Uitspraken

Allereerst dient te worden beoordeeld of de Nederlandse rechter bevoegd is van het geschil kennis te nemen. Het antwoord op die vraag is te vinden in de Verordening (EG) nr. 44/2001 van de Raad van de Europese Unie van 22 december 2000 betreffende de rechtelijke bevoegdheid. In artikel 5 van deze verordening is bepaald voor welk gerecht een (rechts)persoon dient te worden opgeroepen. [eiseres] baseert haar vordering op onrechtmatige daad. Lid 3 van artikel 5 van de verordening bepaalt dat de (rechts)persoon in dat geval kan worden opgeroepen voor het gerecht van de plaats waar het schadebrengende feit zich heeft voorgedaan of zich kan voordoen. Facebook heeft niet weersproken dat dit in Nederland is. Derhalve is de Nederlandse rechter bevoegd van het onderhavige geschil kennis te nemen.

Voorts dient te worden beoordeeld welk recht op dit geschil van toepassing is. Daarvoor dient te worden gekeken in de Verordening (EG) nr. 864/2007 van het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie van 11 juli 2007 betreffende het recht dat van toepassing is op niet-contractuele verbintenissen (de Rome II-verordening). In artikel 4 van deze verordening is bepaald dat het recht dat van toepassing is op een onrechtmatige daad, het recht is van het land waar de schade zich voordoet. Onweersproken is dat de schade zich naar de mening van [eiseres] voordoet in Nederland. De beoordeling zal dan ook naar Nederlands recht geschieden.

Het benodigde spoedeisende belang van de vordering vloeit voldoende uit de stellingen van [eiseres] voort.

[eiseres] vordert (kort gezegd) gegevens van Facebook met betrekking tot het facebookprofiel [profielnaam] en [profielnaam] . [eiseres] legt aan deze vordering ten grondslag dat de facebookgebruiker van deze profielen onrechtmatig jegens haar handelt, door zichzelf voor te doen als een ander persoon en haar op die manier te verleiden tot het sturen van intieme beelden. [eiseres] stelt dat zij deze beelden ook werkelijk aan de facebookgebruiker heeft verzonden en dat op dit moment een reële dreiging en angst bestaat dat de facebookgebruiker die intieme beelden op internet zal plaatsen. [eiseres] stelt dat Facebook onrechtmatig jegens haar handelt, door de gevraagde gegevens van de facebookgebruiker niet vrij te geven, om die gebruiker op die manier te kunnen opsporen en (eventueel) te kunnen laten vervolgen. Facebook heeft betwist dat zij onrechtmatig jegens [eiseres] handelt. Zij stelt dat zij aan diverse regelgeving is gebonden en dat zij niet zomaar, zonder rechtelijke toets, privacygevoelige informatie van haar gebruikers aan een andere gebruiker kan vrijgeven.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. [eiseres] vordert gegevens met betrekking tot twee facebookprofielen. Ter zitting is echter gebleken dat [eiseres] uitsluitend contact heeft gehad met de gebruiker van het profiel [profielnaam] en niet met de gebruiker van het profiel [profielnaam] . Nu zij die tweede gebruiker nimmer heeft gesproken en deze aldus niet over intieme beelden van [eiseres] beschikt, noch heeft gedreigd dergelijke beelden van [eiseres] op internet te plaatsen, handelt deze gebruiker niet onrechtmatig jegens [eiseres] . Jezelf voordoen als een ander persoon is immers niet (zonder meer) onrechtmatig en het daarvoor gebruik maken van andermans foto’s is in beginsel enkel onrechtmatig jegens die derde en niet jegens [eiseres] . Facebook heeft dan ook juist gehandeld door de gegevens van deze gebruiker niet aan [eiseres] te verstrekken, zodat de vordering met betrekking tot het profiel [profielnaam] zal worden afgewezen.

Een vordering zoals ingesteld door [eiseres] kan slechts worden toegewezen, indien een gebruiker door middel van een valse identiteit tracht om in het bezit te komen van gegevens die niet voor hem of haar zijn bedoeld en die hij of zij, indien zijn of haar ware identiteit was gebruikt, niet zou hebben ontvangen. Op die manier kan sprake zijn van oplichting maar ook, indien die persoon reeds over beelden beschikt, van een mogelijke inbreuk op het portretrecht en de persoonlijke levenssfeer van iemand door (te dreigen met) het openbaar maken van beelden van die persoon in compromitterende houding. De voorzieningenrechter acht het aannemelijk dat door de gebruiker van het profiel [profielnaam] op dergelijke wijze wordt gehandeld. Zo heeft [eiseres] aangevoerd dat zij door middel van een foto op het profiel [profielnaam] de naam van de fotograaf van die foto heeft achterhaald en op die manier te weten is gekomen dat de vrouw op de foto’s in werkelijkheid mevrouw [X] en aldus niet [profielnaam] is. Daarnaast staat vast dat [eiseres] dacht dat zij intieme beelden naar [profielnaam] stuurde, waardoor de gebruiker van dat account nu ten onrechte over die beelden beschikt. Voorts kan uit de overgelegde chatberichten worden afgeleid dat de gebruiker heeft gedreigd die beelden via internet te verspreiden. Hoewel daar op dit moment nog geen uitvoering aan is gegeven, acht de voorzieningenrechter gelet op alle voornoemde omstandigheden voldoende aannemelijk dat bij [eiseres] sprake is van een gerechtvaardigde angst en dat de facebookgebruiker aldus onrechtmatig jegens haar handelt. Gelet daarop, handelt ook Facebook onrechtmatig door de gegevens van de facebookgebruiker van het profiel [profielnaam] niet aan [eiseres] kenbaar te maken. De vordering ten aanzien van dat profiel zal dan ook worden toegewezen, waarbij Facebook zal worden veroordeeld om de contactinformatie die is verstrekt bij registratie, het IP-adres dat daarbij is gebruikt, de datum en het tijdstip van de registratie en de datum, het tijdstip en de IP-adressen van recente logins van het profiel [profielnaam] aan [eiseres] kenbaar te maken, voor zover zij over die gegevens beschikt.

De gevorderde dwangsom zal worden afgewezen, nu Facebook ter zitting heeft verklaard zonder meer te zullen meewerken aan een veroordelend vonnis.

De proceskosten zullen tussen partijen worden gecompenseerd als na te melden. De voorzieningenrechter is van oordeel dat Facebook terecht niet op eerste verzoek van [eiseres] privacy gevoelige informatie van haar gebruikers heeft prijsgegeven, maar een uitspraak van de rechter over dit punt heeft afgewacht. Daardoor kan Facebook niet worden verweten dat de onderhavige procedure is gevoerd en dienen partijen dan ook ieder hun eigen kosten te dragen.