Uitspraken

Overwegingen

1. Eiser stelt dat hij de Tunesische nationaliteit heeft en dat hij is geboren op [1989].

2. In de maatregel van bewaring heeft verweerder overwogen dat de bewaring noodzakelijk is met het oog op de vaststelling van de identiteit of nationaliteit van eiser en met het oog op het verkrijgen van gegevens die noodzakelijk zijn voor beoordeling van een asielaanvraag. Verweerder heeft, onder verwijzing naar artikel 5.1b, derde en vierde lid, van het Vreemdelingenbesluit 2000, als zware gronden vermeld dat eiser:

3. Eiser heeft de gronden van de maatregel niet bestreden. Ter zitting heeft verweerder de gronden 4c en 4e laten vallen.

4. Eiser heeft aangevoerd dat de grondslag van de maatregel onjuist is. Eiser is eerst in een Dublinprocedure opgenomen vanwege een geaccepteerde claim van Slovenië en is na het verstrijken van deze termijn opgenomen in de Nederlandse asielprocedure.

5. Uit de stukken en het verhandelde ter zitting blijkt dat ten behoeve van eiser eerder een Dublinclaim is gelegd bij Slovenië, die is geaccepteerd. Een hierop gebaseerd besluit tot het niet in behandeling nemen van de asielaanvraag is ingetrokken op 3 maart 2021, nadat de termijn voor het effectueren van de claim was verstreken. Hierdoor herleefde de asielaanvraag van eiser. Eiser is vervolgens op 4 maart 2021 in bewaring gesteld op grond van het bepaalde in artikel 59b van de Vw. Op grond hiervan is de rechtbank van oordeel dat eiser op de juiste grondslag in bewaring is gesteld. De beroepsgrond slaagt niet.

6. Eiser heeft voorts aangevoerd dat hij de uitkomst van zijn asielaanvraag in een AZC kan afwachten. Het is niet duidelijk of en wanneer eiser eerder met onbekende bestemming is vertrokken. Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat eiser tijdens eerdere asielaanvragen met onbekende bestemming is vertrokken zonder de beslissing op de aanvraag af te wachten, alleen de mob-melding van 4 februari 2021 is ten onrechte gedaan.

7. Bij de beantwoording van de vraag of verweerder met toepassing van een minder verstrekkende maatregel had moeten volstaan, beoordeelt de rechtbank of verweerder zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat geen andere afdoende maar minder dwingende maatregelen dan de inbewaringstelling doeltreffend konden worden toegepast. Daarbij past een grondig onderzoek naar de feitelijke elementen van het concrete geval en een specifieke motivering van verweerder; verwijzing naar de bewaringsgronden volstaat daarvoor niet. De rechtbank wijst op de uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 23 februari 20151 en 10 april 20152 en het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 5 juni 20143.

1. ECLI:NL:RVS:2015:674

2 ECLI:NL:RVS:2015:1309

3 ECLI:EU:C:2014:1320, Mahdi

8. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat in dit geval geen andere afdoende, maar minder verstrekkende maatregelen dan de inbewaringstelling doeltreffend konden worden toegepast. Eiser heeft de gronden van de maatregel niet bestreden, waarmee het onttrekkingsgevaar is gegeven. De ten onrechte opgevoerde mob-melding van 4 februari 2021 is niet aan de maatregel ten grondslag gelegd, de overige meldingen zijn door eiser niet bestreden. Nu eiser onbestreden twee maal tijdens een asielprocedure met onbekende bestemming is vertrokken zonder de uitkomst van de asielprocedure af te wachten, volgt de rechtbank verweerder in haar stelling dat de uitkomst van de asielprocedure niet in een AZC kan worden afgewacht. De beroepsgrond slaagt niet.

9. Het beroep is ongegrond. Daarom wordt ook het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

10. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Documentcode: [Documentcode]

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.