Uitspraken

Deze zaak draait in essentie om de vraag of verdachte, de eigenaar en verhuurder van de woning, de schutter was.

De rechtbank nam kennis van de vordering van de officier van justitie mr. A.F. Baas en van wat door verdachte en zijn raadsman mr. J-H.L.C.M. Kuijpers, advocaat te Amsterdam, naar voren is gebracht.

Ook nam de rechtbank kennis van wat de benadeelde partij [slachtoffer 1] naar voren heeft gebracht.

Het verwijt komt er, kort gezegd, op neer dat verdachte op 5 juli 2016 in Leiden:

Verdachte heeft steeds ontkend dat hij bij de schietpartij was betrokken.

Zowel de officier van justitie als de verdediging hebben zich op de terechtzitting op het standpunt gesteld dat verdachte van alle ten laste gelegde feiten moet worden vrijgesproken. Er kan namelijk niet buiten redelijke twijfel worden vastgesteld dat verdachte de schutter was. De rechtbank is het daarmee eens en zal hierna uitleggen waarom.

Uit de inhoud van het dossier en wat er op de terechtzitting is besproken, leidt de rechtbank het volgende af.

Tussen verdachte en aangever [slachtoffer 1] bestond al langere tijd een huurgeschil. [Slachtoffer 1] is op enig moment naar de huurcommissie gestapt, omdat hij vond dat hij teveel huur voor zijn kamer betaalde. Verdachte wilde [slachtoffer 1] uit de woning hebben. Hij vond [slachtoffer 1] namelijk een onruststoker die veel zeurde. [Slachtoffer 1] is door de huurcommissie in het gelijk gesteld. Kort voor de schietpartij kwam hij daar achter. In de middag van 4 juli 2016, een dag voor de schietpartij, hadden verdachte en [slachtoffer 1] in de woning ruzie, onder andere omdat aangever zijn medehuurders vertelde over de uitspraak van de huurcommissie. Verdachte was woedend en zei daarbij onder andere dat [slachtoffer 1] niet aan zijn geld moest komen. Dit is ook door medebewoners gehoord.

De politie heeft camerabeelden van de kruising van de [straatnaam 2] met de [straatnaam 3] bekeken. Op deze beelden is te zien dat op 5 juli 2016 omstreeks 4:37 uur iemand op een scooter aan kwam rijden. De scooter reed in de richting van de [straatnaam 1]. De verlichting van de scooter werd uitgedaan en de scooter reed vervolgens met gedoofde verlichting verder over het trottoir het beeld uit. Om 4:44 uur was te zien dat de scooter via dezelfde weg terug kwam rijden. De politie heeft geconcludeerd dat de beelden te donker waren om de scooter en de bestuurder goed waar te kunnen nemen. Verdachte heeft verklaard dat hij dagelijks gebruik maakte van een scooter op zijn route naar en van de [straatnaam 1], waar hij zijn auto parkeert.

Op de handen van verdachte zijn schotresten aangetroffen, namelijk twee categorie A-deeltjes en bijbehorende categorie B-deeltjes en ook B-deeltjes uit een andere categorie. Uit onderzoek verricht door het Nederlands Forensisch Instituut (hierna: NFI) blijkt dat deze schotresten vrijwel zeker verband houden met een schietproces (en niet afkomstig zijn van een schiethamer). De kans dat de schotresten afkomstig zijn van het schietincident van 5 juli 2016 is volgens het NFI echter gelijk aan de kans dat de schotresten afkomstig zijn van een willekeurig ander schietproces.

Er zijn dus aanwijzingen in het dossier dat verdachte de schutter is geweest. Die leveren een stevige verdenking tegen hem op, op basis waarvan hij een aantal maanden in voorlopige hechtenis heeft gezeten. Dat hij een motief had, dat op zijn handen schotresten zijn aangetroffen die vrijwel zeker verband houden met een schietproces en dat hij ook op een scooter rijdt, is echter onvoldoende om hem als de schutter aan te wijzen. Voor het bewijs van de ten laste gelegde feiten is immers noodzakelijk dat de rechtbank buiten redelijke twijfel kan vaststellen dat verdachte de schutter is geweest.

Uit de hiervoor beschreven camerabeelden blijkt niet wie de bestuurder van de scooter is geweest die vlak voor de schietpartij in de richting van de [straatnaam 1] reed en ook niets over de scooter zelf. Daaruit kan dus niet worden afgeleid dat verdachte op het tijdstip van de beschieting in directe omgeving van de plaats delict is geweest. Het dossier bevat ook geen ander bewijs waaruit dat kan worden afgeleid.

Nu er ook verder geen bewijs is dat verdachte op het tijdstip van het schietincident op de plaats delict is geweest, kan de rechtbank de mogelijkheid dat de schotresten direct of indirect (via zogeheten secundaire overdracht) afkomstig zijn van een ander schietproces, niet uitsluiten.

Het dossier bevat geen ander bewijs waaruit de (directe) betrokkenheid van verdachte bij de schietpartij kan worden afgeleid.

Dat betekent dat verdachte van alle ten laste gelegde feiten zal worden vrijgesproken.

De rechtbank zal verder bepalen dat de verdachte en de benadeelde partijen ieder hun eigen proceskosten dragen.