Uitspraken

Voor zover de vorderingen zijn gegrond op inbreuk op Gemeenschapsmodelrechten, is de voorzieningenrechter, gelet op de woon- en vestigingsplaats van [X] in Nederland, internationaal en relatief bevoegd daarvan kennis te nemen op grond van de artikelen 80 lid 1, 81 aanhef en onder a, 82 lid 1 en 90 lid 1 GModVo3, in samenhang met artikel 3 Uitvoeringswet EG-verordening betreffende Gemeenschapsmodellen. Deze bevoegdheid strekt zich uit tot de Europese Unie. Ten aanzien van de grondslagen inbreuk op auteursrecht en onrechtmatige daad is de voorzieningenrechter bevoegd alleen al omdat deze bevoegdheid niet door [X] is bestreden.

Eichholtz heeft ter zitting bezwaar gemaakt tegen de te laat door [X] ingediende stukken. De voorzieningenrechter zal dit bezwaar passeren, omdat de stukken met name een onderbouwing vormen van het al in zijn email van 2 juni 2019 door [X] gevoerde verweer en Eichholtz ter zitting de gelegenheid te baat heeft genomen om op deze stukken te reageren. Derhalve valt niet in te zien dat Eichholtz met het toelaten van deze stukken daadwerkelijk in haar procesbelangen is geschaad.

[X] heeft vraagtekens geplaatst bij de originaliteit van de Connor-tafels en gesteld dat er al heel veel van dit soort tafels op de markt zijn gebracht. Voor zover [X] met dit betoog de geldigheid van de aan Eichholtz toekomende auteurs- en Gemeenschapsmodelrechten heeft willen betwisten, heeft hij die stelling in het geheel niet onderbouwd, zodat dit verweer als onvoldoende gemotiveerd wordt verworpen. De voorzieningenrechter gaat in deze procedure dan ook uit van de geldigheid van de aan Eichholtz toekomende auteurs- en Gemeenschapsmodelrechten.

Tussen partijen is niet in geschil dat de tafels die [X] heeft aangeboden, (nagenoeg) identiek zijn aan de Connor-tafels van Eichholtz en ook niet dat [X] geen toestemming van Eichholtz had om die tafels te verkopen.

[X] heeft wel het volgende aangevoerd. Er zou sprake zijn geweest van een ruildeal met een particulier, te weten mevrouw [mevrouw A] (hierna aangeduid als: [mevrouw A] ), van wie hij de litigieuze tafels zou hebben gekregen in ruil voor tafels die hij in zijn showroom had staan. Ter onderbouwing hiervan heeft [X] de volgende stukken overgelegd:

- een schriftelijke verklaring van [mevrouw A] (GP01), waarin onder meer is opgenomen:

- een bestelbon van 5 mei 2019 op naam van [mevrouw A] (GP03), waarop het volgende is weergegeven:

- een inkoopfactuur van 1 maart 2019 van de tafels die [X] aan [mevrouw A] zou hebben geleverd in ruil voor de tafels die in dit geding ter discussie staan (GP04):

De voorzieningenrechter begrijpt het betoog van [X] ter zitting hierover zo dat [X] zich op het standpunt stelt dat de tafels die hij van [mevrouw A] heeft gekregen in het kader van de ruildeal, mogelijk Connor-tafels betreffen die al door Eichholtz zelf of met haar toestemming op de markt waren gebracht, waardoor geen sprake is van inbreuk. Daarnaast stelt [X] dat de betreffende tafels al aan [mevrouw A] zijn teruggegeven en dat hij normaal gesproken nooit dit soort tafels inkoopt, waardoor het spoedeisend belang bij de vorderingen ontbreekt.

Eichholtz heeft ter zitting aangegeven dat zij het verhaal van [X] over de ruildeal niet geloofwaardig acht. Zij wijst daarbij op de foto’s op de Facebook pagina van [X] , overgelegd onder productie EP09 (zie r.o. 2.5), die volgens haar duidelijk maken dat het verhaal van [X] niet kan kloppen.

De voorzieningenrechter is voorshands van oordeel dat [X] zijn verweer onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt, nu daarbij te veel vraagtekens zijn te plaatsen. Als het gaat om het aantal tafels dat onder de ruildeal viel, de uitvoeringen van de volgens [X] door de particulier geleverde tafels (roestvrij staal / goud) en de formaten van die tafels, strookt het verhaal van [X] over de ruildeal immers, zoals Eichholz terecht betoogt, niet (geheel) met de aanbiedingen op Facebook van die tafels. Ook is [X] niet consistent in zijn verhaal. De voorzieningenrechter licht dit als volgt toe.

Het voorgaande leidt er toe dat voorbij wordt gegaan aan de door [X] gestelde ruildeal. De voorzieningenrechter neemt daarom voorshands aan dat met het aanbieden en verkopen van de aan de Connor-tafels (nagenoeg) identieke tafels door [X] , oftewel tafels met dezelfde totaalindruk en algemene indruk, zonder toestemming van Eichholz, sprake is geweest van een inbreuk op de auteursrechten en de Gemeenschapsmodelrechten van Eichholz. Nu [X] heeft geweigerd een met boete versterkte onthoudingsverklaring te ondertekenen, is er nog steeds sprake van een serieuze dreiging van inbreuk. Daarmee is het spoedeisend belang bij deze procedure gegeven en liggen de vorderingen van Eichholz in beginsel voor toewijzing gereed.

Gelet op het in r.o. 4.9 overwogene, is het belang bij een inbreukverbod gegeven. Eichholtz heeft ter zitting toegelicht dat de vordering onder A aldus moet worden gelezen dat zij primair een verbod vordert op grond van het auteursrecht en het Gemeenschapsmodelrecht, en subsidiair op grond van slaafse nabootsing. Het primair onder A gevorderde zal worden toegewezen zoals in het dictum is vermeld. Oplegging van de door Eichholtz gevorderde dwangsom, als stimulans tot nakoming van het te geven verbod, is aangewezen maar zal worden gemaximeerd als na te melden. Nu het primair onder A gevorderde wordt toegewezen, behoeft niet meer op de subsidiaire vordering onder A te worden beslist.

Nu de door [X] verhandelde tafels als inbreukmakend moeten worden aangemerkt en een (dreigende) verdere inbreuk niet kan worden uitgesloten, is de door Eichholz onder B gevorderde opgave (deels) toewijsbaar, met inachtneming van het volgende.

De gevorderde opgave van het aantal vervaardigde, ingekochte, geruilde en verkochte inbreukmakende tafels (vordering onder B sub a.), de gegevens van de fabrikanten, (mede)importeurs, tussenpersonen, agenten en leveranciers (vordering onder B sub d.), de gegevens van de media waarop inbreukmakende tafels te koop zijn aangeboden (vordering onder B sub e.) en de voorraad (vordering onder B sub f.) zal worden toegewezen. Deze opgave dient er immers toe verdere inbreuken te beëindigen of voorkomen. Indien en voor zover [X] – in lijn met zijn betoog – niet over meer dan de al opgegeven gegevens beschikt, zal dat blijken uit de onderbouwde opgave.

De onder B sub b. gevorderde opgave van de kostprijs, de inkoopprijs en de verkoopprijs van de inbreukmakende tafels alsmede de door [X] met de verkoop van die tafels behaalde bruto- en nettowinst, strekt ter vaststelling van de eventueel geleden schade. Eichholtz heeft niet onderbouwd waarom van haar niet gevergd kan worden dat zij met betrekking tot deze vordering de uitkomst van de bodemprocedure afwacht; daarmee is het spoedeisend belang bij deze vordering onvoldoende gebleken. Dit deel van de vordering zal dan ook worden afgewezen.

Nu Eichholz ter zitting de onder B sub c. gevorderde opgave heeft beperkt tot professionele afnemers, zal die worden afgewezen, nu [X] zich enkel bezig houdt met detailhandel. Uit niets blijkt dat [X] ook meubels verkoopt en levert aan professionele afnemers. Om diezelfde reden zal ook de onder C gevorderde recall worden afgewezen.

De vordering om de opgave te doen waarmerken door een registeraccountant zal eveneens worden afgewezen. Hetgeen met betrekking tot de accountant wordt gevorderd komt neer op een verklaring dat de opgave, voor zover verifieerbaar, een getrouwe weergave van de werkelijkheid vormt. Dit vormt in wezen een opdracht voor het geven van een vorm van assurance. De voorzieningenrechter is ermee bekend dat een (register)accountant, zeker als die accountant niet de huisaccountant is, die assurance niet kan geven. Toewijzing van het gevorderde leidt derhalve gemakkelijk tot executieproblemen.

Voor zover de vordering onder B. wordt toegewezen, wordt deze als stimulans tot nakoming versterkt met de door Eichholtz gevorderde dwangsom. Deze dwangsom zal evenwel worden gematigd en gemaximeerd als na te melden.

De onder D. en E. gevorderde afgifte ter vernietiging kan dienen ter versterking van het inbreukverbod, maar de vraag is wel welk (spoedeisend) belang daarbij nog bestaat naast het op te leggen inbreukverbod. Aangezien dit een onomkeerbare maatregel betreft en Eichholz niet heeft gesteld dat er specifieke omstandigheden zijn die een dergelijke maatregel noodzakelijk en spoedeisend maken, zal de afgifte tot vernietiging worden afgewezen.

De onder F. gevorderde winstafdracht wordt afgewezen, nu deze vordering niet strekt tot het beëindigen of het voorkomen van verdere inbreuken en Eichholtz daarbij geen spoedeisend belang heeft. Eichholtz heeft immers geen concrete feiten of omstandigheden aangevoerd die meebrengen dat uit hoofde van onverwijlde spoed in dit kader een onmiddellijke voorziening is vereist.

[X] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van deze procedure. Eichholtz maakt aanspraak op vergoeding van de redelijke en evenredige proceskosten als bedoeld in artikel 1019h Rv, die tot en met de zitting optellen tot een bedrag van € 9.500,-.4Teneinde de redelijkheid en evenredigheid van de opgevoerde kosten te kunnen beoordelen, wordt aansluiting gezocht bij de Indicatietarieven in IE-zaken (versie april 2017). De daarin vermelde tarieven worden geacht redelijk en evenredig te zijn. Onderhavige zaak is naar voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter als een eenvoudig kort geding met een maximumtarief van € 6.000,- aan te merken. Dit bedrag zal worden toegewezen en worden verhoogd met een bedrag van € 639,- aan griffierechten en € 87,40 aan deurwaarderskosten, waarmee het totaalbedrag uitkomt op € 6.726,40. Het meer gevorderde wordt afgewezen.

De termijn voor het instellen van de hoofdzaak als bedoeld in artikel 1019i Rv zal worden bepaald op zes maanden.