Uitspraken

Nu het gaat om een loonvordering is het spoedeisend belang bij deze vordering gegeven en kan [eiseres] worden ontvangen in haar vordering. Vooropgesteld wordt dat een vordering in kort geding alleen kan worden toegewezen wanneer met voldoende mate van waarschijnlijkheid te verwachten is dat bodemrechter deze vordering zou toewijzen.

De vraag die moet worden beantwoord is of [eiseres] na haar ziekmelding nog recht heeft op salaris. Best Time is van mening dat dat niet het geval is en stelt daartoe het volgende:
1. [eiseres] heeft niet aangetoond dat ze per 4 april 2024 ziek is. Ze heeft namelijk op verzoek van Best Time geen doktersverklaring overgelegd waaruit dit blijkt. Omdat ze vanaf die datum niet meer heeft gewerkt en er een uitzendbeding geldt, heeft ze vanaf die datum geen recht meer op salaris;
2. In ieder geval was [eiseres] vanaf mei 2024 niet ziek meer en kon zij vanaf die tijd gewoon werken. [eiseres] is volgens Best Time namelijk op 3 mei naar kantoor gekomen en heeft toen aan Best Time gevraagd om een WW-uitkering voor haar aan te vragen omdat ze drie maanden op vakantie wilde. Ook daarna is ze niet aan het werk gegaan zodat ze geen recht had op loon;
3. Best Time heeft [eiseres] bij brief van 10 mei 2024 op staande voet ontslagen omdat zij ondanks het feit dat ze niet ziek was, weigerde aan het werk te gaan.

De kantonrechter is van oordeel dat [eiseres] wel degelijk recht heeft op loon vanaf april 2024 en zal uitleggen waarom.
Dat [eiseres] op 4 april 2024 een hartaanval heeft gehad is niet in geschil.
Dat ze zich daarna op 7 april 2024 ziek heeft gemeld ook niet. Anders dan Best Time kennelijk meent is het in geval van een ziekmelding niet aan een werknemer om aan te tonen dat er daadwerkelijk sprake is van ziekte. Van een werknemer kan en mag ook niet worden verlangd dat deze een doktersverklaring, laat staan een volledig medisch dossier zoals Best Time ter zitting heeft verzocht, overlegt om dit aan te tonen. Als een werkgever twijfelt of een ziekmelding terecht is dan dient de werkgever een arbo-arts in te schakelen om daarvan een beoordeling te maken. Dat heeft Best Time niet gedaan en de eventuele gevolgen daarvan dienen voor haar rekening en risico te komen. Overigens ging Best Time er ten tijde van de ziekmelding kennelijk wel degelijk vanuit dat er van ziekte sprake was aangezien Best Time een ziektewetuitkering voor [eiseres] heeft aangevraagd bij het UWV. Pas toen deze Ziektewetuitkering bij besluit van 29 april 2024 werd geweigerd omdat er volgens het UWV sprake was van een arbeidsovereenkomst tussen Best Time en [eiseres] is Best Time het standpunt gaan innemen dat van ziekte geen sprake was. Dat betekent dat Best Time vanaf april 2024 ten onrechte is gestopt met het betalen van het salaris van [eiseres] .

Best Time stelt verder dat er in ieder geval vanaf mei 2024 geen sprake meer was van ziekte. Op 3 mei 2024 zou [eiseres] namelijk naar kantoor zijn gekomen en zou zij zelf hebben verklaard dat ze niet meer ziek was. Dat dat het geval was wordt door [eiseres] betwist en dit blijkt ook verder uit niets. Dat ze zou hebben gevraagd om een WW-uitkering voor haar aan te vragen wordt eveneens betwist en blijkt ook uit niets. Deze stelling is door Best Time op geen enkele wijze onderbouwd en zal om die reden worden verworpen.

Ter zitting heeft Best Time ineens het standpunt ingenomen dat [eiseres] per brief van 10 mei 2024 ontslagen is op staande voet omdat zij, terwijl ze weer beter was weigerde om werkzaamheden te verrichten. Ter onderbouwing daarvan heeft Best Time naar de zitting een door haar zelf ondertekende brief meegenomen en twee getuigenverklaringen. Deze stukken zijn geweigerd omdat deze voorafgaand aan de zitting hadden moeten worden overgelegd om [eiseres] in staat te stellen daarop te reageren. Maar ook los daarvan acht de kantonrechter het niet geloofwaardig dat er daadwerkelijk sprake is geweest van een ontslag op staande voet. Als dat namelijk aan de orde was geweest dat had het voor de hand gelegen dat Best Time daarvan melding had gemaakt in haar e-mails aan de gemachtigde van [eiseres] van 31 juli 2024 en 1 augustus 2024. In deze emails wordt echter met geen woord gerept over een ontslag op staande voet. Het lijkt er dan ook meer op dat Best Time op alle mogelijke manieren uit probeert te komen onder haar verplichtingen ten opzichte van [eiseres] . Maar zelf als zou moeten worden aangenomen dat de brief van 10 mei 2024 zou zijn verzonden, wat door [eiseres] stellig wordt betwist, dan nog is het maar zeer de vraag of dit ontslag op staande voet stand zou houden. Uit niets blijkt namelijk dat [eiseres] zich beter heeft gemeld en aangezien er tot op heden geen enkele beoordeling door een bedrijfsarts heeft plaatsgevonden blijkt eveneens uit niets dat [eiseres] in staat was of is om te werken. Overigens zou zelf in het laatste geval een ontslag op staande voet een te vergaande maatregel zijn.

Gelet op al hetgeen hiervoor is overwogen is de kantonrechter van oordeel dat niet gebleken is dat [eiseres] niet meer ziek is, dat het dienstverband ook na 4 april 2024 is blijven voortbestaan en dat Best Time dus gehouden is het salaris aan [eiseres] te betalen vanaf april 2024 tot de datum waarop de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig is beëindigd. Dat betekent dat de loonvordering van [eiseres] zal worden toegewezen.

Nu het salaris te laat is betaald is Best Time over het achterstallige salaris op grond van artikel 7:625 BW de wettelijke verhoging verschuldigd. Deze wettelijke verhoging zal worden bepaald op 50% aangezien Best Time tegen beter weten in het salaris niet heeft uitbetaald. De kantonrechter ziet daarom geen grond om de wettelijke verhoging te matigen. De vordering tot betaling van een wettelijke verhoging over toekomstige salaris betalingen zal worden afgewezen omdat nog niet duidelijk is of en in hoeverre deze te laat zullen worden betaald. Dat geldt ook voor de gevorderde wettelijke rente over toekomstige salarisbetalingen.

De vordering tot het verstrekken van salarisspecificaties tot het einde van het dienstverband zal worden toegewezen nu daartegen geen verweer is gevoerd. Daaraan zal, zoals gevorderd, een dwangsom worden verbonden van € 500,00 per dag met een maximum van € 25.000,00.

Ten aanzien van het einde van het dienstverband wordt ten overvloede nog het volgende opgemerkt. Ter zitting heeft [eiseres] meerdere arbeidsovereenkomsten getoond. De eerst arbeidsovereenkomst loopt tot 12 oktober 2024, terwijl de tweede arbeidsovereenkomst loopt van 1 januari 2024 tot oktober 2025. Ter zitting heeft Best Time betwist dat deze tweede overeenkomst is gesloten. Wel wordt erkend dat de handtekening die daaronder staat afkomstig is van de eigenaar van Best Time, de heer N. Gür, althans dat is door zijn broer ter zitting bevestigt. Best Time heeft zich ter zitting op het standpunt gesteld dat de arbeidsovereenkomst per 12 oktober aanstaande tot een einde komt, maar het is maar zeer de vraag of die stelling juist is.

Best Time zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten.