Uitspraken

Locatie Zaandam

VONNIS VAN DE KANTONRECHTER

inzake

tegen

Het verloop van de procedure:

Vonnis werd nader bepaald op heden.

De feiten:

Daartoe voert [eiser] kort samengevat twee gronden aan. In de eerste plaats is hij van mening dat hij nog veel voor Bruynzeel kan betekenen. Hij heeft daartoe aanbevelingen aan het bedrijf gedaan voor een betere aanpak. Zijn vertrek zou kunnen leiden tot het verliezen van grip op de markt en omzetverlies.

Als tweede argument voert [eiser] aan dat bij afweging van het door Bruynzeel ervaren belang bij het beëindigen van het dienstverband en het belang van [eiser] bij het voortzetten daarvan, de balans fors in het nadeel van [eiser] doorslaat. [eiser] wordt ernstig gedupeerd door het ontslag, nu hij niet in staat is gebruik te maken van het vroegpensioen, laat staan door te werken tot het bereiken van zijn ouderdomspensioen. Door hem thans minder dan twee jaar voor dat hij van het vroegpensioen gebruik kan maken te ontslaan, valt te verwachten dat hij aangewezen zal zijn op de uitkering krachtens de werkeloosheidswet en na afloop van de maximale periode zal hij terug vallen op een uitkering krachtens de WWB. Gezien zijn leeftijd en het feit dat hij het grootste deel van zijn arbeidzame leven voor Bruynzeel heeft gewerkt valt niet te verwachten dat hij elders werk zal kunnen vinden, zeker gezien de huidige economische situatie.

De gevorderde schadebedragen zijn respectievelijk op de oude- en de nieuwe kantonrechtersformule gebaseerd.

Het verweer:

De productie welke Bruynzeel bij antwoordakte in het geding heeft gebracht, is in wezen niet als zodanig aan te merken maar een door [eiser] opgesteld stuk, dat veeleer geacht moet worden deel van de akte uit te maken. Voor zover dit is te zien als uitlating omtrent de door Bruynzeel bij akte overgelegde producties kan de kantonrechter daarvan dan ook kennis nemen.

Door het CWI is geconstateerd dat Bruynzeel voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat de functie van [eiser] is komen te vervallen tengevolge van reorganisatie om bedrijfseconomische redenen en dat er binnen Bruynzeel geen andere passende functie voor hem beschikbaar is. Dat oordeel leent zich slechts voor marginale toetsing.

[eiser] heeft betoogd dat door hem aan Bruynzeel is aangegeven dat het in het belang van Bruynzeel is een ander beleid te voeren en hem daarin een plaats te geven, in het belang van de onderneming. Voor zover [eiser] bedoeld te betogen dat dit de opzegging kennelijk onredelijk doet zijn, wordt die stelling wordt verworpen. Het is immers aan een ondernemer om het beleid van de onderneming te bepalen. Toetsing van de juistheid van dat beleid komt niet aan de rechter toe.

Daarnaast heeft [eiser] zich beroepen op het gevolgencriterium. Dienaangaande overweegt de kantonrechter dat [eiser] geen enkel verwijt betreft ten aanzien van het ontslag. Dit is uitsluitend het gevolg van de reorganisatie die door Bruynzeel noodzakelijk is geacht.

Van belang in deze is dat er sprake is van een dienstverband van 38 jaar. Voor [eiser] gold bovendien dat hij minder dan twee jaar van de mogelijkheid van het gebruik maken van de aanvullingsregeling, die hem een inkomen zou hebben gegarandeerd tot aan zijn ouderdomspensioen, was verwijderd. Gezien zijn leeftijd moet het, zeker in de huidige economische situatie en gelet op de eenzijdige werkervaring van [eiser], onwaarschijnlijk worden geacht dat [eiser] elders binnen een redelijke termijn een werkkring zal kunnen vinden. Aangenomen moet dan ook worden dat de kans groot is dat hij gedurende de eerste 38 maanden van een WW-uitkering afhankelijk zal zijn en daarna zal zijn aangewezen op een bijstandsuitkering.

Nu Bruynzeel geen enkele voorziening ten behoeve van [eiser] heeft getroffen, noch in de vorm van een vergoeding in geld noch ook zelfs maar gericht op het verkrijgen van een dienstverband elders, moeten die gevolgen, die een ernstige terugval in het inkomen voor [eiser] met zich meebrengen, als te ernstig worden aangemerkt in vergelijking met het belang dat Bruynzeel heeft bij het ontslag.

Dit zou slechts anders zijn als de stelling van Bruynzeel, dat zij in het geheel geen voorziening ten opzichte van [eiser] zou kunnen treffen juist zou zijn.

Ter onderbouwing van die stelling heeft Bruynzeel jaarstukken zowel van haar onderneming als die van het moederbedrijf overgelegd. Zij stelt dat zij feitelijk failliet is.

De kantonrechter is van oordeel dat dit niet uit die stukken blijkt. Bruynzeel zelf stelt dat zij is teruggebracht tot een verkooporganisatie van Allin. Onder die omstandigheden moet worden gekeken naar zowel de stukken van Bruynzeel als naar die van Allin. Immers, Bruynzeel kan niet anders dan als een instrument van de moederonderneming worden gezien.

Terecht heeft [eiser] aangegeven dat bij die stukken zelfs maar een voorlopig verslag over 2009 ontbreekt evenals een prognose voor de komende jaren. Dit terwijl gesteld is dat ook Allin een reorganisatie heeft ondergaan. Aangenomen mag dan ook worden dat de bedrijfsresultaten daardoor bij zowel Bruynzeel als Allin zullen verbeteren.

De kantonrechter is dan ook van oordeel dat de opzegging op grond van het gevolgencriterium van artikel 7: 681 lid 3 onder b BW als kennelijk onredelijk moet worden aangemerkt. De gevorderde verklaring voor recht zal dan ook worden gegeven.

Aangezien, zoals overwogen is, er van uitgegaan moet worden dat de functie van [eiser] is komen te vervallen en er geen andere functie voor hem binnen Bruynzeel beschikbaar is, dient de vordering tot herstel van het dienstverband te worden afgewezen.

Vervolgens is de vraag aan de orde welke schade [eiser] heeft geleden door de kennelijk onredelijke opzegging, nu herstel van de arbeidsovereenkomst niet mogelijk is. Voor begroting van de schade geldt allereerst dat voor een zonder meer volgen van de kantonrechtersformule, zoals door [eiser] bepleit, in procedures als de onderhavige geen grond is.

Uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat het ten tijde van de opzegging waarschijnlijk was (en nog steeds is) dat [eiser], die gelet op zijn zeer lange onbesproken dienstverband gold als een bijzonder trouwe werknemer van Bruynzeel, zou worden geconfronteerd met een toenemende forse vermindering van zijn inkomen en dat hij tengevolge van de opzegging bovendien pensioenschade zal leiden. De mogelijkheid die schade te beperken door te kunnen doorwerken tot hij voor de aanvullingsregeling in aanmerking kwam, is hem daarbij ontnomen.

Voor de berekening van die schade dienen alle hierboven genoemde factoren in aanmerking te worden genomen. Een aantal van die factoren is onzeker, zodat de hoogte van de schade dient te worden geschat. De kantonrechter schat de schade aan inkomens- en pensioenderving op € 150.000,00.

Bruynzeel heeft zich beroepen op financiële onmacht. Het is aan Bruynzeel die stelling te bewijzen. Bruynzeel heeft daartoe zowel van haar eigen onderneming als van die van Allin jaarstukken in het geding gebracht. Dienaangaande merkt de kantonrechter op dat de rapportages van de directie over 2003, 2004 en 2005 vrijwel letterlijk van elkaar lijken te zijn overgeschreven. De overigens weinig overzichtelijke stukken van Allin geven evenmin veel duidelijkheid. Daarbij is wel een lexicon met vertalingen van Franse boekhoudkundige termen gevoegd maar dat is weinig verduidelijkend en bevat zelfs onjuistheden. Zo wordt “bilan actif” vertaald met “winst- en verliesrekening” terwijl dit toch echt de activa op de balans zijn en een winst- en verliesrekening in het Frans een “compte de résultat” heet. Zoals eerder overwogen ontbreken de prognoses.

Hoe dit ook zij, uit de stukken en de toelichting blijkt wel dat zowel Bruynzeel als Allin in de jaren waarop deze betrekking hebben, winst hebben gerealiseerd. Allin heeft ook eerder tekorten van Bruynzeel aangevuld en zij mag geacht worden dit ook nu weer, waar nodig, ten behoeve van de schade-uitkering aan [eiser] te doen.

Het bedrag van de geschatte schade zal dan ook als vergoeding aan [eiser] worden toegewezen.

Er is geen aanleiding voor toewijzing van de gevorderde buitengerechtelijke kosten. Van de aanvang af heeft Bruynzeel consequent het standpunt ingenomen dat de arbeidsovereenkomst niet zou worden hersteld en dat er geen enkele voorziening voor hem zou worden getroffen. Van serieuze pogingen om tot een vergelijk te komen in der minne kan dan ook geen sprake zijn geweest.

Bruynzeel zal, als de in het ongelijk te stellen partij, worden veroordeeld in de proceskosten.

Veroordeelt Bruynzeel tot betaling aan [eiser] van een bedrag van € 150.000,00 ten titel van schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW vanaf de dag der dagvaarding tot aan de voldoening;

wijst af hetgeen meer of anders is gevorderd.

Dit vonnis is gewezen door mr C.J. Baas, kantonrechter, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van bovengenoemde datum.