Uitspraken

Anders dan door EMD gesteld, is van een rechtsgeldige ontslag op staande voet geen sprake. Ter zake wordt als volgt overwogen.

Blijkens de ontslagbrief heeft EMD aan het ontslag drie redenen ten grondslag gelegd te weten dat [werkneemster] ondanks herhaalde verzoeken geen contact heeft opgenomen, zij afspraken met klanten heeft laten lopen zonder hen of EMD op de hoogte te stellen en zij bedrijfseigendommen ondanks meerdere verzoeken heeft achtergehouden.

Anders dan door EMD gesteld heeft [werkneemster] niet geweigerd contact op te nemen met EMD, integendeel zij heeft blijkens haar berichten, hiervoor aangehaald in r.o. 2.5 en 2.6 EMD adequaat geïnformeerd over haar ziekmelding, haar gang naar de huisarts en het door de huisarts gegeven advies. Dat [werkneemster] , ondanks de ongepaste druk van [bestuurder] (bestaande uit 50 telefonische oproepen op een dag en zijn gang naar het appartement van [werkneemster] , alwaar hij zich een uur tot anderhalf uur voor haar deur heeft opgehouden) niet gelijk alle door hem gewenste bedrijfseigendommen heeft afgegeven betekent niet dat zij geen contact opnam. Evenmin is gebleken dat [werkneemster] afspraken met klanten heeft laten lopen zonder die, althans EMD, te informeren. EMD was van haar ziekmelding op de hoogte. Het is vervolgens aan EMD en niet aan [werkneemster] om haar werk verder te organiseren en/of afspraken af te zeggen dan wel te laten overnemen. Nu de twee hier besproken verwijten ten onrechte door EMD worden gemaakt kunnen die de beweerdelijke dringende reden niet dragen.

Ook het verwijt dat [werkneemster] niet direct op 5 februari 2020 al haar bedrijfseigendommen heeft ingeleverd, levert geen dringende reden op. Op grond van artikel 6.8 van de arbeidsovereenkomst was EMD eerst na vier weken arbeidsongeschiktheid gerechtigd de auto, zonder enige vergoeding daar tegenover te stellen in te nemen. [werkneemster] was derhalve niet gehouden op 5 februari 2020 de auto aan EMD af te geven. EMD heeft ter zitting erkend, althans niet gemotiveerd betwist, dat [werkneemster] tevens privé gebruik mocht maken van de laptop en telefoon van het werk. Derhalve was [werkneemster] niet gehouden deze (zo kort na aanvang van haar ziekte) af te geven. Dat er sprake was van zodanig zwaarwegend bedrijfsbelang dat van [werkneemster] afgifte op zo korte termijn verlangd kon worden is weliswaar door EMD gesteld, maar door [werkneemster] gemotiveerd betwist. Dat het voor EMD cruciaal was om zo snel mogelijk over de bedrijfsmiddelen te beschikken (wat door [werkneemster] gemotiveerd is betwist) kan zo zijn, maar is door EMD is onvoldoende onderbouwd. Derhalve kan ook dit verwijt de beweerdelijke dringende reden niet dragen.

Nu van een dringende reden niet is gebleken, is van een rechtsgeldig gegeven ontslag op staande voet geen sprake en zal de opzegging van 6 februari 2020 worden vernietigd en zullen de verzoeken van [werkneemster] tot betaling van het (achterstallig) salaris, vanaf 6 februari 2020 tot de datum waarop de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig zal zijn geëindigd, worden toegewezen. EMD zal voorts worden veroordeeld tot betaling van de wettelijke rente en wettelijke verhoging over reeds vervallen of nog te vervallen loonbetalingen. Voor matiging van de wettelijke verhoging, zoals door EMD verzocht, is geen aanleiding nu EMD ernstig verwijtbaar heeft gehandeld, zoals uit het navolgende zal blijken.

De verzochte veroordeling van EMD tot maandelijkse betaling van een bijdrage in de studiekosten zal worden afgewezen. [werkneemster] heeft gesteld dat die bijdrage - op enig moment - als secundaire arbeidsvoorwaarde door EMD is toegezegd. Zij heeft haar stelling onderbouwd met vier betalingsbewijzen (september, oktober en december 2019 en januari 2020). EMD heeft gemotiveerd betwist dat van een toezegging tot betaling van een maandelijkse bijdrage in de studiekosten sprake is geweest. Nu door [werkneemster] niet onderbouwd is gesteld hoe en wanneer een toezegging zou zijn gedaan, ook niet van meer dan vier betalingen is gebleken en die betalingen niet maandelijks aansluitend hebben plaatsgevonden (immers van een betaling in november 2019 is geen bewijs overgelegd) dient deze vordering, als onvoldoende onderbouwd, te worden afgewezen. Nu [werkneemster] bovendien ter zake geen specifiek bewijsaanbod heeft gedaan wordt aan een bewijsopdracht niet toegekomen.

Rectificatie

Re-integratie

Ontbinding op verzoek van [werkneemster] ?

Proceskosten

Nu het ontslag op staande voet wordt vernietigd, is voldaan aan de voorwaarde waaronder het ontbindingsverzoek van EMD is ingediend en zal dat verzoek worden beoordeeld. Voor zover het verzoek tot ontbinding primair is gebaseerd op verwijtbaar handelen (art. 7:669 lid 3 onder e BW) van [werkneemster] , zal dat worden afgewezen. Dat [werkneemster] verwijtbaar heeft gehandeld of nagelaten, zodanig dat van EMD in redelijkheid niet kon worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren, is niet gebleken. EMD heeft aan haar ontbindingsverzoek dezelfde verwijten ten grondslag gelegd als die ook aan het ontslag op staande voet ten grondslag lagen. Aanvullend heeft EMD gesteld dat [werkneemster] na het ontslag op staande voet de voor EMD cruciale gegevens van haar bedrijfstelefoon en werklaptop heeft verwijderd, achteraf is gebleken dat zij al langere tijd haar mails niet tijdig opende, slecht bereikbar was en haar zakelijk administratie niet meer beschikbaar is. Daarnaast zou [werkneemster] , aldus EMD, op 10 februari 2020 aan een klant hebben gezegd een eigen bedrijf te zijn gestart. Dit handelen/nalaten van [werkneemster] levert, aldus EMD, verwijtbaar handelen op als bedoeld in art. 7:669 lid 3 aanhef en onder e BW, althans een verstoorde relatie als bedoeld in art. 7:669 lid 3 aanhef en onder g BW, dan wel een combinatie van deze ontbindingsgronden (art. 7:669 lid 3 aanhef en onder i BW).

In r.o. 6.1, 6.2 en 6.3 is reeds overwogen dat van verwijtbaar handelen door [werkneemster] , voorafgaand aan het door EMD op 6 februari 2020 gegeven ontslag op staande voet geen sprake. Ook de verwijten die EMD [werkneemster] na die datum heeft gemaakt kunnen niet tot ontbinding op de e-grond leiden. EMD heeft de gemaakte verwijten zoals het verwijderen van alle cruciale gegevens van haar werktelefoon en laptop en het zoek maken van haar administratie, zeker tegen de achtergrond van de gemotiveerde betwisting door [werkneemster] die heeft gesteld dat die gegevens allemaal centraal opgeslagen en door EMD te raadplegen zijn, niet, dan wel onvoldoende, onderbouwd. Van verwijtbaar handelen voor en/of na het ontslag op staande voet is derhalve niet gebleken. Dat [werkneemster] op 10 februari 2020 aan een klant mogelijk verteld heeft een eigen bedrijf te zijn gestart kan, zo al juist, evenmin verwijtbaar handelen opleveren. De ontbinding voor zover primair verzocht op de e-grond wordt afgewezen.

[werkneemster] is minder dan vijf jaar in dienst zodat, nu gesteld noch gebleken is dat partijen anders zijn overeengekomen, op grond van artikel 7:672 BW een opzegtermijn van een maand geldt. De arbeidsovereenkomst zal daarom, met inachtneming van artikel 7:671b lid 8 BW worden ontbonden. De ontbinding en beslissing over datum ontbinding wordt aangehouden nu de zaak vanwege vragen aan partijen, gerelateerd aan het verzoek tot veroordeling van EMD tot betaling van de transitievergoeding en toekenning van een billijke vergoeding, zoals hierna zal blijken, wordt aangehouden.

Het verzoek van EMD om op kortere termijn te ontbinden wordt afgewezen omdat, zoals hiervoor is overwogen, van ernstig verwijtbaar handelen/nalaten van [werkneemster] geen sprake is.

Transitievergoeding

Nu de arbeidsovereenkomst op verzoek van EMD zal worden ontbonden en van ernstig verwijtbaar handelen/nalaten van [werkneemster] geen sprake is, is EMD de transitievergoeding, berekend overeenkomstig art. 7:673 BW zoals dat sinds 1 januari 2020 luidt, verschuldigd. De door EMD verzochte verklaring voor recht dat zij geen transitievergoeding verschuldigd is, wordt afgewezen. De door [werkneemster] - zo begrijpt de kantonrechter haar verweer - verzochte veroordeling van EMD tot betaling van de wettelijke transitievergoeding in geval tot ontbinding zal worden overgegaan, wordt toegewezen. Nu partijen geen overeenstemming hebben over de datum van indiensttreding en de hoogte van de transitievergoeding ook, zoals hierna zal blijken, mogelijk van belang is voor de billijke vergoeding en onduidelijkheid over de hoogte daarvan tot executieproblemen kan leiden, zal [werkneemster] in de gelegenheid gesteld worden bij akte te bewijzen dat zij op 1 september 2018 in dienst is getreden en niet zoals door EMD is gesteld op 1 november 2020. De zaak wordt daartoe voor het nemen van een akte bewijslevering aangehouden.

De door EMD verzochte verklaring voor recht dat EMD de vergoeding van artikel 7:671b lid 8 BW niet aan [werkneemster] verschuldigd is kan bij gebrek aan belang onbesproken blijven. De in dat artikellid (sinds 1 januari 2020) genoemde vergoeding betreft de vergoeding die kan worden toegekend in geval van ontbinding op de i-grond. Nu de arbeidsovereenkomst niet op de i-grond wordt ontbonden wordt hier niet aan toegekomen.

Billijke vergoeding

[werkneemster] heeft bij haar eigen verzoek tot ontbinding, welk verzoek zij deed nadat EMD reeds een verzoek tot ontbinding had ingediend, verzocht om toekenning van een billijke vergoeding, waarbij zij artikel 7:681 BW als grondslag noemt. De in dat artikel genoemde billijke vergoeding betreft niet een vergoeding in het kader van ontbinding maar als alternatief voor vernietiging van een niet rechtsgeldige opzegging. [werkneemster] lijkt te bedoelen de vergoeding van art. 7:671b lid 9 BW (zoals dat artikel luidt sinds 1 januari 2020). Tijdens de telefonische behandeling is dit verzoek om een billijke vergoeding niet - voldoende - aan bod gekomen. Eerder had [werkneemster] wel (subsidiair) verzocht - bij haar verzoek tot vernietiging van het ontslag op staande voet - om een billijke vergoeding van art 7:681 lid 1 BW. Op die laatste vergoeding heeft EMD kunnen reageren bij verweerschrift, hetgeen zij ook heeft gedaan.

Nu de onderhavige billijke vergoeding, gerelateerd aan ontbinding van de arbeidsovereenkomst tijdens de telefonische zitting niet expliciet besproken is acht de kantonrechter het in het kader van een behoorlijke procesvoering van belang dat partijen zich daarover nog kunnen uitlaten.

[werkneemster] zal in de gelegenheid worden gesteld zich uit te laten over de vraag of haar verzoek om een billijke vergoeding ook ziet op een eventuele ontbinding op het verzoek van EMD en op welke grondslag (welk artikel dit verzoek is gebaseerd).

Vervolgens zal EMD zich mogen uitlaten of haar verweer (randnummer 62 t/m 70 van haar verweerschrift (tegen het verzoek tot vernietiging van het ontslag op staande voet) ook geacht kan worden te zijn gevoerd tegen de thans in geding zijnde billijke vergoeding in geval van ontbinding. De zaak wordt daartoe aangehouden.

Schadevergoeding