Uitspraken

Onbetwist is dat [gedaagde] op grond van de opgestelde eindafrekening per 30 september 2018 een bedrag van € 3.720,11 netto aan loon verschuldigd is aan [eiser] . Vaststaat ook dat [gedaagde] een deel daarvan, € 1.888,59 netto, onbetaald heeft gelaten. Tussen partijen is thans in geschil of [gedaagde] ook het restant van de eindafrekening aan [eiser] moet voldoen.

- Bij productie 5 heeft [gedaagde] een e-mail in het geding gebracht waaruit zou blijken dat [eiser] zelf heeft verzocht om de cursus Onderhoudsdeskundige Brand bij SOBA te volgen. [eiser] heeft niet toegelicht hoe dit zich verhoudt tot zijn verweer dat hij alle cursussen op verzoek van [gedaagde] heeft gevolgd en dat de kosten voor deze cursussen dan ook niet op grond van het studiekostenbeding door [gedaagde] op hem kunnen worden verhaald.

- In artikel 19 van de arbeidsovereenkomst is opgenomen dat indien het dienstverband van de werknemer binnen twee jaar na het volgen van de opleiding eindigt, 75% van de kosten wordt terugbetaald door de werknemer. Na drie jaar is dit 50%. Blijkens de overgelegde brief van [gedaagde] van 31 oktober 2018, is de eerste opleiding op 11 maart 2015 door [eiser] gevolgd en de laatste op 30 mei 2017, terwijl het dienstverband op 30 september 2018 is geëindigd. [eiser] heeft niet toegelicht op grond waarvan hij slechts gehouden zou zijn tot terugbetaling van 50% van alle studiekosten, terwijl een aantal opleidingen in de twee jaar voorafgaand aan de beëindiging van het dienstverband door hem zijn gevolgd.

- In artikel 11 van de arbeidsovereenkomst is opgenomen dat het niet is toegestaan om in dezelfde branche als die van [gedaagde] werkzaam te zijn. Een van de door [eiser] gestarte ondernemingen betreft een horecaonderneming, niet zijnde dezelfde branche als waarin [gedaagde] opereert. [eiser] heeft bovendien aangevoerd dat [gedaagde] bij indiensttreding op de hoogte was van de eigen onderneming van [eiser] ( [naam] ) en dat dit voor [gedaagde] geen belemmering vormde om een dienstverband met [eiser] aan te gaan. [gedaagde] licht in haar conclusie van antwoord ook toe dat zij van de eigen ondernemingen in eerste instantie ook geen ‘issue’ van heeft gemaakt. [gedaagde] heeft niet, althans onvoldoende, toegelicht hoe een en ander zich tot elkaar verhoudt.

Over de verrekening van de door [gedaagde] ontvangen subsidie voor de opleidingskosten overweegt de kantonrechter dat vooralsnog niet gebleken is dat partijen zijn overeengekomen dat deze subsidie in mindering strekt op een eventuele terugbetalingsverplichting van [eiser] .

Het door [eiser] gevorderde bedrag van € 2.897,78 vergt een nadere toelichting omdat dit bedrag in het lichaam van de dagvaarding tevens de wettelijke verhoging omvat en in het petitum van de dagvaarding de wettelijke verhoging afzonderlijk wordt gevorderd.

De slotsom is dat [eiser] in de gelegenheid zal worden gesteld om een conclusie van repliek te nemen. Hij zal daarbij in ieder geval in moeten gaan op hetgeen is weergegeven onder 4.2. en 4.4. [gedaagde] wordt vervolgens in de gelegenheid gesteld om een conclusie van dupliek te nemen. Zij zal daarbij in ieder geval moeten ingaan op hetgeen is overwogen onder r.o. 4.3. Na de conclusie van dupliek zal vervolgens vonnis worden gewezen, tenzij een mondelinge behandeling alsnog wenselijk is.

Iedere verdere beslissing wordt aangehouden.