Uitspraken

mededelingen over ziekte

Zijn leidinggevenden reageren op deze berichten steeds meelevend, wensen hem sterkte en beterschap en zorgen ervoor dat hij wordt ziekgemeld, ook als hij zelf aangeeft dagen vrij te willen nemen omdat hij zich niet lekker voelt.

ondernemingsraadlidmaatschap

conflict over verslag personeelsgesprek

In mei 2020 neemt de leidinggevende in het verslag van het personeelsgesprek bij de beoordeling van de werkzaamheden als score +/- op. De werknemer is het daarmee oneens, ook nadat de leidinggevende heeft toegelicht dat hij voor deze optie heeft gekozen omdat het niet mogelijk is om te kiezen voor “niet van toepassing in het afgelopen jaar”. Nadat de leidinggevende op 26 mei 2020 schrijft:

“Allereerst wil ik aangeven dat het mij spijt dat mijn intenties verkeerd overgekomen zijn. In samenspraak met onze P-adviseur heb ik besloten om jouw werkzaamheden niet te beoordelen i.v.m. de wisseling van managers en je afwezigheid ivm verlof/ziekte. Het is dus zeker geen negatieve beoordeling. Helaas heeft de wijze van invoer in P-Direkt doen lijken of dit wel het geval is. […] Daarnaast wil ik graag in een open en eerlijk gesprek met je praten over de balans tussen je (gewaardeerde) inzet voor de medezeggenschap en je inzet voor DI. Ik heb van je begrepen dat over het aantal te besteden uren voor medezeggenschap afspraken gemaakt zijn binnen deze organisatie. Kun je mij deze afspraken mailen? Dan kunnen we jouw inzet voor de medezeggenschap met elkaar bespreken, afspraken maken over het aantal uur dat je hieraan besteed en dit vastleggen zodat toekomstige discussie voorkomen wordt.”

reageert de werknemer diezelfde dag:

“[…] Het convenant (dateert uit 2012, getekend voor onbepaalde tijd door de toenmalige SG) bevestigd mijn open- en eerlijkheid. Ik zal nimmer mijn werkgever benadelen, integendeel! In mijn bijna 60 jaar heeft nimmer iemand mij kunnen betrappen, dat ik oneerlijk bent geweest en/of dat ik heb gelogen en/of iemand hebt benadeeld! In mijn loopbaan […] heeft niemand 1 vinger naar mij kunnen wijzen over bovenstaande! Als dat zo is, dan zal mijn “GOD” mij daarvoor straffen, daar geloof ik heilig in! […] Ik heb vandaag jou mensgerichtheid naar mij echt gemist! […] Ik voel mij als leugenaar en moet dat bewijzen met een convenant.”

mededelingen over ziekte rondom gepland gesprek over OR-werkzaamheden op 11 juni 2020; ziekmelding op 10 juni 2020

Op 3 juni 2020 e-mailt de werknemer aan zijn leidinggevende een overzicht van zijn werkzaamheden in de eerste week van juni 2020. Bij de werkzaamheden op 5 juni 2020 neemt hij op:

“- MRI scan laten maken, nu de druk op de IC geleidelijk afneemt en reguliere patiënten (niet levensbedreigend) weer behandeld kunnen worden.

Op 8 juni 2020 informeert de leidinggevende hoe het onderzoek op vrijdag is gegaan en hoe het met de werknemer is. De werknemer reageert:

“Vanochtend heeft het artsenteam/oncologen mij gebeld […] Heb extra medicijnen gekregen tegen te hoge bloeddruk, want is grensgeval voor hersenbloeding en/of in coma raken, vanwege mijn chronische aandoening: diabetes. […] Advies oncologen om bloeddruk terug te brengen naar acceptabele waarde: Rusten/meer ontspannen/niet te veel inspannen/werkdruk besproken en dispuut besproken en advies oncologie: gezondheid gaat voor, blijvend letsel is voor beide partijen geen goede oplossing!

Op 11 juni 2020 stond een driegesprek gepland tussen de werknemer, de leidinggevende en een personeelsadviseur om verder te praten over de verdeling van de werkzaamheden voor de OR en de eigen afdeling. In de avond van 9 juni 2020 bericht de werknemer het volgende aan zijn leidinggevende:

“Worstelend door mijn werkzaamheden kan ik je nu pas informeren over mijn bezoek aan het ziekenhuis/internist inzake te veel ophopende vocht in beide onderbenen. Vocht (Oedeem) ontstaat vanwege mijn chronische aandoening (diabetes), maar ook vanwege de ziekte die ik heb in mijn lichaam. […] Ik heb nu plastabletten voorgeschreven gekregen (3x daags 1 plastablet: 07:00, 12:00 uur en 16:00 uur), waardoor ik het vocht frequenter via de natuurlijke weg uit het lichaam verdwijnt. Het gevolg is dat drang om te plassen bijzonder hoog is. De komende dagen t/m vrijdag moet ik beide zoveel mogelijk omhoog zitten of liggen. […] Indien vrijdag het vocht niet afneemt (telefonisch consult), dan moet ik toch langs gaan voor een echo van de aderen en beide nieren. […]”

De leidinggevende reageert de volgende ochtend:

“Dit is geen prettige situatie zeg. Ik hoop dat de behandeling effect heeft en dat een echo van de aderen en de beide nieren niet nodig is. Ik zal het 3-gesprek van morgen verplaatsen naar juni. Uiteraard gaat jou gezondheid voor en gaan we de komende weken aankijken wat mogelijk is.”

Diezelfde dag mailt de werknemer:

“[…] Het is niet prettig om onder deze omstandigheden te kunnen werken en gelukkig ben ik thuis! Een hele slechte nachtrust gehad, omdat ik frequent moest gaan plassen, vanwege de plastabletten. Het lijkt me verstandig onder deze omstandigheden , dat je mij ziek meldt, m.i.v. heden.”

op 14 juni 2020:

“Vrijdag jl. naar het ziekenhuis, geweest, omdat de vochtophoping wel wat was afgenomen maar niet afdoende en daarom doorverwezen door de huisarts om echo’s te maken en bloedprikken. Ik moet nog steeds met beide benen opgeheven zitten. Dinsdag 16 juni een afspraak met de huisarts over de uitslag.”

en op 16 juni 2020:

conflict over intensiteit OR-werkzaamheden

Op 25 juni 2020 vindt uiteindelijk het geplande driegesprek over de OR-werkzaamheden plaats. In het verslag daarvan staat onder meer:

“Vanuit het convenant van 2012 valt op te maken dat [de werknemer] […] aanspraak kan maken op 2,5 dag/week voor OR-werkzaamheden. Dit is buiten de overleggen, trainingen en heisessie(s) met de bestuurder. […]

[leidinggevende] wil [de werknemer] alle ruimte geven om zijn OR-werkzaamheden te doen, maar geeft aan dat hij [de werknemer], met zijn brede kennis en ervaring. graag inzet voor de DI-werkzaamheden. Voor beiden is dat een dilemma. [De werknemer] voelt zich hierdoor belemmerd in zijn OR-werkzaamheden en [de leidinggevende] ziet een belemmering in het behalen van de afdelingsresultaten.

In het gesprek komt de goede wil van [de leidinggevende] en [de werknemer] om mee te denken in een oplossing. Voorlopig wordt voorgesteld om de balans in evenwicht te houden door de inzet van [de werknemer] aks volgt te verdelen: 2,5 dag/week voor OR-werkzaamheden en 2,5 dag per week voor DI-werkzaamheden. Dit is een gemiddelde aangezien de OR-werkzaamheden per week kunnen verschillen. […] [De werknemer] denkt over dit voorstel na en komt hier uiterlijk dinsdag 30 juni bij [de leidinggevende] op terug.

In zijn correctie op het verslag neemt de werknemer op:

“Na september 2019 is in mijn alvleesklier kanker ontdekt en daarvoor ben ik nog steeds in behandeling bij het AMC ziekenhuis”

Op 30 juni 2020 reageert de werknemer als volgt op het besproken voorstel:

“Ik heb deze casus voorgelegd aan het Centrum voor Arbeidsverhoudingen Overheidspersoneel (CAOP) […]. Ook aangegeven dat ik deze combinatie van werkzaamheden tussen 2016 en september 2019, nogmaals prima heb kunnen combineren. Voorgaande managers hebben daarin ook ingestemd. In alle eindgesprekken is nimmer teruggevallen over mijn tijdsbesteding. Ik heb de afgelopen 14 jaar alle deadlines, opdrachten/werkzaamheden conform afspraak en geldende richtlijnen binnen het gestelde termijn afgerond. Geen negatieve beoordelingen van voorgaande managers ontvangen.

Ik heb dit ook voorgelegd aan CNV, waar ik lid van ben en om juridisch advies gevraagd.

Zowel CAOP als CNV geven aan, dat het gevraagde in strijd is volgens de Wet op de Ondernemingsraad […] maar in het bijzonder conform het getekende “convenant”/personeelsreglement EZK voor onbepaalde tijd tussen de OR en de SG.

Optie 1:

Een constructieve oplossing is: gemiddeld 2 dagen per week voor DI-werkzaamheden en gemiddeld 3 dagen per week voor (D)OR-werkzaamheden, rekening houdend dat de OR-werkzaamheden soms meer of minder kan uitvallen. Met deze keuze moet ik een aantal werkzaamheden van de (D)OR laten vallen [de werknemer noemt vervolgens vijf werkzaamheden; bij drie daarvan noteert hij: “inmiddels opgezegd/teruggetrokken”].

Ook alle overige overleggen, trainingen, scholingen, TB’s, onderlinge overleggen, overleg met de achterban (inloop) en heisessies met de bestuurder(s) moet ik laten vallen. Dit heb ik inmiddels kenbaar gemaakt bij het dagelijks bestuur van zowel de DOR-EZK en de voorzitter van het Medewerkersplatform DB.

Optie 2:

Huidige situatie ongewijzigd voortzetten […].

Optie 3:

Een andere oplossing/voorstel is om de kantonrechter te laten uitspreken.”

verdere mededelingen over ziekte

Op 21 juli 2020 bericht de werknemer aan zijn leidinggevende:

“Ik ben nu even in staat en geestelijk bij om een update te geven – liggend vanuit mijn bed – na de 2de behandeling op vrijdag 3 juli 2020. De 2de behandeling duurde wat langer en was heftiger dan de 1ste behandeling. Op maandag 6 juli mocht ik na controle van het artsenteam en gesprek […] naar huis […]. Woensdag 8 juli 2020 voelde ik wat pijntjes aan de onderzijde van mijn buik. Gebeld naar het AMC […]. Op vrijdag 11 juli 2020 voor controle en CT gemaakt. Na controle scan ontdekt dat enkele haarvaten waren gesprongen en zorgden voor bloedingen. Mocht niet naar huis, ben met spoed opgenomen […].

Maandag 13 juli 2020, na thuiskomst voelde ik na enkele uurtjes weer pijnen opkomen in de onderbuik. Gebeld naar het AMC en moest met spoed naar het ziekenhuis. Na enkele uurtjes mocht ik naar huis. […] Op vrijdag 18 juli 2020 na CT-scan ontdekt, dat er een beginnende infectie was opgetreden in mijn buik. Ben vrijdag 18 juli 2020 opgenomen in het ziekenhuis en kreeg via infuus medicatie tegen de infectie. […] Maandag 20 juli 2020 mocht ik na controle van het artsenteam en gesprek naar huis om te herstellen. Advies van het artsenteam is om gelet op de bloedingen en infectie, de komende weken heel goed uit te rusten en weinig te forceren en indien pijn toeneemt en/of terugkomt, direct naar het AMC te komen.

Maandagmiddag 20 juli 2020 om 15:00 uur telefonisch consult met de BA. Was om 13.30 uur thuis gekomen en heb de BA toch nog kunnen spreken. De BA ook een update verstrekt. Afspraak voor een volgend telefonisch consult is op: woensdag 16 september 2020 […] afgesproken met BA om rustig aan te herstellen en als ik mij weer goed genoeg voel om te het werk te hervatten -voor het gesprek op 16 september met de BA- dat ik dat met zijn toestemming dat voor enkele uurtjes per week mag en daarna opbouwen. Beter nieuws heb ik helaas voor nu niet.”

Op 22 juli 2020 bericht de werknemer aan collega’s van het medewerkersplatform:

“[…] Vanwege mijn behandeling/bestraling (op vrijdag 3 juli, ben herstellende), ben ik ziek thuis […]”

Op 31 augustus 2020 bericht de werknemer aan de bedrijfsarts (met kopie aan zijn leidinggevende):

“Vrijdag 28 augustus 2020, is de stavaza van/met mij besproken, na echo’s, MRI, CT-scan en bloedafname op vrijdag 21 augustus. Geen bloedingen en ontstekingen meer waar te nemen. De bloedwaarde van de kwade kankercellen is niet toegenomen. […].

Plan:

Minder goede nieuws:

Op de echo is waar te nemen, een navelbreuk. Behandeling hiervan moet via de huisarts. […] Mijn algehele lichamelijke test op fysieke gesteldheid is tegengevallen: tijdens de belasting kwam ik in ademnood. De belasting werd te groot, volgens de fysiotherapeut. De vermoeidheid […] en in het bijzonder de pijn aan/in de rechterknie, maakte het onmogelijk om de test/belasting/oefening voort te zetten. Ook hiervoor moet ik via mijn huisarts mijn knie laten bekijken bij een orthopeed. Het artsenteam wil zich alleen bezig houden met het herstellen/genezen van mijn ziekte. Al het overige […] moet via mijn huisarts. Vrijdag 4 september moet ik voor controle teruggaan naar het ziekenhuis.

Ik wilde het werk deze week voor enkele uurtjes per week hervatten in overleg met het artsenteam, maar gelet op mijn fysieke gesteldheid, heeft het artsenteam geadviseerd om nog niet te gaan werken. […] Wij hebben op 16 september een telefonisch consult, dan hoop ik meer info te hebben via mijn huisarts. […]”

bevindingen bedrijfsarts

Terugkoppeling

[De werknemer] is verminderd belastbaar vanwege ziekte. Per 21 september is betrokkene belastbaar voor 8 uur per week in aangepast werk […]

Terugkoppeling

[De werknemer] is verminderd belastbaar vanwege ziekte. Per 19 oktober is betrokkene belastbaar voor 20 uur per week in aangepast eigen werk […] Betrokkene is adequaat onder behandeling.

hersteldmelding en constatering dat de werknemer nooit voor een ernstige ziekte onder behandeling is geweest

In zijn – diezelfde dag ook mondeling met de werkgever besproken – advies van 10 november 2020 schrijft de bedrijfsarts:

´Vandaag heb ik een bijzonder gesprek gehad met [de werknemer]. Betrokkene heeft mij in de afgelopen periode onjuiste informatie gegeven over de diagnose en de behandeling. Ik kan niet anders dan tot de volgende conclusie komen;

Er is geen sprake van ziekte of gebrek. Betrokkene is niet onder behandeling. Per 20 juli 2020 is betrokkene met terugwerkende kracht medisch gezien volledig belastbaar in eigen werk. Er zijn dus geen medische beperkingen.

Ik heb betrokkene het advies gegeven om z.s.m. met leidinggevende in gesprek te gaan.

Aansluitend aan het gesprek met de bedrijfsarts bericht de leidinggevende aan de werknemer:

“Ik ga je later bellen. Ik heb zojuist de bedrijfsarts gesproken en moet het een en ander even laten bezinken.”

De werknemer reageert:

“Dat begrijp ik en ik wil toch langs deze aangeven, dat ik echt, echt spijt van heb, dat ik een verkeerde keus heb hebt gemaakt. Maar dit wil ik jou ook persoonlijk overbrengen, nogmaals uit de grond van mijn hart: het spijt mij ontzettend en vraag om vergiffenis!”

schorsing en ontslag

Bij brief van 12 november 2020 heeft de werkgever de werknemer op staande voet ontslagen op grond van de dringende reden dat de werknemer herhaaldelijk onjuiste informatie heeft verstrekt over (de diagnose van) zijn ziekte en behandeling, aan de bedrijfsarts, leidinggevende(n) en collega(’s). Verder staat in de brief onder meer:

“Uw handelwijze vormt een dringende reden die een ontslag op staande voet rechtvaardigt. Uw advocaat heeft gevraagd om rekening te houden met uw persoonlijke omstandigheden bij mijn besluitvorming over de te treffen maatregelen. U bent dit jaar 25 jaar in dienst bij het Ministerie van EZK en u heeft altijd goede beoordelingen gehad. In uw directe nabijheid hebben ziekte en overlijdensgevallen plaatsgevonden die een behoorlijke impact op u hebben gehad. Een ontslag zou veel onomkeerbare schade voor u betekenen. Voorts is mij bekend dat u heeft aangegeven dat u zich onder druk voelde gezet door gesprekken die plaatsvonden over de verdeling van uw werkzaamheden voor Digitale Informatievoorziening en de OR.

De door u aangevoerde feiten en omstandigheden ten aanzien van uw persoonlijke situatie kunnen uw handelwijze niet rechtvaardigen. Daarbij weegt eveneens mee dat u een voorbeeldfunctie heeft als lid van de OR en zeer goed op de hoogte bent van de regels die voor het personeel gelden. Ook mag de werkgever gesprekken met u voeren over uw werkzaamheden en de verdeling van de werkzaamheden in het kader van uw lidmaatschap van de OR. Daarbij is juist rekening gehouden met uw ziekte en zijn de gesprekken op een open en positieve manier ingestoken. Uw persoonlijke omstandigheden, zoals onder meer de gevolgen die het ontslag voor u hebben, zijn zorgvuldig afgewogen tegen de aard en de ernst van de dringende reden. Die afweging heeft tot de slotsom geleid dat een onmiddellijke beëindiging van uw dienstverband gerechtvaardigd is.”

deskundigenoordelen UWV

Op 23 november 2020 heeft de werknemer een deskundigenoordeel bij het UWV gevraagd over zijn arbeidsongeschiktheid per 20 juli 2020. In de aanvraag schrijft hij:

“Ik heb vanaf juni 2014 t/m april 2020 ingrijpende gebeurtenissen in mijn leven gehad. Mijn broer, ouders, schoonmoeder, neefje en schoonzus zijn in deze periode overleden. Voor mijn broers was ik gedeeltelijk mantelzorger voor mijn moeder volledig mantelzorger. Ik heb geen tijd gehad om dit verdriet te verwerken en ben doorgegaan, met alle gevolgen van dien, Ik bijna dagelijks flashback over hoe mijn broer in mijn armen is overleden. Daarnaast is mijn vader komen te overlijden in het ziekenhuis op de dag dat ik bij hem zou overnachten. Ook ben ik dagelijks bij mijn schoonmoeder geweest in de tijd dat zij ziek was en heb haar achteruit zien gaan en zien overlijden. Daarnaast ben ik sinds april 2017 volledig verantwoordelijk voor de zorg van mijn moeder (mantelzorger). […] Dagelijks kwam ik vanuit het werk naar huis om voor haar te koken, waarna ik dagelijks bij haar zat om haar te voeden en vast te stellen dat zij goed verzorgd werd in het verpleegtehuis. Mijn moeder was analfabeet en de taal niet machtig, waardoor ik haar ook vertegenwoordigde bij alle instanties en ziekenhuizen en met haar meeging. In 2019 is er een geschil ontstaan met het verzorgingstehuis waarin zij verbleef, waarna ik een bezoekverbod heb gekregen. Kort hierop is éénzijdig haar huurovereenkomst opgezegd en moest ik halsoverkop opzoek naar een nieuw verpleeghuis, waar zij in februari 2020 in is getrokken. Door de COVID maatregelen mocht ik haar niet meer bezoeken. Op 5 april 2020 is zij overleden, zonder dat ik afscheid heb kunnen nemen. Op de crematie was de kist gesloten, waardoor ik mijn moeder niet meer heb kunnen zien. Hiervan lig ik dagelijks wakker en krijg er ook nachtmerries over.

Naast deze ingrijpende gebeurtenissen ben ik sinds 2010 diabetes type 2 patient en gebruik hiervoor medicatie. Tevens heb ik meegedaan aan het REVITA-2 onderzoek in het AMC in Amsterdam. Tijdens één van de bloedonderzoeken is er een afwijkende waarde geconstateerd. Gezien de ervaring van mijn broer, die is overleden aan galweggangkanker en mijn schoonmoeder, die is overleden aan baarmoederhalskanker. en ik hen beide in dit proces intensief heb begeleid tijdens ziekenhuisbezoeken, heeft deze mededeling ervoor gezorgd dat ik informatie ben gaan opzoeken op internet. Deze informatie heeft ervoor gezorgd dat ik mij ernstig zorgen ben gaan maken over mijn gezondheid. Tevens heeft dit ertoe geleid dat ik mij ernstig ziek voelde.

Op 2 november 2020 heb ik een operatie aan mijn knie gehad, waarbij er een volledige knieprothese is geplaatst. Door de medicatie welke ik krijg om de pijn te verzachten voel ik mij niet helder en vermoeid. Voor deze ingreep heb ik verlof genomen tot en met 20112020, terwijl ik in principe ziek ben”

Op 6 januari 2021 heeft het UWV aan de werknemer bericht:

“Wij kunnen geen deskundigenoordeel geven. De reden hiervoor is dat over de geschiktheid per geschildatum 20 juli 2020 geen advies kan worden gegeven.” In de bijgevoegde rapportage van de verzekeringsarts staat onder meer:

“Op basis van de informatie van de bedrijfsarts, de visie van de huisarts en collegiaal overleg met de bedrijfsarts en 2 bezwaarverzekeringsartsen, wordt het volgende geconcludeerd: er was per 20-07-2020 sprake van ziekte en/of gebrek, in welke mate is niet te objectiveren in verband met tegenstrijdige berichtgeving. […] in dit geval kan geen advies worden gegeven over de geschiktheid per geschildatum 20-07-2020, gezien de tegenstrijdige berichtgeving en de grote belangen die daarbij spelen.”

Op 2 maart 2021 heeft het UWV aan de werknemer bericht:

“[…] Onze arts heeft […] uw situatie opnieuw onderzocht. Uit het oordeel van onze verzekeringsarts blijkt opnieuw dat u per 12 november 2020 geschikt was voor het uitvoeren van de bedongen arbeid. […]”

In de bijgevoegde rapportage van de verzekeringsarts staat onder meer:

“De, door klant en partner, ingestuurde medische informatie geeft geen aanleiding om de eerdere beslissing van het deskundigenoordeel te herzien. Hoewel er niet getwijfeld wordt aan de aanwezigheid van psychische problematiek na 12-11-2020 is er nog steeds geen bewijs dat de psychische problematiek ook aanwezig was voor 12-11-2020. In de nieuwe brieven (en ook de eerdere brieven) over de psychische problematiek) wordt uitgegaan van het verhaal van de klant, wat retrospectief is. De gegevens over die periode zelf laten geen psychische problematiek zien, terwijl er wel naar gekeken en gevraagd is. […]”

medische verklaringen van na het ontslag

De huisarts van de werknemer heeft op 11 december 2020 verklaard:

“[…] Hij is vanaf juni 2020 ziek. Patiënt was voor zijn ziekmelding al langere tijd overbelast. In juni 2020 meldde hij zich daadwerkelijk [onleesbaar]. Op dat moment was er sprake van psychische overbelasting, burnout en depressieve klachten daarbij. [onleesbaar] toenemende angst rond zijn diabetes en alvleesklieraandoening, waarbij hij gewaarschuwd was over afwijkende waarden.

Momenteel zijn we in een andere situatie. Patiënt is vanaf 2 november 2020 volledig arbeidsongeschikt na het plaatsen van een volledige kniepro[these]. Daarvoor had hij al langere tijd invaliderende knieklachten.

Daarnaast in patiënt nu vervallen in een ernstige depressie, waarbij hij nauwelijks slaapt, nauwelijks ee[t] [en] suïcidale gedachten heeft.

Zijn conditie is flink verslechterd en zijn medische situatie is uiterst zorgwekkend. Hij is volledig arbeidsongeschikt.”

In de huisartsenbrief van 29 december 2020 van de crisisdienst van psychiatrische instelling Parnassia/PsyQ staat als conclusie:

“Beoordeling suïcidaliteit in de thuissituatie […]. Patiënt is aangemeld door de huisarts bij het CAT ivm toename van depressieve klachten en suïcidaliteit, gezien de ernst van het beeld heeft het CAT de aanmelding doorgegeven aan de crisisdienst. Bij beoordeling werd een fors depressieve man gezien zonder psychotische kenmerken. Luxerende factoren lijken verschillende overlijdens in de familie, het verlies van werk en vereenzaming door COVID. Het suïciderisico wordt licht verhoogd ingeschat, kan echter door adequaat steunsysteem worden afgewend. […]”

In een medisch advies van 11 februari 2021 van [naam arts01] , verzekeringsarts RGA/medisch adviseur, verklaart deze:

“[…] Uit het spreekuurcontact van de bedrijfsarts blijkt dat er geen anamnese is afgenomen, en er is geen lichamelijk onderzoek geweest of onderzoek naar de psychische gesteldheid. Dit terwijl het bekend was dat er in de familie van betrokkene verschillende overlijdens waren geweest. Het is dan ook niet erg zorgvuldig van de bedrijfsarts om op basis van het ‘liegen’ van betrokkene , direct te besluiten dat er geen sprake is van ziekte of gebrek, en met terugwerkende kracht betrokkene beter te gaan melden. […] De bedrijfsarts had een eigen onderzoek kunnen doen […]. Gezien de informatie van de huisarts en de informatie van PsyQ, is het wel aannemelijk dat betrokkene per datum spreekuur bedrijfsarts al een ernstige depressie had, maar is dit niet uitgevraagd. Bij rouw hoort elke arts bedacht te zijn op een pathologische rouw welke over kan gaan tot een depressie, wat hier ook het geval is. Het is medisch niet te onderbouwen dat betrokkene deze depressie zo snel na het spreekuur van de bedrijfsarts heeft ontwikkeld, en was dit al per datum ziekmelding aanwezig. Dit blijkt immers uit de informatie van de huisarts.

Het ‘liegen’ van een patiënt hoeft niet automatische te betekenen dat er geen sprake is van ziekte of gebrek, en kan in het geval van betrokkene door transculturele factoren verklaard worden, omdat in sommige culturen mensen het moeilijk vinden om aan te geven dat er psychische problemen zijn. […].”

De behandelend arts van PsyQ, [naam arts02] , heeft op 15 februari 2021 het volgende verklaard:

“Zoals aangegeven in de verklaring dd 01-02-2021 is [de werknemer] sinds 05-01-2021 onder behandeling bij Spoedzorg PsyQ vanwege ernstige depressie. Er is momenteel sprake van een beeld van extreme angst/gespannenheid, somberheid met voortdurende doodsgedachte, boosheid met betrekking tot ervaren onrecht in de werksituatie.

Voorafgaand aan het moment van openbaren van disfunctioneren in de 2e helft van 2020 zou er reeds langdurig sprake zijn van teruggetrokkenheid op emotioneel vlak, waardoor hij geen uiting gaf aan zijn ziekteverschijnselen. […]

Niettemin lijkt er omstreeks het overlijden van de moeder van [de werknemer] medio 2020 een grens te zijn bereikt, waarbij verschijnselen van extreme uitputting steeds meer naar voren zijn getreden […].

Uiteindelijk, gedurende de laatste maanden van 2020 is patiënt uitgevallen met depressieve klachten, op basis van burn-out en achterstallige rouw. Mij is meegedeeld door Dhr en Mevrouw […] dat Dhr in deze fase onwaarheden heeft verteld met betrekking tot somatische ziekte en behandeling. [De werknemer] heeft mij meegedeeld dat op het betreffende moment enigszins druk op hem werd gelegd vanuit de werkgever. Het staat voor mij vast dat er op dat moment reeds sprake was van psychische ziekte, in de zin van significant onwel bevinden in combinatie met significant disfunctioneren.

De onwaarheden, geuit door [de werknemer] zijn een uiting van onvermogen en dit moet worden gezien worden als onderdeel van zijn ziektebeeld. Nadrukkelijk is hier m.i. geen sprake van intentioneel verstrekken van verkeerde informatie aan zijn werkgever.

Het is kenmerkend voor het verloop van het ziektebeeld depressieve stoornis (volgens draaglast/draagkrachtmodel) dat voorafgaand aan het moment van uitvallen/decompensatie, als gevolg van extreme psychische uitputting en daarmee samenhangende wanhoop, hij niet meer in staat is geweest op adequate/rationele wijze onderscheid aan te brengen in verschillende lopende zaken. […]”

[naam arts03] , bedrijfsarts, heeft op verzoek van werkgever de medische stukken van de bedrijfsarts, PsyQ, verzekeringsarts [naam arts01] en het UWV beoordeeld ter beantwoording van de hem voorgelegde vraag: “Is het [de werknemer] niet aan te rekenen dat hij heeft gelogen over zijn ziekte en iedereen (bedrijfsarts, leidinggevende en collega’s) heeft voorgehouden dat hij lijdt aan alvleesklierkanker?”. Zijn beoordeling en conclusie d.d. 17 februari 2021 is:

“Betrokkene had al maanden voordat hij hulp zocht bij PsyQ onwaarheden verteld aan de bedrijfsarts omtrent zijn ziekte.

Pas na het ontslag van 12-11-2020 zijn de psychische klachten dermate toegenomen dat er professionele hulp werd gezocht. Ten tijde van het bezoek aan de bedrijfsarts […] is er op basis van de medische stukken geen sprake van een stoornis in het realiteitsbesef. […] Op basis van de verslagen van de bedrijfsarts van 10-11-2020 en de arts van de spoedeisende hulp die hem 29-12-2020 had gezien, waarbij er geen of alleen depressieve klachten werden omschreven, zonder psychotische overschrijding, kom ik tot de conclusie dat het [de werknemer] wel was aan te rekenen dat hij maandenlang had gelogen over zijn ziekte”.