Uitspraken

Algemene overweging ten aanzien van oplichting

De rechtbank stelt voorop dat voor een veroordeling ter zake van oplichting is vereist dat de verdachte bij een ander door een specifieke, voldoende ernstige vorm van bedrieglijk handelen een onjuiste voorstelling in het leven heeft willen roepen teneinde daarvan misbruik te maken.
Daartoe moet de verdachte een of meer van de in artikel 326, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr) bedoelde oplichtingsmiddelen hebben gebruikt, door welk gebruik die ander is bewogen tot de afgifte van een goed, het verlenen van een dienst, het ter beschikking stellen van gegevens, het aangaan van een schuld of het tenietdoen van een inschuld.

Het antwoord op de vraag of in een concreet geval het slachtoffer door een oplichtingsmiddel dat door de verdachte is gebruikt, is bewogen tot een van voornoemde handelingen, is in sterke mate afhankelijk van de omstandigheden van het geval. In algemene zin kunnen tot die omstandigheden behoren enerzijds de mate waarin de in het algemeen in het maatschappelijk verkeer vereiste omzichtigheid het beoogde slachtoffer aanleiding had moeten geven die onjuiste voorstelling van zaken te onderkennen of zich daardoor niet te laten bedriegen, en anderzijds de persoonlijkheid van het slachtoffer, waarbij onder meer de leeftijd en de verstandelijke vermogens van het slachtoffer een rol kunnen spelen. Bij een samenweefsel van verdichtsels behoren tot die omstandigheden onder meer de vertrouwenwekkende aard, het aantal en de indringendheid van de (geheel of gedeeltelijk) leugenachtige mededelingen in hun onderlinge samenhang. Om te kunnen spreken van ‘bewegen tot’ is voldoende dat zonder het gebruik van het bedrieglijke middel de bevoordeling niet zou hebben plaatsgevonden.

Algemene overweging ten aanzien van schakelbewijs

Volgens vaste jurisprudentie is het toegelaten om aan andere bewezen geachte, soortgelijke, feiten ten grondslag liggende bewijsmiddelen als ondersteunend bewijs (schakelbewijs) te gebruiken. Daarbij moet het gaan om bewijsmateriaal van die andere feiten dat op essentiële punten belangrijke overeenkomsten vertoont met het bewijsmateriaal van het te bewijzen feit en dat duidt op een specifiek patroon in het gedrag van de verdachte (‘modus operandi’), welk patroon herkenbaar aanwezig is in de voor het te bewijzen feit voorhanden zijnde bewijsmiddelen.

Ten aanzien van dagvaarding I feit 1

Uit de bewijsmiddelen leidt de rechtbank af dat de verdachte zich tegenover [aangever 1] heeft voorgedaan als “ [naam 1] ” en in Nederland en Spanje een vertrouwensband met [aangever 1] heeft opgebouwd. Vervolgens heeft hij aan [aangever 1] voorgesteld om de auto van [aangever 1] , te weten een Mercedes 350 SL met het kenteken [kenteken 1] , in te ruilen voor een andere auto die de verdachte voor [aangever 1] zou afleveren in Spanje. Daarvoor heeft de verdachte € 2.000,- en die auto met de bijbehorende sleutels en het kentekenbewijs van [aangever 1] ontvangen. [aangever 1] heeft de auto waarvoor de Mercedes zou worden ingeruild en die de verdachte in Spanje zou afleveren, nimmer ontvangen.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [aangever 1] heeft opgelicht en dat hij zich daarbij heeft bediend van een valse naam, een valse hoedanigheid, listige kunstgrepen en een samenweefstel van verdichtsels. Hij deed zich immers voor als “ [naam 1] ”, een zakenman met een flat in Alicante die ook wel in Nederland verbleef en die handelde in horloges en sieraden. Ook liet hij de aangever op een Duitse website een Mercedes zien waarvoor hij de auto van [aangever 1] zogenaamd zou inruilen, om deze Mercedes vervolgens aan [aangever 1] af te leveren. Door deze middelen is bij [aangever 1] een onjuiste voorstelling van zaken ontstaan en is [aangever 1] bewogen tot afgifte van zijn auto, de daarbij behorende autosleutels en het kentekenbewijs, en € 2.000,-.

De verklaring van de verdachte dat hij de auto van [aangever 1] heeft gekocht en het aankoopbedrag aan [aangever 1] heeft betaald, acht de rechtbank niet aannemelijk. De verdachte heeft deze stelling op geen enkele wijze onderbouwd en ook in het dossier zijn geen aanknopingspunten te vinden die deze stelling kunnen onderbouwen.

Voorts is de rechtbank van oordeel dat de feitelijke gang van zaken rondom voornoemde oplichting van [aangever 1] op essentiële punten overeenkomt met de hierna nog te bespreken oplichtingen van [aangever 3] , [aangever 5] , [aangever 6] , [aangeefster 3] , [aangever 7] en [aangever 8] . In al die zaken heeft de verdachte een valse naam gebruikt en heeft hij zich in de meeste gevallen voorgedaan als een succesvolle en welvarende zakenman met vele contacten. Hij deed voorkomen dat hij in Spanje of in Monaco woonde, en daar onroerende goederen, een (auto)bedrijf en/of een dure-horlogewinkel bezat. Bij [aangever 3] , [aangever 5] , [aangever 6] , [aangever 7] en [aangever 8] heeft de verdachte zich ook voorgedaan als een (potentiële) grote klant die voor een groot bedrag goederen zou gaan bestellen. Bij [aangeefster 3] heeft de verdachte, net als bij [aangever 1] , een vertrouwensrelatie in de persoonlijke sfeer opgebouwd. Nadat hij het vertrouwen van de aangevers heeft gewonnen, heeft de verdachte bewerkstelligd dat de aangevers verschillende (dure) goederen of geldbedragen aan hem overhandigden.

Alle voornoemde oplichtingen zijn op een soortgelijke wijze begaan en versterken het bewijs ten aanzien van de andere oplichtingen. Het bewijs ten aanzien van de hierna nog te bespreken oplichtingen van [aangever 3] , [aangever 5] , [aangever 6] , [aangeefster 3] , [aangever 7] en [aangever 8] vormen daarom voldoende basis voor een schakelbewijsconstructie in de zaak ten aanzien van [aangever 1] .

De rechtbank acht daarom de oplichting van [aangever 1] ten aanzien van de auto van [aangever 1] , de daarbij behorende autosleutels en het kentekenbewijs en € 2.000,- wettig en overtuigend bewezen.

[aangever 1] en zijn vrouw hebben ook verklaard dat de verdachte hen middels oplichting heeft bewogen tot de afgifte van diverse sieraden. De verklaringen van [aangever 1] en zijn vrouw hieromtrent worden echter niet ondersteund door andere onafhankelijke bewijsmiddelen, ook niet via een schakelbewijsconstructie. De feitelijke gang van zaken rondom de vermeende afgifte van de sieraden komt niet overeen met de andere hierna bewezen te verklaren feiten, waarbij de verdachte middels oplichtingsmiddelen bij een zakelijke en/of financiële transactie financieel of materieel voordeel heeft verkregen. Met betrekking tot de sieraden zal de rechtbank de verdachte dan ook van dit onderdeel in de tenlastelegging vrijspreken vanwege het ontbreken van wettig en overtuigend bewijs.

Ten aanzien van dagvaarding I feit 2

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachte zich tegenover [aangever 3] heeft voorgedaan als “ [naam 1] ”, een welvarende zakenman en een bonafide klant die voor een groot bedrag meubels en woonaccessoires bij het bedrijf van [aangever 3] zou gaan bestellen en afnemen. Hij heeft doen voorkomen dat hij over veel geld beschikte, dat hij handelde in exclusieve horloges en auto’s en dat hij meerdere (exclusieve) auto’s in Spanje bezat. De verdachte heeft [aangever 3] voorgewend dat hij een autohandelaar in Duitsland kende, dat hij de auto van [aangever 3] zou kopen voor € 27.500,- en dat hij met dat geld een andere auto voor een gunstige prijs voor [aangever 3] in Duitsland zou kopen en leveren tegen bijbetaling van een bedrag van € 17.500,-. [aangever 3] moest direct € 7.500,- bijbetalen en de verdachte zou € 10.000,- voorschieten. [aangever 3] heeft zijn auto aan de verdachte afgegeven, waarna de auto op naam van de vader van de verdachte is gesteld. Deze auto heeft de verdachte vervolgens verkocht voor € 21.000,-. Daarna heeft [aangever 3] € 7.500,- overgemaakt aan de verdachte. De auto die de verdachte aan [aangever 3] zou leveren, heeft [aangever 3] nimmer ontvangen.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [aangever 3] heeft opgelicht en dat hij zich daarbij heeft bediend van een valse naam, een valse hoedanigheid, listige kunstgrepen en een samenweefsel van verdichtsels. Door deze middelen is bij [aangever 3] een onjuiste voorstelling van zaken ontstaan en is [aangever 3] bewogen tot afgifte van zijn auto en € 7.500,-.

Dat de verdachte, zoals hij zelf heeft gesteld, daadwerkelijk de intentie had de auto uit Duitsland aan [aangever 3] te leveren maar dat dit door zijn aanhouding op 7 november 2014 niet is doorgegaan, acht de rechtbank niet aannemelijk. De verdachte heeft verklaard dat de levering van de auto via zijn toenmalige vriendin [naam 5] (hierna: [naam 5] ) zou lopen. De rechtbank ziet niet in waarom die levering na de aanhouding van de verdachte niet kon doorgaan indien de verdachte daadwerkelijk de intentie had om de auto, via [naam 5] , aan [aangever 3] te leveren. [aangever 3] had immers aan alle verplichtingen zijnerzijds voldaan. Ook overweegt de rechtbank dat de auto van [aangever 3] door de verdachte (al op 4 november 2014) is verkocht voor € 21.000,-, terwijl de verdachte volgens eigen zeggen de inruilwaarde van de auto van [aangever 3] zou gebruiken voor de aankoop van de nieuwe auto én daar nog geld aan over zou houden. Het is niet aannemelijk dat de verdachte nog enige winst aan de deal zou overhouden, terwijl hij door de verkoop van de auto van [aangever 3] een “tekort” had van € 6.500.-. De rechtbank is van oordeel dat het - gelet op het vorenstaande - niet anders kan dan dat de verdachte nooit de intentie heeft gehad om de nieuwe auto aan [aangever 3] te leveren.

Verder verwijst de rechtbank naar hetgeen reeds in de zaak met betrekking tot [aangever 1] is overwogen ten aanzien van de schakelbewijsconstructie.

Ten aanzien van dagvaarding I feit 3

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachte een koopovereenkomst met betrekking tot een woning aan de [adres 4] te [plaats 2] heeft getekend en geparafeerd met de naam “ [naam 1] ”. Deze koopovereenkomst is mede ondertekend door [naam 5] . Gelet op haar (toenmalige) relatie met de verdachte en haar rol in de hieronder nog te bespreken oplichtingszaken, wist [naam 5] naar het oordeel van de rechtbank dat “ [naam 1] ” niet de echte identiteit van de verdachte was.

De rechtbank acht dan ook wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte, samen met [naam 5] , zich schuldig heeft gemaakt aan valsheid in geschrift. Dat de verdachte naar eigen zeggen daadwerkelijk de intentie had de woning van [aangever 4] namens een ander te kopen, doet aan het voorgaande niet af, aangezien de verdachte de koopovereenkomst heeft laten opstellen en ondertekend met valse persoonsgegevens.

Ten aanzien van dagvaarding I feit 4

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachte zich tegenover [aangever 5] heeft voorgedaan als “ [naam 1] ”, een handelaar in dure horloges en een bonafide klant die mogelijk meubels en woonaccessoires bij het bedrijf van [aangever 5] zou gaan bestellen en afnemen. Hij heeft meerdere horloges van dure merken aan [aangever 5] getoond en met [aangever 5] afgesproken dat hij, in ruil voor het horloge van [aangever 5] van het merk Zenith en met bijbetaling van € 1.500,-, binnen zes weken een Rolex aan [aangever 5] kon leveren. Vervolgens heeft de verdachte het horloge van [aangever 5] meegenomen, terwijl [aangever 5] de Rolex nooit geleverd heeft gekregen van de verdachte.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [aangever 5] heeft opgelicht. De verklaring van [aangever 5] wordt ondersteund door de verklaring van de getuige [getuige 1] en door de verklaring van [aangever 6] . [aangever 6] heeft immers verklaard dat de verdachte aan hem heeft verzocht om bij [aangever 5] navraag te doen over het doosje van het horloge van [aangever 5] .

De verdachte heeft zich bij de oplichting van [aangever 5] bediend van een valse naam, een valse hoedanigheid, listige kunstgrepen en een samenweefsel van verdichtsels. Door deze middelen is bij [aangever 5] een onjuiste voorstelling van zaken ontstaan en is hij bewogen tot afgifte van zijn horloge.

Verder verwijst de rechtbank naar hetgeen reeds in de zaak met betrekking tot [aangever 1] is overwogen ten aanzien van de schakelbewijsconstructie.

De rechtbank is voorts van oordeel dat er bij dit feit tevens sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en [naam 5] . [naam 5] was ten tijde van de oplichtingshandelingen telkens samen met de verdachte aanwezig. Zij ondersteunde de verdachte bij de oplichtingshandelingen door zijn verhalen te beamen en speelde, toen de verdachte het horloge van [aangever 5] meenam en [aangever 5] hierover verbaasd reageerde en enigszins protesteerde, een afleidende rol. Zij ging zich met de zaak bemoeien, waarna de verdachte boos en agressief op haar reageerde en snel de woning van [aangever 5] verliet.

Het ten laste gelegde medeplegen van dit feit kan daarom wettig en overtuigend bewezen worden.

Ten aanzien van dagvaarding I feit 5

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachte zich tegenover [aangever 6] en zijn compagnon [aangever 3] heeft voorgedaan als “ [naam 1] ”, een welvarende zakenman en een bonafide klant die voor een groot bedrag meubels en woonaccessoires bij hun bedrijf zou gaan bestellen en afnemen voor een woning in [plaats 3] (de rechtbank begrijpt dat dit de woning in [plaats 2] betreft, zie dagvaarding I feit 3). Daarbij heeft de verdachte ook de verkoopbrochure van die woning getoond aan [aangever 6] . Hij heeft doen voorkomen over veel geld te beschikken en heeft samen met [naam 5] een groot aantal meubels en woonaccessoires uitgezocht bij het bedrijf van [aangever 6] en bij andere bedrijven waarmee het bedrijf van [aangever 6] samenwerkte. Voor de bestelde meubels en woonaccessoires zou de verdachte een aanbetaling van € 10.000,- doen maar dit bedrag heeft [aangever 6] , ondanks verschillende verzoeken en aanmaningen, nimmer ontvangen, ook niet na levering van de bestelde meubels en woonaccessoires.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [aangever 6] heeft opgelicht. De verklaring van [aangever 6] wordt ondersteund door de verklaring van [aangever 3] .

De verdachte heeft zich bij de oplichting van [aangever 6] bediend van een valse naam, een valse hoedanigheid, listige kunstgrepen en een samenweefsel van verdichtsels. Door deze middelen is bij [aangever 6] een onjuiste voorstelling van zaken ontstaan en is hij bewogen tot afgifte van verschillende meubels en woonaccessoires.

Verder verwijst de rechtbank naar hetgeen reeds in de zaak met betrekking tot [aangever 1] is overwogen ten aanzien van de schakelbewijsconstructie.

De rechtbank is voorts van oordeel dat er bij dit feit tevens sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en [naam 5] . Ook bij dit feit was [naam 5] ten tijde van verschillende oplichtingshandelingen samen met de verdachte aanwezig. Bij de oplichtingshandelingen speelde zij een significante rol. Zij nam beslissingen over het te bestellen interieur, beaamde de verhalen van de verdachte en volgens [aangever 3] was zij de spil in het spel.

Het ten laste gelegde medeplegen van dit feit kan daarom wettig en overtuigend bewezen worden.

Ten aanzien van dagvaarding I feit 6

Onder dit feit wordt de verdachte ten laste gelegd dat hij heeft geprobeerd [aangever 2] op te lichten bij de aankoop van een woning in Den Haag. Uit het dossier zijn onvoldoende feiten en omstandigheden gebleken waaruit afgeleid kan worden dat de verdachte nooit van plan of in staat is geweest de koopsom van de woning aan [aangever 2] te betalen. Niet valt uit te sluiten dat de aankoop van deze woning niet is doorgegaan vanwege een hersenbloeding bij de verdachte. Verder is op voorhand niet duidelijk op welke manier de verdachte zichzelf of een ander wederrechtelijk zou kunnen hebben bevoordeeld door het bedrieglijk aangaan van deze transactie, nu de overdracht van de woning via de notaris zou gaan. Ook sluit de modus operandi bij de aankoop van deze woning - met uitzondering van de (bedrijfs-)naam, [naam 1] - niet aan bij de andere oplichtingszaken.

De rechtbank zal de verdachte daarom van dit feit vrijspreken.

Ten aanzien van dagvaarding I feit 7

Onder dit feit wordt de verdachte ten laste gelegd dat hij aangeefster [aangeefster 1] en/of haar vader [naam 6] heeft opgelicht voor een geldbedrag van in totaal € 17.500,-. De verdachte zou hebben voorgewend dat hij een bedrijf met [aangeefster 1] wilde starten in Spanje en zou zich hierbij ook hebben voorgedaan als “ [naam 1] ”. Uit het dossier zijn onvoldoende feiten en omstandigheden gebleken waaruit afgeleid kan worden dat de verdachte aangevers [aangeefster 1] een geldbedrag van in totaal € 17.500,- afhandig heeft gemaakt. Het dossier bevat geen onafhankelijk steunbewijs voor de verklaring in de aangifte van [aangeefster 1] dat zij in totaal € 7.500,- in contanten (in delen van € 500,- per keer) aan de verdachte heeft gegeven. De verdachte heeft ter terechtzitting weliswaar erkend dat hij in totaal € 1.500,- van [aangeefster 1] heeft gekregen, maar niet valt uit te sluiten dat hij – zoals hij heeft verklaard - met dat geld daadwerkelijk goederen en/of diensten heeft betaald ten behoeve van het opzetten van het bedrijf. Uit de verklaring van de aangeefster blijkt immers dat het bedrijf daadwerkelijk op haar naam is ingeschreven bij een boekhouder in Spanje en dat de verdachte ook visitekaartjes van het bedrijf had laten maken. Dat de verdachte in Nederland € 10.000,- van [naam 6] heeft ontvangen en dit bedrag niet, zoals afgesproken, aan [aangeefster 1] in Spanje heeft overhandigd, acht de rechtbank evenmin bewezen. [aangeefster 1] heeft immers een kwitantie ondertekend dat zij dit bedrag van de verdachte heeft ontvangen. Ander bewijs dat haar verklaring kan ondersteunen dat voornoemd geldbedrag desalniettemin niet door de verdachte aan haar is overhandigd, is niet in het dossier aanwezig. Van oplichting of verduistering van enig geldbedrag is dan ook niet gebleken.

De rechtbank zal de verdachte van het onder dagvaarding I feit 7 eerste en tweede cumulatief/alternatief ten laste gelegde vrijspreken.

Ten aanzien van dagvaarding II feit 1

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachte aan [aangeefster 2] heeft voorgesteld dat hij haar auto voor haar zou gaan verkopen en dat hij een bedrag van € 30.000,-, aan haar zou betalen. De auto van [aangeefster 2] is vervolgens daadwerkelijk door de verdachte verkocht, zoals afgesproken. De verdachte heeft echter slechts een deel van de afgesproken € 30.000,-, te weten € 10.000,- aan [aangeefster 2] betaald.

Uit de bewijsmiddelen kan niet afgeleid worden dat de verdachte [aangeefster 2] met oplichtingsmiddelen [aangeefster 2] heeft bewogen tot afgifte van de auto. Hij heeft haar immers kort na de afgifte van die auto € 10.000,- ter zake van de koopsom betaald. De rechtbank zal de verdachte dan ook van oplichting vrijspreken.

De rechtbank acht de ten laste gelegde verduistering wel wettig en overtuigend bewezen, nu de verdachte niet het volledige afgesproken verkoopbedrag aan [aangeefster 2] heeft betaald. Hij heeft aldus een bedrag van € 20.000,- uit de verkoop van de auto, welk bedrag hij op een rechtmatige wijze onder zich had, zich wederrechtelijk toegeëigend.

De rechtbank acht de verklaring van de verdachte dat hij de volledige koopsom van € 30.000,- ‘enkele weken na de verkoop van de auto' aan [aangeefster 2] heeft betaald, onaannemelijk. Deze verklaring van de verdachte vindt geen enkele steun in het dossier en de verdachte heeft daarvoor ook geen enkele (schriftelijke) onderbouwing gegeven. Uit de e-mailcorrespondentie tussen de verdachte en [aangeefster 2] volgt dat [aangeefster 2] op 16 april 2013, ruim tweeëneenhalve maand na de verkoop van de auto, nog aan de verdachte heeft gevraagd wanneer hij het resterende bedrag van € 20.000,- aan haar zou overmaken. Voorts ziet de rechtbank geen aanleiding om te twijfelen aan de verklaring van [aangeefster 2] bij de rechter-commissaris als getuige d.d. 23 mei 2016 dat zij het geld op dat moment nog steeds niet van de verdachte had ontvangen.

Ten aanzien van dagvaarding II feit 2

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachte zich tegenover [aangeefster 3] heeft voorgedaan als “ [naam 2] ”, een vermogend persoon die handelde in horloges, woonachtig in Monaco. De verdachte is een (affectieve) relatie met [aangeefster 3] aangegaan en heeft [aangeefster 3] voorgesteld om samen een vakantiewoning in Drenthe te kopen. Zij zijn samen naar Drenthe gegaan om een vakantiehuis te bezichtigen en de verdachte heeft vervolgens een bod op dat vakantiehuis uitgebracht. Nadat het bod werd geaccepteerd, heeft de verdachte aan [aangeefster 3] verschillende malen geld gevraagd om de koopprijs van het vakantiehuis en de verbouwing van het vakantiehuis te kunnen betalen. [aangeefster 3] heeft vervolgens in totaal € 65.850,- aan de verdachte afgegeven, waaronder ongeveer € 900,- aan muntgeld. Het geld is nooit naar de notaris overgemaakt en kort na de geplande overdracht van het vakantiehuis heeft de verdachte de relatie met [aangeefster 3] verbroken.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [aangeefster 3] heeft opgelicht. De rechtbank ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de verklaring van [aangeefster 3] . Haar verklaring wordt in voldoende mate ondersteund door andere bewijsmiddelen. De rechtbank verwijst naar de rekeningafschriften van [aangeefster 3] met betrekking tot de geldopnames, de herkenning van de verdachte op de camerabeelden tijdens één van de geldopnames bij de bank, de kwitanties van een aantal van de geldopnames die bij de verdachte thuis zijn aangetroffen en het feit dat de verdachte enkele dagen nadat [aangeefster 3] verklaarde een emmer vol met muntgeld aan de verdachte te hebben gegeven, een bedrag van bijna € 900,- aan muntgeld op zijn bankrekening heeft gestort.

Dat de verdachte geen geld van [aangeefster 3] heeft ontvangen, zoals door de verdachte is gesteld, acht de rechtbank niet aannemelijk.

De verdachte heeft zich bij de oplichting van [aangeefster 3] bediend van een valse naam, een valse hoedanigheid, listige kunstgrepen en een samenweefsel van verdichtsels. Door deze middelen is bij [aangeefster 3] een onjuiste voorstelling van zaken ontstaan en is zij bewogen tot afgifte van een groot geldbedrag.

Verder verwijst de rechtbank naar hetgeen reeds in de zaak met betrekking tot [aangever 1] is overwogen ten aanzien van de schakelbewijsconstructie.

Ten aanzien van dagvaarding III feit 1

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachte zich tegenover [aangever 7] heeft voorgedaan als “ [naam 1] ”, een welvarende zakenman en een bonafide klant die voor een groot bedrag een keuken en sanitair bij het bedrijf van [aangever 7] zou gaan bestellen en afnemen. Hij heeft doen voorkomen over veel geld te beschikken en een handel te hebben in dure horloges. Hij heeft meerdere horloges van dure merken aan [aangever 7] getoond en met [aangever 7] afgesproken dat hij, in ruil voor de mobiele telefoon van [aangever 7] van het merk TAG Heuer, het horloge van het merk Chopard van [aangever 7] en een ligbad, met een bijbetaling van € 5.000,-, drie horloges van het merk Rolex aan [aangever 7] zou leveren. Vervolgens heeft de verdachte de mobiele telefoon en het horloge van [aangever 7] meegenomen. Na betaling van € 5.000,- heeft de verdachte twee horloges van het merk Rolex aan [aangever 7] geleverd. Deze horloges bleken later imitatiehorloges te zijn.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [aangever 7] heeft opgelicht. De verdachte is met [aangever 7] overeengekomen om drie horloges van het merk Rolex te leveren en op grond van de bewijsmiddelen kan wettig en overtuigend bewezen worden dat de verdachte dit niet heeft gedaan. Dat de verdachte twee echte horloges van het merk Rolex aan [aangever 7] heeft geleverd, acht de rechtbank onaannemelijk.

De verklaring van [aangever 7] wordt voldoende ondersteund door andere bewijsmiddelen. De mobiele telefoon van [aangever 7] werd bij de verdachte aangetroffen. De doos van het horloge van [aangever 7] werd bij een andere partner/vriendin van de verdachte, [naam 7] , aangetroffen.

Verder verwijst de rechtbank naar hetgeen reeds in de zaak met betrekking tot [aangever 1] is overwogen ten aanzien van de schakelbewijsconstructie.

De verdachte heeft zich bij de oplichting van [aangever 7] bediend van een valse naam, een valse hoedanigheid, listige kunstgrepen en een samenweefsel van verdichtsels. Door deze middelen is bij [aangever 7] een onjuiste voorstelling van zaken ontstaan en is hij bewogen tot afgifte van zijn mobiele telefoon, zijn horloge en € 5.000,-.

De rechtbank is verder van oordeel dat er bij dit feit tevens sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en [naam 5] . [naam 5] was ten tijde van meerdere van de oplichtingshandelingen samen met de verdachte aanwezig. Bij de oplichtingshandelingen speelde zij een significante rol en ondersteunde zij de verdachte daarin. Zij deed zich voor als de partner van de verdachte en beaamde hetgeen door de verdachte werd gesteld omtrent hun nieuwe woning en de aankoop van de keuken en het sanitair met betrekking tot hun nieuwe woning.

Het ten laste gelegde medeplegen van dit feit kan daarom wettig en overtuigend bewezen worden.

Ten aanzien van dagvaarding III feit 2

De rechtbank acht het laste gelegde, mede gelet op de bekennende verklaring van de verdachte, wettig en overtuigend bewezen.

Ten aanzien van dagvaarding IV

Uit de bewijsmiddelen kan afgeleid worden dat de verdachte zich tegenover [aangever 8] heeft voorgedaan als A. [bedrijfsnaam 2] , een bonafide groothandelaar in elektronica en eigenaar van het bedrijf VOF [bedrijfsnaam 2] , die op grote schaal onder andere iPhones en dure horloges kon leveren. De verdachte heeft vervolgens bij [aangever 8] twee Apple Macbooks besteld en gekregen. De facturen heeft hij, na aanpassing van de tenaamstelling op zijn verzoek en goedkeuring door hemzelf via Whatsapp, niet betaald, ondanks meerdere aanmaningen.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [aangever 8] heeft opgelicht en dat hij zich daarbij heeft bediend van een valse naam, een valse hoedanigheid, listige kunstgrepen en een samenweefsel van verdichtsels. Door deze middelen is bij [aangever 8] een onjuiste voorstelling van zaken ontstaan en is [aangever 8] bewogen tot afgifte van twee Apple Macbooks.

Verder verwijst de rechtbank naar hetgeen reeds in de zaak met betrekking tot [aangever 1] is overwogen ten aanzien van de schakelbewijsconstructie.

De rechtbank acht de verklaring van de verdachte dat hij heeft betaald voor deze twee Apple Macbooks middels verrekening met een aantal iPhones die hij aan [aangever 8] heeft verkocht en geleverd, onaannemelijk. Deze verklaring is door de verdachte op geen enkele wijze onderbouwd en wordt weerlegd door de inhoud van WhatsApp-berichten en een e-mail tussen de verdachte en [aangever 8] . [aangever 8] schrijft daarin geen iPhones geleverd te hebben gekregen en verwijst naar een telefoongesprek tussen hem en de verdachte waarin de verdachte heeft gezegd dat de omschrijving bij de overboeking van € 279,50 verkeerd was. De verdachte heeft dat vervolgens niet betwist.

Ten aanzien van dagvaarding V feit 1

De verdachte heeft bekend dat hij de in de tenlastelegging genoemde inkoopverklaring, klanten informatieformulier aanvraag particuliere verzekering en aanvraag motorrijtuigenverzekering op naam van [naam 3] heeft ondertekend. Het valselijk opmaken van deze documenten kan dan ook wettig en overtuigend bewezen worden.

Ook het valselijk opmaken van de in de tenlastelegging genoemde brief aan de Kamer van Koophandel op naam van [naam 3] acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen. [naam 3] heeft verklaard dat zij deze brief niet heeft opgesteld en ondertekend. De dochter van [naam 3] heeft verklaard dat zij het handschrift en de handtekening van haar moeder in de brief niet heeft herkend als zijnde van haar moeder. De handtekening van [naam 3] op de inkoopverklaring en op het klanten informatieformulier aanvraag particuliere verzekering, waarover de verdachte heeft verklaard dat hij die handtekeningen heeft gezet, vertonen grote gelijkenis met de handtekening van [naam 3] op de brief aan de Kamer van Koophandel. De rechtbank acht dan ook wettig en overtuigend bewezen dat deze brief door de verdachte is opgemaakt en ondertekend. Daarbij neemt de rechtbank mede in overweging dat, zoals blijkt uit de hierna te bespreken oplichting van [naam 4] , de verdachte ook in de periode na zijn uitschrijving als vennoot van VOF [bedrijfsnaam 2] per 22 maart 2017 nog steeds zaken deed op naam van het bedrijf [bedrijfsnaam 2] .

De valselijk opgemaakte klanten informatieformulier aanvraag particuliere verzekering, aanvraag motorrijtuigenverzekering en de brief aan de Kamer van Koophandel zijn ook gebruikt, door deze documenten naar respectievelijk de verzekeringsmaatschappij en de Kamer van Koophandel te versturen. Het gebruik maken van deze valselijk opgemaakte documenten kan dan ook wettig en overtuigend bewezen worden.

Ten aanzien van dagvaarding V feit 2

Uit de bewijsmiddelen leidt de rechtbank af dat de verdachte zich tegenover [naam 4] heeft voorgedaan als [naam 8] , een bonafide autohandelaar en eigenaar van het bedrijf [bedrijfsnaam 2] . Hij is vervolgens meerdere malen met [naam 4] naar Duitsland gereden om naar bestelbussen te kijken en met hem overeengekomen dat hij vijftien bestelbussen aan [naam 4] zou verkopen en naar Nederland zou transporteren. [naam 4] heeft vervolgens op verzoek van de verdachte als aanbetaling € 20.000,- overgemaakt naar de bankrekening van [naam 3] . [naam 3] heeft vervolgens hiervan € 19.000,- contant aan de verdachte overhandigd. De bestelbussen zijn echter nooit geleverd aan [naam 4] .

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [naam 4] heeft opgelicht en dat hij zich daarbij heeft bediend van een valse naam, een valse hoedanigheid, listige kunstgrepen en een samenweefsel van verdichtsels. Door deze middelen is bij [naam 4] een onjuiste voorstelling van zaken ontstaan en is [naam 4] bewogen tot afgifte van een groot geldbedrag.

Verder verwijst de rechtbank naar hetgeen reeds in de zaak met betrekking tot [aangever 1] is overwogen ten aanzien van de schakelbewijsconstructie.

De rechtbank acht de verklaring van de verdachte dat hij namens [naam 3] voor VOF [bedrijfsnaam 2] bemiddelde en dat deze bestelbussen zouden zijn besteld en zouden worden geleverd door [naam 3] , volstrekt onaannemelijk. [naam 4] en de getuige [getuige 2] hebben niet verklaard over [naam 3] , laat staan over enige betrokkenheid van [naam 3] bij deze transactie. Ook [naam 3] heeft niet verklaard over [naam 4] of [getuige 2] , laat staan dat zij ooit enige betrokkenheid heeft gehad bij een zakelijke transactie met [naam 4] . De verklaring van de verdachte vindt ook verder geen enkele steun in het dossier.

Ten aanzien van dagvaarding V feit 3

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte geld heeft onttrokken aan zijn failliete boedel. De verdachte heeft de € 19.000,- die hij via [naam 3] heeft verkregen middels oplichting van [naam 4] en een geldbedrag van € 6.450,- die hij heeft betaald voor de aanschaf van een Mercedes, niet gemeld aan de curator. De rechtbank acht het niet aannemelijk dat deze Mercedes namens [naam 3] is gekocht en door haar is betaald, gelet op de verklaringen van [naam 3] en de getuige [getuige 3] .

De rechtbank acht niet wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de ten laste gelegde vergoedingen van CZ aan de boedel heeft onttrokken. De curator heeft geconcludeerd dat deze betalingen van CZ niet aan de boedel toekomen. Van dat onderdeel in de tenlastelegging zal de verdachte dan ook worden vrijgesproken.

Eindconclusie

De rechtbank zal de verdachte vrijspreken van de bij dagvaarding I onder 1 tweede cumulatief/alternatief, 4 tweede cumulatief/alternatief, 6 en 7 eerste en tweede cumulatief/alternatief, bij dagvaarding II onder 1 eerste cumulatief/alternatief en 2 tweede cumulatief/alternatief en bij dagvaarding III onder 1 tweede cumulatief/alternatief ten laste gelegde feiten.

De rechtbank acht de bij dagvaarding I onder 1 eerste cumulatief/alternatief, 2 primair, 3, 4 eerste cumulatief/alternatief en 5, bij dagvaarding II onder 1 tweede cumulatief/alternatief en 2 eerste cumulatief/alternatief, bij dagvaarding III onder 1 eerste cumulatief/alternatief en 2, bij dagvaarding IV en bij dagvaarding V onder 1 eerste en tweede cumulatief/alternatief, 2 en 3 ten laste gelegde feiten wettig en overtuigend bewezen, zoals hieronder in 3.6 weergegeven.