Uitspraken

Tussen partijen is in de eerste plaats in geschil of [verweerder] [verzoeker] op 17 april 2022 of op 19 april 2022 op staande voet heeft ontslagen.

Volgens [verzoeker] heeft [verweerder] haar op 17 april 2022 mondeling bericht dat zij op staande voet was ontslagen. Dit wordt door [verweerder] betwist. Met de woorden “jullie krijgen ontslag op staande voet” heeft hij willen waarschuwen voor het mogelijke ontslag op staande voet dat eraan zat te komen. De kantonrechter is van oordeel dat uit deze woorden, mede gelet op de omstandigheid dat niet in debat is dat zich op 17 april 2022 een voor alle betrokkenen roerig incident heeft voorgedaan, niet valt op te maken dat het ontslag op staande voet op dat moment is gegeven. Daarom gaat de kantonrechter ervan uit dat het ontslag op staande voet eerst bij de ontslagbrief van 19 april 2022 is gegeven.

De kantonrechter overweegt als volgt.

[verweerder] verwijt [verzoeker] in de eerste plaats dat zij zonder toestemming contant geld van [verweerder] heeft meegenomen, althans ervan heeft geweten dat [partner verzoeker] dat heeft gedaan. [partner verzoeker] heeft tegenover [verweerder] erkend dat hij een bedrag van € 2.550,00 cash zonder toestemming heeft meegenomen uit het kantoor van [verweerder] . Dat [verzoeker] geld heeft weggenomen of daarbij betrokken is geweest of daarbij betrokken is geweest, blijkt nergens uit. Dat zij daarvan achteraf, door [partner verzoeker] op de hoogte is gesteld maakt dat niet anders. Die wetenschap levert geen dringende reden op voor een ontslag op staande voet van [verzoeker] . Ook het feit dat in een e-mailbericht van 25 maart 2022 namens [partner verzoeker] en [verzoeker] staat “Van geld weten wij niks (…) maakt niet dat sprake is van de door [verweerder] aan het ontslag op staande voet ten grondslag gelegde dringende reden.

Tussen partijen staat vast dat [verzoeker] zich niet schuldig heeft gemaakt aan mishandeling van [verweerder] . Het feit dat onweersproken is dat [verzoeker] de gebeurtenissen tussen [verweerder] en [partner verzoeker] op 19 april 2022 heeft gefilmd en mogelijk heeft gelachen, levert evenmin een dringende reden voor ontslag op staande voet op. Aldus komt niet vast te staan dat sprake was van een dringende reden voor ontslag op staande voet en is dit ontslag ten onrechte gegeven.

[verweerder] heeft verzocht om [verzoeker] op te dragen de door haar gemaakte video-opname van 17 april 2022 in het geding te brengen. Ter zitting is toegelicht dat dit verzoek is gedaan ter onderbouwing van de aangevoerde dringende reden terzake de mishandeling door [partner verzoeker] . Onder verwijzing naar hetgeen hiervoor is overwogen is geen sprake van mishandeling door [verzoeker] zodat dit verzoek zal worden afgewezen.

De kantonrechter verwijst terzake dit verzoek tevens naar de procedure die door [partner verzoeker] tegen [verweerder] is aangespannen (zaaknummer 9936066 \ HA VERZ 22-35) en waarin vandaag eveneens een beschikking is gewezen. Nu in die procedure niet wordt toegekomen aan de vraag of bedoelde mishandeling heeft plaatsgevonden, zal het verzoek in onderhavige zaak ook om die reden worden afgewezen.

Berusting

Loon

De kantonrechter oordeelt als volgt.

Gelet op hetgeen hiervoor onder r.o. 5.6. is overwogen is geen sprake van een dringende reden voor ontslag op staande voet. Daarom kan [verweerder] ook geen aanspraak maken op de gefixeerde schadevergoeding. Gesteld noch gebleken is verder op welke grond [verweerder] aanspraak meent te kunnen maken op terugbetaling door [verzoeker] van het door [partner verzoeker] meegenomen bedrag, zodat niet vast komt te staan dat [verweerder] in dit verband een vordering op [verzoeker] heeft.

Het beroep op verrekening gaat aldus niet op.

Vergoeding wegens onregelmatige opzegging

Transitievergoeding

Billijke vergoeding

Nu [verweerder] de voor een rechtsgeldig ontslag gegeven voorschriften niet heeft nageleefd, heeft [verzoeker] uit dien hoofde aanspraak op een billijke vergoeding als bedoeld in artikel 7:681 aanhef en onder a BW.

Met betrekking tot de vraag hoe de omvang van een billijke vergoeding berekend moet worden, heeft de Hoge Raad in de New Hairstyle-beschikking (ECLI:NL:HR:2017:1187) een aantal gezichtspunten gegeven. Tegen die achtergrond wordt als volgt overwogen.

Blijkens voormelde beschikking van de Hoge Raad kan bij het vaststellen van de omvang van de billijke vergoeding onder meer worden gelet op hetgeen de werknemer nog aan loon zou hebben genoten als de opzegging zou zijn vernietigd. Het zal daarbij van de omstandigheden van het geval afhangen welke verdere duur van de arbeidsovereenkomst daarbij in acht moet worden genomen. Daarbij is mede van belang of de werkgever de arbeidsovereenkomst ook op rechtmatige wijze had kunnen beëindigen en op welke termijn dit had mogen gebeuren en vermoedelijk zou zijn gebeurd.

Of en in hoeverre rekening wordt gehouden met het inkomen dat de werknemer zou hebben genoten als de opzegging zou zijn vernietigd hangt af van de omstandigheden van het geval. Tot die omstandigheden behoort de mate waarin de werkgever van het einde van het dienstverband een verwijt kan worden gemaakt. Bij het bepalen van de omvang van de billijke vergoeding dient bovendien de eventueel aan de werknemer toekomende transitievergoeding en/of vergoeding wegens onregelmatige opzegging te worden betrokken.

Uitgangspunt is dat [verweerder] ernstig verwijtbaar heeft gehandeld door
[verzoeker] op staande voet te ontslaan, zonder dat daar een geldige dringende reden aan ten grondslag lag. Daar staat tegenover dat [verzoeker] haar arbeidsovereenkomst reeds had opgezegd per 1 mei 2022 en dat [verzoeker] in dat geval evenmin aanspraak kon maken op een WW-uitkering en ook niet op betaling van de transitievergoeding.

[verzoeker] heeft haar verzoek tot een billijke vergoeding verder onderbouwd door te stellen dat [verweerder] de situatie heeft geëscaleerd, het loon over de periode van ruim anderhalve maand voorafgaand aan het ontslag op staande voet ten onrechte niet heeft voldaan. heeft aangestuurd op beëindiging van de arbeidsovereenkomst en zich onvoldoende heeft ingespannen om de verhoudingen te normaliseren. Deze stellingen worden gepasseerd. Het is immers [verzoeker] geweest die een paar keer heeft aangekondigd haar arbeidsovereenkomst te zullen beëindigen en dit vervolgens ook heeft gedaan. Uit de overgelegde e-mails volgt verder dat [verweerder] heeft aangegeven escalatie te willen voorkomen en (in aanwezigheid van de gemachtigden) te willen praten. De loonvordering zal, vermeerderd met de wettelijke verhoging voorts worden toegewezen. De kantonrechter zal op grond van het voorgaande en vanwege de omstandigheid dat de transitievergoeding en vergoeding wegens onregelmatige opzegging zullen worden toegekend geen billijke vergoeding toekennen. De gevorderde billijke vergoeding en nevenverzoeken worden daarom afgewezen.

Kosten rechtsbijstand

[verzoeker] verzoekt de veroordeling van [verweerder] tot betaling van de kosten van rechtsbijstand die niet zien op de voorbereiding of het voeren van deze procedure van minimaal € 5.000,00.

Nog daargelaten dat uit het in het geding gebrachte urenoverzicht blijkt dat een groot deel van de kosten wel degelijk zien op de voorbereiding of het voeren van deze procedure, heeft het volgende te gelden. De hoogte van het gevorderde bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten is niet in overeenstemming met de tarieven die zijn weergegeven in het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten. Hoewel niet direct van toepassing, geldt dat deze tarieven geacht worden redelijk te zijn. De kantonrechter ziet geen aanleiding om van bedoelde tarieven af te wijken. Op basis van deze tarieven wordt een bedrag van

€ 760,74 inclusief btw toegewezen. De gevorderde rente over de buitengerechtelijke incassokosten wordt toegewezen vanaf de datum van het verzoekschrift, zijnde 7 juni 2022. Het verzoek om toekenning van de wettelijke verhoging wordt afgewezen nu bedoelde vergoeding geen loon betreft.

Voorlopige voorziening

Tegenverzoek

Proceskosten