Uitspraken

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 3 (drie) jaren, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht, waarvan 1 (één) jaar voorwaardelijk met een proeftijd van 3 (drie) jaren, met daaraan gekoppeld de volgende bijzondere voorwaarden: een meldplicht bij de reclassering, het volgen van een ambulante behandeling bij de forensische polikliniek Fivoor of een soortgelijke zorgverlener met de mogelijkheid van een kortdurende klinische opname van zeven weken als zulks geïndiceerd is, een verbod op deelname aan kansspelen en een plicht om medewerking te verlenen aan het Openbaar Ministerie (bijvoorbeeld door verklaringen en/of overboekingsopdrachten te ondertekenen) om ervoor te zorgen dat tegoeden op gokaccounts, zoals de 800.000 euro bij [Bedrijf 17] en eventuele andere accounts of bankrekeningen worden overgemaakt naar [Bedrijf 1] .

De raadsman heeft verzocht aan de verdachte op te leggen een onvoorwaardelijke gevangenisstraf gelijk aan de duur van het voorarrest dan wel van een zodanige duur dat hij op korte termijn in vrijheid wordt gesteld, aangevuld met een forse voorwaardelijke gevangenisstraf. De raadsman heeft aangevoerd dat het van belang is dat de verdachte op korte termijn weer aan het werk kan, zodat hij een begin kan maken met het terugbetalen van het geldbedrag aan zijn werkgever en hij behandeld kan worden voor zijn gokverslaving.

Na te melden straf is in overeenstemming met de ernst van de gepleegde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gegrond op de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan tijdens het onderzoek ter terechtzitting is gebleken. De rechtbank neemt hierbij in het bijzonder het volgende in aanmerking.

Ernst van de feiten

De verdachte heeft zich binnen een periode van negen maanden schuldig gemaakt aan oplichting van zijn werkgever van een bedrag van ruim 4,3 miljoen euro. De verdachte was werkzaam op de afdeling Financial Services van [Bedrijf 1] en in hem was het vertrouwen gesteld dat hij op integere wijze overboekingen en transacties in de systemen van [Bedrijf 1] verwerkte. Met een aantal frauduleuze handelingen in de systemen heeft de verdachte kunnen bewerkstelligen dat hij ongemerkt ruim 4,3 miljoen naar zijn eigen bankrekening kon wegsluizen, waarmee hij dit vertrouwen in hem heeft geschaad. Met de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat niet alleen het omvangrijke fraudebedrag in aanmerking moet worden genomen bij het bepalen van de strafmaat, maar ook de gewiekstheid (meerdere frauduleuze handelingen), de intensiteit (in totaal 82 overboekingen) en de volharding (de verdachte had op talloze momenten tot inkeer kunnen komen) in de periode van de fraude. Ook heeft de verdachte zich in diezelfde periode schuldig gemaakt aan het witwassen van dat geld, door dit te gebruiken voor het gokken en voor het afbetalen van zijn schulden. Dit alles wordt de verdachte zwaar aangerekend.

Met de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat sprake is van meerdaadse samenloop van de bewezen verklaarde feiten, zodat aan de verdachte een maximale gevangenisstraf van 10 jaar en 8 maanden opgelegd kan worden. Gelet op ernst van de feiten en de LOVS-oriëntatiepunten in aanmerking genomen, is het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van aanmerkelijke duur zonder meer passend en geboden.

Persoon van de verdachte

De rechtbank heeft omtrent de persoon van de verdachte acht geslagen op het hem betreffende uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 2 mei 2019, waaruit blijkt dat hij niet eerder is veroordeeld.

Daarnaast heeft de rechtbank in aanmerking genomen dat de verdachte vanaf het begin van het onderzoek een bekennende verklaring heeft afgelegd en openheid van zaken heeft gegeven. Ook heeft hij meegewerkt om, voor zover mogelijk, geld van [Bedrijf 1] dat nog op gokaccounts van hem stond, terug te halen.

Ook heeft de rechtbank acht geslagen op het de verdachte betreffende reclasseringsadvies van GGZ reclassering Fivoor van 25 juli 2019, waarin ook de uitkomst van onderzoeksgesprekken met een psychiater en een psycholoog zijn verwerkt. Uit het advies komt – samengevat – naar voren dat het aannemelijk is dat verslavingsproblematiek op het gebied van gokken gerelateerd is aan het delictgedrag. De verdachte kán problemen hebben met gokken, maar mogelijk zijn klachten ook aanzetten of overdrijven, wat zou betekenen dat hij niet de gehele stoornis simuleert of veinst. De reclassering kan niet uitsluiten dat er (ook) sprake is geweest van problemen op praktische leefgebieden, waardoor een financieel motief bij de verdachte om tot het ten laste gelegde te komen aanwezig zou kunnen zijn. Het risico op recidive is hoog, gelet op de hoge frequentie van de oplichting binnen een aaneengesloten periode en het gegeven dat de verdachte hiermee niet op eigen initiatief wist te stoppen. Verdiepingsdiagnostiek leidt tot het advies van een ambulante behandeling gericht op gokverslaving, bij een gespecialiseerde instelling voor gokverslaving. Aanvullend onderzoek naar de pathologie en persoonlijkheid van de verdachte is wenselijk om oorzaken van zijn gedrag nader te onderzoeken. Door de reclassering wordt geadviseerd aan de verdachte een (deels) voorwaardelijke straf, met als bijzondere voorwaarden een meldplicht bij de reclassering, ambulante behandeling (met mogelijkheid tot kortdurende klinische opname) en een verbod op kansspelen op te leggen.

Conclusie van de rechtbank

Naar het oordeel van de rechtbank komen de ernst van het bewezenverklaarde en de door de rechtbank in aanmerking genomen omstandigheden, ook die met betrekking tot de persoon van de verdachte – zoals hiervoor weergegeven –, voldoende tot uitdrukking in de door de officier van justitie gevorderde straf. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van de eis van de officier van justitie, met daaraan gekoppeld de door de officier van justitie gevorderde bijzondere voorwaarden bij het voorwaardelijk strafdeel, die, met uitzondering van één voorwaarde, overeenkomen met het advies van de reclassering. Aan de verdachte zal dan ook een gevangenisstraf van drie jaren, waarvan één jaar voorwaardelijk, met bijzondere voorwaarden worden opgelegd. Met de officier van justitie is de rechtbank verder van oordeel dat een proeftijd van drie jaren, gelet op het herhalingsgevaar, geïndiceerd is.

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot gehele toewijzing van de vordering van de benadeelde partij, met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel voor hetzelfde bedrag, met daarbij de maximale vervangende hechtenis van één jaar, ten behoeve van [Bedrijf 1] .

De raadsman heeft verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in de vordering, omdat de behandeling van de vordering een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. Hoewel het schadebedrag niet door de verdachte wordt betwist, is er in een civiele procedure meer ruimte om aanvullende stukken over te leggen en complexe verweren te voeren, onder meer op het gebied van eigen schuld van de benadeelde partij. De raadsman heeft er verder op gewezen dat het de verdachte nimmer zal lukken de volledige schade te vergoeden, gezien de hoogte van het bedrag, en dat het, bij de oplegging van de schadevergoedingsmaatregel, mogelijk is de vervangende hechtenis op één dag te stellen.

De rechtbank is van oordeel dat uit het onderzoek ter terechtzitting vast is komen te staan dat de benadeelde partij rechtstreeks schade heeft geleden als gevolg van het onder 1 bewezen verklaarde feit. Voorts is de rechtbank van oordeel dat de benadeelde partij de vordering voldoende heeft onderbouwd.

Met de advocaat van de benadeelde partij is de rechtbank van oordeel dat een geslaagd beroep op eigen schuld per definitie is uitgesloten als de dader de schade opzettelijk heeft veroorzaakt. De bewezenverklaring van oplichting en witwassen impliceert het opzettelijk toebrengen van schade, zodat een matiging van de schadevergoedingsplicht wegens eigen schuld niet aan de orde is. De rechtbank ziet dan ook geen reden de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in de vordering, zoals door de raadsman is verzocht.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat het gevorderde bedrag in beginsel geheel voor vergoeding in aanmerking komt. De rechtbank zal derhalve de vordering toewijzen tot een bedrag van € 4.381.349. De rechtbank zal tevens de gevorderde wettelijke rente met ingang van 24 april 2019 toewijzen, omdat vast is komen te staan dat de schade vanaf die datum is ontstaan.

Aangezien de vordering wordt toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met de vordering heeft gemaakt, welke kosten de rechtbank begroot op nihil, en in de kosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.

De verdachte zal zijn gekweten voor zover de benadeelde partij enig bedrag zal ontvangen door uitwinning van gelegde beslagen.

Schadevergoedingsmaatregel

Aangezien de verdachte voor het onder 1 bewezen verklaarde strafbare feit zal worden veroordeeld en hij jegens het slachtoffer naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door dit feit is toegebracht, zal de rechtbank aan de verdachte de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van een bedrag van € 4.381.349 vermeerderd met de wettelijke rente daarover vanaf 24 april 2019 tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van [Bedrijf 1] , met daarbij de maximale vervangende hechtenis van één jaar. De rechtbank ziet geen reden om een kortere duur van de vervangende hechtenis te bepalen.

De officier van justitie heeft gevorderd het totaalbedrag te retourneren aan de rechthebbende, te weten [Bedrijf 1] .

De verdediging heeft geen standpunt ingenomen met betrekking tot het beslag.

Aangezien het belang van strafvordering zich daartegen niet meer verzet, zal de rechtbank de teruggave aan de uiteindelijke rechthebbende, te weten [Bedrijf 1] , gelasten van de op de beslaglijst onder 2 en 3 genummerde voorwerpen (vorderingen), te weten: