Uitspraken

[werknemer] stelt zich allereerst op het standpunt dat het verzoek van Tedab verband houdt met de arbeidsongeschiktheid van [werknemer] en dat het verzoek alleen al om die reden moet worden afgewezen.

De kantonrechter overweegt als volgt. Vast staat dat [werknemer] ziek is en dat in beginsel het opzegverbod van artikel 7:670, eerste lid, BW van toepassing is

Op grond van artikel 7:671b, zesde lid, onder a, BW kan de kantonrechter het verzoek niettemin inwilligen, indien het verzoek geen verband houdt met omstandigheden waarop de opzegverboden betrekking hebben. Tedab heeft aan haar verzoeken - kort gezegd - ten grondslag gelegd dat [werknemer] zich niet houdt aan zijn re-integratieverplichtingen en dat de arbeidsrelatie ernstig is verstoord doordat [werknemer] geen dialoog wenst aan te gaan om tot een oplossing van het gerezen arbeidsconflict te komen. Gelet hierop staat het opzegverbod niet in de weg aan een inhoudelijke beoordeling van het verzoek.

Tedab verzoekt primair ontbinding van de arbeidsovereenkomst op grond van artikel 7:669 lid 3 onderdeel e BW en stelt ter onderbouwing van het verzoek dat [werknemer] zich niet houdt aan zijn re-integratieverplichtingen. [werknemer] betwist dit en stelt zich daarnaast op het standpunt dat het verzoek moet worden afgewezen, nu Tedab bij het verzoek geen deskundigenverklaring van het UWV heeft overgelegd waaruit zou moeten blijken dat hij zich niet heeft gehouden aan zijn re-integratieverplichtingen. Tedab daarentegen betwist dat zij gehouden is een deskundigenverklaring over te leggen.

De kantonrechter is van oordeel dat [werknemer] op dit punt gelijk heeft. Hoewel de tekst van het vijfde lid van artikel 7:671b BW, blijkens het woord “of” doet vermoeden dat het voldoende is dat de werkgever de werknemer eerst heeft gemaand tot nakoming van de re-integratieverplichtingen of de betaling van het loon heeft gestaakt dient de werkgever daarnaast een deskundigenverklaring over te leggen, tenzij het overleggen van deze verklaring in redelijkheid niet van de werkgever kan worden gevergd (Kamerstukken II 2013/2014, 33988, 3, p.11-12 en ‘Verhulp’, Tekst & Commentaar Arbeidsrecht, art. 7:670b lid 5 BW, aant. 8). Nu bedoelde deskundigenverklaring niet is overgelegd en Tedab niet heeft gesteld dat overlegging daarvan in redelijkheid niet van haar kon worden gevergd, is het verzoek niet toewijsbaar op de primaire grond.

Subsidiair verzoekt Tedab de arbeidsovereenkomst met [werknemer] te ontbinden op grond van artikel 7:669 lid 3 onderdeel g BW. Volgens Tedab valt niet in te zien hoe [werknemer] binnen het team van Tedab nog goed zou kunnen functioneren, nu [werknemer] , ondanks de diverse handreikingen van Tedab, weigert om het gesprek met Tedab aan te gaan.

[werknemer] betwist dat sprake is van een duurzaam verstoorde arbeidsrelatie waardoor van Tedab niet meer gevergd kan worden de arbeidsrelatie voort te zetten. [werknemer] betwist dat binnen het team geen draagvlak bestaat voor zijn terugkeer, zoals Tedab ter zitting heeft gesteld. Partijen kunnen nog altijd met elkaar in gesprek gaan. Het is juist Tedab die de arbeidsrelatie onnodig op scherp heeft gezet door de - in de ogen van [werknemer] - onterechte loonopschortingen c.q. -stakingen.

De kantonrechter is van oordeel dat wellicht sprake is van een verstoorde arbeidsrelatie, maar dat niet kan worden gesteld dat deze verstoring zodanig is, dat van Tedab in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren, nu Tedab op een aantal punten wel degelijk verwijtbaar heeft gehandeld.

Hoewel de reactie van [werknemer] buitenproportioneel te noemen is, had van Tedab om te beginnen een andere aanpak mogen verwacht ten aanzien van het afboeken van de verlofdagen. Door deze zonder voorafgaande uitleg aan [werknemer] en ook zonder begeleidende brief af te boeken, heeft zij de toon gezet voor het hele verdere verloop van het re-integratieproces. De naar aanleiding van dit voorval opgeschorte loonbetaling is onterecht, omdat uit lid 6 van artikel 7:629 BW volgt dat dit slechts mogelijk is wanneer de werknemer zich - kort gezegd - niet aan de controlevoorschriften houdt. In het maatschappelijk verkeer is algemeen aanvaard dat de controle dient te worden gedaan door de bedrijfsarts en niet door de werkgever zelf. Tedab heeft niet gesteld dat [werknemer] op dat moment geen gehoor gaf aan oproepen van de bedrijfsarts. De kantonrechter rekent het Tedab in dit verband aan dat ook de deskundigenverklaring van 12 juli 2016 haar er niet toe heeft bewogen de loonbetaling op dat moment met terugwerkende kracht te hervatten. Voorts, ten aanzien van het geplande viergesprek, is de kantonrechter van oordeel dat [werknemer] er enerzijds op had moeten vertrouwen dat hij voldoende zou worden bijgestaan door zijn gemachtigde. Anderzijds valt niet in te zien waarom Tedab niettemin niet heeft geprobeerd het gesprek te voeren met de echtgenote van [werknemer] erbij. Als werkgever heeft zij immers de taak om in dit soort situaties de-escalerend op te treden. Daartoe heeft zij zich ten aanzien van het viergesprek onvoldoende ingespannen. Dit geldt te meer nu niet is gebleken dat Tedab aan de bedrijfsarts de vraag heeft voorgelegd of [werknemer] op dat moment in staat was het viergesprek als door Tedab voorgesteld te voeren.

Tot slot geldt dat is vast komen te staan dat het niet-verschijnen van [werknemer] op het spreekuur van de bedrijfsarts op 11 augustus 2016 hem niet kan worden aangerekend, omdat sprake was van een fout van de bedrijfsarts. Tedab heeft ter zitting aangegeven niet te hebben geweten dat de oproepingsbrief zo laat was verstuurd. Wat daar ook van zij: het past Tedab naar het oordeel van de kantonrechter niet [werknemer] van het niet-verschijnen een verwijt te maken, zonder eerst navraag te hebben gedaan naar de reden.

De hiervoor opgesomde verwijten, bezien tegen de achtergrond van het bedrijfsongeval en de problemen die [werknemer] daardoor ondervindt, maken dat niet gesteld kan worden dat van Tedab niet gevergd kan worden de arbeidsovereenkomst met [werknemer] te laten voortduren. Het verzoek is dan ook niet toewijsbaar op de g-grond van artikel 7:669 lid 3 BW.

Nu de verzochte ontbinding van de arbeidsovereenkomst wordt afgewezen, resteert de bespreking van de primair gedane tegenverzoeken. Daarover overweegt de kantonrechter als volgt.

[werknemer] verzoekt veroordeling tot betaling van het loon vanaf 11 mei 2016 tot de dag waarop de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig zal zijn geëindigd. Vast staat [werknemer] vanaf 11 mei 2016 ziek is. Het betreft dus loon in de zin van artikel 7:629 BW. Op grond van het bepaalde in artikel 7:629a BW moet het verzoek worden afgewezen, nu geen deskundigenverklaring als bedoeld in dat artikel is overgelegd en Tedab zich op het standpunt stelt dat [werknemer] zijn re-integratieverplichtingen niet is nagekomen. Verder is niet gesteld of gebleken dat van [werknemer] de overlegging van een dergelijke verklaring niet kan worden gevergd.

Ter zitting is komen vast te staan dat [werknemer] thans nog recht heeft op 265 verlofuren, 105 tijd-voor-tijd uren en 44 seniorenuren, totaal 414 uren. De kantonrechter acht de sub 3.b verzochte verklaring voor recht daarmee toewijsbaar voor 414 uren. [werknemer] heeft daarmee onvoldoende belang bij het sub 3.a verzochte, zodat dit wordt afgewezen.