Uitspraken

Het onderhavige verzoek is een verzoek op basis van de tweede afdeling van titel IV van de Faillissementswet (Homologatie van een onderhands akkoord, artikel 369 e.v. Fw.). Het verzoek ziet op het afkondigen van een – eerste – afkoelingsperiode en het opheffen van beslagen die ten laste van verzoeker zijn belegd (artikel 376 Fw).

Verzoeker heeft de keuze gemaakt voor een besloten akkoordprocedure en heeft daarbij aangevoerd welke redenen daaraan ten grondslag liggen. Nu verzoeker de keuze heeft gemaakt voor een besloten akkoordprocedure is dit verzoek in raadkamer behandeld. De rechtbank heeft geen aanleiding gezien om derden in de gelegenheid te stellen hun zienswijze te geven op het verzoek.

Verzoeker woont in Den Haag en oefent daar een bedrijf uit. Gezien het bepaalde in artikel 369 lid 7 aanhef en onder b Fw juncto artikel 3 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) heeft de Nederlandse rechter rechtsmacht om dit verzoek in behandeling te nemen.

Uit de stellingen van verzoeker volgt dat indien de onderneming kan worden gecontinueerd een derde bereid is om een bedrag van € 50.000,- ten behoeve van een akkoord ter beschikking te stellen. Ook volgt daaruit, en uit de door verzoeker overgelegde taxatie van de voorraad en inventaris van verzoeker, dat met een akkoord een hogere uitkering aan de schuldeisers zal kunnen plaatsvinden dan ingeval van een faillissement; een faillissement dat zonder totstandkoming van een akkoord waarschijnlijk onafwendbaar zal zijn. De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat verzoeker heeft aangevoerd dat zijn activa met name bestaan uit bedrijfsinventaris en voorraad en dat deze zijn getaxeerd op een liquidatiewaarde van € 13.585,- en een onderhandse verkoopwaarde van € 13.715,-. Niet onaannemelijk is dat dergelijke bedragen in een faillissementssituatie geheel of grotendeels zullen opgaan aan faillissementskosten en het salaris van de curator. Dit alles maakt dat de rechtbank tevens van oordeel is dat thans summierlijk is gebleken dat de belangen van de gezamenlijke schuldeisers gediend zijn met het gelasten van een afkoelingsperiode; een afkoelingsperiode waarvan eveneens summierlijk is gebleken dat die noodzakelijk zal zijn ter voorbereiding van een akkoord dat in het belang van de gezamenlijk schuldeisers is. Het verzoek tot het afkondigen van een afkoelingsperiode zal dan ook worden toegewezen.

Naar het oordeel van de rechtbank is summierlijk gebleken dat de beslagleggers niet wezenlijk in hun belangen worden geschaad door opheffing van de beslagen. De beslagleggers worden weliswaar door de opheffing van de beslagen geraakt, maar niet zodanig dat sprake is van “wezenlijk” schaden van hun belangen. De inventaris zal de komende periode slechts beperkt worden gebruikt en zal daardoor niet wezenlijk in waarde dalen. Verzoeker is voor zijn omzet met name afhankelijk van winkelverkoop. Bovendien is voldoende aannemelijk geworden dat het niet vrijelijk kunnen beschikken over inventaris en voorraad en (de aankondiging van) een executoriale verkoop daarvan de kans op het realiseren van externe financiering doet dalen en zal kunnen leiden tot een spoedig faillissement waarin (ook) de beslagleggers niets zullen ontvangen. Het verzoek tot opheffing van de beslagen zal eveneens worden toegewezen.

De rechtbank acht redenen aanwezig om te bepalen dat verzoeker de rechtbank uiterlijk 15 februari 2021 moet informeren over de voortgang van de akkoordprocedure. Dit dient te gebeuren door middel van een schriftelijk verslag waaruit moet blijken welke acties verzoeker heeft ondernomen om tot een akkoord te komen, in hoeverre is voldaan aan de vereisten die de wet stelt aan het indienen van akkoord (onder meer artikel 374 en 375 Fw) en wanneer een akkoord aan de schuldeisers zal worden voorgelegd.