Uitspraken

De kantonrechter stelt voorop dat een uitgangspunt van het Nederlandse aansprakelijkheidsrecht is dat ieder zijn of haar eigen schade draagt en dat deze schade pas afgewenteld kan worden als daar een wettelijke grondslag voor is. Een schending van de zorgplicht door een werkgever is een voorbeeld van zo’n wettelijke grondslag. De zorgplicht biedt evenwel geen absolute waarborg voor de bescherming van de werknemer tegen het gevaar van arbeidsongevallen. In redelijkheid behoeft een werkgever niet te waarschuwen voor de normale risico's die aan het dagelijks leven zijn verbonden en zich ook voordoen in veel voorkomende situaties buiten het werk, de zogeheten huis-, tuin- en keukenongevallen. In niet-risicovolle situaties prevaleert de eigen verantwoordelijkheid van werknemers.

Hoewel de oorzaak van de val onduidelijk is, twisten partijen er niet over dat [verzoeker] het ongeval is overkomen in de uitoefening van haar werkzaamheden bij Rijnvicus. Ingeval de vraag of sprake is van een arbeidsongeval niet ter discussie staat, is het vervolgens aan de aangesproken werkgever om aan te tonen dat hij zich van zijn zorgplicht heeft gekweten. Kortweg heeft Rijnvicus daartoe aangevoerd dat zij in dit geval geen specifieke maatregelen hoefde te nemen omdat sprake is van een ongelukkig huis-, tuin- en keukenongeval.

De kantonrechter is van oordeel dat in het onderhavige geval sprake is van een huis-, tuin- en keukenongeval. Daarbij is het volgende redengevend.

Zowel de werkplek van [verzoeker], de receptie, als de bureaustoelen voldeden ten tijde van het haar overkomen ongeval aan de eisen die daar in redelijkheid aan mogen worden gesteld. Voor zover [verzoeker] heeft bedoeld dat de ruimte van 1,2 meter tussen het bureau met aangeschoven stoelen en de lange kast die tegen de achterwand staat geplaatst “te krap” is (zoals [verzoeker] eerst ter zitting aanvoerde) in die zin dat het geen normaal risico meer inhoudt en de werkgever gehouden was tot het geven van specifieke instructies of het nemen van specifieke maatregelen, staat daartegenover de RI&E waarin die situatie niet als risico is geïnventariseerd. Uit verder niets blijkt dat de ruimte van 1,2 meter breed (en 8 meter lang) als ondeugdelijk of als risicovol moet worden gekwalificeerd. Dat de bureaustoelen niet netjes in de hoek maar overal en nergens stonden, hetgeen door Rijnvicus wordt bestreden, maakt de werkplek niet ondeugdelijk of risicovol. Deze omstandigheid maakt juist dat van [verzoeker] de nodige oplettendheid en voorzichtigheid mocht worden verwacht bij het betreden van de werkplek en het pakken van haar bureaustoel. Rommel is in beginsel een normaal risico dat aan het dagelijks leven is verbonden en doet zich ook voor in veel voorkomende situaties buiten het werk, zodat Rijnvicus daar niet voor hoefde te waarschuwen. Daar komt bij dat de samenloop van omstandigheden zo onwaarschijnlijk is dat Rijnvicus in redelijkheid niet hoefde te verwachten dat het pakken van een bureaustoel tot een ongeval zou leiden, zoals [verzoeker] is overkomen.

De slotsom is dat Rijnvicus [verzoeker] niet heeft blootgesteld aan een groter risico dan onder de gegeven omstandigheden verantwoord was en dat het ongeval te wijten aan een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Dit betekent dat Rijnvicus de op haar rustende zorgplicht niet heeft geschonden en het verzoek van [verzoeker] voor recht te verklaren dat Rijnvicus aansprakelijk is voor het haar overkomen arbeidsongeval zal worden afgewezen. Haar overige verzoeken treffen hetzelfde lot, met dien verstande dat de kantonrechter de kosten van dit deelgeschil zal begroten maar Rijnvicus niet tot betaling ervan zal veroordelen omdat haar aansprakelijkheid niet is komen vast te staan.

De gemachtigde van [verzoeker] heeft de kosten van het deelgeschil tot 3 april 2023 (een kostenspecificatie met inbegrip van de mondelinge behandeling is niet overgelegd) begroot op in totaal 28 uur á € 200,00 per uur ex btw. Met Rijnvicus is de kantonrechter van oordeel dat de aan de zaak bestede tijd bovenmatig is aangezien de zaak niet als complex te kwalificeren is. Gezien de aard van de zaak en het gehanteerde uurtarief komt de kantonrechter een tijdsbesteding van 12 uur (inclusief de zitting) á € 200,00 (ex btw) als redelijk voor. Dit betekent dat de kosten zullen worden begroot op (12 uur x € 200,00 x 21% btw) € 2.904,00, waarbij nog opgeteld dient te worden het griffierecht van € 86,00 zodat de totale kosten worden begroot op € 2.990,00.