Uitspraken

Eiseres heeft aangevoerd dat de verliesherzieningsbeschikking over 2001, de herziene verliesverrekeningsbeschikking over 2002 en de boetebeschikking over 2002 moeten worden vernietigd wegens overschrijding van de wettelijke termijn. Tussen partijen is niet in geschil dat aan eiseres op grond van de zogenaamde beconregeling tenminste 11 maanden uitstel is verleend. Verweerder heeft gesteld dat in verband met grote achterstanden aan alle klanten van grote belastingadvieskantoren op grond van de zogenoemde maatwerkregeling extra uitstel is verleend voor indiening van de aangiften. Voor het jaar 2001 was dat vijf maanden en voor het jaar 2002 vier maanden extra uitstel. Ook de toenmalige adviseur van eiseres, [a], was in die regeling betrokken. Volgens verweerder eindigde de in artikel 16 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) genoemde termijn daarom op 30 april 2008 (voor het jaar 2001) en 31 maart 2009 (voor het jaar 2002) en zijn de beschikkingen daarom tijdig vastgesteld. Eiseres stelt zich op het standpunt dat dit uitstel niet aan haar kenbaar is gemaakt.

De rechtbank acht verweerder erin geslaagd aannemelijk te maken dat aan eiseres op grond van de maatwerkregeling extra uitstel is verleend. Uit de door hem overgelegde schermprint van het computersysteem van de Belastingdienst blijkt niet alleen het door verweerder gestelde uitstel, maar daarop wordt tevens melding gemaakt van de toepasselijkheid van de maatwerkregeling. Ook wordt daarop melding gemaakt van de contactpersoon en het adres van het betreffende advieskantoor. Gelet hierop acht de rechtbank aannemelijk dat het extra uitstel niet alleen is verleend, maar ook kenbaar is gemaakt aan de gemachtigde van eiseres. Dat de huidige gemachtigde niet beschikt over de vastlegging daarvan doet niet ter zake. Deze grief van eiseres wordt daarom verworpen.

Het door eiseres ingestelde beroep ziet mede op de op 29 april 2008 opgelegde (eerste) navorderingsaanslag 2004. Verweerder heeft onweersproken aangevoerd dat tegen deze aanslag geen bezwaarschrift is ingediend en dat evenmin uitspraak op bezwaar is gedaan. Omdat niet is voldaan aan de in artikel 7:1 van de Awb gestelde eis dat eerst bezwaar moet worden gemaakt bij het bestuursorgaan, moet het beroepschrift niet-ontvankelijk worden verklaard.

Verweerder heeft aangevoerd dat de bewijslast van de onjuistheid van de aanslagen dient te worden omgekeerd en verzwaard omdat eiseres niet heeft voldaan aan de in artikel 52 van de AWR opgenomen administratieverplichtingen. De rechtbank zal aan deze stelling voorbij gaan omdat zij van oordeel is dat verweerder reeds op grond van de geldende regels omtrent de bewijslastverdeling aannemelijk heeft gemaakt dat eiseres in de jaren 2001 tot en met 2006 haar contante verkopen van metaalafval niet in haar administratie heeft opgenomen. De rechtbank overweegt hiertoe het volgende.

Vooropgesteld dient te worden dat uit de – tot de gedingstukken behorende – afschriften van de weegadministratie van[G] BV naar voren komt dat eiseres aanzienlijk meer afvalmaterialen aan[G] BV heeft geleverd dan zijn opgenomen in haar administratie. Daarin zijn immers slechts de door eiseres per bank betaalde en aan haar gefactureerde verkopen opgenomen. De door verweerder bepleite correcties sluiten aan met de verschillen tussen die weegadministratie en de administratie van eiseres.

Daarnaast hebben medewerkers van[G] BV, te weten [J] (directeur/aandeelhouder), [M] (directeur) en [N] (controller), eenduidig en consistent zowel schriftelijk als mondeling verklaard dat op verzoek van de directeur van eiseres een groot gedeelte van haar verkopen van afvalmetalen niet werd gefactureerd en niet per bank werd betaald, maar als contante verkopen door[G] BV werd verantwoord. Tevens werd verklaard dat de daarop betrekking hebbende bedragen per kas aan [A] werden uitbetaald.

De weegadministratie van[G] BV en de verklaringen van haar werknemers sluiten aan met de door verweerder overgelegde afschriften van faxberichten tussen eiseres en[G] BV over de maanden november en december 2006. Die – in de administratie van[G] BV maar niet in de administratie van eiseres aangetroffen - faxberichten zijn verzonden door[G] BV en bevatten een overzicht van de in die maanden geleverde afvalmaterialen. Hierop is door de directeur van eiseres, de heer [A], met de hand aangegeven welke leveranties gefactureerd moeten worden. Vervolgens is dit faxbericht teruggezonden naar[G] BV. De op het faxbericht over december 2006 vermelde leveranties sluiten nagenoeg geheel aan met de door verweerder overgelegde weegadministratie. Tevens sluit dit faxbericht en dat overzicht aan met de routelijsten voor de betreffende chauffeur en de begeleidingsbrieven voor afvaltransport.

De juistheid van de weegadministratie van[G] BV wordt bevestigd door de resultaten van het onderzoek dat verweerder bij andere leveranciers heeft ingesteld. Daaruit blijkt immers dat de in de weegadministratie van[G] BV voorkomende leveranties welke contant werden betaald, ook daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. De rechtbank ziet geen aanleiding aan de juistheid van dit overzicht te twijfelen. Ook de door verweerder verstrekte afschriften van de betreffende onderzoeksrapporten bevestigen dit beeld.

Eiseres heeft aangevoerd dat de administratie van[G] BV en de verklaringen van de werknemers van die vennootschap als onbetrouwbaar moet worden aangemerkt. Zo heeft zij in dit verband erop gewezen dat een drietal door haar ontvangen facturen inhoudelijk niet overeenkomen met de weegadministratie van[G] BV. Anders dan eiseres bepleit, is dit echter niet in strijd met de in de verklaringen weergegeven werkwijze. Volgens de brief van[G] van 16 oktober 2008 werden tot in de periode 2002-2004 op verzoek van [A] zowel gewichten als soorten op de facturen gewijzigd.

Ook het standpunt van eiseres dat twee boekingen in 2006 in de administratie van[G] BV waarop een contante betaling zou hebben plaatsgevonden, niet kunnen kloppen vanwege afwezigheid van [A], wordt verworpen. Uit de verklaringen van de werknemers van[G] BV en de toelichting daarop door verweerder ter zitting blijkt immers dat de werkwijze was dat nadat afstemming tussen [A] en [J] had plaatsgevonden, de contant te betalen bedragen als kasbetaling werden afgezonderd, maar dat het soms nog enige tijd kon duren voordat feitelijke betaling aan [A] plaatsvond.

Het standpunt van eiseres dat de faxberichten over november en december 2006 dienden om op verzoek van[G] BV opgave te doen van door eiseres geleverde afvalmetalen omdat de weegbrugadministratie van[G] BV storingen vertoonde, acht de rechtbank niet geloofwaardig. Niet alleen wijzen de faxberichten niet op een dergelijk verzoek, maar ook wordt dit standpunt niet door[G] BV of enige andere betrokkene ondersteund. Ook is niet duidelijk waarom eiseres – zoals zij heeft gedaan - dan op die faxberichten zowel de vergoeding voor haar eigen als de vergoeding voor door derden gedane leveranties heeft uitgerekend.

Tenslotte wordt ook het standpunt dat de kasadministratie van[G] BV in de jaren 2001 tot en met 2005 onbetrouwbaar is vanwege het ontbreken van primaire bescheiden, verworpen. Ter zitting heeft verweerder namelijk onweersproken aangevoerd dat de primaire bewijzen van uitbetaling (de kassastroken) wel degelijk nog tijdens het boekenonderzoek aanwezig waren.

Wel volgt de rechtbank het standpunt van eiseres, dat de door verweerder ten aanzien van [A] gemaakte vermogensvergelijking voor de jaren 2004 en 2005 niet leidt tot een negatief of onvoldoende beschikbaar bedrag voor privé bestedingen. Verweerder heeft het bestaan van een dergelijk laag of negatief bedrag niet aannemelijk gemaakt. Dit doet echter niet af dat de rechtbank verweerder op andere gronden geslaagd acht in de op hem rustende bewijslast.

Gelet op het vorenstaande heeft verweerder aannemelijk gemaakt dat de verkoop van afvalmetalen voor een groot gedeelte, te weten de door verweerder ter zake aangebrachte winstcorrecties, opzettelijk en ten onrechte niet in de boekhouding van eiseres werd verantwoord. Gelet op de gang van zaken en de betrokkenheid van [A] acht de rechtbank eveneens aannemelijk gemaakt dat eiseres dit voordeel bewust ten goede heeft laten komen aan [A] in zijn hoedanigheid van aandeelhouder.

Gelet op het vorenoverwogene moet het beroep met betrekking tot de verschuldigde VpB worden verworpen. Omdat geen afzonderlijke grieven zijn aangevoerd tegen de heffingsrente, moet ook het beroep hiertegen worden verworpen.

Verweerder heeft op grond van de artikelen 67e van de AWR (jaren 2002, 2003 en 2004) en artikel 67d van de AWR (voor het jaar 2006) wegens opzet een boete van 50% van de nagevorderde of meer verschuldigde belasting geheven. Vanwege het in aanmerking nemen van verliezen, heeft verweerder de boete berekend op 50% van de over de winstcorrectie verschuldigde belasting. De boetes zijn aangekondigd bij de verzending van het concept controlerapport op 18 juli 2008.

De rechtbank acht aannemelijk gemaakt dat eiseres stelselmatig een groot deel van de opbrengst van haar verkopen van metaalafval opzettelijk niet in haar boekhouding – en daardoor ook opzettelijk niet in de aangiften vennootschapsbelasting - heeft opgenomen, maar aan haar aandeelhouder heeft laten toekomen. Mede gelet op de hoogte van het verzwegen bedrag acht de rechtbank een boete van 50% van de belasting in beginsel passend en geboden.

Aan de enig-aandeelhouder van eiseres zijn met betrekking tot dezelfde feiten belastingaanslagen IB/PVV opgelegd vanwege het genieten van een verkapte uitdeling van winst (inkomen uit aanmerkelijk belang). Omdat met de boetes de aandeelhouder van eiseres direct en indirect in zijn vermogen wordt getroffen, acht de rechtbank een vermindering van de boetes naar 25% gerechtvaardigd.

De boetes zijn aangekondigd op 18 juli 2008. Op het tijdstip van deze uitspraak is de redelijke termijn van twee jaar met meer dan twee jaar overschreden verstreken. Dit geeft de rechtbank aanleiding de boetes met 20% te verminderen tot 20% van de over de winstcorrecties verschuldigde belasting.

Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.