Uitspraken

Niet aannemelijk is geworden dat het verzoek verband houdt met enig opzegverbod.

Vaststaat dat [verwerende partij] thans niet arbeidsongeschikt is, zodat aan eventuele reflexwerking van het opzegverbod tijdens ziekte niet wordt toegekomen.

Met betrekking tot de vraag of sprake is van veranderingen in de omstandigheden als gevolg van de frequente ziekmeldingen, die een zodanige gewichtige reden vormen dat de arbeidsovereenkomst billijkheidshalve behoort te eindigen, overweegt de kantonrechter als volgt.

Er is onmiskenbaar sprake van een hoog ziekteverzuim, dat niet werkgerelateerd is. Uit de door [verwerende partij] overgelegde gegevens blijkt dat het ziekteverzuim vanaf 2011 verschillende oorzaken heeft zoals klachten aan de ogen, hielspoor, wondroos en rugklachten. In de jaren daarvoor was (onder meer) sprake van het plaatsen en verwijderen van een maagband, een ‘gastric bypass’, heupklachten, het verwijderen van de blindedarm en wondroos.

Uit de stellingen van partijen leidt de kantonrechter af dat zowel [verwerende partij] als B4P zich voldoende hebben ingespannen om het ziekteverzuim te verminderen, maar dat dit nog niet heeft geleid tot een daling in het verzuimpercentage tot een ‘normaal’ niveau.

Hoewel aannemelijk is dat het frequente ziekteverzuim van [verwerende partij] zowel financieel als organisatorisch gezien nadelige gevolgen heeft voor B4P, geldt als uitgangspunt dat ziekteverzuim van de werknemer voor rekening en risico van de werkgever dient te komen.

Slechts onder bijzondere omstandigheden kan tot een ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens frequent ziekteverzuim worden overgegaan. Dit is mogelijkerwijs het geval indien het ziekteverzuim zodanig ingrijpende gevolgen heeft voor het productie- en bedrijfsproces dat, mede gelet op alle overige omstandigheden van het geval zoals de frequentie en de duur van het ziekteverzuim, de oorzaak ervan en het uitzicht op genezing, instandhouding van de arbeidsovereenkomst niet meer van de werkgever gevergd zou kunnen worden.

Ter zitting is gebleken dat er 85 mensen werkzaam zijn bij B4P, waarvan 30 mensen als uitzendkracht. Niet gesteld kan worden dat er sprake is van een kleine, kwetsbare organisatie, waarbij het frequente verzuim van [verwerende partij] een onevenredig groot beslag legt op de organisatie en de overige medewerkers. Integendeel, uit de stellingen van partijen leidt de kantonrechter af dat B4P beschikt over een groot aantal uitzend- en oproepkrachten, die de werkzaamheden van [verwerende partij] kunnen overnemen. [verwerende partij] heeft bovendien onweersproken gesteld dat ook de vaste distributiemedewerkers desgewenst op andere afdelingen worden ingezet. Dit strookt met de stelling van B4P dat de distributiemedewerkers op alle afdelingen inzetbaar moeten zijn.

Weliswaar heeft B4P gesteld dat het hoge ziekteverzuim van [verwerende partij] tot problemen leidt in de continuïteit van het bedrijfsproces, maar – mede gelet op hetgeen hiervoor is overwogen – zij heeft nagelaten dit op enige wijze (met stukken onderbouwd) concreet en aannemelijk te maken. Dat het inschakelen van uitzendkrachten tot een verhoogde werkdruk voor de andere werknemers leidt en dat het ziekteverzuim van [verwerende partij] een productieverlies van minimaal € 18.036,36 tot gevolg heeft, mag zo zijn, maar daarmee is naar het oordeel van de kantonrechter onvoldoende aannemelijk gemaakt dat het ziekteverzuim van [verwerende partij] zodanige ingrijpende organisatorische (en financiële) gevolgen heeft voor B4P dat de arbeidsovereenkomst moet eindigen.