Uitspraken

De verdachte wordt verweten dat hij meermalen opzettelijk zijn ambtsgeheim als politieambtenaar heeft geschonden doordat hij gedurende enkele maanden telefoongesprekken met drie vrouwen heeft gevoerd, waarin hij zes uitlatingen heeft gedaan die vertrouwelijke en/of operationele politieinformatie bevatten.

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van het onder 1 ten laste gelegde.

Ter terechtzitting heeft de verdachte een bekennende verklaring afgelegd ten aanzien van de mededelingen die hem onder 1 zijn ten laste gelegd. De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat dit feit kan worden bewezen verklaard, met dien verstande dat de mededeling op 25 juli 2016 over de woonplaats van [persoon 2] geen geheime informatie is. Dat is immers een publiek geheim, zodat voor dat onderdeel vrijspraak dient te volgen.

Overeenkomstig het bepaalde in artikel 359, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering zal de rechtbank, gelet op het standpunt van de verdediging, volstaan met een opgave van de bewijsmiddelen.

De rechtbank bezigt als bewijsmiddelen voor dit feit:

De rechtbank is van oordeel dat de verdachte ook zijn ambts-/beroepsgeheim heeft geschonden met betrekking tot de mededeling van de woonplaats van [persoon 2] aan ene [naam 1] . De verdachte heeft immers een geheimhoudersverklaring ondertekend waarin hij zich tot absoluut stilzwijgen verplichtte. Hij is daar tijdens functioneringsgesprekken in 2013 nog meermalen op gewezen. Hij beschikte over deze informatie uit hoofde van zijn functie en het is niet aan hem om deze informatie te delen met derden buiten zijn werkteam.

Dat deze informatie publiek geheim zou zijn, doet daaraan niet af.

Op grond van voornoemde bewijsmiddelen acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 ten laste gelegde heeft begaan en komt daarmee tot een bewezenverklaring als hierna onder 5 vermeld.

De rechtbank stelt op grond van het dossier en het verhandelde ter terechtzitting de volgende feiten en omstandigheden vast. De rechtbank leidt deze af uit de redengevende inhoud van de bewijsmiddelen waarnaar in de voetnoten wordt verwezen. Deze feiten en omstandigheden hebben ter terechtzitting niet ter discussie gestaan en kunnen zonder nadere motivering dienen als vertrekpunt voor de beoordeling van de bewijsvraag.

In 2003 is de verdachte zijn loopbaan bij de politie begonnen als agent op straat in Nieuwegein.3 Met ingang van 25 februari 2013 is hij als medewerker van de politie in de regio Utrecht verplaatst naar de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging, dienstonderdeel van de Landelijke Eenheid, en tewerkgesteld te ’s-Gravenhage in de functie van medewerker van het IRIS team.4 Op 20 februari 2017 was hij nog steeds als hoofdagent bij dat team werkzaam.5

Op 7 januari 2014 heeft de verdachte twee keer als gebruiker van het account [(---)] bevraagd. Daarbij is gezocht naar de voorletter, het geboortejaar, de geboortemaand en de GBA-gegevens van [persoon 3] . Dezelfde dag heeft hij van [persoon 3] het BSN [(---)] bevraagd.6 Ten tijde van deze bevragingen had de verdachte dienst.7 In de periode tussen 1 juni 2014 en 24 mei 2016 heeft hij als gebruiker [(---)] acht keer gezocht op [betrokkene 2] en vijf keer op [(---)] .8
Op 14 augustus 2016 heeft de verdachte terwijl hij dienst had, als gebruiker [(---)] en [(---)] alsmede het adres van [betrokkene 2] bevraagd.9
Op 30 november 2016 heeft hij nogmaals als gebruiker [(---)] in het politiesysteem BVI-IB een bevraging naar [betrokkene 2] gedaan door te zoeken op [(---)] en [(---)] .10 Op 16 augustus 2016 heeft de verdachte gezocht op de geboortedatum, postcode en huisnummer van [betrokkene 1] en op 28 augustus 2016 heeft hij de kenosleutel [betrokkene 1] bevraagd, welke bevraging leidde naar dezelfde persoons- en adresgegevens van [betrokkene 1] .11 Op 31 augustus 2016 heeft de verdachte in BVI-IB een kenteken van een Audi A1 nagetrokken die op 7 september 2016 op zijn naam is gezet.12 Op 13 september 2016 heeft de verdachte, terwijl hij dienst had, in BVI-IB een bevraging naar zichzelf gedaan door te zoeken op de kenosleutel [(---)] en het kenteken van genoemde auto.13 Op 18 januari 2017 heeft de verdachte, terwijl hij ziek was, opnieuw zichzelf in BVI-IB bevraagd door te zoeken op het kenteken van een Peugeot 407 die op zijn naam stond en op [(---)] .14

Verdachte heeft op de zitting erkend dat de bevragingen met betrekking tot [persoon 3] , [betrokkene 2] , [betrokkene 1] en hemzelf niet in het kader van de uitoefening van zijn politietaak zijn gedaan, maar dat hij dit voor privégebruik heeft gedaan, terwijl hij wist dat dit vanwege de door hem afgelegde ambtsbelofte niet was toegestaan.15

De vraag die de rechtbank vervolgens moet beantwoorden, is, of de op de tenlastelegging staande bevragingen in de BVI-IB met betrekking tot het adres [adres] te Almere en de personen [persoon 4] en [persoon 5] eveneens buiten het kader van de uitoefening van de politietaak door de verdachte zijn gedaan.

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot (volledige) bewezenverklaring van het onder 2 en 3 ten laste gelegde.

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de verdachte gedeeltelijk van het onder 2 en 3 ten laste gelegde moet worden vrijgesproken.

De rechtbank is met de verdediging van oordeel dat ten aanzien van de ten laste gelegde bevraging met betrekking tot [persoon 5] , niet kan worden vastgesteld dat deze voor privégebruik is gedaan. Daartoe overweegt de rechtbank dat op grond van het onderzoek ter terechtzitting geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zouden kunnen duiden op privégebruik, zodat niet kan worden uitgesloten dat deze bevraging in het kader van de uitoefening van de politietaak door de verdachte is gedaan. Dit betekent dat de verdachte in zoverre van het onder 2 en 3 ten laste gelegde zal worden vrijgesproken.

De raadsman heeft ten aanzien van het door de verdachte bevraagde adres in Almere betoogd dat zo’n bevraging niet ongebruikelijk is om te voorkomen dat je als politieman als heler wordt aangemerkt dan wel dat er een strafbaar feit wordt gepleegd. De verdachte heeft daarom geen opzet gehad op het schenden van zijn ambtsgeheim zoals onder 2 ten laste is gelegd dan wel op het onbevoegd gebruik maken van zijn gebruikersaccount bij de politie zoals onder 3 ten laste is gelegd.

De rechtbank verwerpt dit verweer.
Uit het proces-verbaal van bevindingen blijkt dat de verdachte op 5 oktober 2016 het adres [adres] te Almere in BVI-IB heeft bevraagd alsmede een serienummer heeft nagetrokken op het moment dat door het Observatieteam wordt waargenomen dat zijn auto voor de woning op dat adres staat.16 Op de zitting heeft de verdachte verklaard dat hij interesse had in een fotocamera die op Marktplaats werd aangeboden en dat hij toen hij bij die woning uit de auto stapte het gevoel kreeg met heling te maken te hebben. Om er zeker van te zijn dat hij niet met heling te maken had, heeft hij in het politiesysteem het adres en het serienummer van de fotocamera bevraagd. De verdachte heeft erkend dat deze bevraging voor privégebruik was en dat hij dat niet had moeten doen.17 Op grond hiervan is de rechtbank van oordeel dat genoegzaam vast is komen te staan dat deze bevraging opzettelijk voor privégebruik is gedaan.

Voorts is door de verdediging vrijspraak betoogd ten aanzien van de bevraging die de verdachte zou hebben gedaan naar zijn buurvrouw genaamd [persoon 4] .

De rechtbank verwerpt dit verweer.
Uit het proces-verbaal van bevindingen blijkt dat de verdachte op 25 december 2016, terwijl hij geen dienst had, in BVI-IB het kenteken [(---)] op naam van [persoon 4] en de lange kenosleutel [(---)] heeft bevraagd.18

Op de zitting heeft de verdachte hierover verklaard dat hij die bevraging heeft gedaan, omdat hij als politieman een strafbaar feit vermoedde, nadat hij bij de auto van zijn buurvrouw een ponypack met cocaïne had aangetroffen. De rechtbank acht deze verklaring niet aannemelijk geworden, omdat de verdachte pas hierover op de zitting is gaan verklaren. Bovendien is er geen enkel aanknopingspunt in het dossier voorhanden, dat de lezing van verdachte zou kunnen ondersteunen dat deze bevraging inderdaad in het kader van de uitoefening van zijn politietaak is gedaan.

De rechtbank is daarom van oordeel, mede gelet op de omstandigheid dat de bevraagde persoon niet een voor de verdachte willekeurig onbekend persoon was, dat ook deze bevraging voor privégebruik is gedaan.

Op grond van het voorgaande acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 2 en 3 ten laste gelegde heeft begaan en komt daarmee tot een bewezenverklaring als hierna onder 5 vermeld.