Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gesteld dat verdachte ten aanzien van feit 1 primair vrijgesproken dient te worden. Hij heeft voorts gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden geacht dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan feit 1 subsidiair en feit 2 primair.

De officier van justitie heeft geëist dat verdachte hiervoor zal worden veroordeeld tot een werkstraf voor de duur van 140 uren subsidiair 70 dagen hechtenis met aftrek van de tijd doorgebracht in voorarrest en een gevangenisstraf voor de duur van 2 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 3 jaar.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging stelt ten aanzien van feit 1 en feit 2 dat niet wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte geweld heeft gepleegd en dat verdachte vrijgesproken dient te worden. Subsidiair heeft de verdediging aangevoerd dat er sprake was van een noodweersituatie en dat verdachte dient te worden ontslagen van alle rechtsvervolging.

Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat verdachte ten aanzien van de tenlastegelegde feiten moet worden vrijgesproken.

Op grond van de diverse bij de politie door aangevers, getuigen en verdachten afgelegde verklaringen staat vast dat de medeverdachte [medeverdachte] tegen de aangever [slachtoffer 2] “Ga aan de kant, rooie” of woorden van gelijke strekking heeft geroepen. Vervolgens is er een vechtpartij ontstaan waarbij verdachte en zijn medeverdachte enerzijds en de aangevers [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] anderzijds betrokken zijn geweest.

De rechtbank kan echter op basis van de verklaringen van aangevers, verdachten en getuigen niet vaststellen in welke volgorde verdachte, zijn medeverdachte [medeverdachte] en de aangevers [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] daadwerkelijk met elkaar in gevecht zijn geraakt. Onduidelijk blijft op welke wijze het fysieke contact is begonnen, wie op welk moment welke - al dan niet - agressieve handelingen hebben verricht en wat de rechtstreekse gevolgen van die handelingen waren. De verklaringen van de gehoorde getuigen en de aangevers [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] hierover zijn op essentiële punten tegenstrijdig aan elkaar. Daar komt bij dat de gehoorde getuigen uitsluitend vrienden van de aangevers [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] zijn en daarmee niet als geheel onafhankelijk zijn aan te merken.

De rechtbank kan daarom niet wettig overtuigend bewijzen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van zware mishandeling of medeplegen van mishandeling met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg ten aanzien van [slachtoffer 1] en dat verdachte openlijk geweld heeft gepleegd tegen [slachtoffer 2] of zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van mishandeling van die [slachtoffer 2] . Om die reden dient er voor feit 1 (primair en subsidiair) en feit 2 (primair en subsidiair) vrijspraak te volgen.

3. De beoordeling van de civiele vordering, alsmede de gevorderde oplegging van de schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij [slachtoffer 1] heeft zich in het strafproces gevoegd ter verkrijging van schadevergoeding ter zake van het onder 1 primair en subsidiair tenlastegelegde feit. Gevorderd wordt een bedrag van € 45.124,90.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie refereert zich aan het oordeel van de rechtbank.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging stelt primair dat de vordering afgewezen dient te worden nu de verdediging voor vrijspraak en subsidiair tot ontslag van alle rechtsvervolging heeft gepleit.

In geval van bewezenverklaring heeft de verdediging verzocht de vordering niet ontvankelijk te verklaren nu beoordeling tot een onevenredige belasting van het strafgeding leidt.

Beoordeling door de rechtbank

De benadeelde partij zal niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering, nu verdachte is vrijgesproken van het onder feit 1 primair en subsidiair tenlastegelegde. De benadeelde partij kan derhalve haar vordering slechts aanbrengen bij de burgerlijke rechter.