en dat elke burger die verzoekt om informatie belanghebbende is, omdat een bestuursorgaan anders kan blijven weigeren om informatie te verstrekken en zich er daarbij telkens op kan beroepen dat er geen rechtsmiddelen openstaan. Daarbij mocht verweerder volgens eiser in antwoord op zijn verzoek om actuele gegevens over de opwarming van de aarde niet volstaan met een ‘algemene brief’. Eiser voert verder aan dat de Wob, anders dan om redenen van veiligheid en privacy, niet de mogelijkheid biedt om informatie niet te vertrekken. Eiser verwijst verder naar artikel 3, derde lid, van de Wob, waaruit volgt dat de verzoeker om informatie bij zijn verzoek geen belang hoeft te stellen, en naar artikel 3, vijfde lid, van de Wob, waaruit volgens eiser volgt dat een verzoek om concrete informatie wordt ingewilligd, zonder daarbij ruimte te laten voor de vraag wie belanghebbende is. Daarbij is het volgens eiser vreemd om bij een verzoek om informatie over het milieu de vraag te stellen of de verzoeker belanghebbende is. Verder staat volgens eiser ook tegen de weigering informatie te vertrekken en de weigering een besluit te nemen bezwaar en beroep open. Doordat verweerder niet inhoudelijk op eisers informatieverzoek is ingegaan heeft eiser voorts de indruk dat de gevraagde informatie wel degelijk aanwezig is. Eiser verzoekt de rechter om aan verweerder een dwangsom op te leggen om te voorkomen dat verweerder blijft weigeren de gevraagde informatie te verstrekken. Hoewel eiser verweerders voorstel om een en ander mondeling nader toe te lichten op prijs stelt, geeft hij er de voorkeur aan de gevraagde informatie op schrift te ontvangen.

4. De rechtbank overweegt als volgt.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening of om het opheffen of wijzigen van een bij deze uitspraak getroffen voorlopige voorziening.