Uitspraken

In deze procedure staan twee vragen centraal, te weten i) of de schorsing van [eiser] moet worden opgeheven zodat [eiser] door EVA toegelaten moet worden zijn werk te hervatten en ii) of [eiser] recht heeft op inzage in dan wel overlegging van de bescheiden zoals genoemd in de dagvaarding.

Aangezien EVA in Finland is gevestigd, zal de kantonrechter per vraag beoordelen of de Nederlandse rechter rechtsmacht heeft om over dat deel van de vordering te oordelen en, zo ja, welk recht van toepassing is.

Niet in geschil is dat de Nederlandse rechter rechtsmacht bezit ten aanzien van de gevorderde wedertewerkstelling. In de arbeidsovereenkomst van [eiser] is verder expliciet gekozen voor Nederlands recht. De zaak zal dan ook naar Nederlands recht worden behandeld en beoordeeld.

Het spoedeisend belang is met de aard van de vordering gegeven.

De kantonrechter overweegt dat bij beschikking van heden de arbeidsovereenkomst tussen EVA en [eiser] met ingang van 1 september 2022 wordt ontbonden vanwege het bestaan van een duurzaam verstoorde arbeidsverhouding tussen EVA en [eiser] . De vraag die nu dus ter beoordeling voorligt, is of de schorsing van [eiser] gedurende de verdere looptijd van het dienstverband tot 1 september 2022 moet worden opgeheven. Deze vraag dient naar het oordeel van de kantonrechter ontkennend te worden beantwoord. Nu in de ontbindingsprocedure is geoordeeld dat sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding zal een terugkeer van [eiser] als [functie] voor de duur van enkele weken de huidige verhoudingen binnen het management met onder andere [naam 1] en [naam 2] niet doen verbeteren (en mogelijk zelfs verergeren). Onder die omstandigheden wordt een terugkeer van [eiser] in het belang van EVA noch hemzelf geacht. [eiser] heeft voorts geen bijzondere omstandigheden gesteld die maken dat hij er ondanks deze stand van zaken groot belang bij heeft om tot aan de einddatum van het dienstverband zijn werkzaamheden feitelijk te hervatten. EVA heeft naar het oordeel van de kantonrechter dan ook een voldoende zwaarwichtig belang bij het handhaven van de huidige situatie van de schorsing van [eiser] tot aan 1 september 2022, de einddatum van het dienstverband. Dit belang weegt zwaarder dan het belang van [eiser] om zijn werkzaamheden tot aan die datum te kunnen hervatten. De vordering van [eiser] tot opheffing van zijn schorsing en wedertewerkstelling zal dan ook worden afgewezen.

De kantonrechter stelt vast dat de vraag of de Nederlandse rechter rechtsmacht heeft beantwoord moet worden aan de hand van de Brussel I bis-Verordening (hierna: de Verordening). Het geschil valt immers zowel materieel, formeel als temporeel onder het toepassingsgebied van de Brussel I bis-Verordening: het betreft een burgerlijke en handelszaak die is ingesteld na 10 januari 2015 tegen een verweerder met een woonplaats in de Europese Unie.

Artikel 4 lid 1 van de Verordening geeft de hoofdregel: zij die woonplaats hebben op het grondgebied van een lidstaat worden opgeroepen voor de gerechten van die lidstaat. Voor de toepassing van deze verordening hebben rechtspersonen woonplaats op de plaats van hun statutaire zetel, hun hoofdbestuur of hun hoofdvestiging (artikel 63 lid 1 van de Verordening). Niet in geschil is dat EVA is gevestigd in Finland, zodat op grond van de hoofdregel in beginsel de Finse rechter bevoegd is.

Uit artikel 5 van de Verordening volgt dat afwijking van deze hoofdregel slechts mogelijk is op grond van de regels die zijn neergelegd in de afdelingen 2 tot en met 7 (de artikelen 7 tot en met 26) van hoofdstuk II van de Verordening. Afdeling 5 (de artikelen 20 tot en met 23) regelt de bevoegdheid voor individuele verbintenissen uit de arbeidsovereenkomst.

Tijdens de mondelinge behandeling heeft [eiser] aangevoerd dat de gevorderde bescheiden – kort: een kopie van het aandeelhoudersregister van EVA, documentatie en correspondentie gerelateerd aan de verschillende investeringsrondes en een brief met instemming van alle aandeelhouders dat [eiser] zijn aandelen mag houden – verband houden met de arbeidsovereenkomst en de Nederlandse rechter om die reden rechtsmacht toekomt. De kantonrechter begrijpt, bij een gebrek aan nadere toelichting, dat [eiser] zich hiermee op het standpunt stelt dat de Nederlandse rechter zijn bevoegdheid kan ontlenen aan artikel 20 e.v. van de Verordening. Hierin volgt de kantonrechter hem niet. Daartoe is redengevend dat de gevorderde bescheiden [eiser] uitsluitend in staat zouden stellen de vennootschapsrechtelijke verhouding tussen hem als aandeelhouder en EVA als vennootschap nader te bepalen en niet (ook) de arbeidsrechtelijke verhouding tussen hem als werknemer en EVA als werkgever. [eiser] ’ positie als aandeelhouder verandert – sinds hij Working Shareholder is – weliswaar als gevolg van het einde van de arbeidsovereenkomst in die zin dat hij dan gehouden is een deel van zijn aandelen te verkopen tegen de inkoopwaarde, maar inzage in de gevorderde bescheiden en daarmee zijn participatie in EVA heeft geen invloed op het al dan niet beëindigen van de arbeidsovereenkomst (en andersom). De bescheiden kunnen [eiser] hooguit inzicht bieden in eventuele onrechtmatigheden gedurende het aandelenuitgifteproces en – indien daarvan sprake is – de mogelijkheden om de vergadering van aandeelhouders van EVA voor deze onrechtmatigheden in rechte te betrekken. De band tussen de bescheiden en de arbeidsovereenkomst is daarmee onvoldoende.

Dat een van de overige bijzondere bevoegdheidsregels van de Verordening in dit geval van toepassing zijn, is niet gesteld noch is daarvan gebleken.

Dan resteert de vraag of aan artikel 35 van de Verordening rechtsmacht kan worden ontleend. De vordering van [eiser] tot verkrijging van inzage in dan wel overlegging van de bescheiden op grond van artikel 843a Rv betreft geen voorlopige of bewarende maatregel als bedoeld in artikel 35 van de Verordening (vgl. punt 25 van de considerans van de Verordening en HvJ EG 28 april 2005, ECLI:EU:C:2005:255). De vordering heeft, zoals ook volgt uit de eigen stellingen van [eiser] , materieel tot doel om inzicht te krijgen in zijn positie als aandeelhouder en de gevolgen daarvan zijn ook onomkeerbaar (vgl. Rb. Rotterdam 21 oktober 2008, ECLI:NL:RBROT:2008:BG1066 en Rb. Rotterdam 13 december 2017, ECLI:NL:RBROT:2017:9917, r.o. 5.8). Genoemde vraag moet daarmee dus ontkennend worden beantwoord.

Al het voorgaande leidt ertoe dat de Nederlandse rechter ten aanzien van de vordering tot inzage in dan wel overlegging van de bescheiden geen rechtsmacht toekomt. De kantonrechter zal dan ook overeenkomstig beslissen. Op hetgeen partijen verder over en weer hebben aangevoerd behoeft derhalve niet meer te worden ingegaan.

[eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van het geding.