Uitspraken

Uitgangspunt is dat het iedere schuldeiser vrijstaat om te verlangen dat zijn vordering volledig wordt betaald. Een schuldeiser kan alleen onder bijzondere omstandigheden gedwongen worden om in te stemmen met een aangeboden schuldregeling. Deze schuldregeling leidt er toe dat de schuldeisers afstand moeten doen van een deel van hun vordering. Een verzoek om weigerende schuldeisers te bevelen toch met de aangeboden schuldregeling in te stemmen, zal alleen dan worden toegewezen als deze schuldeisers in redelijkheid de schuldregeling niet hebben kunnen weigeren. Hierbij wordt in aanmerking genomen enerzijds het belang van verweerster bij uitoefening van de bevoegdheid tot weigering en anderzijds de belangen van verzoeker of van de schuldeisers die met de schuldregeling hebben ingestemd. Tegen deze achtergrond overweegt de rechtbank het volgende.

Tijdens de mondelinge behandeling van het verzoek heeft verzoeker niet aannemelijk gemaakt dat het aanbod het uiterste is waartoe hij financieel in staat moet worden geacht. Verzoeker heeft volstaan met de stelling dat hij op dit moment geestelijk en lichamelijk niet in staat is om als advocaat aan de slag te gaan en meer inkomen te genereren dan hij op dit moment heeft. Het had op de weg van verzoeker gelegen om die stelling te onderbouwen met - bijvoorbeeld - een verklaring van een arts. Dit heeft hij echter nagelaten. De rechtbank is er evenmin van overtuigd geraakt dat het salaris dat verzoeker op dit moment verdient op juiste wijze is vastgesteld door de partner van verzoeker. De stelling van verzoeker dat de onderneming - gelet op de omzet - geen hoger salaris kan uitkeren, wordt uitdrukkelijk betwist. Zonder nadere onderbouwing - bijvoorbeeld door overlegging van jaarstukken, die ontbreken - leidt deze stelling dan ook niet tot een andere conclusie.

Verzoeker heeft niet heeft betwist dat hij regelmatig wintersportvakanties geniet en reizen maakt naar Portugal waar de ouders van zijn partner wonen. Volgens verzoeker neemt de vader van zijn partner de kosten daarvan voor zijn rekening. Een en ander doet de vraag rijzen of verzoeker zich in een problematische schuldenpositie bevindt zoals hij zelf stelt, en brengt met zich mee dat het belang van verweerster dat zij heeft bij weigering tot instemming met het aanbod zwaarder komt te wegen dan dat van verzoeker bij het verzochte dwangakkoord.

Verzoeker heeft niet betwist dat hij in 2017 privé gebruik heeft gemaakt van een lease auto met een catalogus waarde van € 55.000, - en dat hij daardoor minder alimentatie kon afdragen. Door de keuze voor deze dure auto en het privé gebruik daarvan zijn de schuldeisers benadeeld. Het onbetaald laten van de kinderalimentatie is dan ook niet te goeder trouw geschied.

Tenslotte is de rechtbank van oordeel dat het verzoek en het aanbod onvoldoende is gedocumenteerd, nu de berekening van het VTLB uitgaat van een door verzoeker te betalen huurprijs, terwijl verzoeker in werkelijkheid geen huur betaalt.

Verzoeker heeft tijdens de zitting laten weten het verzoek tot toepassing van de wettelijke schuldsaneringsregeling te handhaven, als het verzoek tot het bevelen in te stemmen met de door verzoeker aangeboden schuldregeling wordt afgewezen. In het verzoek tot toepassing van de wettelijke schuldsaneringsregeling zal afzonderlijk vonnis worden gewezen.