Uitspraken

Bij e-mail van 23 maart 2020 heeft de werkgever onder meer het volgende aan de werknemer meegedeeld:

“(…)

Zoals je misschien al was opgevallen, ben je in het afgelopen halve jaar al vrij vaak ziek geweest, zoals het er nu naar uitziet heb je meer ziekdagen dan alle collega’s bij elkaar in de afgelopen 6 jaar dat ik hier zit. Dit kan natuurlijk, als je een hele slechte gezondheid hebt, maar ik heb je er ook al iedere keer op moeten wijzen dat je bij een ziekmelding [X] moet bellen en uitleggen wat het probleem is, uitleggen wat de verwachting is, zodat je collega’s daar op kunnen anticiperen in het plannen van het werk.

(…) Ik krijg nu vragen of je misschien het corona virus hebt, omdat je al 10 dagen ‘verkouden’ bent, maar zelfs ik weet niets.

(…)

De payrol organisatie geeft mij aan dat ik jou moet informeren, dat je met ingang van nu je collega’s ondersteund daar waar mogelijk en dus ook informeert wat ze van je kunnen verwachten, en anders als je dat niet dagelijks doet, ze je loon in moeten gaan houden, aangezien dit het enige middel is wat we kunnen toepassen nu dat na 4 keer geïnformeerd te zijn het nog steeds niet doet.

(…)”

De werknemer heeft op de hiervoor onder 2.5 genoemde e-mail als volgt gereageerd:

“(…)

Wellicht begrijp ik je bericht verkeerd maar ik lees in je bericht dat je het hebt over

ziekmelding. Ik zou het betreuren als ik ziekgemeld sta. Ik ben niet ziek. Het RIVM en de

Rijksoverheid geeft duidelijk aan dat mensen met verkoudheidsklachten thuis moeten blijven, ik heb vorige week gebeld om aan te geven dat ik verkouden ben en zodoende thuis moet blijven.

(…)”

“Bedankt voor het toesturen van de bekeuringen, ik ga het afhandelen.

Op dit moment is de situatie volgens mij als volgt. Het RIVM en de overheid hebben aangegeven dat als je verkoudheidsklachten hebt je thuis moet blijven. Dit is wat ik doe. Vorige week heb ik gebeld aan het begin van de werkdag om aan te geven dat ik genoodzaakt ben thuis te blijven om deze reden. Ik ben verkouden, ik moet thuis blijven conform het RIVM en de Rijksoverheid.

[ [betrokkene] ]Hallo [verzoeker] . je kan inderdaad thuis blijven omdat je verkouden bent, dit kan altijd, ook als je een loopneus hebt, bloedneus, hooikoorts, maar dit moet altijd in overleg. Jij kan dat niet zelf bepalen en daar gaat het wel om, want we zijn een team, dus alle afwezigheid gaat altijd in overleg. (…)

De regels die we hebben, hebben een nut. Als je je ziek meldt, dan melden we het bij de arbo dienst en wordt je daar bekeken, als je vrij wil, overleg je dat of het mogelijk is, en dat verwerkt [X] het in de administratie. Dit is echt fundamentele manier van werken binnen een organisatie. Dus ja, in dit geval was het prima dat je thuis bleef, maar belangrijk is dat dit in overleg gaat.

Het gaat er dus niet om dat ik liever vrij wil zijn en dat collega’s niet meer om mij hoeven te

rekenen. Het gaat erom dat ik niet naar de winkel kan komen om te werken omdat het RIVM en de Rijksoverheid deze restrictie hebben opgelegd gedurende deze uitermate vervelende coronacrisis. Ik vind dit uitermate vervelend want met een verkoudheid kan ik normaal gesproken gewoon in de winkel werken. Uiteraard begrijp ik dat deze maatregel ook erg vervelend is voor jou als werkgever.

[ [betrokkene] ] Het is voor mij niet vervelend als werkgever, het is slecht voor jouw positie binnen het

Team, omdat andere denken dat je ze laat zitten, dat je maar vrij neemt als het jou uitkomt,

zonder na te gaan of het kan. Je had bijv. gewoon aan kunnen bieden om werk te doen zonder dat er iemand in de buurt, waarmee je laat zien je gewoon wil blijven participeren. We hebben 2 kantoren over, waar niemand in zit waar je klanten kan bellen, offertes kan maken, je kan de verdeler ophangen op n. 36, je had 21 pallets grohe uit kunnen pakken en verdelen richting de SAWEG collega’s ... nogmaals het gaat niet om mij, het gaat om jouw participatie in het team, en dat je laat zien dat je in die tijden van problemen extra geeft.

Daarnaast vind ik het vervelend dat er bezorgdheid is ontstaan omdat een “klant” mij buiten in [woonplaats] heeft gezien. Even voor de goede orde, ik loop niet gewoon buiten rond. Alleen voor een primaire levensbehoefte verlaat ik mijn huis als dit niet anders kan en kom dan verder met niemand in contact. Alhoewel het mij nieuwsgierig maakt wie dit heeft gezegd en waarom, zou dit uitkomen in een welles/nietes discussie wat totaal nutteloos is.

[ [betrokkene] ] Er zijn twee dingen, enerzijds de bezorgdheid dat je niets van jezelf laat horen. terwijl ik daar specifiek om vraag en collega’s daar op rekenen, want inderdaad als je Corona had

gehad, hadden we allemaal in quarantaine moeten zitten. Anderzijds is het inderdaad

vervelend dat het mensen opvalt dat je in buiten loopt, en dat als ze naar je vragen we eggen

dat je ziek bent, want dat is echt wat wij dachten. Dus wederom, dit is een communicatieding, als wij het weten, dan zeggen we dat je vrij bent, en dan is er niemand die iets raars denkt.

Kortom, ik wil dus graag werken en zou graag met jou of een andere collega in overleg gaan en blijven over welke werkzaamheden ik vanuit huis zou kunnen oppakken, bijvoorbeeld onderzoek doen naar nieuwe producten en materialen, ondersteunende werkzaamheden voor offertes uitvoeren of andere werkzaamheden welke ik vanuit huis kan uitvoeren. Wellicht kunnen we hier samen over brainstormen. Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat ik een nuttige bijdrage aan de winkel kan leveren.

[ [betrokkene] Als je weer wil gaan werken, dan ben je uiteraard per direct welkom, zoals aangegeven is er heel veel werk te doen, bel de zaak op en geef aan waneer je weer gaat beginnen, dan kunnen ze er rekening mee houden.

Afgelopen week heb ik hier voor mijn gevoel onvoldoende achterna gezeten, omdat ik

eigenlijk had verwacht dat ik hiervoor wel benaderd zou worden. Ik ben dit sinds gister

proactief aan het doen. Ik heb gister en vandaag aan het begin van de werkdag met [y]

gebeld om te vragen of er nog werkzaamheden zijn waarbij ik kan helpen. Zij gaf aan dat ze

het mij zou laten weten als ik iets kon doen. Zo zal ik elke dag contact opnemen.

[ [betrokkene] ] Nadat je mij de mail had gestuurd, heb ik ze geïnformeerd dat je vrij bent, dus uiteraard gaan ze je nies vragen, dat is logisch. Maar als je er morgen weer gewoon bent, hebben we echt nog heel veel te doen, geen probleem.

Uiteraard zal ik laten weten zodra de verkoudheidsklachten weg zijn zodat jij en mijn

collega’s weten wanneer ik weer in de winkel kan komen werken. Omdat mijn verkoudheid

nu al een week duurt heb ik van de huisarts een antibioticakuur gekregen. Hopelijk

bespoedigd dit het proces.

[ [betrokkene] ] super! Ik heb net de ARBO arts gebeld om te kijken of we hier nog rekening mee moeten houden, maar hij gaf aan dat je dan ook niet afgezonderd hoeft te werken, kan gewoon in de winkel omdat het corona virus niet iets is wat je met antibiotica kan laten doen verdwijnen, dus vrijwel zeker is het bacterieel en ben je geen risico voor collega’s.

Nogmaals ik hoor graag van je en denk graag mee om te kijken welke werkzaamheden ik kan uitvoeren vanuit huis.

[ [betrokkene] ] Vanuit huis dus niet echt iets, maar hier is er gewoon heel veel, de zaken die ik genoemd heb, twee offertes voor wasserettes, we zijn processen aan het uitwerken om te werken aan de mogelijkheid voor kantoorcollega’s om thuis te kunnen werken in de toekomst, dus er is echt heel veel te doen. ”

De werkgever heeft bij e-mail van 16 april 2020 onder meer het volgende geschreven aan de werknemer:

“(…)

We hebben het erover gehad, dat jij denkt dat je richtlijnen volgt van het RIVM en dat die betrekking hebben op jouzelf, en dat je denkt dat dat een wet is. Ik heb je uitgelegd dat ik van mening ben, dat je:

• of gewoon moet werken, al dan niet aan de balie met klanten waar we voorzorgsmaatregelen hebben getroffen, of wel uit de buurt van mensen. Er moeten voorraden opgeruimd worden, de marge moet opgeruimd worden, de balie moet opgehoogd worden, er moet geschilderd worden, schoongemaakt worden, gereden worden, echt heel veel werk waarvoor je niet met andere in aanraking hoeft te komen;

• of neemt vrij;

• of je meld je ziek, zodat we je naar de arboarts kunnen sturen om je te helpen.

Verder zie ik geen mogelijkheden. Ik volg het advies je salaris te korten, omdat dat het enige middel is wat ik hem om te te motiveren niet thuis te blijven. (…)”

De werknemer heeft in een e-mail van 22 mei 2020 het volgende aan de werkgever geschreven:

“(…)

Ik zou graag naar het werk komen om de situatie te bespreken, maar helaas ben ik daartoe niet in staat.

Omdat er nog steeds discussie is over of ik wel of niet arbeidsongeschikt ben en de bedrijfsarts de gewenste informatie niet heeft opgevraagd, zal ik mij nogmaals wenden tot de huisarts en psycholoog (waar ik onder ( handeling ben) om het e.e.a. op schrift te laten bevestigen.

(…)”

Op 2 juni 2020 heeft de werkgever het volgende aan de werknemer geschreven:

“(…)

Ik vraag je nogmaals om morgen naar kantoor te komen, om eerst even apart te zitten met

een kop koffie zodat we alles uit kunnen praten. Daarna kunnen we de werkafspraken

doornemen.

Zoals meerdere keren aangegeven zullen wij zodra jij de werkzaamheden weer hervat het

salaris vanaf dat moment weer gaan betalen. Mocht jij de werkzaamheden niet hervatten

dan geldt de regel geen arbeid geen loon. Wij handhaven dan ons eerdere standpunt en

betalen geen loon aan jou uit.”

Op verzoek van de werknemer heeft de verzekeringsarts van het UWV een rapportage opgesteld. In de rapportage van 30 september 2020 staat onder meer het volgende opgenomen:

“(…)

Overwegingen

Het gaat hier om de vraag of werknemer per 1-5-2020 ziek was of niet en of hij volledig, zonder beperkingen geschikt was voor het eigen werk of niet. Werknemer is voor onder behandeling gekomen van de huisarts.

Deze heeft heeft behandeling ingesteld door de POH-GGZ en deze heeft doorverwezen voor meer specialistische behandeling. Uit de medische informatie blijken klachten en symptomen rond datum ziekmelding. Weliswaar was er een arbeidsconflict dat waarschijnlijk aanleiding is geweest tot de ziekmelding (toevoeging 30-9-2020 op verzoek van klant: los van het arbeidsconflict speelden er reeds zaken die tot de ziekmelding aanleiding gaven), maar daarmee kan ik niet stellen dat werknemer niet ziek was per 1-5-2020.

Klant had klachten en verschijnselen, beschreven in de informatie van de huisarts, hij heeft daarvoor behandeling ingeroepen en is ervoor nog onder behandeling. Klant was derhalve per 1-5-2020 wel ‘ziek’,

De volledige arbeidsongeschiktheid en het ontbreken van re-integratie-activiteiten hebben te maken met het arbeidsconflict. Re-integratie was in principe mogelijk.

Conclusie: op basis van de verstrekte informatie was klant niet volledig geschikt voor eigen werk door ziekte op 1-5-2020. Het arbeidsconflict speelde hierin een dominante rol (Aanvulling 30-9-2020: in ieder geval ten aanzien van de re-integratie)

De werknemer legt aan deze vorderingen, tegen de achtergrond van voormelde feiten, het navolgende ten grondslag. De werkgever heeft over de maanden april, juni, juli, augustus en september 2020 geen of onvoldoende salaris betaald. Ten aanzien van het onbetaalde loon over de maand april 2020 heeft te gelden dat de werknemer in deze maand verkoudheidsklachten had en hij conform de op dat moment geldende RIVM-richtlijnen thuisbleef. Een grond om geen loon te betalen bestaat er dan ook niet, temeer nu de werknemer steeds beschikbaar is geweest voor de arbeid en dit ook steeds kenbaar heeft gemaakt.

Het salaris over de maanden juni, juli, augustus en september 2020 is nog onbetaald. De werknemer was volledig arbeidsongeschikt om de arbeid te verrichten. Dit blijkt uit het deskundigenoordeel van het UWV van 30 september 2020. Op grond van artikel 7:629 BW in verbinding met artikel 5 van de arbeidsovereenkomst heeft de werknemer rechtop 90% loondoorbetaling, zodoende (90% * EUR 2.408,48 =) EUR 2.167,63 bruto per maand.

Daarnaast heeft de werkgever over 2019 en 2020 ter zake het vakantiegeld een bedrag van € 1.661,- respectievelijk € 566,29 te weinig betaald. Voorts zijn geen (juiste) salarisspecificaties over de maanden april tot en met september 2020 verstrekt en is de jaaropgave over 2020 (dus) evenmin correct. De werknemer maakt vanwege het verzuim zijdens de werkgever aanspraak op de wettelijke verhoging van artikel 7:625 BW van 50%, alsmede de wettelijke rente over de respectievelijke loonvorderingen én wettelijke verhoging. Voorts heeft de werknemer buitengerechtelijke kosten gemaakt als gevolg van de tekortkoming van de werkgever in de nakoming van de uit de arbeidsovereenkomst

voortvloeiende verplichtingen. Conform het besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten vordert de werknemer een bedrag van € 1.148,29 inclusief btw (€ 949,- exclusief btw).

in reconventie

De werkgever, vordert – na wijziging van eis – dat bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad:

I. de werknemer wordt veroordeeld tot betaling van een bedrag van € 582,50, althans een door de kantonrechter in goede justitie te bepalen bedrag, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de vervaldata, tot aan de dag der algehele voldoening;

II. de werknemer wordt veroordeeld tot betaling van de buitengerechtelijke kosten van € 87,38, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de betekening van de dagvaarding tot aan de dag der algehele voldoening, alsmede tot betaling van de (na)kosten van de deze procedure.