Uitspraken

De kantonrechter overweegt ten aanzien van de primaire verweren van Elis Nederland als volgt. Ingevolge artikel 22b Rv kan de kantonrechter overgelegde gegevens of bescheiden buiten beschouwing laten als de indiener hiervan op zijn verzoek niet duidelijk maakt ter toelichting of staving van welke stelling de gegevens en bescheiden zijn bedoeld en welk onderdeel daartoe van belang is. De kantonrechter zal na ontvangst van de gegevens en bescheiden zonder de hiervoor bedoelde specificatie, de indiener in de gelegenheid moeten stellen alsnog uiteen te zetten waartoe deze stukken dienen en welke passages relevant zijn. Voldoet indiener daaraan niet, dan mag de kantonrechter de stukken buiten beschouwing laten. Het beroep van Elis Nederland in haar conclusie van antwoord op artikel 22b Rv om alle – bij dagvaarding – overgelegde producties van [eiser] buiten beschouwing te laten, is naar het oordeel van de kantonrechter te kort door de bocht. De kantonrechter zal enkel de producties waarnaar niet (expliciet) is verwezen in één van de processtukken of ter zitting buiten beschouwing laten. De kantonrechter is voorts wel van oordeel dat [eiser] in zijn dagvaarding heeft verzuimd de hoogte van de vorderingen te specificeren en/of te onderbouwen. In strijd met artikel 111 lid 2 sub d Rv vermeldt de dagvaarding onvoldoende de gronden van de eis. Achterliggende gedachte van deze bepalingen is dat een geschil in een zo vroeg mogelijk stadium moet kunnen worden opgelost. Nu gesteld noch gebleken is dat het onderhavige geschil, indien de gronden van eis voldoende in de dagvaarding waren vermeld, op een eerder moment zou zijn opgelost waardoor (een deel van) de proceskosten had(den) kunnen worden voorkomen, is de kantonrechter van oordeel dat het niet specificeren noch onderbouwen van de hoogte van de vorderingen op zichzelf niet leidt tot afwijzing van de vorderingen zonder inhoudelijke beoordeling. De kantonrechter is evenmin van oordeel dat sprake is van strijd met de goede procesorde, omdat niet is gebleken dat Elis Nederland hierdoor in haar belangen is geschaad. Wel kan dit gevolgen hebben voor een proceskostenveroordeling, omdat aannemelijk is dat Elis Nederland meer werk heeft gehad aan de conclusie van antwoord. Hierop wordt hierna teruggekomen.

Kern van het geschil is de vraag hoe de jaarbonus over 2018 zoals is opgenomen in de bonusovereenkomst 2018 moet worden berekend. De formule voor deze berekening is geciteerd in rechtsoverweging 2.5. [eiser] stelt dat over zijn gehele score boven de 100% tot en met 176% moet worden vermenigvuldigd met 3,0 (volledig vermenigvuldigen). Elis Nederland voert aan dat over a) 100% tot 120% moet worden vermenigvuldigd met 1,0, b) 120% tot 140% moet worden vermenigvuldigd met 1,5, c) 140% tot 170% moet worden vermenigvuldigd met 2,0 en d) vanaf 170% moet worden vermenigvuldigd met 3,0 (hierna: gestaffeld berekenen). Kernvraag is dus: volledig vermenigvuldigen of gestaffeld berekenen?

De kantonrechter overweegt dat de vraag hoe de jaarbonus in de bonusovereenkomst moet worden berekend niet kan worden beantwoord op grond van alleen maar een zuiver taalkundige uitleg van de bonusovereenkomst. Voor de beantwoording van die vraag komt het immers aan op de zin die partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs aan de bonusovereenkomst mochten toekennen en op hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten (Haviltex). Hierbij acht de kantonrechter het volgende van belang. Niet is komen vast te staan dat de rekentool waarop [eiser] zich beroept in opdracht van de directie van Elis Nederland is opgesteld. [eiser] heeft de rekentool van [medewerker 1] in maart 2018 ontvangen, ruim vóór ondertekening van de definitieve bonusovereenkomst in augustus 2018. [eiser] heeft over deze rekentool ook contact gehad met [medeweker 2] die hem – eveneens voorafgaand aan de definitieve bonusovereenkomst – een afwijkende formule heeft gemaild (rechtsoverweging 2.4.). Evenmin is komen vast te staan dat die rekentool afkomstig is van de verantwoordelijke (financiële) afdeling die de bonussen vaststelt. Ook [Marketing Directeur] is geen onderdeel van die verantwoordelijke (financiële) afdeling. Eventuele verwachtingen door [Marketing Directeur] geschept of vergissingen door [Marketing Directeur] gemaakt, kunnen niet tot gerechtvaardigde verwachtingen bij [eiser] leiden over de uitleg en uitkomst van de bonusovereenkomst. De kantonrechter is daarom van oordeel dat [eiser] er niet gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat met de rekentool uitleg is gegeven aan de uitkomst van de bonusovereenkomst in die zin dat de behaalde score (ongestaffeld) volledig zou worden vermenigvuldigd. Voorts heeft Elis Nederland overtuigend betoogd dat ‘volledig vermenigvuldigen’ tot ongerijmde uitkomsten zou leiden. De totale bonus 2018 van [eiser] zou naar zijn mening (de gevorderde bonus (€ 104.835,51) en de reeds uitbetaalde bonus (€ 53.939,91) =) € 158.775,42 bruto bedragen. Het jaarsalaris inclusief 13e maand en vakantiegeld bedraagt € 61.635,40 bruto. Dit betekent - na de vermindering van eis - een bonus van 257,6%. In de jaren voorafgaand aan 2018 had [eiser] recht op een bonus van 40,1% (2015), 23,1% (2016) en 75,3% (2017). Hoewel vaststaat dat [eiser] in 2018 ruimschoots beter heeft gepresteerd dan de jaren ervoor en dat met de bonusregeling 2018 een flinke verbetering voor de werknemers werd beoogd, maken dergelijk grote verschillen - in combinatie met de leestekens in de formulering van de jaarbonus (rechtsoverweging 2.5.) - dat [eiser] bij het aangaan van de bonusovereenkomst naar het oordeel van de kantonrechter niet mocht verwachten dat er volledig zou worden vermenigvuldigd, maar dat de bonus gestaffeld zou worden berekend. Nu de jaarbonus 2018 uit hoofde van de bonusovereenkomst 2018 gestaffeld moet worden berekend, heeft Elis Nederland reeds aan [eiser] de volledige bonus, waarop hij recht had, uitbetaald. De vordering ten aanzien van de bonus 2018 wordt daarom afgewezen.

Voorts verschillen partijen van mening over de verschuldigdheid van de bonussen over 2019. Uit de aktewisseling na de comparitie van partijen volgt dat de dealbonus van € 12.373,60 door Elis Nederland aan [eiser] is betaald en geen geschilpunt meer is tussen partijen. Ter zitting heeft [eiser] de vordering ten aanzien van de portfoliobonus 2019, een bedrag van € 22.632,79, gehandhaafd. Elis Nederland heeft onweersproken aangevoerd dat de portfoliobonus achteraf op basis van de definitieve cijfers eind maart 2020 wordt uitbetaald. Dit betekent dat de gevorderde portfoliobonus 2019 ten tijde van de comparitie van partijen noch op het moment van de nadere aktewisseling opeisbaar was, zodat deze vordering dient te worden afgewezen.

Nu in dit vonnis al een beslissing wordt gegeven over de vorderingen van [eiser] in de hoofdzaak is er geen reden meer om met toepassing van artikel 223 Rv een voorlopige voorziening te treffen. Een voorlopige voorziening kan immers alleen worden getroffen voor de duur van het geding.

[eiser] wordt in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten dragen. In vervolg op hetgeen is overwogen in rechtsoverweging 4.1. zal een half punt extra aan gemachtigdensalaris worden gerekend ten koste van [eiser] . De gevorderde nakosten zullen worden begroot op het maximumbedrag van € 120,00, te vermeerderen, indien betekening van het vonnis heeft plaatsgevonden, met de explootkosten van betekening van het vonnis.