Uitspraken

[verzoeker] verzoekt primair het ontslag op staande voet te vernietigen, Presikhaaf te verplichten hem binnen 24 uur na betekening van dit vonnis toe te laten tot de overeengekomen werkzaamheden, althans te bevestigen dat [verzoeker] zich beschikbaar moet houden voor re-integratie, voor zover en zodra de bedrijfsarts hem daartoe geschikt acht, tot het moment dat de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig is geëindigd, onder verbeurte van een dwangsom van € 500,00 per dag dat Presikhaaf in gebreke blijft en Presikhaaf te veroordelen tot betaling van zijn salaris vanaf 7 juli 2017 tot het moment dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen rechtsgeldig is geëindigd, te vermeerderen met de wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW en de wettelijke rente. Subsidiair verzoekt [verzoeker], kort gezegd, de veroordeling van Presikhaaf tot betaling van een vergoeding wegens onregelmatige opzegging, de transitievergoeding en een billijke vergoeding van € 55.500,00. [verzoeker] verzoekt daarnaast bij wijze van voorlopige voorziening voor de duur van het geding Presikhaaf te veroordelen tot betaling van het salaris tot het moment waarop de arbeidsovereenkomst tussen partijen rechtsgeldig is geëindigd. [verzoeker] verzoekt voorts Presikhaaf te veroordelen in de proceskosten. [verzoeker] legt aan zijn verzoeken - kort gezegd - ten grondslag dat er geen sprake is van een dringende reden voor het ontslag op staande voet.

Presikhaaf voert gemotiveerd verweer en concludeert tot afwijzing van de verzoeken met veroordeling van [verzoeker] in de proceskosten.

Het verzoekschrift, ingekomen op 1 september 2017, is gelet op de in artikel 7:686a BW genoemde vervaltermijn, tijdig ingediend, zodat [verzoeker] ontvankelijk is in zijn verzoek.

Kern van het geschil betreft de vraag of de reden die Presikhaaf aan het ontslag op staande voet ten grondslag heeft gelegd is te kwalificeren als een dringende reden. Presikhaaf heeft aan het ontslag op staande voet ten grondslag gelegd dat [verzoeker] op 4 juli 2017 vier planten heeft ontvreemd uit de winkel van Intratuin in Arnhem en zonder te betalen mee heeft genomen van naar huis. Deze diefstal is volgens Presikhaaf een dringende reden voor het ontslag op staande voet.

De door Presikhaaf aangevoerde reden leveren naar het oordeel van de kantonrechter geen dringende reden op om de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] op 7 juli 2017 onverwijld op te zeggen. Bij de beoordeling van de vraag of van een dringende reden in de zin van artikel 7:677 lid 1 BW sprake is, moeten in aanmerking worden genomen de omstandigheden van het geval, in onderling verband en samenhang, waaronder begrepen de persoonlijke omstandigheden van [verzoeker]. Tussen partijen staat niet ter discussie dat [verzoeker] op 4 juli 2017 de planten uit de Intratuin zonder te betalen mee naar huis heeft genomen. Echter, [verzoeker] stelt dat hij onder invloed van een psychose heeft gehandeld. Hij handelde op dat moment zodanig, omdat hij stemmen in zijn hoofd had die hem daartoe opdracht gaven. Naar het oordeel van de kantonrechter heeft [verzoeker] meer dan voldoende aannemelijk gemaakt dat hij leed – en lijdt – aan een psychische/psychiatrische stoornis, welke stoornis in relatie staat tot zijn gedragingen die voor Presikhaaf aanleiding waren hem op staande voet te ontslaan (verwezen wordt naar de vastgestelde feiten in rechtsoverweging 2.6.). Zeker vanwege het specifieke karakter van Presikhaaf als werkgever (verwezen wordt naar rechtsoverweging 2.1.) had Presikhaaf na de constatering van de gedragingen van [verzoeker] in deze zaak, gelet op de (langdurige) WSW-indicatie van [verzoeker] en de e-mail van [verzoeker] d.d. 9 november 2016, nader onderzoek moeten verrichten. Zij had zich ervan dienen te vergewissen of de gedragingen geen verband hielden met de psychische toestand van [verzoeker]. [verzoeker] is in november en december 2016 nog door de bedrijfsarts van Presikhaaf gezien. Het had op de weg van Presikhaaf gelegen om contact met de bedrijfsarts op te nemen en de bedrijfsarts nader (medisch) onderzoek te laten verrichten. In ieder geval heeft Presikhaaf door enkel een gesprek met [verzoeker] te voeren op 7 juli 2017 zijn persoonlijke omstandigheden onvoldoende onderzocht. Naar het oordeel van de kantonrechter heeft Presikhaaf onvoldoende de belangen van [verzoeker] bij behoud van zijn WSW-indicatie - welke vanaf 1 januari 2015 niet meer opnieuw kan worden aangevraagd - betrokken, waartoe te meer aanleiding bestond omdat [verzoeker] bij uitstek immers tot de doelgroep van Presikhaaf behoort. Tegen de evidente belangen van [verzoeker] bij voortzetting van de arbeidsovereenkomst met Presikhaaf – met behoud van zijn WSW-indicatie – staan in feite geen belangen van Presikhaaf die tot een andersluidende beslissing zouden moeten leiden. Presikhaaf kan een Ziektewetuitkering voor [verzoeker] aanvragen waarmee de loondoorbetalingsverplichting tijdens ziekte (grotendeels) wordt gecompenseerd. [verzoeker] heeft namelijk op grond van artikel 29b lid 2 onder d van de Ziektewet, vanwege zijn WSW-indicatie, recht op ziekengeld vanaf de eerste dag van zijn ongeschiktheid tot werken.

Gelet op het voorgaande – alle omstandigheden in aanmerking genomen – ontbreekt voor het door Presikhaaf aan [verzoeker] gegeven ontslag op staande voet een dringende reden, zodat de arbeidsovereenkomst niet rechtsgeldig is opgezegd. Het verzoek om de opzegging van de arbeidsovereenkomst te vernietigen zal dan ook worden toegewezen.

[verzoeker] heeft betaling verzocht van het salaris vanaf 7 juli 2017 te vermeerderen met de wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW en de wettelijke rente. Presikhaaf heeft verzocht om de wettelijke verhoging en de wettelijke rente te matigen. De kantonrechter ziet geen aanleiding de verzochte wettelijke verhoging te beperken of de wettelijke rente te matigen. Het verzochte salaris en de verzochte wettelijke verhoging alsmede de wettelijke rente zullen dan ook worden toegewezen.

De kantonrechter wijst het verzoek van [verzoeker] om Presikhaaf te verplichten hem binnen 24 uur na betekening van dit vonnis toe te laten tot de overeengekomen werkzaamheden of te bevestigen dat hij zich beschikbaar moet houden voor re-integratie af. Gelet op de huidige medische situatie van [verzoeker] zal hij, naar verwachting mag worden aangenomen gedurende langere tijd, zijn werkzaamheden niet kunnen hervatten en evenmin zich beschikbaar kunnen stellen voor zijn re-integratie. Na herstel zullen partijen in overleg moeten treden teneinde een voor [verzoeker] passende oplossing, te denken valt aan re-integratie bij een andere inlener dan Intratuin Arnhem, te vinden. In dit stadium kan daarop niet worden vooruit gelopen.

Nu in deze beschikking al een beslissing wordt gegeven over de verzoeken van [verzoeker] is er geen reden meer om met toepassing van artikel 223 Rv een voorlopige voorziening te treffen. Een voorlopige voorziening op grond van dat artikel kan immers alleen worden getroffen voor de duur van het geding.

Presikhaaf wordt, als de in het ongelijk gestelde procespartij, veroordeeld in de proceskosten.