Uitspraken

Overwegingen

1. Eiser is woonachtig aan de [woonplaats eiser]. Naast zijn perceel ligt een zandweg, te weten de Krommeveldweg. Eiser gebruikt de Krommeveldweg als uitrit.

2. Op 1 april 2014 heeft het college van burgemeester en wethouders van verweerders gemeente, na een daartoe strekkend verzoek, besloten de procedure om de Krommeveldweg aan het openbare verkeer te onttrekken op te starten en de betreffende weg aan de derde-partij te verkopen voor de realisatie van haar plannen.

3. Vervolgens heeft verweerder op 9 april 2014 het voornemen tot onttrekking aan het openbaar verkeer van de Krommeveldweg gepubliceerd in het gemeentelijk huis-aan-huisbladblad “Land van Weert/De Trompetter” en dit voorgenomen besluit zes weken ter inzage gelegd. Tegen voornoemd voornemen zijn geen zienswijzen naar voren gebracht.

4. Vervolgens heeft verweerder het thans bestreden besluit genomen.

5. Tegen dit besluit heeft eiser beroep ingesteld. Eiser stelt zich allereerst op het standpunt dat hij in zijn beroep kan worden ontvangen. Weliswaar heeft eiser geen zienswijze als bedoeld in artikel 6:13 van de Awb ingediend, maar eiser betoogt dat hij nimmer door verweerder is geïnformeerd over de betreffende plannen. Eiser is de mening toegedaan dat hij vanwege het wonen in de directe nabijheid en het (nog te formaliseren) recht op overpad op de Krommeveldweg als belanghebbende dient te worden aangemerkt. Volgens eiser brengt artikel 3:13, eerste lid, van de Awb dan wel het zorgvuldigheidsbeginsel met zich mee dat verweerders gemeente hem op de hoogte had moeten stellen van het ontwerpbesluit. Het niet naar voren brengen van zienswijzen kan hem dan ook redelijkerwijs niet worden verweten, aldus eiser.

6. In artikel 3:13 van de Awb is neergelegd dat indien een besluit tot een of meer belanghebbenden zal zijn gericht, het bestuursorgaan voorafgaand aan de ter inzage legging het ontwerp toezendt aan hen, onder wie begrepen de aanvrager.

7. Eiser heeft de stelling ingenomen dat verweerder hem op de voet van artikel 3:13 Awb vooraf in kennis had moeten stellen van het voornemen om de bewuste weg aan de openbaarheid te onttrekken. De rechtbank gaat hier niet in mee. Zoals ter zitting is voorgehouden, is het alleszins voorstelbaar dat eiser door het betreffende besluit wordt geraakt, maar een onttrekkingsbesluit is naar zijn aard, als besluit van algemene strekking, niet aan eiser gericht. Noch in de Awb noch in enig ander wettelijk voorschrift is een verplichting neergelegd dat verweerder eiser persoonlijk had dienen te wijzen op het voornemen om een onttrekkingsbesluit te nemen (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Afdeling van 19 november 2008, ECLI:NL:RVS:2008:BG4705).

8. Vervolgens constateert de rechtbank dat het voornemen tot het nemen van het onttrekkingsbesluit conform de bepalingen van Afdeling 3.4. van de Awb zowel in het gemeentelijk huis-aan-huisblad als op de gemeentelijke website is gepubliceerd. In dit kader overweegt de rechtbank dat de omschrijving in “Land van Weert/De Trompetter” van 9 april 2015, te weten “Onttrekking aan openbaar verkeer Krommeveldweg” voldoende duidelijk is. Het betreft immers een onverhard (doodlopend) pad/zandweg van circa 110 meter. Dat de omschrijving op de gemeentelijke website nog een fractie ruimer is, doet aan het vorenstaande niet af.

9. Eiser betoogt voorts dat de benaming Krommeveldweg niet klopt en dat hij hierin dan ook geen aanleiding had hoeven zien om zich voor het verkrijgen van nadere duidelijkheid hierover tot verweerder te wenden. Hij stelt dat de weg Koestraat heet en verwijst hiervoor naar enkele overgelegde stukken. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich in deze mogen baseren op de benaming van de weg, zoals die is neergelegd in de wegenlegger. Indien de neerlegging in de wegenlegger volgens eiser onjuist is en deze wijziging behoeft, kan dit onderdeel zijn van een separate, eventueel te entameren procedure. De thans geldende wegenlegger heeft in deze voor verweerder leidend mogen zijn.

10. Nu niet is gebleken dat eiser redelijkerwijs niet kan worden verweten geen zienswijze over het ontwerpbesluit naar voren te hebben gebracht, is de rechtbank van oordeel dat artikel 6:13 Awb eiser kan worden tegengeworpen. Het beroep zal daarom niet-ontvankelijk worden verklaard. Dit betekent dat aan een verdere inhoudelijke beoordeling niet meer wordt toegekomen.

11. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

w.g. D. Laeven, griffier

w.g. E.J. Govaers, rechter

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.