Uitspraken

Het verzoek van [naam verzoeker] tot betaling van achterstallige huur is geen vordering die verband houdt met het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst als bedoeld in artikel 7:686a lid 3 BW, waar het in deze verzoekschriftprocedure hoofdzakelijk om gaat. Het gehuurde betreft geen ambtswoning. [naam verweerder] heeft zich ook verzet tegen de behandeling van dit verzoek in deze procedure. [naam verzoeker] zal dan ook niet-ontvankelijk worden verklaard in dit verzoek.

Het gaat vervolgens om de vraag of de tussen partijen bestaande arbeidsovereenkomst moet worden ontbonden op verzoek van [naam verzoeker] . In geval van ontbinding moet, mede gelet op het verzoek daartoe van [naam verweerder] , ook worden beoordeeld of hij naast de transitievergoeding aanspraak kan maken op een billijke vergoeding.

Uit artikel 7:669 lid 1 BW volgt dat de arbeidsovereenkomst alleen kan worden ontbonden als daar een redelijke grond voor is en herplaatsing van de werknemer binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt. In artikel 7:669 lid 3 BW is nader omschreven wat onder een redelijke grond moet worden verstaan. Een redelijke grond voor ontbinding kan onder meer zijn gelegen in een verstoorde arbeidsverhouding, zodanig dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren (artikel 7:669 lid 3, onderdeel g, BW).

Op grond van de stukken van partijen en hetgeen tijdens de mondelinge behandeling is besproken is voldoende vast komen te staan dat de verhoudingen tussen [naam 1] en [naam 2] enerzijds en [naam verweerder] anderzijds gedurende 2021 zijn verslechterd en ernstig en duurzaam verstoord zijn geraakt. Ter zitting heeft [naam verweerder] dat ook erkend. Hij is boos en teleurgesteld, vindt dat [naam 1] en [naam 2] hem teveel onterechte verwijten hebben gemaakt en hem te zwaar hebben belast. Ook [naam 1] en [naam 2] zijn boos en teleurgesteld omdat zij dachten dat zij met [naam verweerder] op 14 juli 2021 hadden afgesproken dat zij (zakelijk) uit elkaar zouden gaan. Beide broers vinden het heel erg dat dit conflict ook hun ouders en familie heel erg aangrijpt.

Aangezien de arbeidsovereenkomst op verzoek van [naam verzoeker] wordt ontbonden, moeten ook de voorwaardelijk ingediende tegenverzoeken worden beoordeeld.

Anders dan door [naam verweerder] is verzocht, is voor toekenning van een billijke vergoeding geen grond.

Gelet op artikel 7:671b lid 9, onderdeel c, BW is voor toekenning van een billijke vergoeding alleen plaats als de ontbinding van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. Uit de wetsgeschiedenis volgt dat ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van een werkgever zich slechts zal voordoen in uitzonderlijke gevallen, bijvoorbeeld als een werkgever grovelijk de verplichtingen niet nakomt die voortvloeien uit de arbeidsovereenkomst en er als gevolg daarvan een verstoorde arbeidsverhouding ontstaat of als een werkgever een valse grond voor ontslag aanvoert met als enig oogmerk een onwerkbare situatie te creëren. Dat een dergelijke situatie zich hier voordoet is niet gebleken.

Omdat aan de ontbinding geen billijke vergoeding wordt verbonden, hoeft [naam verzoeker] geen gelegenheid te krijgen het ontbindingsverzoek in te trekken. Ook de afwijzing van de billijke vergoeding, zo nauw verbonden met het ontbindingsverzoek zal nu reeds worden uitgesproken.

[naam verzoeker] voert aan dat zij mondeling met [naam verweerder] heeft afgesproken dat hij een bedrag van € 250,-- netto per maand minder zou gaan verdienen vanaf het moment dat [naam 2] aan de slag zou gaan in de zaak. Dat is uiteindelijk per juni 2021 geworden. Sinds die maand heeft [naam verweerder] blijkens de overgelegde loonstroken ook minder loon ontvangen, te weten € 2.906,99 bruto. Hiertegen heeft [naam verweerder] in juni, juli en augustus 2021 niet geprotesteerd; hij begon pas hierover tijdens de onderhandelingen over de financiële afwikkeling van een beëindigingsovereenkomst, aldus [naam verzoeker] .

Uitgangspunt is het in de arbeidsovereenkomst weergegeven loon. [naam verweerder] betwist het bestaan van een nadere mondelinge afspraak inhoudend dat het loon met € 250,-- netto zou worden verlaagd met ingang van 1 juni 2021. Ter zitting heeft hij wel toegegeven dat is gesproken over loonsverlaging. Maar hij stelt dat daar nooit een concreet bedrag aan is verbonden en dat hij daarmee niet akkoord is. Gelet op het bepaalde in artikel 150 Rv rust de bewijslast van deze nadere mondelinge loonafspraak op [naam verzoeker] . Zij zal in de gelegenheid gesteld worden te bewijzen dat [naam verweerder] met die loonsverlaging heeft ingestemd.

Iedere verdere beslissing daarover zal daarom worden aangehouden.

[naam verweerder] stelt hij dat hij in de periode tussen 22 januari 2020 en 11 augustus 2021 in het totaal 1.494 overuren heeft gemaakt, zoals door hem gespecificeerd in zijn productie 6, en dat die uren ten onrechte nog niet aan hem zijn uitbetaald.

[naam verzoeker] betwist de juistheid van het door [naam verweerder] als productie 6 overgelegde overzicht en zij betwist dat [naam verweerder] (zoveel) overuren heeft gemaakt. Zij voert aan dat [naam verweerder] zijn overzicht van gewerkte uren ten onrechte baseert op de uren waarin [naam verzoeker] in deze periode open is geweest. Dat is onvoldoende om als onderbouwing van zijn stelling te dienen. [naam verweerder] is niet al deze uren aanwezig geweest. Ook voert zij aan dat [naam verweerder] heeft nagelaten de aan hem ter beschikbaar gestelde ‘Scheduly app’ te gebruiken om zichzelf in en uit te klokken. Daarmee heeft hij het voor zichzelf en [naam verzoeker] onmogelijk gemaakt om een exacte berekening te maken van de door hem gewerkte uren. De door hem gewerkte uren stemmen in elk geval niet overeen met de vooraf voor hem ingeroosterde uren. Desgewenst is zij bereid om de vooraf gemaakte werkroosters over de betreffende periode alsnog in te brengen, aldus [naam verzoeker] . Ook collega’s kunnen indien nodig bevestigen dat hij niet de (over)uren heeft gewerkt zoals nu door [naam verweerder] gesteld.

Ten aanzien van de gestelde overuren wordt het volgende overwogen. Uitgangspunt is een vast loon tegen een vast aantal uren. Nu [naam verweerder] geen gebruik heeft gemaakt van het kloksysteem, kan voor de aan- of afwezigheid van overuren enkel worden uitgegaan van het werkrooster van [naam verzoeker] , waarbij geldt dat er sprake is van overwerk indien over een jaar gemiddeld meer dan 38 uur per week is gewerkt. Gelet op de betwisting door [naam verzoeker] en het bepaalde in artikel 150 Rv, rust de bewijslast van deze gestelde overuren op [naam verweerder] . Hij zal in de gelegenheid gesteld worden te bewijzen dat hij overuren heeft gemaakt, waarbij geldt dat er sprake is van overwerk indien hij over een jaar gemiddeld meer dan 38 uur per week heeft gewerkt. Iedere verdere beslissing daarover zal daarom worden aangehouden.

Ook de beslissing over de proceskosten zal worden aangehouden.