Uitspraken

In artikel 10 van de vaststellingsovereenkomst is uitdrukkelijk bepaald dat [eiser] nog slechts aanspraken kan ontlenen aan de vaststellingsovereenkomst en aan de regeling. In artikel 3 van de regeling is bepaald onder welke voorwaarden het dagloon, waarop de bovenwettelijke uitkering van [eiser] is gebaseerd, wordt aangepast. Het komt daarmee naar het oordeel van de kantonrechter aan op uitleg van artikel 3 van de regeling.

Omdat de regeling een bijlage is bij de cao en de rechtspositie van derden (namelijk werknemers die niet bij de totstandkoming van de regeling waren betrokken) regelt, moet artikel 3 van de regeling worden uitgelegd aan de hand van de cao-norm. Deze norm houdt in dat aan een bepaling van een dergelijke regeling een uitleg naar objectieve maatstaven moet worden gegeven, waarbij in beginsel de bewoordingen van die bepaling, gelezen in het licht van de gehele tekst van de regeling, van doorslaggevende betekenis zijn, zodat het niet aankomt op de bedoelingen van de partijen die de regeling tot stand hebben gebracht, voor zover deze niet uit de daarin opgenomen bepalingen kenbaar zijn, maar op de betekenis die naar objectieve maatstaven volgt uit de bewoordingen waarin de regeling is gesteld. Bij deze uitleg kan onder meer acht worden geslagen op de elders in de regeling gebruikte formuleringen en op de aannemelijkheid van de rechtsgevolgen waartoe de onderscheiden, op zichzelf mogelijke tekstinterpretaties zouden leiden. Ook de bewoordingen van de eventueel bij de regeling behorende schriftelijke toelichting moeten bij de uitleg van de regeling worden betrokken. Indien de bedoeling van de partijen bij de regeling naar objectieve maatstaven volgt uit de regeling en de eventueel daarbij behorende schriftelijke toelichting, en dus voor de individuele werknemers en werkgevers die niet bij de totstandkoming van de regeling betrokken zijn geweest, kenbaar is, kan ook daaraan bij de uitleg betekenis worden toegekend.1

Het Kadaster heeft aangevoerd dat toepassing van de cao-norm ertoe leidt dat de verhogingen van de salaristredes met € 90,00 niet moeten worden aangemerkt als een algemene wijziging van het salaris. Dit standpunt heeft het Kadaster als volgt onderbouwd.

Artikel 3 van de regeling heeft als titel ‘indexering’. Indexeren betekent het verhogen of verlagen van het salaris met een indexcijfer, dat volgens het Kadaster altijd een percentage is. Dat het om een percentage moet gaan, blijkt volgens het Kadaster ook uit de toelichting op artikel 3 van de regeling waarin staat dat ‘deze wijze van indexering’ van het

bovenwettelijk dagloon afwijkt van de indexering van het WW-dagloon. Volgens het Kadaster volgt hieruit dat artikel 3 van de regeling onder ‘algemene wijziging van het salaris’ uitsluitend een indexering van het salaris verstaat met een percentage en dus niet een eenmalige verhoging van de salaristreden met een vast bedrag. Verder heeft het Kadaster aangevoerd dat een tredeverhoging met € 90,00 niet hetzelfde is als een verhoging van het salaris met € 90,00.

De kantonrechter overweegt als volgt. Uit artikel 3 van de regeling volgt dat als sprake is van een algemene wijziging van het salaris, het dagloon waarop de bovenwettelijke werkloosheidsuitkering wordt gebaseerd, wordt aangepast.

Anders dan door het Kadaster is aangevoerd, volgt uit het gebruik van het woord ‘Indexering’ als titel van artikel 3 niet dat slechts een procentuele algemene loonsverhoging effect heeft op de berekening van het dagloon. Onder indexering moet worden verstaan het aanpassen (verhogen of verlagen) van inkomens of uitkeringen aan bijvoorbeeld inflatie. Het gaat in dit geval om een aanpassing van de uitkering (door aanpassing van het dagloon) met ‘een algemene wijziging van het salaris’. Die algemene wijziging kan plaatsvinden door zowel nominale als procentuele loonsverhogingen.

Uit de toelichting bij artikel 3 van de regeling volgt dat het de bedoeling is geweest van de

partijen die betrokken waren bij de totstandkoming van de regeling, dat het bovenwettelijke dagloon de salarisbewegingen van het kadasterpersoneel volgt. Het woord algemene in artikel 3 ziet daarom - gelet op het gebruik in de toelichting van de woorden ‘het kadasterpersoneel’ - volgens de kantonrechter op een voor het gehele personeel geldende wijziging en niet op een wijziging voor slechts een deel van het kadasterpersoneel of een wijziging voor een individu. Bovendien is ook een nominale loonsverhoging aan te merken als een salarisbeweging, zoals in de toelichting op artikel 3 bedoeld.

Het Kadaster heeft nog aangevoerd dat de salaristredes met € 90,00 worden verhoogd, hetgeen volgens het Kadaster betekent dat er geen sprake is van een voor iedereen gelijke (en dus algemene) verhoging van het salaris op zichzelf. Ook in deze redenering wordt het Kadaster niet gevolgd. De nominale loonsverhoging geldt voor het gehele kadasterpersoneel, waarbij uiteraard heeft te gelden dat iemand die in deeltijd werkt slechts naar rato profiteert van de beloning. Ook het feit dat een nominale loonsverhoging ertoe dient om medewerkers met een lager inkomen meer van de loonsverhoging te laten profiteren dan medewerkers met een hoger inkomen, brengt niet mee dat geen sprake is van een algemene loonsverhoging in de zin van de regeling. De loonsverhoging geldt voor alle kadastermedewerkers en op grond van artikel 3 van de regeling beweegt het dagloon van [eiser] mee met die salarisbeweging. Zijn dagloon wordt immers berekend aan de hand van het loon dat hij in de periode van één jaar - kort gezegd voorafgaand aan zijn werkloosheid - verdiende in de dienstbetrekking waaruit hij werkloos is geworden. Als [eiser] in deeltijd had gewerkt, was dat ook van invloed geweest op zijn dagloon. Een verhoging van alle salaristredes met een nominaal bedrag, brengt daarmee naar het oordeel van de kantonrechter een algemene voor iedereen geldende (maar niet voor iedereen gelijke) verhoging van het salaris mee.

Dat het in andere cao’s en regelingen ten aanzien van bovenwettelijke uitkeringen anders is geformuleerd, betekent niet zonder meer dat het niet uit artikel 3 van de regeling kan volgen.

De conclusie is dat de nominale verhogingen van de salaristredes per 1 januari 2023 en

1 juli 2023 zijn aan te merken als algemene wijziging van het salaris in de zin van artikel 3 van de regeling, waarmee het dagloon moet worden aangepast.

Ten aanzien van de vordering tot betaling van de te weinig betaalde werkloosheidsuitkering, heeft [eiser] aangevoerd dat dit € 90,00 bruto per maand is. Hierin wordt [eiser] niet gevolgd, omdat de verhoging van € 90,00 moet worden betrokken bij de berekening van het dagloon. Dat brengt mee dat de uitkering niet met

€ 90,00 bruto per maand stijgt. Bovendien bedraagt de aansluitende uitkering, zoals het Kadaster terecht heeft aangevoerd, op grond van het bepaalde in artikel 12 van de regeling, 70% van het bovenwettelijke dagloon.