Uitspraken

Gelet op samenhang tussen de vordering in conventie en de vordering in reconventie, zullen deze vorderingen hierna gezamenlijk worden behandeld.

[eiser] vordert (voorlopige) afgifte van de hond [hond 2] aan haar. [eiser] legt aan deze vordering ten grondslag dat zij eigenaar is van [hond 2] . Ter onderbouwing van deze stelling voert [eiser] aan dat zij de helft van de aankooprijs van [hond 2] heeft voldaan en dat zij altijd zelf voor [hond 2] heeft gezorgd, omdat [gedaagde] een fulltime baan heeft. Daarnaast stelt [eiser] dat zij beiden als eigenaar van [hond 2] in zijn dierenpaspoort staan vermeld en dat ook zijn chip op haar naam staat geregistreerd. [gedaagde] heeft weersproken dat [eiser] eigenaar is en in dat kader aangevoerd dat hij met de fokker een koopovereenkomst heeft gesloten, dat hij de koopprijs van [hond 2] vervolgens geheel van eigen geld contant heeft betaald en dat daarna ook de levering van [hond 2] aan hem heeft plaatsgevonden. [gedaagde] stelt zich op het standpunt dat hij gelet daarop enig eigenaar is van [hond 2] , zodat [hond 2] voorlopig aan hem dient te worden toebedeeld.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Vaststaat dat [hond 2] vanaf de aankoop bij partijen gezamenlijk heeft verbleven. Nu partijen uit elkaar zijn, rijst de vraag wie eigenaar is van [hond 2] . Hoewel [eiser] zich op het standpunt stelt dat zij (mede) eigenaar is, acht de voorzieningenrechter deze stelling in het kader van deze procedure niet aannemelijk. [eiser] heeft weliswaar een afschrift van haar betaalrekening overgelegd om aan te tonen dat zij de helft van de aankoopsom heeft betaald, maar uit dit afschrift kan enkel worden afgeleid dat [eiser] van haar spaarrekening naar haar eigen betaalrekening een bedrag van € 425,00 heeft overgeboekt met als omschrijving ‘ [hond 2] ’. Gelet op de betwisting van [gedaagde] dat hij dit bedrag vervolgens ook werkelijk ten behoeve van de voldoening van de koopsom van [eiser] heeft ontvangen, acht de voorzieningenrechter op dit moment niet aannemelijk dat [eiser] de helft van het aankoopbedrag van [hond 2] heeft voldaan.

Daar komt bij dat [gedaagde] een schriftelijke koopovereenkomst, gesloten tussen hem en de verkoper, in het geding heeft gebracht, waaruit volgt dat [gedaagde] eigenaar is van [hond 2] . Hoewel [eiser] heeft aangevoerd dat zij dit document nooit eerder heeft gezien en aan de echtheid daarvan twijfelt, heeft zij geen feiten of (onderbouwde) omstandigheden aangevoerd op grond waarvan de voorzieningenrechter aanleiding ziet om [eiser] in deze opvatting te volgen. Daarnaast is niet weersproken dat [hond 2] op 8 juni 2014 feitelijk aan [gedaagde] is geleverd. Gelet op al het vorenstaande, acht de voorzieningenrechter niet aannemelijk dat [eiser] eigenaar is van [hond 2] . De vordering om [hond 2] aan haar af te geven zal dan ook worden afgewezen. Dit leidt ertoe dat de (aangepaste) vordering van [gedaagde] om [hond 2] voorlopig aan hem toe te delen, zal worden toegewezen. Aannemelijk is immers dat hij eigenaar is van [hond 2] en nu geen reden bestaat tot afgifte van [hond 2] aan [eiser] , mag [gedaagde] totdat in een eventuele bodemprocedure anders zal zijn beslist voor [hond 2] zorgen.

[eiser] heeft subsidiair gevorderd om een (voorlopige) gebruiksregeling vast te stellen met betrekking tot [hond 2] , waarbij [gedaagde] [hond 2] om de twee weken op donderdagavond naar [eiser] brengt en hem de maandagavond daarop volgend weer bij [eiser] ophaalt. [gedaagde] heeft weersproken dat hij gehouden is om aan een dergelijke gebruiksregeling mee te werken. De voorzieningenrechter overweegt dat nu reeds is geoordeeld dat [eiser] in het kader van deze procedure niet als eigenaar van [hond 2] kan worden aangemerkt, de gevorderde gebruiksregeling neerkomt op een omgangsregeling als bedoeld in boek 1 van het Burgerlijk wetboek. Boek 1 is echter niet van toepassing op dieren. Een recht op omgang met [hond 2] zoals daarin opgenomen komt [eiser] dan ook niet toe. Nu [eiser] voorts geen andere grondslag heeft aangevoerd op grond waarvan aan haar enig gebruiksrecht van [hond 2] toekomt, zal ook deze vordering worden afgewezen.

In de onderlinge verhoudingen tussen partijen ziet de voorzieningenrechter aanleiding de proceskosten zowel in conventie als in reconventie te compenseren als na te melden.