Uitspraken

Het verweer dat er geen sprake is van schending van het geheimhoudingsbeding nu [gedaagde partij] geen geheimen heeft verspreid gaat niet op. [gedaagde partij] neemt ten onrechte tot uitgangspunt dat er alleen sprake kan zijn van schending van een geheimhoudingsbeding als geheime informatie lekt. Deze interpretatie van het beding wordt niet ondersteund door artikel 8 van de arbeidsovereenkomst, waarin in brede zin is geformuleerd dat geen mededeling gedaan mag worden betreffende kennis met betrekking tot zaken en belangen van de bedrijven van de werkgever, haar klanten of andere relaties. De informatie die [gedaagde partij] aan klanten heeft verstuurd is aan te merken als zodanige kennis. In het WhatsApp bericht staat immers informatie over levertijden, kwaliteit en service en de kwaliteit van tonijn.

Het beroep van [gedaagde partij] op een passage uit de wetsgeschiedenis van de Wet bescherming bedrijfsgeheimen, op 23 oktober 2018 in werking getreden, gaat niet op. Het betreft hier wetgeving ter implementatie van de Richtlijn 2016/943/EU van het Europees Parlement en de Raad van 8 juni 2016 betreffende de bescherming van niet-openbaar gemaakte knowhow en bedrijfsinformatie (bedrijfsgeheimen) tegen het onrechtmatig verkrijgen, gebruiken en openbaar maken daarvan (PbEU 2016, L 157). In de memorie van antwoord van 22 juni 2018 heeft de Minister van Economische Zaken en Klimaat op Kamervragen over de verhouding tussen deze specifieke wetgeving en meer algemeen geformuleerde geheimhoudingsbedingen in arbeidsovereenkomsten het volgende naar voren gebracht: Het wetsvoorstel heeft niet tot gevolg dat geheimhoudingsbedingen met een ruimere definitie van bedrijfsgeheim nietig kunnen worden verklaard. Het wetsvoorstel grijpt immers niet in geheimhoudingsbedingen in arbeidsovereenkomsten. Wanneer de volgens het beding geheim te houden informatie niet voldoet aan de beschrijving van bedrijfsgeheim in het wetsvoorstel, dan is het enige gevolg dat geen beroep kan worden gedaan op de bescherming van dat wetsvoorstel. Arbeidsrechtelijke heeft dit geen gevolgen. (Kamerstukken I 2017/18, 34821 nr. C, pg. 6). Dit betekent dat de passage die namens [gedaagde partij] naar voren is gebracht geen invloed heeft op de beoordeling of in deze zaak sprake is van overtreding van het geheimhoudingsbeding.

Verder is namens [gedaagde partij] tevergeefs een beroep gedaan op artikel 7:650 lid 3 BW. Nu het hier gaat om een verplichting na het einde van de dienstbetrekking zijn alleen de bepalingen van boek 6 over het boetebeding, namelijk artikelen 91-94 van toepassing (analoog aan het arrest van de Hoge Raad over een concurrentiebeding, HR 4 april 2003, JAR 2003/107).

In artikel 6:92 lid 2 BW is bepaald dat hetgeen ingevolge een boetebeding verschuldigd is in de plaats treedt van schadevergoeding. Dit betekent dat niet zowel de boete als schade kan worden gevorderd, hetgeen [eisende partij] wel heeft gedaan. Nu bovendien over de schade onvoldoende is gesteld zal het gevorderde onder c. worden afgewezen. De verdere beoordeling betreft dan de onder b. gevorderde boete van € 200.000,-, dan wel een in goede justitie te bepalen bedrag. [eisende partij] heeft niet kunnen toelichten om welke reden 20 maal de boete van € 10.000,- wordt gevorderd. Alleen al om die reden zal het bedrag van € 200.000,- niet kunnen worden toegewezen. Ter beoordeling ligt daarom verder nog of een boete van € 10.000,- is verschuldigd door [gedaagde partij] .

[gedaagde partij] doet een beroep op matiging. Een boete kan volgens artikel 6:94 lid 1 BW worden gematigd indien de billijkheid dit klaarblijkelijk eist. Dat houdt in dat matiging alleen aan de orde is als er sprake is van bijzondere omstandigheden waardoor matiging op zijn plaats is. In dit geval is er sprake van bijzondere omstandigheden. In de eerste plaats is niet naar voren gebracht of gebleken dat [eisende partij] in concrete zin te lijden heeft gehad van het WhatsApp bericht van [gedaagde partij] . Ter zitting is door [eisende partij] toegelicht dat zijn bedrijf en de omzet daarvan goed loopt en dat zijn bedrijf geen noemenswaardig of te concretiseren nadeel heeft ondervonden van het bericht van [gedaagde partij] . [gedaagde partij] heeft verklaard dat hij financieel ernstig gedupeerd zou zijn als hij de volledige boete zou moeten betalen. [gedaagde partij] is kostwinner en heeft op dit moment geen werk, zodat zijn gezin rond moet komen van een uitkering. Verder heeft [gedaagde partij] aangegeven spijt te hebben van het rondsturen van het bericht en hij heeft dit ook concreet doen blijken door er enkele dagen later een excuus-bericht achteraan te sturen. Tenslotte bestaat er een wanverhouding tussen de boete en het salaris dat [gedaagde partij] verdiende bij [eisende partij] , namelijk € 3.500 bruto per maand. Om al deze redenen wordt de boete gematigd tot € 1.000,-. In zoverre wordt het gevorderde onder b. toegewezen.

Het gevorderde onder a) wordt afgewezen. Het belang van een afzonderlijke verklaring voor recht is niet gesteld. Voor de stelling dat [gedaagde partij] een onrechtmatige daad heeft gepleegd is overigens ook onvoldoende gesteld.

Ten aanzien van de buitengerechtelijke kosten (d) geldt dat deze worden afgewezen. De gevorderde vergoeding komt niet voor toewijzing in aanmerking, nu [eisende partij] niet, althans niet voldoende duidelijk heeft gesteld of en op welke datum een aanmaning in de zin van artikel 6:96 lid 6 BW door [gedaagde partij] op zijn laatst is ontvangen, dan wel op welke datum [eisende partij] deze aanmaning aan [gedaagde partij] heeft verzonden. In dit verband wordt verwezen naar de uitspraak van de Hoge Raad van 25 november 2016, ECLI:NL:HR:2016:2704.

Tenslotte worden de proceskosten gecompenseerd aangezien [eisende partij] weliswaar in het gelijk is gesteld, maar slechts op één onderdeel en voor een fractie van het gevorderde bedrag. Daarnaast geldt dat de hoedanigheid van partijen, werkgever en ex werknemer, tevens noopt tot compensatie.