Uitspraken

De vraag die beantwoord moet worden is of de CAO Jeugdzorg van toepassing is op de arbeidsovereenkomsten tussen [eiseres] en Kind aan Huis. Bij deze beoordeling dient in lijn met vaste rechtspraak van de Hoge Raad de uitleg van de werkingssfeerbepaling plaats te vinden aan de hand van de zogenoemde cao-norm.1 Dat betekent dat voor de uitleg van deze bepaling in beginsel de bewoordingen daarvan, gelezen in het licht van de gehele tekst, van doorslaggevende betekenis zijn, waarbij het niet aankomt op de bedoelingen van partijen, voor zover deze niet uit de bepalingen kenbaar zijn, maar op de betekenis die naar objectieve maatstaven volgt uit de bewoordingen waarin de tekst (en de eventuele toelichting daarop) zijn gesteld. Bij deze uitleg kan onder meer acht worden geslagen op de elders in de tekst gebruikte formuleringen en op de aannemelijkheid van de rechtsgevolgen waartoe de onderscheiden, op zichzelf mogelijke tekstinterpretaties zouden leiden.2

Volgens Kind aan Huis valt zij niet onder de CAO Jeugdzorg omdat zij een stuk verder gaat dan de reguliere jeugdhulp en daarmee uniek is. In de CAO ligt het accent op de problemen, terwijl bij Kind aan Huis de ontwikkeling van het kind centraal staat. Bovendien is geen sprake van een vooraf bepaalde tijdsduur voor het verblijf van het kind of de jongere in haar Dushi-huizen. Daarmee heeft Kind aan Huis volgens haar een ander doel en een andere werkwijze dan die wordt beschreven in de CAO. Daar voegt zij aan toe dat indien de tekst van de CAO voor meer dan één uitleg vatbaar is die tekst onverbindend kan zijn voor een partij die niet betrokken was bij de CAO-onderhandelingen. Daarbij verwijst zij naar het Condor-arrest van de Hoge Raad.

Allereerst wijst de kantonrechter erop dat de Hoge Raad ook in het door Kind aan Huis genoemde Condor-arrest erop heeft gewezen dat een CAO moet worden uitgelegd in overeenstemming met de hiervoor in 5.1 toegelichte CAO-norm.3 De stelling dat een bepaling van een CAO onverbindend zou kunnen zijn als die voor meer dan één uitleg vatbaar is volgt de kantonrechter niet. Dat volgt ook niet uit het Condor-arrest.

In 2.2 van de CAO Jeugdzorg is bepaald voor wie de afspraken in die CAO gelden. Die bepaling luidt:

Deze bewoordingen zijn volgens de kantonrechter duidelijk. Iedere werkgever die als doelstelling heeft om ondersteuning, hulp en zorg te bieden aan jeugdigen en hun ouders met het doel om onder meer de problemen van de jeugdige te verminderen, dan wel om te gaan met de gevolgen van die problemen valt onder de CAO Jeugdzorg. Uit de door Kind aan Huis overgelegde folder en toelichting volgt dat zij verblijfszorg biedt met begeleiding en ondersteuning aan kinderen en jongeren die uit huis zijn geplaatst. In haar folder wordt bij de uitleg van de ‘Dushi-methodiek’ over het pedagogisch handelen en opvoeden aangegeven:

Kind aan Huis stelt dat [eiseres] wist dat Kind aan Huis de CAO Jeugdzorg niet toepast en dat [eiseres] daar (expliciet) mee heeft ingestemd. Deze instemming is voor de toepasselijkheid van de CAO Jeugdzorg niet relevant. De CAO Jeugdzorg is algemeen verbindend verklaard, waardoor de bepalingen daaruit automatisch en dwingend doorwerken in de individuele arbeidsovereenkomst tussen Kind aan Huis en [eiseres] . Dus ook al zou [eiseres] hebben ingestemd met het niet van toepassing zijn van de CAO Jeugdzorg, kan zij alsnog nakoming van de bepalingen uit deze CAO vorderen.

De door [eiseres] gevorderde vergoedingen a tot en met i (zie 3.1) zijn door Kind aan Huis op zichzelf niet betwist. Kind aan Huis heeft echter aangevoerd dat met toepassing van de CAO het salaris van [eiseres] gebaseerd zou moeten zijn op salarisschaal 7.0 en 8.0. Omdat het om een standaard CAO gaat, kan daar niet van worden afgeweken, waardoor – zo begrijpt de kantonrechter – het teveel betaalde salaris volgens Kind aan Huis zou moeten worden verrekend met de vordering van [eiseres] . [eiseres] betwist dit en voert aan dat zij hoger ingeschaald zou moeten worden op basis van de CAO en het recht dient te behouden op het overeengekomen en betaalde salaris.

In artikel 7 van de CAO Jeugdzorg staat dat de werknemer een salaris ontvangt volgens de salarisschaal die hoort bij zijn functie. In bijlage 7 bij de CAO zijn de salarisschalen opgenomen, in bijlage 11 het functieboek en in bijlage 11.C een uitleg over hoe het salaris wordt bepaald. In artikel 2 lid 1 van die bijlage 11.C staat:

Op de mondelinge behandeling heeft Kind aan Huis het functieprofiel voor Jeugdzorgwerker D uit het functieboek overgelegd voor het geval dat de CAO Jeugdzorg van toepassing zou zijn. Desgevraagd heeft Kind aan Huis toegelicht dat deze functiebeschrijving nooit is besproken met [eiseres] . Ook gaf zij aan dat Kind aan Huis een heel ander pedagogisch kader heeft, waardoor dit functieprofiel eigenlijk niet past binnen haar organisatie. Kind aan Huis heeft niets gesteld over de concrete werkzaamheden van [eiseres] , noch over de in bijlage 11.C genoemde onderdelen van haar functie. Zij heeft daarom onvoldoende onderbouwd of en hoe de werkzaamheden van [eiseres] met het functieprofiel Jeugdzorgwerker D zouden overeenstemmen. De kantonrechter gaat daarom voorbij aan de stelling dat Kind aan Huis teveel salaris aan [eiseres] zou hebben betaald wat verrekend zou moeten worden met de vorderingen van [eiseres] . Om dezelfde reden gaat de kantonrechter voorbij aan haar bewijsaanbod.

Het voorgaande brengt mee dat de vorderingen a tot en met i van [eiseres] , die als dusdanig niet zijn betwist, worden toegewezen (zie 3.1). De kantonrechter ziet geen aanleiding om de gevorderde wettelijke verhoging te matigen, omdat Kind aan Huis er bewust voor heeft gekozen om de CAO Jeugdzorg niet toe te passen zonder daarvoor de procedure te volgen die deze CAO biedt om (voor een deel) niet aan deze CAO te hoeven houden.4 Met betrekking tot de gevorderde buitengerechtelijke incassokosten oordeelt de kantonrechter als volgt. Volgens Kind aan Huis heeft [eiseres] deze kosten niet gemaakt, omdat zij is verzekerd bij ARAG rechtsbijstand. Zoals in het Rapport BGK-Integraal (hoofdstuk V.5) is opgemerkt is de omstandigheid dat iemand wel of niet verzekerd is, niet relevant voor het antwoord op de vraag of de betreffende schade is geleden. [eiseres] heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat zij buitengerechtelijke kosten heeft gemaakt en het gevorderde bedrag is in overeenstemming met het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten, zodat deze kosten zullen worden toegewezen.

Kind aan Huis wordt in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten van [eiseres] dragen. De gevorderde nakosten zullen worden begroot op een bedrag van € 124,- zijnde een half salarispunt van het toegewezen salaris met een maximum van € 124,-, te vermeerderen, indien betekening van het vonnis heeft plaatsgevonden, met de explootkosten van betekening van het vonnis en vermeerderd met wettelijke rente.