Uitspraken

De rechtbank heeft kennisgenomen van het op 5 juli 2018 tegen veroordeelde gewezen vonnis waarbij veroordeelde is veroordeeld tot een gevangenisstraf van 46 maanden ter zake van:

Feit 1 primair:

medeplegen van als ambtenaar opzettelijk geld dat hij in zijn bediening onder zich heeft, verduisteren;

Feit 2:

medeplegen van witwassen, meermalen gepleegd.

De rechtbank is van oordeel dat niet aannemelijk is dat veroordeelde wederrechtelijk voordeel heeft genoten en overweegt daartoe als volgt.

[mede veroordeelde 1] heeft verklaard dat hij een negatieve voorlopige aanslag aan [mede veroordeelde 2] heeft opgelegd van € 19,5 miljoen dividendbelasting. Daartoe heeft hij eerst een bezwaarscherm aangemaakt, een ambtshalve bezwaar. Hij heeft de opdracht gegeven: vermindering definitief geregeld jaar, opdracht 51, wat inhoudt dat het systeem de definitieve aanslag die opgelegd is herziet. Hij heeft gecontroleerd of er inderdaad een definitieve aanslag was opgelegd. Daarna heeft hij de post voorheffingen, de dividendbelasting aangepast. De dividendbelasting was nul. Hij heeft dat veranderd in terug te geven dividendbelasting van 19,5 miljoen. Hij heeft geënterd en de opdracht was daarmee akkoord. (p. 2124-2125)

Op 17 juni 2014, om 07.52 uur, is het bedrag van € 19.500.000,-, afkomstig van de Belastingdienst, op rekeningnummer [rekeningnummer 1] van [mede veroordeelde 3] bijgeschreven. Op 17 juni 2014, om 09.08 uur, is een bedrag van € 110.000,- vanaf de rekening van [mede veroordeelde 3] overgeboekt naar de rekening van [naam 1] , rekeningnummer [rekeningnummer 2] . Verder hebben vanaf de rekening van [mede veroordeelde 3] tussen 09:13 uur en 10:07 uur 41 spoedboekingen plaatsgevonden naar de rekeningnummers [rekeningnummer 3] ( [naam 2] ) en [rekeningnummer 4] ( [naam 3] ), waarbij telkens de naam [naam 4] is opgegeven. Naar eerstgenoemde rekening is € 10.168.000,- overgemaakt en naar de laatstgenoemde rekening is € 9.230.000,- overgemaakt. (p. 2232-2235, 2242)

Een deel van het geld dat is overgeboekt naar Turkije is gebruikt voor de aankoop van goud. Uit informatie van de rijksadvocaat blijkt dat in Turkije beslag is gelegd:

Kort na de overboekingen is een bedrag van € 1.338.000,- opgenomen en een bedrag van

€ 10.000,- overgeboekt naar een persoon genaamd [naam 5] . (p. 448)

De rechtbank stelt vast dat uit het voorgaande blijkt dat het geld vanaf de Belastingdienst op de rekening van [mede veroordeelde 3] is geboekt en dat het geld vervolgens is overgeboekt, € 110.000,- naar de rekening van [mede veroordeelde 4] en de rest naar twee Turkse rekeningen. In Turkije is een deel van het geld opgenomen en een deel omgezet in goud.

De rechtbank overweegt dat bij de bepaling van het ontnemingsvoordeel volgens vaste jurisprudentie wordt uitgegaan van het voordeel dat de betrokkene gezegd kan worden in de concrete omstandigheden van het geval daadwerkelijk te hebben genoten. Het opleggen van een hoofdelijke betalingsverplichting voor het volledige bedrag van het wederrechtelijk verkregen voordeel, zonder dat vastgesteld kan worden dat de betrokkene dat voordeel heeft verkregen, zal over het algemeen met dit uitgangspunt in strijd zijn. Alleen als het wederrechtelijk verkregen voordeel als ‘gemeenschappelijk voordeel’ kan worden aangemerkt -waarover ieder van de mededaders kan beschikken of gedurende zekere tijd heeft kunnen beschikken- is oplegging van een hoofdelijke betalingsverplichting mogelijk. De rechtbank overweegt verder dat indien door twee of meer personen een strafbaar feit is gepleegd dat wederrechtelijk voordeel heeft opgeleverd, daaraan niet zonder meer de conclusie kan worden verbonden dat het verkregen voordeel als ‘gemeenschappelijk voordeel’ moet worden aangemerkt.

De rechtbank stelt voorop dat zichtbaar is waarheen het geld van de Belastingdienst is overgeboekt en wat er vervolgens met het geld is gebeurd.

Uit het dossier kan niet worden afgeleid dat veroordeelde financieel voordeel heeft gehad als gevolg van de gepleegde strafbare feiten. Het geld dat bij de Belastingdienst is verduisterd, is niet op een rekening op zijn naam overgeboekt. Evenmin is gebleken dat hij een deel van het geld contant heeft ontvangen. Verder is niet gebleken dat veroordeelde beschikkingsmacht had met betrekking tot een van de (Turkse) rekeningen waarop het geld is geboekt. Van een ‘gemeenschappelijk voordeel’ is naar het oordeel van de rechtbank dan ook geen sprake.

De rechtbank overweegt dat in deze zaak geen vordering benadeelde partij, doch uitsluitend een ontnemingsvordering is ingediend. Het daarbij geldende toetsingskader leidt tot de navolgende conclusie.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft veroordeelde geen financieel voordeel gehad en dient de vordering van de officier van justitie te worden afgewezen.

De rechtbank ziet ten slotte geen aanleiding de beslissing op de ontnemingsvordering aan te houden in afwachting van het hoger beroep in de strafzaak dan wel de uitkomst van procedures die in Turkije worden gevoerd.