Uitspraken

De kantonrechter is van oordeel dat Denkavit met haar brief van 28 oktober 2024 een onherroepelijk aanbod heeft gedaan voor een nieuwe arbeidsovereenkomst met een looptijd van 1 december 2024 tot en met 30 november 2025. Aan dit oordeel ligt het volgende ten grondslag.

Hoewel [verzoeker] in eerste instantie het standpunt heeft ingenomen dat [naam 2] in het gesprek reeds heeft aangeboden de arbeidsovereenkomst te verlengen, heeft hij niet betwist dat het hem duidelijk moet zijn geweest dat [naam 2] niet bevoegd was om een dergelijk aanbod te doen. Ter zitting is ook door [verzoeker] bevestigd dat het gesprek voor [naam 2] slechts bedoeld was om te inventariseren hoe [verzoeker] functioneerde en dat hij daarna nog naar de directie moest om de verlenging te bespreken. De kantonrechter gaat daarom ervan uit dat tijdens het gesprek geen mondeling aanbod is gedaan dat daarna door [verzoeker] is geaccepteerd en waarvan de brief van 28 oktober 2024 de bevestiging is.
Tegelijkertijd is door Denkavit niet weersproken dat [verzoeker] tijdens het gesprek heeft aangegeven dat hij een verlenging met beide handen zou aangrijpen. Die mededeling van [verzoeker] ligt ook in lijn met de WhatsApp-berichten die [verzoeker] heeft gestuurd op 21 augustus 2024 en 16 oktober 2024, omdat daaruit duidelijk blijkt dat hij wil weten waar hij aan toe is voor wat betreft de verlenging en status van zijn arbeidsovereenkomst. Na het gesprek heeft Denkavit op 28 oktober 2024 aan [verzoeker] de brief gestuurd die is geciteerd in randnummer 2.7. Denkavit voert echter aan dat die brief slechts de invulling is van de aanzegverplichting waarop zij volgens haar altijd kan terugkomen.
De kantonrechter is van oordeel dat het Denkavit niet meer vrij stond om terug te komen op haar aanbod, omdat dat de brief van 28 oktober 2024 een onherroepelijk aanbod was zoals bedoeld in artikel 6:219 lid 1 BW. Uit de WhatsApp-berichten van [verzoeker] blijkt dat hij graag wilde weten waar hij aan toe was en Denkavit heeft niet betwist dat [verzoeker] tijdens het gesprek met [naam 2] heeft gezegd dat hij een nieuwe arbeidsovereenkomst met beide handen zou aangrijpen en dat hem was gezegd dat het nieuwe contract zou worden opgestuurd. Vervolgens krijgt [verzoeker] de brief van 28 oktober 2024 waarin onomwonden wordt aangegeven dat de arbeidsovereenkomst wordt voortgezet, voor welke duur en onder handhaving van de bestaande voorwaarden zonder dat [verzoeker] wordt gevraagd om een reactie. Gelet op al deze omstandigheden is de kantonrechter van oordeel dat [verzoeker] er gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat Denkavit – gelet op de reeds uitgesproken wens van [verzoeker] om de arbeidsovereenkomst te aanvaarden – beoogde om hem een onherroepelijk aanbod te doen tot verlenging van de arbeidsovereenkomst en hoefde [verzoeker] dat dus niet nog apart te aanvaarden. Denkavit kan zich daarom niet erop beroepen dat zij eigenlijk geen onherroepelijk aanbod wilde doen.

Naar aanleiding van het voorgaande is de kantonrechter van oordeel dat de arbeidsovereenkomst van [verzoeker] na 30 november 2024 is verlengd voor de duur van een jaar.

[verzoeker] heeft het standpunt ingenomen dat de brief van 21 november 2024 waarin Denkavit aangeeft dat de arbeidsovereenkomst alsnog eindigt op 30 november 2024 moet worden aangemerkt als opzegging van de arbeidsovereenkomst. Denkavit heeft zich hiertegen verweerd door aan te voeren dat zij nooit een opzegging heeft beoogd, maar slechts een aanzegging.

De kantonrechter is van oordeel dat de brief van 21 november 2024 (zie randnummer 2.8) niet kan worden aangemerkt als opzegging. Hoewel de Hoge Raad in het Constar-arrest (HR 17 november 2017, ECLI:NL:HR:2017:2905) heeft overwogen dat een onterechte aanzegging onder omstandigheden als een opzegging kan worden beschouwd, is de kantonrechter van oordeel dat dit arrest niet zo ruim moet worden uitgelegd dat iedere aanzegging van een naderend einde van de arbeidsovereenkomst als een opzegging moet worden beschouwd. De enkele omstandigheid dat Denkavit alsnog de wil heeft geuit de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] te beëindigen, is naar het oordeel van de kantonrechter in de gegeven omstandigheden onvoldoende om aan te nemen dat [verzoeker] de aanzegging als opzegging had mogen opvatten. In de brief van 21 november 2024 wordt (zelfs onder verwijzing naar relevante jurisprudentie) duidelijk verwezen naar artikel 7:668 BW en wordt ook aangekondigd dat aan [verzoeker] een pro rato aanzegvergoeding zal worden betaald ter hoogte van 21/30e van zijn bruto maandsalaris “…wegens de vertraagde aanzegging (art. 7:668 lid 3 BW)…”. De brief is naar het oordeel van de kantonrechter dus geen opzegging, maar slechts een uiting van de misvatting aan de kant van Denkavit dat zij nog steeds in een positie verkeerde om de eerste arbeidsovereenkomst van rechtswege te laten eindigen.

Samengevat is de kantonrechter dus van oordeel dat geen sprake is geweest van een opzegging van de arbeidsovereenkomst. Gelet daarop komen geen van de verzoeken van [verzoeker] voor toewijzing in aanmerking, omdat deze allemaal zijn gebaseerd op een berusting in een opzegging van Denkavit. Omdat de arbeidsovereenkomst niet is opgezegd, duurt deze nog voort en wordt toegekomen aan het voorwaardelijk ontbindingsverzoek van de arbeidsovereenkomst dat door Denkavit is ingediend.

Denkavit heeft verzocht de arbeidsovereenkomst te ontbinden, omdat volgens haar sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding tussen partijen die zodanig is dat van Denkavit niet in redelijkheid kan worden gevergd de overeenkomst te laten voortduren.

Denkavit legt aan haar verzoek ten grondslag dat zij niet meer verder wil met [verzoeker] , omdat hij volgens haar ten onrechte het standpunt heeft ingenomen dat zijn arbeidsovereenkomst zou worden voortgezet. Gelet op dat standpunt en de opstelling van [verzoeker] is er bij Denkavit een ernstig gebrek aan vertrouwen ontstaan en ligt herstel van de relatie in de toekomst volgens haar ook niet in de lijn der verwachting.

[verzoeker] heeft zich verweerd tegen het ontbindingsverzoek. Hij heeft aangevoerd dat hem niet kan worden verweten dat hij zich juridisch heeft verweerd tegen het standpunt van Denkavit dat de arbeidsovereenkomst zou zijn geëindigd. Dat hij dat heeft gedaan komt volgens [verzoeker] doordat Denkavit juist zijn pogingen om zijn werkzaamheden uit te mogen voeren heeft gedwarsboomd en daardoor zelf de onderhavige situatie heeft gecreëerd. Verder voert hij aan dat Denkavit geen enkele poging heeft ondernomen om de verhoudingen te herstellen en zegt [verzoeker] daarmee dat in ieder geval niet vaststaat dat sprake is van een duurzaam verstoorde arbeidsverhouding. Ten slotte is niet onderzocht of herplaatsing mogelijk was of in de rede lag.

De kantonrechter is van oordeel dat geen sprake is van een voldragen ontslaggrond voor ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Denkavit heeft in feite enkel en alleen het juridische geschil over de vraag of de arbeidsovereenkomst was verlengd ten grondslag gelegd aan de verstoorde arbeidsverhouding. Zoals hiervoor geoordeeld is [verzoeker] echter terecht ervan uitgegaan dat de arbeidsovereenkomst nog voortduurt na 30 november 2024. Denkavit heeft [verzoeker] dus ten onrechte kwalijk genomen dat hij zich op het standpunt heeft gesteld dat dat het geval was en heeft ten onrechte geweigerd hem zijn werkzaamheden of re-integratie aan te bieden en heeft in dat kader ook geen enkele poging ondernomen om te onderzoeken of nog een vruchtbare voortzetting van de arbeidsovereenkomst mogelijk was. Gelet daarop is niet komen vast te staan sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding, laat staan dat die verstoring ernstig en duurzaam was.

Hoewel ter zitting door [verzoeker] zijn eigen primaire verzoeken tot onder meer wedertewerkstelling en doorbetaling van zijn salaris zijn ingetrokken en hij de switch heeft gemaakt door te berusten in een opzegging van de arbeidsovereenkomst, heeft hij zich voor wat betreft de ontbinding van de arbeidsovereenkomst niet zo duidelijk uitgesproken en heeft hij ook niet erkend dat de arbeidsverhoudingen ernstig en duurzaam zijn verstoord. Daarenboven heeft [verzoeker] onbetwist gesteld dat hij thans arbeidsongeschikt is als gevolg van ziekte. Gelet op het voorgaande zal de arbeidsovereenkomst niet worden ontbonden.

Omdat beide partijen over en weer ongelijk krijgen, worden de proceskosten gecompenseerd.