Uitspraken

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• -

  het tussenvonnis van 12 augustus 2020,

• -

  de producties 10, 11 en 12 van [eiser] ,

• -

  het proces-verbaal van mondelinge behandeling van 2 december 2020.

1.2.

Ten slotte is vonnis bepaald.

2.1.

Op 26 mei 2005 is [eiser] gewond geraakt bij een motorongeval. Hierbij heeft hij letsel opgelopen, waaronder een schouderfractuur en een fractuur in het rechterbovenbeen (een zogenaamde femurfractuur). Na het ongeval is hij naar het Ziekenhuis vervoerd. Op 27 mei 2005 is [eiser] in het Ziekenhuis voor de eerste keer geopereerd aan de femurfractuur (verder: de eerste operatie). Daarbij is een zogenaamde grendelpen ingebracht die werd vastgezet met grendelschroeven.

2.2.

Na de eerste operatie is gebleken dat een grendelschroef niet goed was geplaatst. Tijdens een tweede operatie op 1 juni 2005 in het Ziekenhuis is geprobeerd dit te herstellen door plaatsing van een nieuwe grendelpen met nieuwe grendelschroeven (verder: de tweede operatie; de eerste operatie en de tweede operatie worden samen ook aangeduid als ‘de operaties’). Na de tweede operatie is [eiser] gestart met een revalidatietraject.

2.3.

Omdat [eiser] klachten bleef ervaren heeft hij second opinion aangevraagd bij het Slingeland ziekenhuis te Doetinchem (hierna: het Slingeland). In het Slingeland is geconstateerd dat de femurfractuur niet goed genas. Op 13 mei 2006 heeft [eiser] een derde operatie ondergaan in het Slingeland waarbij een plaat op het bot in het been is geplaatst (verder: de hersteloperatie). [eiser] is vervolgens gestart met fysiotherapie. Op 2 oktober 2008 is [eiser] in het Slingeland voor de vierde keer geopereerd aan zijn been, waarbij het plaatmateriaal uit het been is verwijderd (verder: de vierde operatie).

2.4.

Bij brief van 17 augustus 2006 heeft de advocaat van [eiser] het Ziekenhuis aansprakelijk gesteld voor de materiële en immateriële schade die [eiser] heeft geleden en nog zal lijden als gevolg van gemaakte fouten bij de operaties. In dezelfde brief is het Ziekenhuis aansprakelijk gesteld voor het, volgens [eiser] , op onjuiste wijze verwijderen van een op 26 mei 2005 bij [eiser] geplaatste katheter. Tevens is in de brief van 17 augustus 2006 de wettelijke rente aangezegd.

2.5.

Bij brief van 26 februari 2007 heeft verzekeraar MediRisk namens het Ziekenhuis erkend dat de operaties niet op de juiste wijze zijn uitgevoerd en aansprakelijkheid erkend voor de gevolgen daarvan. In de brief wordt voorts erkend dat [eiser] als gevolg van het door de fouten ontstane delay langer pijn en hinder heeft ondervonden van de niet goed herstelde femurfractuur en dat hij tweemaal extra geopereerd moest worden. Dat sprake was van een fout bij het verwijderen van de katheter en aansprakelijkheid voor door [eiser] gestelde blaasproblemen werd niet erkend.

2.6.

Ter afwikkeling van de schade voor de medische fouten van het Ziekenhuis bij behandeling van de femurfractuur hebben partijen gezamenlijk het Neuro-Orthopaedisch Centrum (hierna: het NOC) benaderd voor een orthopedische en neurologische expertise. Naar aanleiding van deze aanvraag hebben op 25 augustus 2015 orthopedisch chirurg
dr. [arts 1] en neuroloog dr. [arts 2] een rapport uitgebracht (hierna: het NOC Rapport). Orthopedisch chirurg dr. [arts 3] heeft het NOC rapport mede gezien en ondertekend. In het NOC Rapport is, voor zover van belang, het volgende opgenomen:

1. Op welke termijn is dit te verwachten en waar is dit eventueel van afhankelijk?

2. In hoeverre zal deze verandering de op dit moment bestaande beperkingen en/of functiestoornissen beïnvloeden?

2.7.

MediRisk heeft schaderegelingsbureau [naam schaderegelingsbureau] (hierna: het schaderegelingsbureau) ingeschakeld. Bij brief van 23 oktober 2015 aan de advocaat van [eiser] schrijft het schaderegelingsbureau, voor zo ver relevant, het volgende:

2.8.

Bij brief van 11 september 2017 heeft het schaderegelingsbureau aan de advocaat van [eiser] , kort samengevat, bevestigd dat partijen hebben overlegd over een minnelijke regeling maar het niet eens zijn over de regelingsinzichten, waaronder de duur van de schadeperiode.

2.9.

3.1.

[eiser] vordert na wijziging van eis, samengevat, dat de rechtbank bij vonnis, voor zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad:

1. voor recht verklaart dat het Ziekenhuis aansprakelijk is voor de letselschade van [eiser] als gevolg van de medische fouten van 26 mei 2005 en 1 juni 2005 en de daaruit voortvloeiende klachten en beperkingen voor het eerste daaropvolgende jaar;

2. voor recht verklaart dat het Ziekenhuis aansprakelijk is voor de na dat eerste jaar uit de medische fouten van 26 mei 2005 en 1 juni 2005 voortvloeiende bij [eiser] aanwezig gebleven klachten en beperkingen en de daardoor ontstane schade en dat na dat eerste jaar ook nog sprake is van doorlopende schade uit die medische fouten;

3. het Ziekenhuis veroordeelt tot het vergoeden van die schade nader op te maken bij staat, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de tijdstippen waarop de schade geleden en opeisbaar is, althans een in goede justitie te bepalen veroordeling,

4. het Ziekenhuis veroordeelt in de proceskosten.

3.2.

Aan zijn vordering legt [eiser] de navolgende stellingen ten grondslag. Door het Ziekenhuis zijn fouten gemaakt bij de operaties en zij is aansprakelijk voor alle door [eiser] als gevolg hiervan geleden schade. Dat als gevolg van de fouten van het Ziekenhuis ook nog na de hersteloperatie sprake is van blijvende beperkingen en pijnklachten aan zijn rechterbeen, zowel van orthopedische als neurologische aard , blijkt uit het NOC Rapport. De als gevolg van de gemaakte medische fouten door [eiser] geleden schade bedraagt in totaal € 537.533,97 inclusief wettelijke rente en een bedrag van € 62.000,00 aan buitengerechtelijke kosten, aldus [eiser] . Zijn schade bestaat uit kosten van genezing en herstel, verlies aan zelfwerkzaamheid, reiskosten, verlies verdienvermogen, overige materiële schade en smartengeld. Afgezien van de ontvangen voorschotten heeft het Ziekenhuis niets uitgekeerd, ondanks het feit dat de aansprakelijkheid is erkend. Het Ziekenhuis is gehouden het resterende bedrag uit te keren, zo stelt [eiser] .

3.3.

Het Ziekenhuis voert verweer. Zij voert aan dat de schadeperiode beperkt is tot één jaar na de medische fout. Zij betwist het causaal verband tussen de door haar gemaakte fouten en de door [eiser] gestelde klachten en beperkingen na de hersteloperatie. Het Ziekenhuis voert aan dat indien tijdens de eerste operatie direct adequaat was geopereerd, de botbreuk naar alle waarschijnlijkheid binnen een termijn van zes maanden na 27 mei 2005 volledig was genezen. Door de medische fout heeft het been een periode van ongeveer een jaar (de periode tussen de eerste operatie en de hersteloperatie) niet goed vastgezeten en is de breuk pas een jaar later, zes maanden na de hersteloperatie van 13 mei 2006, volledig hersteld. De klachten en beperkingen die [eiser] nu nog heeft zijn het gevolg van het motorongeval of hebben een andere oorzaak en zouden ook zijn opgetreden wanneer de eerste operatie juist was uitgevoerd, aldus het Ziekenhuis. Met de uitgekeerde voorschotten acht het Ziekenhuis de schade van [eiser] volledig vergoed, zodat er geen vordering meer resteert. Tot slot betwist het Ziekenhuis de hoogte van de gestelde schadeposten.

3.4.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.