Uitspraken

Op 1 september 2019 is [eiser] in dienst getreden, als operationeel manager, bij de Pantergroep, een arbodienst. Het ging om een dienstverband voor onbepaalde tijd, tegen een salaris van € 6.500,- bruto, exclusief 8% vakantiegeld en overige emolumenten.

Bij overtreding van het artikel op het VERBOD OP NEVENACTIVITEITEN (…), verbeurt werknemer aan werkgever een dadelijk en ineens zonder sommatie of ingebrekestelling opeisbare boete van € 15.000,-, zonder dat werkgever gehouden zal zijn schade te bewijzen en onverminderd het recht van werkgever om schadevergoeding te vorderen, indien en voor zover de schade het bedrag van de boete overtreft.”

Op 19 juni 2020 heeft [eiser] zich ziekgemeld.

Het salaris van [eiser] is vanaf juli 2020 niet volledig door de Pantergroep uitbetaald.

Aan zijn vordering legt [eiser] , samengevat, ten grondslag dat hij sinds 19 juni 2020 arbeidsongeschikt is als gevolg van psychische klachten, De Pantergroep is daarom verplicht het loon door te betalen. De Pantergroep heeft ten onrechte een boete van € 15.000,- opgelegd wegens overtreding van het verbod op nevenactiviteiten en die boete ten onrechte verrekend met zijn salaris. Verder heeft de Pantergroep ten onrechte loonheffing ingehouden voor de auto die is ingeleverd en een eigen bijdrage verrekend.

Het spoedeisend belang vloeit voort uit de aard van de vordering.

Nu [eiser] sinds 19 juni 2020 onafgebroken arbeidsongeschikt is wegens ziekte, is de Pantergroep in beginsel, op grond van art. 7:629 lid 1 BW, verplicht het loon aan [eiser] door te betalen.

Het beroep van de Pantergroep op verrekening slaagt niet. Door [eiser] is gemotiveerd betwist dat hij nevenactiviteiten (werkzaamheden) verricht en het verbod van art. 11.1 van de arbeidsovereenkomst overtreden heeft. De enkele inschrijving van Innerkracht in de KvK, welke inschrijving al van ver voor de indiensttreding van [eiser] bij de Pantergroep dateert, is onvoldoende om aannemelijk te achten dat het verbod op nevenactiviteiten door [eiser] is overtreden. Wat de Pantergroep verder ter onderbouwing van haar stelling dat het verbod op nevenactiviteiten is overtreden aanvoert (een telefoon die werd aangenomen door de heer Van Zanten, een website en een oud rapport opgemaakt door Innerkracht), kan niet tot een ander oordeel leiden.

Bovendien, ten overvloede, staat ook art. 7:632 lid 2 BW aan verrekening in de weg. Blijkens lid 1 is verrekening van salaris met boetes tijdens dienstverband weliswaar onder bepaalde omstandigheden toegestaan, maar blijkens lid 2 slechts voor een bepaald (beperkt) deel, rekening houdend met onder andere de beslagvrije voet. Artikel 7:632 BW biedt dus geen grondslag voor (algehele) verrekening.

Nu in het kader van dit kort geding niet voldoende is komen vast te staan dat het verbod op nevenactiviteiten door [eiser] is overtreden en [eiser] derhalve enige boete verschuldigd is, zal de loonvordering van [eiser] worden toegewezen. De hoogte van het door [eiser] gevorderde loon is door de Pantergroep niet betwist, zodat daarvan zal worden uitgegaan. Onbetwist gebleven is gesteld door [eiser] dat ten onrechte loonheffing ingehouden is voor de auto die is ingeleverd en dat ten onrechte een eigen bijdrage is verrekend, zodat ook daarvan zal worden uitgegaan.

De door [eiser] gevorderde dwangsommen zullen worden afgewezen. De maximale wettelijke verhoging (art. 7:625 BW – 50%) zal worden toegekend en dat kan als voldoende prikkel tot betaling en nakoming in de toekomst worden gezien.

De Pantergroep wordt in het ongelijk gesteld en wordt daarom in de proceskosten veroordeeld.