Uitspraken

De spoedeisendheid van de vorderingen vloeit voldoende uit de stellingen van [eiser] voort.

[eiser] vordert allereerst afgifte door Euroship van de originele bankgarantie. Euroship heeft deze bankgarantie ter zitting aan [eiser] overhandigd. Vaststaat dat daarmee aan deze vordering is voldaan, zodat geen grond (meer) bestaat voor toewijzing van deze vordering en deze vordering dus zal worden afgewezen.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. In de vaststellingsovereenkomst is onder punt 4 opgenomen dat Euroship [eiser] vrijwaart voor resterende betalingen die [eiser] na 18 januari 2017 uit hoofde van het derdenbeslag aan [naam 1] zal dienen te voldoen, tot een maximum van € 19.500,00. De term vrijwaring betekent in dit verband dat voor zover [eiser] door [naam 1] zou worden genoopt tot betaling van enig bedrag, Euroship dat bedrag tot een maximum van € 19.500,00 aan [eiser] moet vergoeden. De vraag die partijen verdeeld houdt is of die bepaling daarnaast met zich brengt dat Euroship ook zonder dat [eiser] nog tot betaling is genoopt dit bedrag aan [naam 1] moet betalen, om te voorkomen dat [naam 1] jegens [eiser] tot invordering zal overgaan.

Vaststaat dat [naam 1] een executoriale titel en een exequatur heeft jegens Euroship, waarbij Euroship is veroordeeld aan haar een bedrag te betalen. Niet in geschil is dat het derdenbeslag is gelegd voor een vordering van [naam 1] op Euroship, waaraan ten grondslag ligt een opdracht die [eiser] zelf aan [naam 1] heeft gegeven in het kader van de bouw van zijn jacht, waarvoor [naam 1] aan Euroship heeft gefactureerd. Euroship heeft ter zitting aangevoerd dat al bedragen aan [naam 1] zijn betaald. In de visie van Euroship is daardoor reeds geheel of gedeeltelijk aan de vordering van [naam 1] voldaan. Zij heeft ter zitting kenbaar gemaakt dat zij daarom een executiegeschil zal starten indien [naam 1] alsnog betaling van de volledige vordering wenst. Dit standpunt zou kunnen inhouden dat [naam 1] in het kader van de beslaglegging mogelijk minder dan het gestelde bedrag van circa € 19.000,00 te vorderen heeft. Dat zou betekenen dat als op dit moment veroordeling van Euroship zou volgen tot betaling van het volledige bedrag, de kans bestaat dat zij gedwongen wordt een groter bedrag aan [naam 1] te betalen dan waarop [naam 1] recht heeft. De voorzieningenrechter is van oordeel dat op basis van de tekst van de vaststellingsovereenkomst in deze kort gedingprocedure niet kan worden vastgesteld dat met de vrijwaring een zo verregaande verplichting is beoogd. Daarbij komt dat voor zover [naam 1] werkelijk met juridische middelen zou trachten om betaling van [eiser] te verkrijgen, [naam 1] daarvoor een executoriale titel jegens [eiser] zal moeten halen via een gerechtelijke procedure. In dat geval kan [eiser] zonodig Euroship in vrijwaring oproepen, om Euroship te laten veroordelen tot al hetgeen waartoe [eiser] zelf in de hoofdzaak zal worden veroordeeld.

Dit alles leidt tot de slotsom dat de vordering zoals in dit kort geding door [eiser] is ingesteld onvoldoende grond vindt in de vaststellingsovereenkomst. De vordering strekkende tot betaling van € 19.051,91 zal daarom worden afgewezen.

Euroship zal in de kosten van deze procedure in conventie worden veroordeeld. Vaststaat dat Euroship heeft geweigerd om voorafgaand aan de onderhavige procedure de originele bankgarantie aan [eiser] af te geven. De keuze om dit ter zitting alsnog te doen, komt neer op een erkenning van Euroship dat [eiser] recht had op afgifte. Nu [eiser] genoodzaakt was ter verkrijging van de afgifte deze kort gedingprocedure te starten - waarin in eerste instantie ook alleen afgifte van de bankgarantie was gevorderd -, dient Euroship de kosten daarvan als nodeloos veroorzaakt te dragen. De kosten aan de zijde van [eiser] worden tot op heden begroot op:

• -

  explootkosten € 103,10

• -

  griffierecht € 883,00

• -

  salaris advocaat € 816,00

Totaal € 1.802,10

Euroship vordert in reconventie kort gezegd veroordeling van [eiser] tot verwijdering van verwijzingen op zijn website en op de website van de [naam 2] naar de tussen partijen gevoerde juridische procedure en de uitkomst daarvan, alsmede tot geheimhouding daarvan langs welk medium dan ook. Euroship legt aan deze vordering ten grondslag dat partijen tijdens de comparitie van partijen op 18 januari 2017 de bedoeling hebben gehad om af te spreken dat [eiser] zich niet in het openbaar zal uitlaten over het geschil tussen partijen en de oplossing daarvan en dat deze afspraak ook in de vaststellingsovereenkomst is opgenomen. Euroship stelt dat [eiser] zich hier niet aan houdt, omdat hij op zijn eigen website maar ook op andere websites negatieve uitlatingen en verwijzingen plaatst naar Euroship die haar eer en goede naam aantasten en daardoor onrechtmatig jegens Euroship handelt. Nu [eiser] die verwijzingen (op dit moment) niet vrijwillig wil verwijderen, dient hij daartoe volgens Euroship te worden veroordeeld.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Blijkens de tekst van artikel 7 van de vaststellingsovereenkomst, die niet voor tweeërlei uitleg vatbaar is, moet [eiser] alle verwijzingen op zijn website naar het geschil van partijen en de oplossing daarvan verwijderen binnen een maand na afwikkeling van de in de vaststellingsovereenkomst opgenomen regeling. Tot meer of anders dan daar staat is [eiser] niet gehouden. Als de bedoeling van Euroship was geweest dat [eiser] zich ook op andere websites daarover niet (meer) zou mogen uitlaten, dan hadden partijen dit zo moeten overeenkomen en moeten vastleggen. Geen feiten zijn gesteld of gebleken op grond waarvan moet worden aangenomen dat [eiser] moest begrijpen dat hij op grond van deze bepaling tot meer of anders was gehouden dan verwijdering van uitlatingen op zijn eigen website en zich in feite op geen enkele wijze en onder geen enkele omstandigheid – ondanks de hem toekomende vrijheid van meningsuiting – meer over het geschil en de oplossing daarvan publiekelijk zou mogen uitlaten. Nu dit niet is gebeurd, gaat het te ver om aan te nemen dat de bepaling in kwestie betekent dat [eiser] ook op andere mediums dan zijn eigen website niets over het geschil of de oplossing daarvan mag publiceren. Voor een veroordeling van [eiser] tot verwijdering van alle verwijzingen op andere mediums dan zijn eigen website is dan ook geen grond. Nu uit het bepaalde in punt 7 van de overeenkomst evenmin een algehele geheimhoudingsplicht voor [eiser] valt af te leiden, zal ook de vordering strekkende daartoe worden afgewezen. Deze vorderingen vinden ook geen grondslag in de stelling van Euroship dat de uitlatingen van [eiser] onjuist en daardoor onrechtmatig jegens haar zijn, omdat zij door die uitlatingen in haar eer en goede naam wordt aangetast. Deze stelling van Euroship is op geen enkele wijze onderbouwd en kan daarom niet tot toewijzing van het gevorderde leiden. Euroship is weliswaar van mening dat de uitlatingen van [eiser] allemaal pertinent onjuist zijn, maar die stelling is enkel gebaseerd op de subjectieve perceptie van Euroship. Euroship heeft niet aangetoond dat de uitlatingen objectief gezien onjuist zijn, nog daargelaten dat een enkel onjuiste uitlating niet zonder meer als onrechtmatig kwalificeert.

Gebleken is wel dat [eiser] nog steeds verwijzingen naar het geschil en de oplossing daarvan op zijn eigen website heeft staan. De voorzieningenrechter is van oordeel dat dat volgens het bepaalde in punt 7 van de vaststellingsovereenkomst vanaf heden niet langer is geoorloofd. De tussen partijen overeengekomen regeling is inmiddels afgewikkeld door teruggave aan [eiser] van de originele bankgarantie, zodat ook [eiser] aan zijn verplichting tot verwijdering dient te voldoen. De bepaling in de vaststellingsovereenkomst kan niet zo worden uitgelegd, dat [eiser] pas aan die verplichting tot verwijdering van de verwijzingen op zijn website hoeft te voldoen op het moment dat Euroship haar heeft gevrijwaard voor eventuele betalingen aan [naam 1] . Uit de vaststellingsovereenkomst blijkt niet dat de vrijwaringsverplichting zelf moet zijn geëffectueerd om te kunnen vaststellen dat sprake is van afwikkeling van de overeengekomen regeling. De vordering tot veroordeling van [eiser] tot het verwijderen en verwijderd houden van verwijzingen naar het geschil en de oplossing daarvan op zijn website zal dan ook worden toegewezen. De gevorderde dwangsom zal op de voet van artikel 611a Rv eveneens worden toegewezen als na te melden.

De voorzieningenrechter ziet in de uitkomst van het geschil in reconventie aanleiding de proceskosten in reconventie te compenseren als na te melden.