Uitspraken

Overwegingen

1. Eiser, geboren op [geboortedatum] en van Somalische nationaliteit, beoogt verblijf in Nederland bij zijn gestelde echtgenote, [referente], geboren op [geboortedatum] en eveneens van Somalische nationaliteit (referente), met wie hij in Kenia stelt te zijn gehuwd, en hun vier kinderen. Daartoe is een machtiging tot voorlopig verblijf (mvv) met als doel verblijf bij familie en gezin voor eiser gevraagd. Referente beschikt over een geldige verblijfstitel in Nederland. Eiser heeft een verblijfsvergunning in Italië.

2. Verweerder heeft aan het standpunt dat eiser niet voor de gevraagde mvv in aanmerking komt, het volgende ten grondslag gelegd. Geen sprake is van een naar Nederlands internationaal privaatrecht rechtsgeldig huwelijk, nu geen gelegaliseerde huwelijksakte is overgelegd. Verder is niet voldaan aan het middelenvereiste uit artikel 3.22 van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb). Er is geen aanleiding van het beleid af te wijken.

3. Op wat eiser daartegen heeft aangevoerd, wordt hierna ingegaan.

4. Ingevolge artikel 3.14, aanhef en onder a, van het Vb wordt een reguliere verblijfsvergunning voor bepaalde tijd onder de beperking verblijf als familie- of gezinslid verleend aan de vreemdeling van 21 jaar of ouder die met de hoofdpersoon een naar Nederlands internationaal privaatrecht geldig huwelijk of een naar Nederlands internationaal privaatrecht geldig geregistreerd partnerschap is aangegaan.

5. Niet in geschil is dat een gelegaliseerde huwelijksakte ontbreekt. Eiser heeft aangevoerd dat de Keniaanse autoriteiten niet aan legalisatie willen meewerken, maar die stelling niet met stukken of anderszins onderbouwd. Derhalve heeft verweerder zich terecht op het standpunt gesteld dat geen sprake is van een naar Nederlands internationaal privaatrecht geldig huwelijk. Evenmin is gesteld of gebleken dat sprake is van een naar Nederlands internationaal privaatrecht geldig geregistreerd partnerschap. Nu geen sprake is van een

naar Nederlands internationaal privaatrecht geldig huwelijk of geregistreerd partnerschap, is hoofdstuk V van de richtlijn 2003/86/EG (gezinsherenigingsrichtlijn) niet van toepassing. Dit betekent dat verweerder kan verlangen dat aan het in artikel 3.22 van het Vb gestelde middelenvereiste wordt voldaan.

6. Voorts is niet in geschil is dat niet aan het in artikel 3.22 van het Vb neergelegde middelenvereiste wordt voldaan, nu referente een bijstandsuitkering krijgt. Gesteld noch gebleken is dat sprake is van volledige en blijvende arbeidsongeschiktheid. Verder is aangevoerd dat vrijstelling van het middelenvereiste op grond van artikel 4:84 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) had moeten worden verleend. De rechtbank overweegt dat uit de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 23 februari 2009 (ECLI:NL:RVS:2009:BH5611) volgt dat reeds omdat artikel 3.14 van het Vb een algemeen verbindend voorschrift is, het beroep op artikel 4:84 van de Awb faalt.

7. Ten slotte is een beroep op artikel 8 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) gedaan. Verweerder heeft zich deugdelijk gemotiveerd op het standpunt gesteld dat afwijzing van de aanvraag geen schending van dit artikel oplevert, reeds omdat geen sprake is van beëindiging van rechtmatig verblijf van eiser in Nederland.

8. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen vier weken na de dag van verzending hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.