Uitspraken

Overwegingen

1. Eisers stellen de Syrische nationaliteit te hebben. Op 24 mei 2019 hebben zij in Nederland asielaanvragen ingediend.

2. Verweerder heeft de aanvragen van eisers niet-ontvankelijk verklaard1 omdat eisers sinds respectievelijk 2 juli 2018 en 17 oktober 2018 internationale bescherming genieten in Griekenland. Van eisers wordt dan ook verwacht dat zij naar Griekenland terugkeren.

3. Op wat eisers daartegen hebben aangevoerd, wordt hierna ingegaan.

4. Ingevolge artikel 30a, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) kan een aanvraag niet-ontvankelijk worden verklaard als de vreemdeling in een andere lidstaat van de Europese Unie internationale bescherming geniet. Daarvoor is vereist dat een vreemdeling in die lidstaat, overeenkomstig de beginselen, genoemd in artikel 3.106a, eerste lid, van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb), zal worden behandeld. Een van deze beginselen is, zo staat in vermeld artikel 3.106a, eerste lid, aanhef en onder b, van het Vb, dat geen risico bestaat op ernstige schade, zoals bedoeld in artikel 3 van het EVRM2.

5. Niet in geschil is dat eisers in Griekenland internationale bescherming genieten. Verweerder heeft daarmee terecht aangenomen dat eisers een zodanige band hebben met Griekenland dat het voor hen redelijk is om naar dat land te gaan. Verweerder heeft verder terecht verwezen naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) van 30 mei 20183, waarin is geoordeeld dat ervan uit mag worden gegaan dat Griekenland zijn internationale verplichtingen jegens statushouders nakomt en dat statushouders in Griekenland rechten hebben die vergelijkbaar zijn met de rechten van Griekse staatsburgers. Het is aan de desbetreffende vreemdeling om in Griekenland de aan zijn status verbonden rechten te effectueren.

6. Eisers stellen dat de situatie in Griekenland wezenlijk is verslechterd sinds de publicatie van de bovengenoemde uitspraak van de Afdeling. Eisers hebben dit onderbouwd met een brief van Vluchtelingenwerk (VWN) van 6 juni 2019. De rechtbank stelt met eisers vast dat verweerder in het bestreden besluit niet op de in deze brief genoemde bevindingen is ingegaan, zodat sprake is van een motiveringsgebrek. Het beroep is daarom gegrond en de bestreden besluiten worden om die reden vernietigd.

7. De rechtbank ziet echter aanleiding om de rechtsgevolgen van de bestreden besluiten in stand te laten. Verweerder verwijst in zijn verweerschrift naar het arrest Ibrahim c.s. van het Hof van Justitie van de Europese Unie4. Uit punt 93 van dit arrest blijkt dat verweerder de niet-ontvankelijkheidsgrond niet mag toepassen indien de vreemdeling vanwege zijn bijzondere kwetsbaarheid, buiten zijn wil en zijn persoonlijke keuzes om, zou terechtkomen in een situatie van zeer vergaande materiële deprivatie in die andere lidstaat. In de bovengenoemde uitspraak van de Afdeling is overwogen dat de situatie in Griekenland voor statushouders in het voorjaar van 2018 niet zo slecht was dat sprake was van extreme armoede of ontberingen van eerste levensbehoeften en rechteloosheid, waartegenover de Griekse autoriteiten onverschillig zouden staan. De Afdeling benoemde destijds de maatregelen die de Griekse autoriteiten hebben aangekondigd op het gebied van huisvesting voor statushouders.

8. Eisers hebben gewezen op specifieke passages uit het landenrapport over Griekenland van AIDA5 en de brief van VWN van 6 juni 2019. In deze documenten wordt gewezen op de administratieve en bureaucratische belemmeringen en blijvende tekorten aan huisvesting en werk. De daaruit voortvloeiende problemen maken het moeilijk voor statushouders om een bestaan op te bouwen. Hieruit kan worden afgeleid dat de aangekondigde maatregelen van de Griekse overheid nog weinig vruchten hebben afgeworpen. Dat laat onverlet dat de Griekse overheid nog altijd de intentie heeft om de bovengenoemde problemen op te lossen. Zo heeft verweerder in zijn verweerschrift bijvoorbeeld verwezen naar maatregelen van de Griekse overheid om registratieprocedures bij de autoriteiten te vereenvoudigen. Hierdoor zal het effectueren van bepaalde rechten gemakkelijker worden.

De informatie uit de algemene bronnen die door eisers zijn overgelegd leidt dus niet tot de conclusie dat de situatie in Griekenland voor statushouders wezenlijk is verslechterd ten opzichte van de situatie zoals die is geschetst door de Afdeling op 30 mei 2018. Dat betekent dat eisers niet aannemelijk hebben gemaakt dat terugkeer naar Griekenland zal leiden tot een reëel risico op schending van artikel 3 van het EVRM of artikel 4 van het Handvest6.

9. Dit geldt ook voor de genoemde omstandigheid dat statushouders in opvangkampen plaats moeten maken voor asielzoekers. In het geval van eisers heeft verweerder er terecht op gewezen dat zij uit Griekenland zijn vertrokken terwijl zij nog opvang genoten. Voor zover zij erop hebben gewezen dat zij waren aangezegd om de opvang op korte termijn te verlaten, geldt dat zij tevens hebben verklaard dat hen daarbij op tijdelijke basis financiële ondersteuning is toegezegd. Ook hieruit blijkt de bereidheid van de Griekse overheid om betrokkenen te helpen bij het opbouwen van een bestaan in Griekenland. Voor zover eisers menen dat de Griekse autoriteiten hierin onvoldoende bijdragen, dienen zij hierover te klagen in Griekenland bij de (hogere) autoriteiten. Eisers hebben niet onderbouwd dat dit voor hen bij voorbaat zinloos is.

10. Vanwege de gegrondverklaring van het beroep zal de rechtbank verweerder veroordelen in de proceskosten van eisers. Deze worden op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht vastgesteld op € 1.024 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 512 en uitgaande van een zaak van gemiddeld gewicht).

Rechtsmiddel