Uitspraken

[eiseres] stelt dat zij Puck in 2005 samen met haar schoonzus, mevrouw Gonzales, heeft gekocht. In 2013 heeft [eiseres] haar aandeel in vier andere paarden, die gezamenlijk eigendom van haar en Gonzales waren, geruild tegen de onverdeelde eigendom van Puck. Tot eind 2013 is Puck gestald geweest in Duitsland. [eiseres] stelt dat zij op 11 augustus 2013 in een gesprek met [gedaagde] is overeengekomen dat [gedaagde] Puck zou verzorgen, op kosten van [eiseres] . Begin 2014 heeft [eiseres] besloten om met Puck naar Nederland terug te keren. Puck is op 11 januari 2014 gestald in een pensionstal in Ravenswaaij, waar [gedaagde] de verzorging van Puck op zich heeft genomen. [eiseres] stelt dat zij altijd alle kosten voor Puck is blijven voldoen, zoals de stalling, het voer, dekens, de hoefsmid, medische kosten etcetera, onder verwijzing naar een overzicht van overboekingen die zij heeft gedaan aan [gedaagde] (productie 1 bij dagvaarding). Dat bij sommige van die overboekingen geen of alleen een neutrale omschrijving staat is gedaan om de Wajong-uitkering van [gedaagde] niet in gevaar te brengen, aldus [eiseres] . [eiseres] heeft ook een verzekeringsovereenkomst afgesloten ten behoeve van Puck. [gedaagde] heeft [eiseres] in september 2014 verzocht of zij Puck in eigendom kon verkrijgen en of zij Puck op haar naam mocht stellen in het paardenpaspoort, maar [eiseres] heeft dat geweigerd. Zij heeft nooit de bedoeling gehad om afstand te doen van de eigendom van Puck. [eiseres] heeft in januari 2015 geprobeerd Puck op te halen vanuit de stalling in Ravenswaaij om hem over te brengen naar een andere stalling, maar [gedaagde] heeft dat belet. Inmiddels is gebleken dat [gedaagde] het paardenpaspoort van Puck in haar bezit heeft en het paspoort op haar naam heeft laten zetten. [eiseres] heeft aangifte gedaan van diefstal van het paspoort.

[gedaagde] stelt dat [eiseres] in het gesprek dat zij hebben gehad op 11 augustus 2013, waarbij ook nog twee andere personen aanwezig waren, de eigendom van Puck aan haar ( [gedaagde] ) heeft geschonken. [gedaagde] stelt dat Puck in januari 2014 aan haar is geleverd en dat zij vanaf dat moment ook beschikte over het paardenpaspoort van Puck. Zij heeft een stalovereenkomst gesloten voor de stalling van Puck in Ravenswaaij en is vanaf januari 2014 volledig financieel verantwoordelijk voor hem. [gedaagde] heeft als productie 2 bij conclusie van antwoord een aantal facturen overgelegd en een handgeschreven opsomming van kosten, die zij heeft betaald. Toen [gedaagde] in januari 2015 vernam dat [eiseres] schulden had, heeft [gedaagde] het paardenpaspoort van Puck op haar naam laten schrijven, naar eigen zeggen uit angst dat schuldeisers verhaal zouden nemen of beslag zouden leggen op Puck. Ten aanzien van de door [eiseres] aan haar overgemaakte bedragen heeft [gedaagde] verklaard dat die waren bedoeld als lening, omdat zij op een gegeven moment niet in staat was om alle kosten voor Puck te betalen. Die lening heeft zij inmiddels terugbetaald. Toen [eiseres] op 17 januari 2015 Puck uit zijn stalling in Ravenswaaij wilde weghalen heeft [gedaagde] de politie gewaarschuwd om dat te beletten. [gedaagde] heeft ter gelegenheid van de comparitie van partijen verklaard dat zij Puck nadien heeft overgeplaatst naar een stalling in Culemborg.

Tussen partijen is niet in geschil dat [eiseres] eigenaar was van Puck, maar wel wie thans de eigenaar van Puck is, meer in het bijzonder de vraag of [eiseres] Puck aan [gedaagde] heeft geschonken, zoals [gedaagde] stelt en [eiseres] betwist.

De rechtbank overweegt dat het paspoort van een paard dient ter registratie/identificatie van een paard en dat het paspoort ten aanzien van de houder/bezitter ervan geen bewijs van eigendom van het paard oplevert. Datzelfde geldt voor het sluiten van een stalovereenkomst en het doen van betalingen (aanschaf van zaken en/of het betalen van dierenartskosten). [gedaagde] is de bezitter van Puck. Zij beroept zich echter niet zonder meer op het bezit van het paard, maar erkent de oorspronkelijke eigendom van [eiseres] en voert in dat verband het bevrijdende verweer dat [eiseres] het paard op 11 augustus 2013 aan haar heeft geschonken. Ingevolge artikel 150 Rv rust op [gedaagde] de stelplicht, en bij betwisting de bewijslast, ten aanzien van die stelling. Gelet op de gemotiveerde betwisting van [eiseres] zal [gedaagde] overeenkomstig haar bewijsaanbod worden toegelaten tot bewijslevering op dit punt.

Indien [gedaagde] er niet in slaagt het verlangde bewijs te leveren, dan is niet komen vast te staan dat [eiseres] de eigendom van Puck is kwijtgeraakt en heeft ze dus nog te gelden als eigenaar.

In afwachting van bewijslevering door [gedaagde] zal iedere verdere beslissing worden aangehouden.

Partijen moeten er op voorbereid zijn dat de rechtbank op een zitting bepaald voor de getuigenverhoren een mondeling tussenvonnis kan wijzen waarbij een verschijning van partijen op diezelfde zitting wordt bevolen om inlichtingen over de zaak te vragen en om te onderzoeken of partijen het op een of meer punten met elkaar eens kunnen worden. Zij moeten daarom in persoon op de getuigenverhoren verschijnen.