Uitspraken

Artikel 1019w Rv biedt de persoon die een ander aansprakelijk houdt voor zijn letselschade, de mogelijkheid, ook voordat de zaak ten principale aanhangig is, de rechter te verzoeken te beslissen over een geschil omtrent of in verband met een deel van hetgeen ter zake tussen hen rechtens geldt en waarvan de beëindiging kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst over de vordering in de hoofdzaak. Gezien de ratio van de deelgeschilprocedure om de buitengerechtelijke onderhandelingen te bevorderen, dient de rechter te toetsen of de verzochte beslissing voldoende kan bijdragen aan de totstandkoming van een dergelijke vaststellingsovereenkomst. De investering in tijd, geld en moeite moeten aldus worden afgewogen tegen het belang van de vordering en de bijdrage die een beslissing aan de totstandkoming van een minnelijke regeling kan leveren (Kamerstukken II, 2007-2008, 31518, nr. 3, p. 18). De rechter wijst het verzoek af voor zover de verzochte beslissing naar zijn oordeel onvoldoende kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst (artikel 1019z Rv).

De rechtbank overweegt als volgt. In de rapportages van de verzekeringsgeneeskundige en de arbeidsdeskundige is uitgegaan van het in de deelgeschilbeschikking van 7 november 2013 vastgestelde juridisch causaal verband tussen de klachten van [Verzoeker] zoals omschreven in de expertiserapporten van dr. [naam orthopeed] en het ongeval. De door [Verzoeker] verzochte rekenkundige zal op zijn beurt weer voortborduren op de rapportage van de arbeidsdeskundige, die is gebaseerd op het rapport van de verzekeringsgeneeskundige. Met het door Allianz ingestelde beroep tegen de in de deelgeschilbeschikking gegeven verklaring voor recht met betrekking tot het juridisch causaal verband, is het uitgangspunt dat de basis vormt voor alle hiervoor genoemde rapportages thans (opnieuw) ter discussie komen te staan. Een andersluidend oordeel van het hof omtrent het juridisch causaal verband heeft, zoals door [Verzoeker] ter zitting ook is bevestigd, gevolgen voor de uitkomst (en bruikbaarheid) van de rapportages van de verschillende deskundigen. Met Allianz acht de rechtbank het, in tegenstelling tot [Verzoeker], in dat geval niet opportuun om nu verder te gaan met een rekenkundige die het rapport van de arbeidsdeskundige tot uitgangspunt moet nemen, terwijl het oordeel van de rechtbank omtrent het juridisch causaal verband, dat aan alle verrichte en nog te verrichten deskundigenrapportages ten grondslag ligt, in hoger beroep ter beoordeling voorligt. Het is niet aan de rechtbank om vooruit te lopen op een beslissing van het hof op dat punt. Het feit dat Allianz na de beslissing in het deelgeschil omtrent het juridisch causaal verband wel heeft meegewerkt aan een onderzoek door een verzekeringsgeneeskundige en vervolgens door een arbeidsdeskundige, maakt dit niet anders. Allianz heeft gemotiveerd gesteld dat zij dit heeft gedaan met het oog op een minnelijke schadeafhandeling, waaraan zij gelet op de kosten van een gerechtelijke procedure de voorkeur gaf. Deze houding van Allianz kan haar thans niet worden tegengeworpen. [Verzoeker] heeft de stelling van Allianz dat zij onder voorbehoud van al haar rechten en weren na de deelgeschilbeschikking van 7 november 2013 heeft meegewerkt aan het verdere deskundigentraject, ook niet weersproken. Verder heeft Allianz onweersproken gesteld dat [Verzoeker] op de hoogte was van de bezwaren van Allianz tegen het door de rechtbank vastgestelde juridisch causaal verband tussen de rugklachten van [Verzoeker] en het ongeval. Dit blijkt overigens ook uit het als productie 10 bij het verzoekschrift opgenomen e-mailbericht van Allianz aan de advocaat van [Verzoeker] van 25 januari 2017. Het mag zo zijn dat met de benoeming van een rekenkundige tijdwinst zal zijn geboekt als in hoger beroep uiteindelijk blijkt dat het oordeel van de deelgeschilrechter in stand blijft en in de bodemprocedure geoordeeld wordt dat Allianz gebonden is aan de verrichte deskundigenonderzoeken, zoals [Verzoeker] stelt, maar daartegenover staat dat als dat oordeel in hoger beroep geen stand houdt de conclusie zal moeten zijn dat de reeds verrichte deskundigenonderzoeken niet bruikbaar zijn, evenals een daarop gebaseerd rekenkundig onderzoek. Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat niet aannemelijk is geworden dat toewijzing van de onderhavige verzoeken van [Verzoeker] op dit moment kan en zal bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst tussen partijen. Het verzoek stuit daarom af op artikel 1019z Rv.

Allianz heeft zich op het standpunt gesteld dat de begroting en de veroordeling van Allianz tot betaling van de kosten van het deelgeschil achterwege moet blijven, omdat [Verzoeker] onnodig en ten onrechte een deelgeschilprocedure aanhangig heeft gemaakt, maar de rechtbank deelt dat standpunt niet. De rechtbank ziet wel aanleiding om een deel van de door [Verzoeker] opgevoerde kosten buiten beschouwing te laten. Daarvoor acht de rechtbank van belang dat de rechtbank op 7 juli 2017 het verzoekschrift van [Verzoeker], gedateerd 5 juli 2017, heeft ontvangen en ingeschreven. Uit de overgelegde dagvaarding in de bodemprocedure blijkt dat deze op 7 juli 2017 door de deurwaarder aan [Verzoeker] is betekend. Dit leidt tot de conclusie dat de dagvaarding in de bodemprocedure en het verzoekschrift tot behandeling van het deelgeschil elkaar hebben gekruist. Dat Allianz [Verzoeker] vooraf had geïnformeerd over haar voornemen een bodemprocedure te starten, doet daar niet aan af. Tot dagvaarding is het immers pas op 7 juli 2017 gekomen. Dit neemt echter niet weg dat op het moment dat voor [Verzoeker] duidelijk was dat de dagvaarding in de bodemprocedure was aangebracht, tussentijds appel was toegestaan en daarvan door Allianz ook daadwerkelijk gebruik was gemaakt, het naar het oordeel van de rechtbank op de weg van [Verzoeker] had gelegen om zijn verzoek tot behandeling van het deelgeschil in te trekken, gelet op de verwevenheid van de onderhavige verzoeken met de bodemprocedure en de mogelijke uitkomst van het tussentijds appel. De rechtbank oordeelt om die reden de kosten die zijn ontstaan na indiening van het verzoekschrift als onterecht dan wel onnodig gemaakt, zodat de rechtbank slechts tot begroting van de kosten tot het moment van indiening van het verzoekschrift zal overgaan.

[Verzoeker] heeft verzocht de kosten van rechtsbijstand te begroten tegen een uurtarief van € 260,00 inclusief kantoorkosten en exclusief btw. Van de zijde van Allianz is tegen dit uurtarief geen verweer gevoerd. Uit het verzoekschrift volgt dat [Verzoeker] aan te besteden uren tot en met het indienen van het verzoekschrift 15 uur heeft opgenomen. Hiertegen heeft Allianz evenmin verweer gevoerd. De rechtbank acht een tijdsbesteding van 15 uur tot aan het indienen van het verzoekschrift niet onredelijk. De rechtbank acht het verder ook redelijk dat het griffierecht van € 288,00 in de begroting wordt meegenomen, aangezien deze kosten door [Verzoeker] door intrekking van het verzoek niet meer te voorkomen zouden zijn geweest. De begroting sluit dan op een bedrag van € 5.007,00 (15 uur x € 260,00 + 21 % btw plus € 288,00 aan griffierecht). Allianz zal als aansprakelijke partij worden veroordeeld tot betaling van dit bedrag.